ถามเรื่องนั่งสมาธิ

ถามเรื่องนั่งสมาธิอะครับ ถ้านั่งไปแล้วกลัวว่าจะเห็นผี แล้วได้ยินเสียง แปลกๆ
เพราะผม กลัวผีมาก ไม่อยากนั่งแล้วให้เจอผี

แต่พอผมนั่ง สมาธิ ผมตั้งจิตแล้ว ผมรู้สึก ตัววูบๆ ขนลุก ตลอดเวลา
พอนั่งไปสักพัก ผมก็รู้สึก โล่งๆ รู้สึกเหมือน ลอยอยู่ที่มืดๆ แบบว่า ทุกอย่างมืดสนิท มีเราอยุ่คนเดียว แล้วตัวก็ลอยอยู่ตรงกลาง แบบนี้หมายความว่าไง หรือ เพราะนั่งสมาธิ แล้วคิดไปเอง รึเปล่า ช่วยตอบทีนะครับ

 

น่าจะคิดไปเองนะครับ

เพราะถ้าได้สมาธิแล้้ว จะไม่มีคำว่ามืดสนิทครับ

คุณคงกลัวมากๆก็เลยเก็บไปคิดว่าโน่น คิดนี่

ทำใจให้สบายนะครับ การให้เห็นสิ่งพวกนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ

และถ้าถึงเวลาคุณจะได้เห็น และ คุณจะไม่มีคำว่ากลัว

พูดง่ายๆคือคุณพร้อมถึงจะได้เห็น ไม่ใช่ใครๆก็เห็นได้ครับ

อนุโมทนา

 

เวลาผมนั่งสมาธิ

ผมก็เป็นเห็นเจ้าของกระทู้เรยคับ

ผมนั่งไปสักพัก ก็คิดมาก คิดว่ามีคัยมาจ้อง หน้าเราอยู่

เรยไม่ชอบนั่งเท่าไหร่คับ กลัวมากจนขนลุกเอง

ผมไม่รู้จะทำยังไงดีคับ แต่ผมก็อยากนั่งสมาธิต่อไปนะคับ

แต่ผมยังไม่รู้วิธีที่จะ ขจัดความกลัวนี่เรย

ใครเคยเป็นช่วยตอบผมให้ทีคับ

ขอบคุณคับ

 

ภวนาแบบไหน จะเป็นคำบริกรรม หรือ ลมหายใจ จรดจ่อที่ไหนก็ให้จรดจ่ออยู่ตรงนั้น เมื่อจิตตั้งมั่นไม่สอดส่ายไปทั่ว ความคิดต่างๆ มันไม่เกิด ไม่ไปต่อยอดความรู้สึกนึกคิดต่างๆจนกลายเป็นความกลัวขึ้นมา พยามยามภวนาไปเรื่อยๆ ความเพียรทำให้มาก สงสัยให้น้อย เดี๋ยวก็สงบ ก้าวหน้าเองจ๊ะ หุ หุ หุ

 

อาการของคุณ เป็นอาการปิต5 ค่ะ ผู้ฝึกแทบทุกคนจะต้องผ่านอาการเช่นนี้ บางคนครบทั้ง 5 อย่าง บางคนแค่บางอย่างเท่านั้นแล้วแต่ละคนค่ะ
จัดเป็นการทดสอบกำลังใจอย่างหนึ่งค่ะ ว่าสถาพจิตใจของคุณพร้อมที่จะขึ้นสู่ขั้นต่อไปหรือยัง หากคุณกำลังใจเต็มร้อยจริง ต่อให้ตัวคุณขึ้นไปลอยอยู่บนฟ้าเลยก็ไม่สามารถทำให้คุณถอยจากการฝึกสมาธิได้นั้น คุณก็จะผ่านการทดสอบนี้ได้ ขึ้นไปสู่ขั้นฌานต่อไปค่ะ

แต่ถ้ากำลังใจคุณน้อย ยังยึดติดกับกายหยาบอยู่ ยังหวงกายหยาบนี้อยู่มากคือกลัวว่าจะมีใครหรือผีมาทำอันตรายกับกายหยาบนี้อยู่อีกนั้น ก็จะไม่สามารถพัฒนาจิตให้สูงขึ้นได้ค่ะ สมาธิก็จะไม่พัฒนาเช่นกัน

ระยะแรกๆ หากทำสมาธิแล้วรู้สึกว่ากลัวเมื่อไรให้หยุดทำค่ะอย่าฝืนทำต่อ(เพราะจะเคลียดมากไปทำให้คิดต่อยอดได้ง่าย) และหาช่วงเวลาที่ไม่ดึกมากไปนักในการฝึกใหม่ๆค่ะ ตอนเช้าๆ ยิ่งดีค่ะ จะพอบรรเทาความกลัวได้บ้าง

การทำสมาธิกำลังใจต้องเต็มร้อยก่อนค่ะ พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับบททดสอบทุกอย่าง สักแต่เพียงว่ารู้ และปล่อยวาง ไม่ยึดติดกับอะไรทั้งสิ้นแม้แต่กายเราในขณะทำสมาธิ ทุกอย่างก็จะผ่านไปด้วยดีค่ะ


และการทำสมาธิ คือการที่จิตเราจดจ่ออยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นคำภาวนา หรือบริกรรมใดๆก็ตาม หากเมื่อใดที่จิตเราหลุดจากคำภาวนานั้นๆ ความคิดฟุ้งซ่านก็จะเข้ามาแทนที่ทันที สมาธิก็จะไม่เกิด
หากอยากให้สมาธิเกิดและมีประสิทธิภาพ ให้จดจ่อกับคำภาวนานั้นเสมอค่ะ

 

ไม่ต้องสนใจ...

หากน้องกลัวผี แล้วจะนั่งหลับตา ทำไม แล้วจะอยู่ในที่มืดทำไม

อิริยาบททั้ง 4 มีไว้ทำไม ยืน เดิน นั่ง นอน ที่จริง มันต้อง สลับกัน

ไม่ใช่ว่า นั่งอย่างเดียวจะสำเร็จ ดูอย่าง พระอานนท สิครับ ดูก่อน...อานนท เห็นป่ะ อานนท ยังดูก่อนเลย

พระอานนท ยังสำเร็จ ตอนที่จะล้มตัวนอนเลย หลังจากที่เดินจน เท้าแตก นั่้งจนตูดด้าน

แล้วพอเห็น อะไร รู้สึกอะไร จะไำปตามรู้มันทำไม รู้ให้เท่าทันปัจจุบันดิ รู้แล้วละ รู้แล้วละ

ไม่ใช่รู้แล้ว ก็ตามดู รู้แล้วก็ตามดู จิตมันก็จะปรุงแต่งไปอีกอ่ะดิ

พยายามรักษา อารมณ์กรรมฐานให้ได้ ใจจดจ่ออยู่ที่สิ่งที่เรากำหนด กำหนดอะไร ก็ดึงกลับมา

วิตก วิจาร ปิติ สุข หากสอบ กรรมฐาน เขาถามว่า เป็นไง นั่งสบายไหม โอ้ย..อาจารย์ สุขมากเลย ไม่เคยสุข อย่า่งนี้มาก่อนเลยครับ

รู้งี้ ผมนั่งตั้งนานแล้ว โดนเลยครับ บ้าอะไร....ให้มา ทำความหลุดพ้น ดันมาสุขอะไร กิเลสหนา ปัญญาควาย ไปนั่น สุข ก้อกิเลส ทุกข์ ก้อ กิเลส

รู้แล้วล่ะ รู้แล้วล่ะ การกำหนดนั้น กำหนดอะไร ก้อได้ ที่เราถนัดและ สามารถดึงจิตเราได้ ถูกกับจริตเรา

อย่างในพุทธกาล พระอรหันต์ นกกระยางกินปลา ยังมีเลย เพราะ นั่งสมาธิอยู่ เห็ฯ นกกระยาง กำลัง กระดืบๆ ปลาเข้าปาก

ภาพนั้น มันฝังจิต ทำไง ก็ไม่หาย ก็เลย ภาวนาว่า นกกระยางกินปลา นกกระยางกินปลา

จิตมันจดจ่ออยู่กับตัว และปลงสังเวสไปด้วย เลยบรรลุ เป้น พระอรหันส์ นกกระยางกินปล่าเลย

เราก้อเอาบางดิ ค้างคาวกินกล้วย ค้างคาวกินกล้วย อะไรประมาณนั้น ฮิๆๆๆๆ

เอวัง โหตุ........

 

ง่ายนิดเดียว

ที่คุณกลัว เพราะ คุณคิด ง่ายๆ ก็ไม่ต้องคิด ดิครับ ทำไง ก็หาวิธี กำจัดมัน โดยการที่ ดึงจิตเราให้คิดแต่เรื่องอื่น คือ ดึงมันไว้กับเราให้ได้

หากคุณบอกว่า นั่งแล้วเหมือนมีคนมอง ก้อไม่ต้องนั่ง ไม่ต้องหลับตา ดิครับ

เดินจงกรม สลับกับการ นั่งสมาธิ แต่ไม่ต้องหลับตา อาจจะหาอะไรมาดึงจิตไว้ ให้จิตมันจดจ่อ ที่กิจกรรม ที่เราทำอยู่ เช่น ลูกประคำ

นั่งท่าสบายๆ กำหนดนับ ตามลูกประคำ ลืมตาดูที่ลูกประคำ พอเลื่อนไป 1 ลูก ก้อนับ 1 หรือไม่ก้อ พุธโธ

หรืออะไร ก้อได้ ที่จิตเราจะ จดจ่อ ที่มันและไม่ส่งออกไปไหน

อีกอย่าง เป็นเพราะ คุณนั้น จิตยัง ฟุ้งซ่าน ควบคุม ไม่ได้ และพยายาม หาข้ออ้าง เพื่อสนับสนุน ตัวเองว่า

ที่ฉันไม่นั่ง เพราะ ฉันกลัวเห็น นั่นเห็ฯ นี่ เพราะ ฉันอย่างนั้น อย่างนี้ เช้า บ้างล่ะ เที่ยงบ่างล่ะ เย็น บ้างล่ะ ดึกไปมั้ง ยังเช้าอยู่ อย่างนี้ เรื่อยไป

ทีนี้ พอแนะวิธี ให้แล้ว ลองทำดูครับ ทำแบบไม่ต้องสงสัย ไม่ต้องมีข้ออ้าง แล้ว จะรู้ว่า สติ มี ปัญญา เกิด มันเป็นไง