ทางเอก : ความต่างระหว่างสัมมาสติ กับมิจฉาสติ

พี่ สมมติสัจจะ มานะ ทิฎฐิ มันเกิดขึ้น ที่กระทู้ ที่ตามอ่าน

หรือ ว่าเกิด ขึ้น ที่ใจ พี่สมมติสัจจะ พี่สมมติสัจจะ จะวางหรือจะแบกดีล่ะ

บุคคลรู้ทางสองแพร่งแห่งความมีความเป็น กับความไม่มีไม่เป็น

ควรตั้งอยู่ในประการฉะนั้น

 

อ่อ...
เกิดที่ใจผมด้วยแหละครับ 555
เพราะผมไม่ใช่พระอรหันต์หนิ...ยังเดินทางอยู่

ผมมัวแต่อ่านกระทู้คนอื่น
จนลืมดูจิตตัวเองไปเลย...แย่จริงๆ
ขอบคุณสำหรับคำเตือนนะครับ

แต่ความจริงแค่เห็นความซ้ำซากจำเจของการตอบกระทู้ของคนบางกลุ่ม
ก็เลยต้องแสดงความคิดเห็นอะไรลงไปบ้าง...
(ความจริงก็เพราะ มานะ อัตตา ว่า "นี่แหละกู" มันสั่งให้ทำมากกว่าครับ 555)

 

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรพาหิยะ เพราะเหตุนั้นแล ท่านพึงศึกษา
อย่างนี้ว่า เมื่อเห็น จักเป็นสักว่าเห็น เมื่อฟังจักเป็นสักว่าฟัง เมื่อทราบจักเป็น
สักว่าทราบ เมื่อรู้แจ้งจักเป็นสักว่ารู้แจ้ง ดูกรพาหิยะ ท่านพึงศึกษาอย่างนี้แล ดูกร
พาหิยะ ในกาลใดแล เมื่อท่านเห็นจักเป็นสักว่าเห็น เมื่อฟังจักเป็นสักว่าฟัง เมื่อ
ทราบจักเป็นสักว่าทราบ เมื่อรู้แจ้งจักเป็นสักว่ารู้แจ้ง ในกาลนั้น ท่านย่อมไม่มี
ในกาลใด ท่านไม่มี ในกาลนั้น ท่านย่อมไม่มีในโลกนี้ ย่อมไม่มีในโลกหน้า
ย่อมไม่มีในระหว่างโลกทั้งสอง นี้แลเป็นที่สุดแห่งทุกข์ ฯ



พาหิยะสูตร เป็นพระสูตรที่พระพุทธองค์ได้ตรัสเรื่องการปฏิบัติเพื่อการพ้นทุกข์ที่ลัดสั้น
***พระพาหิยเถระ เอตทัคคะ เป็นผู้เลิศกว่าภิกษุทั้งหลาย ในทาง ขิปปาภิญญา คือ ตรัสรู้เร็วพลัน<!-- google_ad_section_end -->

ควรทำความเข้าใจให้ดีๆ เกี่ยวพาหิยะสูตรว่าเป็นสูตรพระพุทธเจ้าชี้ว่าการปฏิบัติเพื่อความพ้นทุกข์ที่ลัด สั้นจริงหรือ. . .

ความจริงไม่ไช่เลย พระพุทธเจ้า ทรงแสดงธรรมเฉพาะบุคคล ถ้าพาหิยะสูตรนี้ เป็นทางเอก ที่ลัด สั้นจริง ทำไมพระพุทธเจ้า ไม่ทรงแสดงกับภิษุสาวกทุกองค์ ด้วยธรรมเดียวกันนี้หละ

อีกเรื่องที่ควรพิจารณากันให้ดีคือ พระภิษุสาวกของพระพุทธเจ้าทุกองค์ ล้วนแต่เป็นผู้มีปัญญา บารมีที่สั่งสมมีดีแล้ว จึงได้มาเกิดในสมัยที่พระพุทธเจ้าทรงพระชนอยู่ และเพราะมีปัญญาที่ทำมาดี สั่งสมมาดีแล้วจึงได้ตรัสรู้ได้ง่ายๆด้วยการแสดงธรรมสั้นของพระพุทธเจ้า

แต่พวกเราที่คิดว่าการปฏิบัติแบบที่พระพุทธเจ้าแสดงกับท่านพาหิยะ เป็นทางที่ลัดสั้นทำให้พ้นทุกข์ได้เร็ว พวกท่านคิดกันบ้างหรือไม่ว่าพวกท่าน มีปัจจัยต่างๆพร้อมเหมือนท่านพาหิยะใหม

และการที่พระพุทธเจ้ายกย่องพระพาหิยะเถระ เอตทัคคะ เป็น
ผู้เลิศกว่าภิกษุทั้งหลาย ในทาง ขิปปาภิญญา คือ ตรัสรู้เร็วพลัน คำว่าเลิศกว่าภิษุทั้งหลาย ก็แปลว่าท่านทำของท่านมา ท่านมีความปราถนาของท่านมาแบบนั้น ท่านทำเหตุเพื่อความเป็นผู้เลิศทางตรัสรู้เร็วมาพร้อมแล้ว ไม่ไช่อยู่ดีๆตรัสรู้เร็วได้โดยไม่ได้ปฏิบัติ สั่งสม สติสมาธิมาเลย แต่ท่านทำมามากแล้วที่ตรัสรู้เร็วนี้ก็เป็นผลจากที่ท่านทำมาแล้ว

ลัด สั้น ไม่มี มีแต่สั่งสมมาดีพร้อมแล้ว<!-- google_ad_section_end -->

 

คุณขันธ์น่าจะไปฟังเทศน์เรื่องมหาสติของหลวงพ่อพุธนะ
เรื่องสติเกิดเองหนะ