มโนมยิทธิ ครึ่งกำลัง ทำไม่ได้เลยครับ ทำอย่างไรดี

ผมไปฝึกที่บ้านซอยสายลมครั้งที่สองแล้ว (ครั้งแรกเมื่อตอนต้นปี)
ทั้งสองครั้งผมไม่สามารถสัมผัสหรือรับรู้อะไรได้ตามที่อาจารย์แนะนำเลยครับ ทั้งๆที่คนส่วนใหญ่ (ในห้องฝึกเดียวกัน) เขาทำได้กัน ผมรู้สึกแอบน้อยใจนิดๆ คิดว่าเราคงจะโง่อยู่ไม่น้อย ทำไม่ได้เลย นึกถึงพระพุทธเจ้าไม่ได้ เหมือนคนนั่งหลับตาฟังอาจารย์และคนอื่นตอบไปเรื่อยๆ ตอบเองไม่ได้เลย :'(

ช่วงนี้ผมนั่งสมาธิเกือบทุกวันยกเว้นวันที่รู้สึกเหนื่อยมากๆ แต่อย่างน้อยก็ภาวนา นะมะ พะธะ ก่อนหลับ แต่ก็ไม่รู้สึกถึงพัฒนาการของสมาธิ ทำได้เหมือนเดิม ฟุ้งซ่านเหมือนเดิม มืดเหมือนเดิม เมื่อยเหมือนเดิมทุกวันๆ

ท่านใดก็ได้ช่วยกรุณาสอนหรือแนะนำเทคนิคหรือวิธีการ ที่ผมควรจะนำมาปฏิบัติเพื่อแก้ไขปัญหาการฝึกของผมด้วยครับ

 

มาให้กำลังใจครับ แต่ผมไม่เป็นมโนมยิทธิครับ ตอบให้ไม่ได้ T_T
เห็นใจคุณจังเลยครับ ผมคงพูดได้อย่างเดียวว่า สู้ๆครับ ^^

แนะนำอย่างนึงครับว่า โยนตำราทิ้งครับ ไม่ต้องไปกังวลอะไร
ไม่ต้องไปหวังอะไร ทำไปเรื่อยๆ พอใจที่จะทำ ไม่ต้องซีเรียสครับ

 

เวลานั่งอย่ากังวลว่าจะไม่เห็นภาพ และไม่ต้องคาดหวังว่าต้องเห็นภาพ มโนคือใจเห็นไม่ใช่ตาเห็น เวลาที่บูชาพระให้อธิฐานให้พบท่านที่เคยเป็นครูบาอาจารย์มาก่อนและขอบารมีท่านช่วยสงเคราะห์
ผมก็ใช้วิธีนี้ ก็พอเห็นบ้าง

 

ขึ้นพานครู หรือยังคะ มีแนะนำขึ้นพานครูก่อนค่ะ

 

ค่อยๆฝึกไปค่ะ อย่าท้อและรีบร้อน มโนมยิทธินั้นใช้จิตสัมผัสรู้สึก วันนี้ไปฝึกที่บ้านสายลมแม่ครูเปี๊ยกสอน ถึงแม้จะมืดยังไม่เห็น(ใจไม่ใช่ตา) แต่ก็มีความรู้สึกรับได้ค่ะ แม่ครูยกตัวอย่าง ถ้าเรานั่งอยู่ตรงนี้ทั้งที่หลับตา และให้นึกถึงประตูหน้าบ้านได้ไหม มโนมยิทธิก็เช่นเดียวกันค่ะ ตอนแรกให้นึกภาพพระที่เราติดตาติดใจ จากนั้นขอบารมีพระพุทธเจ้าท่านทรงเมตตาสงเคราะห์ หลวงปู่ปาน หลวงพ่อท่านเมตตาช่วยค่ะ การที่ฝึกได้นั้นเป็นเพราะพระท่านสงเคราะห์ค่ะ ถ้าลำพังตัวเราเองคงทำไม่ได้ค่ะ

 

อนุโมทนาครับ
ตอนฝึก ให้ทำใจให้สบายๆ ดูลมหายใจตัวเอง ทรงภาพพระพุทธเจ้าไว้(ปางไหนแล้วแต่จะชอบ)
แล้วก็ไม่ต้องไปเพ่งว่าจะต้องเห็นอะไรตามตำรา หรือ มีกังวลกับคำตอบของผู้ที่มาฝึกด้วยกันนะครับ
เพราะความสงสัย ความอยากรู้อยากเห็น ความกังวลใจ มันเป็นอุปสรรคต่อการฝึกครับ

สุดท้ายไม่ต้องสนใจว่า ผู้ที่ไปฝึกเขาตอบได้ดีขนาดไหน เพราะแต่ละคนเห็นไม่เหมือนกันครับ

 

ตั้งใจว่าสักวันหนึ่งจะไปฝึกเหมือนกันค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ

 

ขอขอบคุณทุกท่านมากนะครับ สำหรับคำแนะนำและกำลังใจ ผมจะพยายามต่อไปจนกว่าจะทำได้
วันนี้ผมก็ไปฝึกมาอีกครับ อาจารย์ก็แนะนำว่าผมควรจะต้องฝึกนึกภาพพระให้ปรากฏในใจให้คล่อง ผมนี่แย่มากนะครับ แค่ให้นึกถึงหน้าบ้านตัวเองมันยังไม่ชัดเลยครับ (ไม่ได้กลับบ้านมานานแล้ว) ความจริงแล้วให้นึกอะไรก็ไม่ชัดทั้งนั้นล่ะครับ คงต้องฝึกอีกเยอะเลย

 

เป็นกำลังใจให้ครับ ทำใจให้สบายๆครับ ไม่ต้องเคร่งเครียด

 

เป็นกำลังใจให้ครับ การทำสมาธิต้องอย่าเครียดครับ ทำใจให้สบาย

 

แนะนำว่า อย่าตั้งความหวังมากเกินไป(กิเลส) อย่ายากมากเกินไป(กิเลส)
อย่าตั้งใจมากเกินไป(เครียดหรือตึงเกินไป)
แรก ให้ ภาวนา นะมะพะธะ ลมหายใจเข้าออกไปก่อน ครับ (อย่าพึ่งจับภาพพระทันที่) ให้อารมรณ์ในการภาวนา ชิน หรือทรงตัวดีก่อน
แล้วค่อยจับภาพพระ ชัด ไม่ชัด ไม่เป็นไร อย่าไปบังคับ ให้ชัด

ลองดูนะครับ

 

เป็นกำลังใจให้ครับผม ทำใจให้สบายๆๆ ครับ สู้ๆๆต่อไปนะครับอย่าท้อนะ

 

แนะนำเจ้าของกระทู้อ่านบทความในลิงค์นี้นะครับ

ฝึกมโนมยิทธิเต็มกำลังที่บ้าน ได้ผล 100 % และร่วมเล่าประสบการณ์กันครับ

เครดิต: คนเมืองบัว

อย่าย่อท้อต่อการปฏิบัติ อย่าสงสัยในการปฏิบัติ อย่าอยากได้ ให้ทำไปเรื่อยๆเหมือนเราโล้ชิงช้าไปเรื่อยๆนะครับ สักวันหนึ่งพอกำลังมโนมมันถึง มันจะมาเอง หน้าที่ของเราคือภาวนา นะมะ พะธะ ครับ

 

^_^
นับถือในความพยายามค่ะ
อย่าเพิ่งท้อนะคะ

ทำใจให้สบายๆ นั่งภาวนาไปเรื่อยๆ เห็นก็ดี ไม่เห็นก็ดี
ปล่อยจิตให้ว่างจากกิเลส คือความอยาก นะคะ
และที่สำคัญ รักษาศีล5 ให้ครบเป็นปกติก่อนฝึกนะคะ ^_^

 

ใช้ใจเห็น นะครับ ไม่ไช้ตาเห็น ใช้ความรู้สึกแวปแรก ให้ตัดสินใจไปตามนั้น ที่สำคัญอย่าสงสัย

 

เป็นกำลังใจให้ลองฝึกต่อไปต่อไปน่ะค่ะ การฝึกมโนมยิทธิคือมีฤทธิ์ทางใจ ไม่ใช่ตาเห็น
เอาใจสัมผัส อย่าอยากรู้แล้วเป็นกิเลสทำให้พลาดได้ค่ะ มีเวลาแล้วลองไปฝึกใหม่น่ะค่ะแค่คุณตั้งใจก็เป็นอานิสงค์ก่อเกิดผลบุญที่ดีแล้วค่ะ อนุโมทนาด้วย

 

ผมคิดว่า อาจจะมาไม่ถูกกับจริตตัวเองก็ได้นะ เลยไม่คืบหน้ายังมีวิปัสสนา กสิณ กรรมฐาน 40 กอง ฝึกให้หมด

 

คุณมีกำลังใจและความตั้งใจขนาดนี้แล้ว ผมขออนุญาตเสนอบางสิ่งบางอย่างเสริมกับท่านอื่นๆด้วยแล้วกันนะครับ

ก่อนอื่น เมื่อเริ่มตั้งใจที่จะไปฝึกที่บานสายลมนี่ ส่วนใหญ่ท่านจะเน้นเสริมในส่วนที่บางท่านเคยได้มโนมยิทธิมาแล้วในกาลก่อน สำหรับผู้มาใหม่ ซึ่งยังไม่ทราบว่าตนเคยได้มาก่อนหรือไม่เคยได้มาก่อน อันนี้ผมอยากจะให้มีการฝึกซ้อมเพื่อสร้างรากฐานกับตัวเอง ก่อนมาฝึกสักเล็กน้อย ดังนี้ครับ

1.ระมัด ระวัง สำรวมกาย วาจา ใจ ไม่ให้ละเมิดในศีล 5 อย่างเด็ดขาด
2.หมั่นละวางจากนิวรณ์ 5 ประการ แม้จะละวางไม่ได้ตลอดเวลา แต่อย่างน้อยเวลาฝึก ควรจะต้องทิ้งไว้ก่อนชั่วคราว
3.ฝึกซ้อมกำลังใจของตัวท่านให้อยู่ตัวก่อน กำลังใจที่ว่าคืออะไร
3.1 ฝึกซ้อมอานาปนสติ รู้ลมหายใจเข้าออกพร้อมคำภาวนาให้คล่อง อย่าไปคิดว่าจะต้องใช้สมาธิที่ลึกซึ้งเกินไป ฝึกกับครูแค่ครึ่งกำลัง ใช้กันที่อุปจารสมาธิเท่านั้น ยังไม่ถึงปฐมฌาณเลยครับ คงจะไม่ยากเกินไปนะครับ
3.2 หมั่นเจริญภาพพระพุทธรูปให้ปรากฏอยู่ในใจเราให้ได้ ดูภาพพระพุทธรูปแล้วจำเอาพระรูปพระโฉมของท่านไว้ หลับตาลงแล้วนึกภาพท่านให้ทรงไว้ในใจตลอด (อันนี้อาจยากหน่อยสำหรับผู้ไม่เคย แต่ถ้าชำนาญแล้วก็เป็นของไม่ยากครับ )
แรกๆ ยังจับพระรูปพระโฉมของพระพุทธรูปไม่ได้ ก็ซ้อมเอากำลังใจจากอานาปนสติ ภาวนาไปเรื่อยๆก่อน ให้ใจทรงตัวเป็นสมาธิ ส่วนการทรงภาพพระพุทธรูป ผมอยากมองว่าเป็นขั้นต่อไป เพราะถ้าคุณทรงภาพพระพุทธรูปได้ชัดเจน แจ่มใส ขนาดไหน เวลาคุณจะไปที่ไหนด้วยฤทธิ์ทางใจของคุณ ก็จะเห็นภาพต่างๆด้วยใจได้ชัดเจนเพียงนั้นครับ

หลักๆก็แค่นี้ ที่ควรจะเตรียมตัวก่อนไปฝึกมโนมยิทธิ ถ้าทำได้แค่นี้ นับว่าคุณมีพื้นฐานที่ดีมากแล้ว ถ้ามีความเพียรตามหลักอิทธิบาทสี่ เชื่อแน่ว่าความสำเร็จน่าจะตามมาในไม่ช้าครับ

เริ่มเตรียมตัวฝึกซ้อมได้ตั้งแต่ตอนนี้เลยครับ แล้วเดือนหน้าลองไปบ้านสายลมใหม่ ผมเชื่อว่าผลการฝึกคงจะมีความก้าวหน้ามากขึ้นอย่างแน่นอนครับ

 

มันไม่ได้เห็นที่ในตา
มันเห็นที่ในใจ

เช่น

คุณนึกถึงหน้าแม่ของคุณ
คุณไม่เห็นหรอก มันดำๆมืดๆ ตอนหลับตา
แต่คุณก็สามารถบอกได้ว่า แม่ของคุณหน้าตาเป็นอย่างไร

มันเกิดรูปเกิดภาพในใจนะคับ

ลองจับจุดใหม่

 

เป็นกำลังใจให้ครับผม ทำใจให้สบายๆๆ ครับ สู้ๆๆต่อไปอย่าท้อนะครับ
สักวันต้องทำได้แน่นอนครับ<!-- google_ad_section_end -->