เรื่องเล่า สมเด็จพ่อรัชกาลที่ห้า พระนางเรือล่ม

กระทู้นี้เป็นเรื่องดีๆ เป็นบุญ เป็นกุศล อโหสิกรรมกันเถิดนะครับ

 

ขอบคุณที่เตือนสติ.... ^_^ .....

 

การรู้ต่าง

<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ นายดอกบัว
กรรมจากชาติหนึ่งเคยพลักคนตกลงน้ำ แล้วไม่คิดจะช่วยเหลือ ยืนมองคนจมน้ำตายแบบใจแข็งกระด้าง ชาตินี้ ก็เลย ตายเพราะน้ำ แล้วทุกคนก็ได้แต่ยืนมอง ทั้งๆที่ช่วยได้

ทุกอย่างมันก็เพราะกรรมทั้งนั้น ถ้ารู้กรรมในอดีต เราจะไม่สงสารกับที่พระนางได้ประสบเลย



ในมโนสำนึกการปฎิบัติ และวาระกรรมของมนุษย์นั้น แตกต่างกัน การรู้ต่าง การกล่าวกันไปมา จะไม่มีจุดจบ การเขียนหรือตั่งกระทู้นี้ขึ้นมาก็เพื่อจะบอกกล่าว และมาเป็นสื่อกลางในผู้ที่มีส่วนเกี่ยวกับ เหตุการณ์ดังกล่าว ให้ได้มาเจอกันและมาอโหสิกรรมกันจะได้หมดภพชาติในกรรมที่มีต่อกัน และเจริญรอยตามพระศาสนาให้สืบต่อไป



"อันเราที่เป็นต้นเหตุของวาระกรรมต่างๆเกิดจากเราเป็นผู้กำหนดทั้งสิ้น ถ้ามิคิดปันใจ ก็จะไม่มีต้นเหตุดังกล่าว"

สื่อด้วยจิต



</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

...ขออนุโมทนา ในกุศลทั้งหมด ทั้งมวล ที่คุณบอลได้กระทำมา...และจะเป็นกำลังใจให้ทุกๆอย่างในชีวิต...จ้า
.........................................

"อันเราที่เป็นต้นเหตุของวาระกรรมต่างๆเกิดจากเราเป็นผู้กำหนดทั้งสิ้น ถ้ามิคิดปันใจ ก็จะไม่มีต้นเหตุดังกล่าว"

....อ่านแล้วนึงถึงประโยคนึง ไม่มีที่มาที่ไป แต่....ซาบซึ้งดีมาก...!!

" รู้สึกเสียใจเหลือเกิน...ที่ไม่สามารถ..รักเราคนเดียวได้ แต่..จะรักตลอดไป ตลอดไป "

 

มนุษย์เรานั้นเกิดมามีชีวิต ความคิด จิตใจ ความรู้สึก และย่อมเป็นเรื่องสามัญธรรมดา
ที่จะต้องมีความรัก โลภ โกรธ หลง เกิดขึ้นในความคิดจิตใจ มากหรือน้อยก็เป็นไปตาม
บุพกรรมที่กระทำมา เกิดมาแล้วในชาตินี้หากได้รับการอบรมสั่งสอน และฝึกกาย ฝึกจิต
ตามแนวทางพระพุทธศาสนา ก็คงจะทำให้กิเลสเบาบางลงไปได้บ้าง<O</O
<O</O
อย่างน้อยก็เบาบางเพียงพอที่จะยับยั้งอกุศลกรรม ที่จะเกิดทางกายกรรมลงได้ไปเป็นลำดับ
การที่พ่อแม่อบรมลูก ครูอาจารย์สั่งสอนศิษย์ ผู้ใหญ่ตักเตือนเด็ก จึงเป็นวัฒนธรรมที่ดีงาม
อยู่คู่กับสังคมไทยมาช้านาน ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะด้วยผลที่สืบเนื่องมาจากพระพุทธศาสนา
คงไม่มีพ่อแม่ ครูอาจารย์ หรือผู้ใหญ่ท่านใด ตักเตือนเฆี่ยนตี สั่งสอน ด้วยความผูกพยาบาท
<O</O
แต่เป็นไปด้วยความเมตตา หวังจะให้เป็นคนดีของสังคม มีกิริยามารยาท รู้จักกาลเทศะ
การตักเตือนสั่งสอนนั้น จะแรงหรือเบาก็ขึ้นอยู่กับการกระทำ จริต ของผู้ที่ได้รับการอบรม
พ่อแม่ ครูอาจารย์ หรือผู้ใหญ่นั้น ท่านย่อมทราบดี ส่วนผลของการอบรมนั้นหากออกมา
ในทางที่ไม่ดี คนที่จะทุกข์ที่สุดในอนาคตกาลข้างหน้านั้นก็จะเป็นตัวของผู้เยาว์นั่นเอง
<O</O
เดี๋ยวนี้ วัฒนธรรมประเพณีที่ดีงามของไทยนั้นเริ่มที่จะเปลี่ยนแปลงไปมาก แม้แต่กฎหมาย
ก็ยังมีเกี่ยวกับไม้เรียว ใครเป็นครูอาจารย์ทุกวันนี้ก็ต้องคอยระวังให้ดี พลาดพลั้งไปอาจจะ
เสียผู้เสียคนเอาได้.




ที่มาภาพ:http://www.dhammajak.net<O</O

 

เอ แต่ลูกศิษย์รู้สึกว่ายังทะเล้นอยู่เลย อิ อิ.....

 

ว่าแล้วก็อยากให้มีการ จัดทริปไปสักการะ สถานที่สำคัญ ของสมเด็จพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ พระบรมราชเทวี หรือที่เราเรียกพระนามว่า สมเด็จพระนางเรือล่ม กันครับ

สถานที่จะเป็น เริ่มจาก วัดกู้ ปากเกร็ด แล้ว ไปที่พระราชวังบางปะอิน ตรงนี้ผมอยากให้มีการล่องเรือรอบเกาะด้วยครับ ถ้ามีเวลาก็แวะไหว้พระถวายสังฆทานถวายเป็นพระกุศล ไว้เดี๋ยวผมจะเขียนโปรแกรมมาให้ดูกันอีกทีนึงครับ อยากให้ท่านที่เกี่ยวข้องกับพระองค์ท่านได้ไปร่วมด้วย เพื่อบอกเล่าเรื่องราวเป็นวิทยาทานต่อไปครับ

 

ขออนุญาติโพสต์พระประวัติของพระองค์ท่านไว้เพื่อความเข้าใจของท่านที่เพิ่งเข้ามาอ่านนะครับ

สมเด็จพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ พระบรมราชเทวี หรือที่ชาวบ้านเรียกพระนามว่า สมเด็จพระนางเรือล่ม(10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2403 - 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2423 ) มีพระนามเดิมว่า “พระองค์เจ้าสุนันทากุมารีรัตน์” เป็นพระราชธิดาในพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว และ สมเด็จพระปิยมาวดี ศรีพัชรินทรมาตา ทรงพระราชสมภพเมื่อวันที่ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2403 เป็นพระเจ้าลูกเธอรุ่นเล็ก ลำดับที่ 50 ในจำนวนทั้งหมด 82 พระองค์ โดยรับราชการฝ่ายในเป็นพระภรรยาเจ้าในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวพร้อมด้วยพระขนิษฐาร่วมพระโสทรทั้ง 2 พระองค์ ได้แก่ พระองค์เจ้าสว่างวัฒนา (สมเด็จพระศรีสวรินทิราบรมราชเทวี พระพันวัสสาอัยยิกาเจ้า) และ พระองค์เจ้าเสาวภาผ่องศรี (สมเด็จพระศรีพัชรินทราบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง)
พระนางเธอ พระองค์เจ้าสุนันทากุมารีรัตน์สิ้นพระชนม์ด้วยอุบัติเหตุเรือพระประเทียบล่ม ณ ตำบลบางพูด อำเภอปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี (ปัจจุบันนี้คือ วัดกู้)พร้อมด้วยสมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าหญิงกรรณาภรณ์เพชรรัตน์ โสภางคทัศนิยลักษณ์ อัครวรราชกุมารี พระราชธิดา และพระราชบุตรในพระครรภ์ซึ่งยังไม่ทราบว่าเป็นพระราชโอรสหรือพระราชธิดาอีกด้วย ระหว่างการตามเสด็จฯพระบรมราชสวามีแปรพระราชฐานไปประทับยังพระราชวังบางาปะอิน ภายหลังการสิ้นพระชนม์ ทรงได้รับพระมหากรุณาโปรดเกล้าฯสถาปนาขึ้นเป็น สมเด็จพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ พระบรมราชเทวี ดำรงพระฐานันดรศักดิ์พระอัครมเหสีพระองค์แรกในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว
<SUP></SUP>

พระเจ้าลูกเธอในรัชกาลที่ 4
<SUP>สมเด็จพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ พระบรมราชเทวี เป็นพระเจ้าลูกเธอพระองค์ที่ 50 ใน</SUP><SUP>พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว</SUP><SUP> และลำดับที่ 3 ใน</SUP><SUP>สมเด็จพระปิยมาวดี ศรีพัชรินทรมาตา</SUP><SUP> ทรงพระราชสมภพใน</SUP><SUP>พระบรมมหาราชวัง</SUP><SUP> เมื่อวันเสาร์ เดือน12 แรม 12 ค่ำ ปีวอก เวลา 5 โมงเช้า 40 นาที ซึ่งตรงกับวันที่ </SUP><SUP>10 พฤศจิกายน</SUP><SUP> </SUP><SUP>พ.ศ. 2403</SUP><SUP> โดยได้รับพระราชทานพระนามจากสมเด็จพระราชบิดาว่า พระเจ้าลูกเธอ พระองค์เจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ ซึ่งคำว่า “สุนันทา” นั้น เป็นนามของพระมเหสี 1 ใน 4 พระองค์ของ</SUP><SUP>พระอินทร์</SUP><SUP> </SUP>

 

องค์ที่สี่สิบเก้า นามสวัสดิ์ ประวัติเฮย<O</O
หนึ่งสุนันทารัตน แน่งน้อย<O</O
อีกองค์หนึ่งจันทรทัต กุมาเรศ<O</O
สุขุมาลย์มีสร้อย อีกอ้าง มารศรี
<O</O​

พระราชนิพนธ์ รัชกาลที่ ๕

​

“สมเด็จพระปรเมนทรมหามกุฎ พระจอมเกล้าเจ้าแผ่นดินขอตั้งแต่งนามบุตรหญิงที่เกิดแต่เปี่ยมในวัน เสาร์ แรม ๑๒ ค่ำ เดือน ๑๒ ปีวอก โทศก นั้นว่า<O</O
พระเจ้าลูกเธอพระองค์เจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ วรรคศรี อาทิอักษร วรรคบริวารและเดชเป็นอันตอักษร จงเจริญด้วยอายุ สุข พละ ปฏิภาณ โภคสมบัติบริบูรณ์สรรพทั้งปวงทุกประการเทอญ

ตั้งนามไว้ ณ วันอาทิตย์ ขึ้น ๔ ค่ำ เดือน อ้าย ปีวอก โทศก เป็นวันที่ ๓๕๐๔ ในรัชกาลปัจจุบันนี้ อายุบิดานับได้ ๒๐๕๑๓ วันมาแล้ว<O</O
<O</O
คาถาพระราชทานพระนาม<O</O
<O</O
สุนนฺทากุมารี รตนาติ เอวนฺนามา อยํ สุตา<O</O
อโรคา สุขินี โหตุ นิทุกฺขา สรฺปทฺทวา<O</O
อทฺธา มหทฺธนา สา จ มหาโภควตี สทา<O</O
ยสสถสินี อเวกลฺลา ปริวารวตีตถา<O</O
พุทฺโธ ธมฺโม จ สํโฆ จ อโถ อารกฺขเทวตา<O</O
นิจฺจํ นํ อภิรกฺขโน อนฺตรายวิมุตฺติยา<O</O
<O</O
<O</O
คำแปลคาถา<O</O
<O</O
พระองค์เจ้าหญิงองค์นี้ ทรงนามว่า สุนันทากุมารีรัตน์ อย่างนี้ดังนี้ จงอย่ามีโรค จงมีความสุข ปราศจากความทุกข์และวุ่นวายเถิด พระองค์เจ้าหญิงนั้นจงมั่งคั่งด้วยทรัพย์มาก มีโภคมาก มียศและบริวารไม่แปรผัน ขอพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ กับอารักขเทวดา จงช่วยอภิบาลรักษา พระองค์เจ้าหญิงสุนันทากุมารีรัตน์นั้นให้พ้นจากอันตรายเป็นนิตย์ ขอความสัมฤทธิ์จงมีแก่พระองค์เจ้าหญิงสุนันทากุมารีรัตน์เทอญ”

....................................​

(ขอมีส่วนร่วม)​

 

ขอบพระคุณที่เพิ่มเติมข้ออมูลครับ คุณ สร้อยฟ้ามาลา

จำได้ว่า ท่านที่แปลคาถาให้คือ กรมพระปรมานุชิตชิโนรส นะครับ

 

พระองค์เจ้าร่วมพระราชชนนี

<O</O
สมเด็จพระนางเจ้าสุนันทากุมารีรัตน์ ทรงมีพระเชษฐาพระภคินี และพระอนุชา พระขนิษฐภคินีร่วมพระชนกชนนีเดียวกัน มีดังนี้
<O

<O</O​

พระองค์ที่ ๑ พระองค์เจ้าชายอุณากรรณอนันตนรไชย ประสูติ ณ วันอาทิตย์ เดือน ๓ แรม ๑๓ ค่ำ ปีมะโรง ตรงกับวันที่ ๒๒ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๓๙๙ เป็นนายร้อยตรีทหารมหาดเล็ก สิ้นพระชนม์ ณ วันอาทิตย์ เดือน ๕ ขึ้น ๑๒ ค่ำ ปีจอ ตรงกับวันที่ ๒๙ มกราคม พ.ศ.๒๔๑๖ ในรัชกาลที่ ๕ พระองค์เจ้าชายอุณากรรณอนันตนรไชย พระชนมายุได้เพียง ๑๘ พรรษา ที่ ๑ ในสมเด็จพระปิยมาวดีศรีพัชรินทรมาตา
<O</O
<O

</O​

​

พระองค์ที่ ๒ พระองค์เจ้าชายเทวัญอุไทยวงศ์ ประสูติ ณ วันเสาร์ เดือน ๑๒ แรม ๗ ค่ำ ปีมะเมีย ตรงกับวันที่ ๒๗ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๔๐๑ ในรัชกาลที่ ๕ ทรงสถาปนาเป็นกรมหมื่นเทววงศ์วโรปการ เมื่อปีมะเส็ง พ.ศ.๒๔๒๔ เลื่อนเป็นกรมหลวงเทววงศ์วโรปการ เมื่อปีจอ พ.ศ.๒๔๒๙ เป็นราชเลขานุการแล้วเป็นเสนาบดีกระทรวงการต่างประเทศ ได้เป็นราชฑูตพิเศษเสด็จไปยุโรป ในรัชกาลที่ ๖ เลื่อนเป็นกรมพระเทววงศ์วโรปการขัตติยพิศาลสุรบดีศรีพัชรินทรภราดร สโมสรอเนกศาสตรวิบูลย์เกียรติจำรูญไพรัชการ ศุภสมาจารสารสมบัติ มัทวเมตตาธยาศรัย ศรีรัตนตรัยคุณานุสรสุนทรธรรมบพิตร เมื่อปีกุน พ.ศ.๒๔๕๕ เป็นสมุหมนตรี แล้วเลื่อนเป็นสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาเทววงศ์วโรปการ ขัตติยพิศาลสุรบดี บรมราชินีศรีพัชรินทราภาดร สโมสรอเนกนิติปรีชา มหาสุมันตยามุวัตรวิบูลย์ ไพรัชราชกิจจาดุลสุนทรปฏิภาณ นิรุกติญาณวิทยาคณนาทิศาสตร์ โหรกลานุวาทนานาปกรณ์ เกียรติกำจรจิรกาล ปริบูรณ์คุณ<?xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com</st1ersonName>สารสมบัติ สุจริตสมาจารวัตร มัทวเมตตาชวาธยาศรัยศรีรัตนตรัยสรณธาดา กัลยาณธรรมิกนาถบพิตร เมื่อปีมะโรง พ.ศ.๒๔๕๙ เป็มมหาอำมาตย์นายกคงดำรงตำแหน่งเสนาบดีกระทรวงการต่างประเทศ เป็นสภานายกแห่งสภาการคลัง เมื่อปีจอ พ.ศ.๒๔๖๕ สิ้นพระชนม์ในรัชกาลที่ ๖ พรรษา ๖๖ ปี เป็นต้นราชสกุล เทวกุล ณ อยุธยา เป็นที่ ๒ ในสมเด็จพระปิยมาวดีศรีพัชรินทรมาตา

​

<O</O
<O</O
พระองค์ที่ ๓ พระองค์เจ้าหญิงสว่างวัฒนา ประสูติ ณ วันพุธ เดือน ๑๐ แรม ๒ ค่ำ ปีจอ ตรงกับวันที่ ๑๐ กันยายน พ.ศ.๒๔๐๕ ถึงรัชกาลที่ ๕ ทรงสถาปนาเป็นสมเด็จพระนาง<st1ersonName ProductID="เจ้า พระบรมราชเทวี" w:st="on">เจ้า พระบรมราชเทวี</st1ersonName> ในรัชกาลที่ ๖ เป็นสมเด็จพระมาตุฉาเจ้า เสด็จดำรงตำแหน่งสภานายิกาแห่งสภากาชาดสยาม เมื่อปีวอก พ.ศ.๒๔๖๓ ถึงรัชกาลที่ ๗ ทรงสถาปนาเป็นสมเด็จพระศรีสวรินทิราบรมราชเทวี พระพันวัสสามาตุฉาเจ้า เมื่อปีฉลู พ.ศ.๒๔๖๘ ในรัชกาลที่ ๘ ทรงสถาปนาเป็นสมเด็จพระศรีสวรินทิราบรมราชเทวี พระพันวัสสาอัยยิกาเจ้า เสด็จสวรรคต ณ วันที่ ๑๓ ธันวาคม พ.ศ.๒๔๙๘ พระชนมายุ ๙๓ พรรษา เป็นที่ ๔ ในสมเด็จพระปิยมาวดีศรีพัชรินทรมาตา

<O</O​

<O
</O
พระองค์ที่ ๔ พระองค์เจ้าหญิงเสาวภาผ่องศรี ประสติ ณ วันศุกร์ เดือนอ้าย แรม ๗ ค่ำ ปีกุน ตรงกับวันที่ ๑ มกราคม พ.ศ.๒๔๐๖ ในรัชกาลที่ ๕ ทรงสถาปนาเป็นสมเด็จพระบรมราชินีนาถ ได้ทรงสำเร็จราชการแผ่นดินต่างพระองค์เวลาเสด็จประพาสยุโรป เมื่อปีระกา พ.ศ.๒๔๔๐ ถึงรัชกาลที่ ๖ เฉลิมพระปรมาภิไธยเป็นสมเด็จพระศรีพัชรินทราบรมชินีนาถ พระบรมราชชนนี เสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ ๒๐ ตุลาคม ปีมะแม พ.ศ.๒๔๖๒ พระชนมายุ ๕๗ พรรษา เป็นที่ ๕ ในสมเด็จพระปิยมาวดีศรีพัชรินทรมาตา

<O</O​

<O
</O
พระองค์ที่ ๕ พระองค์เจ้าชายสวัสดิโสภณ ประสูติ ณ วันศุกร์ เดือนยี่ ขึ้น ๕ ค่ำ ปีฉลู ตรงวันที่ ๒๒ ธันวาคม พ.ศ.๒๔๐๘ ในรัชกาลที่ ๕ ได้เสด็จไปทรงศึกษาในประเทศอังกฤษเสด็จกลับมารับราชการ ทรงสถาปนาเป็นกรมหมื่นสวัสดิวัดนวิศิษฎ์ เป็นนาย<st1ersonName ProductID="พลตรีเป็นเสนาบดี กระทรวงยุติธรรม" w:st="on">พลตรีเป็นเสนาบดี กระทรวงยุติธรรม</st1ersonName> และได้เป็นราชฑูตพิเศษเสด็จยุโรป ถึงรัชกาลที่ ๖ เลื่อนพระยศเป็นกรมหลวงฯ เมื่อฉลู พ.ศ.๒๔๖๕ เป็นอธิบดีศาลฎีกาเลื่อนเป็นกรมพระสวัสดิวัดนวิศิษฎ์ สยามมิศรราชมาตุลาธิบดีศรีพัชรินทรโสทรานุชาร์ย มานวธรรมศาสตรวิธาน นิรุกติปรติภานพิทยโกศล โศภนมิตรสุจริตอาร์ชวาศัย ศรีรัตนไตรยสรณาภิรัต ชเนตภูมิปะภัยปิยมานมนุญ สุนทรธรรมบพิตร เมื่อปีกุน พ.ศ.๒๔๖๖ ถึงรัชกาลที่ ๗ ทรงสถาปนาเป็นสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมพระยาฯ เป็นต้นราชสกุล สวัสดิวัฒน์ ณ อยุธยา สิ้นพระชนม์ ณ เมืองปีนัง เมื่อวันที่ ๑๐ ธันวาคม พ.ศ.๒๔๗๘ พระชนมายุ ๗๐ พรรษา เป็นที่ ๖ ในสมเด็จพระปิยมาวดีศรีพัชรินทรมาตา

................................​

 

<EMBED id=flash name=flash pluginspage=http://www.macromedia.com/go/getflashplayer src=http://video.nationchannel.com/player.swf?file=http://video.nationchannel.com/data/1/2009/01/31/5j5baab5b6ghbakh8fjjc.flv&image=http://video.nationchannel.com/thump/1/2009/01/31/5j5baab5b6ghbakh8fjjc.jpg&autostart=false&showfsbutton=false width=425 height=355 type=application/x-shockwave-flash wmode="transparent" loop="false" quality="high" allowscriptaccess="always">

ประทับอยู่ในใจ รู้สึกไหม ความอบอุ่นนั้น<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

€เต็มแรงรักเจ้าสุด..................หฤทัย พ่อฤา
ถนอมแทบนับหายใจ................ออกเข้า<O</O
ไปไหนก็พาไป.......................ไป่ห่าง เห็นเลย<O</O
เจริญจิตพ่อค่ำเช้า...................ชื่นน้ำ ใจชม ฯ
<O</O
€หลัดหลัดมาพลัดม้วย.............พลันพลัน<O</O
ดังเด็ดบัวบทัน.......................ผุดน้ำ
ผิดคาดพลาดนึกอัน.................ตรายรวด เร็วแม่<O</O
ใช่แต่ตัดสุขช้ำ.......................ทุกข์ร้อย แรงทวี ฯ<O</O
<O</O
€มานศรีแม่ม้วยเมื่อ.................มัวมล<O</O
อกพ่อมืดมนทน......................เทวษคลุ้ม<O</O
แลหานภาดล.........................หมายสร่าง ใจแม่<O</O
เห็นมืดตราบใดกลุ้ม..................อกแห้ง ฤาหาย ฯ<O</O
<O</O
€รู้การว่าร่ำไห้........................ไป่มี คุณเลย<O</O
แต่จะลืมมีศรี...........................ห่อนได้<O</O
นึกหน้าน่าปรานี........................หน้าลูก น้อยพ่อ<O</O
ไห้ใช่เห็นคุณไห้....................... หากไห้ เอ็นดู ฯ<O</O
<O</O
€รู้อยู่กาลล่วงแล้ว.....................ไป่กลับ คืนแฮ<O</O
ใช่เหตุควรนึกนับ........................นั่งเพ้อ<O</O
แต่จิตจำคิดระงับ.......................ทุกข์เพราะ ทุกข์นา<O</O
ถ้าไม่คิดคงเก้อ.........................จักอ้าง อันใด ฯ<O</O
<O</O
€การในเบื้องหน้านั้น...................ยังมี<O</O
สิ่งซึ่งคงจะดี............................กว่าแล้ว<O</O
ทุกข์มีสุขมีที่............................ทางเปลี่ยน กันแฮ<O</O
ไม่มากเพียรจิตแผ้ว.....................ทุกข์พ้น ดลเสบย<O</O
<O</O
€ความเคยสุขทุกข์กล้า.................สาหัส ฉะนี้ฤา<O</O
เป็นวิชาชาญถนัด........................แน่รู้<O</O
ไปเปล่าประโยชน์ชัด.....................เช่นปล่อย เปล่านา<O</O
ผู้ฉลาดสามารถกู้.........................กอบใช้ ตามกาล ฯ

 

กระทู้นี้ได้ให้ความรู้ทั้ง ประวัติศาสตร์ และ ธรรมมะ ให้เห็นความเป็นจริงของชีวิต

ว่านี่แหละวัฏสงสาร เกิด แก่ เจ็บ ตาย เราทั้งหลายก็วนเวียนกันอยู่เช่นนี้ มานานนักหนาแล้ว ทุกคน

 

ภาพสุดท้าย ในภาพแห่งความทรงจำในวังหลวง ช่างเป็นภาพที่ น่ารักจริงๆเลยจ้า แม่สร้อย

 

ภาพสุดท้ายมี สมเด็จพระศรีพัชรินทรา พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนี พระพันปีหลวง ประทับอยู่ด้วยจ่ะ.....พี่โม....

 

คุณ....บอลเล่ามาได้อ่านแล้วขนลุกซู่ทำให้นึกถึงภาพนิมิตรที่พระองค์ท่านให้ได้เห็น...พระองค์ท่านงามมากเหลือเกิน....ในนิมิตรจะไปทางใดมีพระองค์ท่านเสด็จไปด้วยค่ะ....เป็นภาพแห่งนิมิตรที่ติดใจตลอดไปมิวันลืม.......

 

แม่สร้อย...
พี่โมชอบภาพสุดท้ายมากจ้า
น่ารักมาก...ไม่เคยเห็นภาพนี้ที่ไหนมาก่อนค่ะ

ดีจังเลยจ้า ในภาพนี้มี ภาพ ของ สมเด็จพระศรีพัชรินทรา พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนี พระพันปีหลวง


หากมีโอกาสคงจะ หาเจอ หรือสามารถสะสมได้
หากภาพได้รับอนุญาติ เผยแพร่อย่างถูกต้องตามกฎหมายจ้า

 

ทักทายครับ เจริญในธรรม ยามเย็นตอนอาทิตย์จะลับขอบฟ้าครับขอบคุณทุกๆกระทู้ที่เข้ามาให้ความเห็นครับ มีลิ่งใหม่มานำเสนอ เรื่องดวงเมืองสยามประเทศตามลิ้งเลยครับ
http://palungjit.org/threads/ก��...��.220921/

บอล เรืองตะวัน

 

[MUSIC]http://palungjit.org/attachments/a.787078/[/MUSIC]