ไม่อยากทำอะไรกับชีวิตแล้วเบื่อ..

อนุโมทนาค่ะ
ผู้ทำดีเเล้วย่อมได้รับผลดี ผู้ที่คอยขัดขวางการสร้างบารมีคนอื่นย่อมได้รับผลตอบสนอง
มารไม่มีบารมีไม่เกิด คตินี้ย่อมใช้ได้ทุกสมัย ขอให้ข้าพเจ้าสำเร็จในการช่วยสรรพสัตว์เข้าสู่นิพพานด้วยเทอญ<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --> <!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

๕๕๕๕๕๕

โดนพ่อแม่ เทคแคร์ตลอด ก็ไม่แปลกหรอกที่จะเบื่อ

พี่ไล้ก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน เพราะเป็นลูกคนเดียวนะ ^-^

แต่หลายครั้งที่พี่ไล้เห็นคนที่เขาขาดในสิ่งที่เรามี เราก็อดโชคดีไม่ได้เลยนะ

ที่ยังมีหลายๆคนในชีวิต คอยเป็นห่วงเรา

ถึงจะมากไปตามความคิดของแต่ละคนก็เหอะ ^^

จำไว้นะปลา

เมื่อไหร่ที่ไม่มีใครเตือนอะไรกับเราเลย
เมื่อนั้นเเหละ
เราจะรู้เองว่า เราไม่มีค่าพอที่จะให้เค้าเตือนอีกแล้ว

มันน่ากลัวมากกว่าคำบ่น หรือความอึดอัดที่มีในตอนนี้อีกนะ ^-^

อืม....ยังไงก็ฝากร้านให้น้องปลามาเที่ยวหน่อยละกัน
พี่กับพี่สันโดษ เพิ่งเปิดร้านออนไลน์จ๊ะ ^^
เผื่อปลาอยากหาอะไรมาลง ก็ยินดีต้อนรับ ^____^
v
v
v
มาๆๆๆมะๆๆๆ มาเจิมร้านใหม่ กัน ^-^



กระทู้ให้กำลังใจจ๊ะ ^_^ www.miajoyshop.com ร้านออนไลน์ของพี่สันโดษ ^^

 

สวดมนต์ ภาวนา มาก ๆ เดี๋ยวก็หาย

 

น้ำตาเธอหลั่งริน เมื่อสูญสิ้นหมดทุกสิ่ง

เธอพ่ายแพ้ความจริง เหมือนคนไร้ค่า
พายุพัดพาชีวิต แหลกสลายลงในพริบตา
เธอพร้อมที่จะลาหลับใหลชั่วนิรันดร์

เหมือนว่าเธอไม่เหลือที่พึ่งใดๆ
ทั้งที่เธอยังเหลือสิ่งที่ยิ่งใหญ่
สิ่งที่มีความหมายมากมายกับเธอ
อย่างน้อยก็เหลือหัวใจ ที่มันยังคงเต้นอยู่

บอกให้รู้และเตือนว่าเธอยังไม่ตาย
หกล้มก็ลุกขึ้นยืน เจ็บปวดก็ทนเอาไว้
แม้ว่าเธอไม่เหลืออะไร เหลือเพียงหัวใจดวงนี้ก็เพียงพอแล้ว
แขนไม่มีไขว่คว้า และขาไม่มีให้เดิน

แต่เขาพร้อมเผชิญ ไม่ยอมแพ้พ่าย
ชีวิตเหลือเพียงเท่านี้ แต่ความหวังไม่เคยหายไป

ความทุกข์ท้อใดๆ ก็แพ้ใจของคน
แม้ว่าเธอไม่เหลือที่พึ่งใดๆ เธอก็ยังคงเหลือสิ่งที่ยิ่งใหญ่

สิ่งที่มีความหมายมากมายกับเธอ
อย่างน้อยก็เหลือหัวใจ ที่มันยังคงเต้นอยู่
บอกให้รู้และเตือนว่าเธอยังไม่ตาย
หกล้มก็ลุกขึ้นยืน เจ็บปวดก็ทนเอาไว้
แม้ว่าเธอไม่เหลืออะไร เหลือเพียงหัวใจดวงนี้ก็เพียงพอแล้ว

อย่างน้อยก็เหลือหัวใจ ที่มันยังคงเต้นอยู่...
บอกให้รู้และเตือนว่าเธอยังหายใจ
หกล้มก็ลุกขึ้นยืน ที่สุดมันต้องผ่านไป
แม้ว่าเธอไม่เหลืออะไร เหลือเพียงหัวใจดวงนี้ก็เพียงพอแล้ว

เราไม่ได้เกิดมาเพื่อยอมจำนน คนทุกคนอยู่เหนือสิ่งที่ยิ่งใหญ่
วันนี้มันจะเป็นยังไงต้องไม่ยอมแพ้...
เราไม่ได้เกิดมาเพื่อยอมจำนน ใจของคนดวงนี้นั้นแสนยิ่งใหญ่
พรุ่งนี้เราจะเดินไป ไม่ท้อไม่ยอมแพ้...

อินเทรนเหมือนกันน๊ะเรา สู้ๆ น๊ะ....
​

 

ก้คงเพราะคิดว่าตัวเองโชคดีที่สุดนี่แหละค่ะ
มีคนเคยบอกไว้ว่า บุญคุณพ่อแม่ จะต้องแบกท่านไว้บนไหล่ซ้ายขวาตลอดเวลา
ให้ท่านขี้รดเยี่ยวลด หาเงินหมื่น เงินแสน เงินล้านมากอง
หรือหาอะไรมาเปรียบ ก้ยังทดแทนคุณท่านไม่ได้

ส่วนท่าน มีลูกก้เหมือนกับ ได้ไม้คาน(ที่นับวันมันยิ่งโตและใหญ่ขึ้นมาเรื่อยๆ)อันหนึ่ง มาแบกบนบ่า

ถ้าถามใจเราตอนนี้ เราอยากลงจากบ่าของท่าน ไม่อยากเป็นไม้คานอันนั้น

แต่ถ้าเป็นไม้คานที่โต อยากจะเป็นไม้คานให้ท่านได้นั่งพัก หรือนอนหลับ เสียมากกว่า เป็นไม้คานบนไหล่นะค่ะ

โดยส่วนตัวเราไม่ได้คิดว่าเราพิเศษกว่าใครนะ เราก้ไม่เคยคิดว่าเราจะโชคร้าย หรือโชคดีกว่าใคร


เราก้แค่คนๆหนึ่ง ที่มีความทุกข์และความสุขเข้ามาเท่านั้นเอง - -"

 

ข้าพเจ้าตั้งกระทู้เพื่อที่จะระบาย่วา ข้าพเจ้าทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะปรับตัวยังไงกับชีวิตแล้ว

เบื่อไม่อยากทำอะไรอยากอยู่ว่างๆ โล่งๆ เฉยๆ ไม่ต้องคิด ต้องทำอะไรทั้งนั้น อยากจะพักบ้าง

เพราะทำอะไรแล้วมันมักจะเกิดปัญหาต่างๆพอเกิดปัญหาแล้วมันทำให้เหนื่อยใจขึ้นมา เท่านั้นเอง

พวกท่านคิดอะไรกันไปถึงไหนนี่ ข้าพเจ้าอ่านแล้ว งง จัด

แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเด็กกำพร้า เกี่ยวกับสวดมนต์ภาวนาแล้วจะหายค่ะ

พวกท่านอ่านแล้วเอาไปปรุงจิต เข้าใจว่าอย่างไรกัน เหอๆ

 

ลมหายใจครับ เส้นทางสู่สันติ อิอิ...
กุญแจคือ"การภาวนา"
จิตคือประตู ข้างในนั้นคือความสุข

 

ธรรมดาครับ อีกหน่อยก็หายเองกลายเป็นความรู้สึกแบบอื่น ปล่อยมัน ชีวิตคนเรามันก็มีทั้งสุขเสียใจเหงาเศร้าเบื่อ ธรรมดาครับ

 

บังเอิญมาอ่านเจอ คงไม่ว่าถ้าจะแนะนำ แบบอาจจะแหวกแนวไปนิด

น้อง
การที่จะทำให้พ่อแม่เขายอมรับอะไรๆบางอย่างที่เราต้องการเปลี่ยนแปลง
สำหรับพ่อแม่สไตล์นี้ ไม่ใช่ง่าย ต้องอดทนๆๆๆ มีกลยุทธ์ที่ดี และช่างสังเกตุใน
ความเปลี่ยนแปลงของเขาในสิ่งที่เราทำ
ต้องคิดกับเขาในทางบวกเพราะมันเป็นกุศลน่ะ คิดในทางลบน้องจะไม่มีทางสำเร็จเลย
เราก็ต้องค่อยๆ ปฏิรูป (ไม่ใช่ปฏิวัติ) คือ ขยับไปทีละนิดๆ อย่างมั่นคง
เช่น เขาไม่ให้เราทำความสะอาด เราก็เริ่มจากทำห้องของเราเองทีละอย่างสองอย่าง
ถ้าเขาบ่นว่าก็ต้องอ่อนเข้าไว้ สำหรับพ่อแม่ต้องคิดและมีปฏิกริยาในทางที่ดีไว้ก่อนเท่านั้น
เพราะในโลกนี้ ไม่มีใครห่วงเราเท่าพ่อแม่อีกแล้ว ถึงแม้จะห่วงแบบเกินไปก็เถอะ !
ยิ่งเป็นลูกผู้หญิงยิ่งง่าย ลูกอ้อนน่ะมีมั้ย? ถ้าน้องไม่ใช่คนแข็งกระด้างจนเกินไปนะ
แต่ยังไงก็ยังทำต่อไป และก็ต้องเพียรพยายามอธิบายในด้านที่ดีของสิ่งที่เราทำ
และสิ่งที่เขาจะได้ เช่น เราจะต้องดูแลตัวเองได้และดูแลเขาได้ในอนาคต เพราะมันเป็นความตั้งใจที่ดีของเรา แม้เขาอาจจะไม่ต้องการก็เถอะ แต่มันจะเป็นบุญของเราที่ทำให้กับพ่อแม่ได้

ไม่ให้ไปซื้อของเอง ก็ขอไปด้วยกับเขาก่อน บอกว่าเพื่อความอบอุ่น (อ้อนอีกแล้ว)
แรกๆก็ยืนใกล้ๆกัน ต่อมา ก็ค่อยๆ ขยับไปซื้อจุดที่ห่างๆ กัน จนกระทั่งค่อยๆ ไกลออกไป
ทำจนเขาเชื่อใจ จนในที่สุด อาจจะเป็นคนละมุมของตลาด อะไรทำนองนี้

ทำให้เขาเห็นในความมุ่งมั่นของเรา และพัฒนาการของเราที่ทำได้ดีขึ้นจริงๆ
แล้วเขาจะค่อยๆยอม แต่ต้องใช้เวลา

"อ่อนโยนในทีท่า แต่หนักแน่นในเนื้อหา" เคยได้ยินคำนี้ไหม
จะว่าไป ก็คล้ายๆ ดื้อเงียบนั่นแหละ แต่ต้องเป็นเรื่องที่ดีเท่านั้นนะ
ในขั้นแรกๆ อย่าทำอะไรที่ดูเกินไปในสายตาเขา

สุดท้าย อาจจะไม่ชอบอ่านแนวนี้ แต่ก็ยังต้องแนะนำให้ทำทุกวัน คือ
สวดมนต์ ขออโหสิกรรม แผ่เมตตา และอุทิศบุญกุศลให้ท่านทุกวัน
อธิษฐานขอให้พ่อแม่เห็นในความตั้งใจดีของเรา เพื่อตัวเราและตัวท่าน
ขอแนะนำแนวของหลวงพ่อจรัญ วัดอัมพวัน ใช้ได้ผลมาเยอะแล้ว
เหตุผลเพราะบางทีพ่อแม่ลูก ญาติพี่น้อง สามีภรรยา ก็เป็นเจ้ากรรมนายเวรกันมาก่อนก็มี
มีกรรมผูกพันกันมา จึงได้เกิดมาเกี่ยวข้องกัน
ผลของการสวดมนต์นี้ จะทำให้น้องมีสติระลึกอะไรขึ้นมาได้มากมายด้วย

ขอให้มีสติทำแต่ในสิ่งที่ดี จะเป็นกำลังใจให้

 

ขอบคุณสำหรับพี่ <!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->KT_PK<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_2715949", true); </SCRIPT> นะค่ะ

อยากจะบอกว่าทำมาหมดแล้วค่ะ ทำทุกอย่างทุกวิถีทาง ทั้งทำตัวให้ทั้งใช้ไม้อ่อน ไม้เเข็ง ทั้งทำตัวเป็นผู้ใหญ่ส่วนเรื่องด่าว่าพ่อแม่

ตั้งแต่ปลาเกิดมา 17 จะเข้า 18 ปี ปลายังไม่เคยด่าพ่อแม่สักคำเดียว แม้ที่จะคิด
ใครจะเชื่อไม่เชื่อก้ตามแต่ตั้งแต่ปลาเกิดมาสักคำ เพราะรู้ยังไงท่านก้ทำไปเพราะรักเรา
ท่านรักเรา มีเหตุผลอะไรที่เราต้องไปด่าไปว่าท่าน ท่านสร้างเราขึ้นมาถ้าเทียบว่าเราเป็นสิ่งของหรือตุ๊กตากับสิ่งของจะด่า จะว่า จะฆ่าจะแกง เขาก็ไม่ผิด จะว่ามันก้เป็นสิทของเขา เพราะเขาเป็นคนสร้างเราขึ้นมานี่ เขาก้คล้ายๆเจ้าชีวิตเราเลยแหละมั้ง

ถ้าถามว่าเคยเถียงไหมปลาแทบจะไม่เคยเถียงท่าน ท่านด่าท่านว่าปลาก้เงียบ บางทีเรื่อง
อะไรที่ท่านเข้าใจไปอีกแบบไม่ร้ายแรงมาก ปลายังยอมโดนด่าทั้งที่ตัวเองมีเหตุผลที่ดีที่สามารถอธิบายให้เขาเข้าใจได้ แต่ขี้เกียจให้เรื่องมันยาว เลยยอมนั่งเงียบดีกว่า ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงให้เรื่องมันยาว
ยกเว้นเสียแต่ว่าในขณะนั้น ความเข้าใจของท่านมันผิดมากจนอีกหน่อยจะเข้าใจไปเป็นอีกอย่างอย่างนั้นก้จำเป็นต้องอธิบายให้ท่านเข้าใจ

โดยปกติแล้ว พ่อปลาเปนคนอารมณ์ร้อนมากกว่านี้หลายเท่านะ ปลาก้พยายามสัพเพไปให้ท่าน กับเจ้ากรรมนายเวรและเกือบทุกๆอย่างที่เกี่ยวกับท่าน จนท่านเย็นมาบ้างแล้ว(แสดงว่าเมื่อก่อนยิ่งกว่านี้มาก) แต่จะพยายามทำไปเรื่อยๆ จนกว่าพ่อจะเข้าสู้เส้นทางสายธรรม(ะฐาน)ค่ะ
แล้วก้เรื่องการขออโหสิกรรม ขอบคุณมากค่ะ ปลาลืมเรื่องนี้ไปสนิทเลย ว่ามองข้ามไป




ถามว่าเกี่ยวกันไหม น่าจะเกี่ยวมั้ง เพราะปลาทำมาแทบทุกอย่างเลยทั้งศาสต์และศิลป์
ทั้งจิตและกายหยาบ ทั้งใช้ความคิด ทำมาสารพัดรูปแบบแล้ว
แต่สิ่งที่ปลาอดทนได้จนถึงทุกวันนี้คงเป็นความรัก
และพยายามเข้าใจท่าน เข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อแม่ทุกคนแหละมั้งค่ะ เหอๆ

 

ขอขอบคุณพี่ๆทุกๆคนนะค่ะ ที่คอยให้คำชชี้แนะ และให้กำลังใจ

ขอปิดกระทู้เพียงเท่านี้นะค่ะ ขอบคุณค่ะ