ความแค้น(มากๆ)ครั้งแรกในชีวิต จะละวางอย่างไรดี

เง้อซองแข็งหรือซองอ่อนก็รสเดียวกันแท้ๆ

ปล่อยแกไปตามยถากรรมละกันครับ

ไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แก่ดัดยาก

 

;hi2ขอแสดงความยินดีด้่วยครับที่ผ่่านจุดนี้ไปได้ แต่ว่าชีวิตเรายังต้องไปอีกไกลอาจจะเจอที่หนักกว่านี้ก็ได้แล้วเราจะทำอย่างไร ขอนุญาตออกความเห็นนิดหนึ่งครับ การที่เราเกิดความโกรธแค้นอย่างรุนแรงเปรียบเหมือนไฟกำลังโหมไหม้บ้านอย่างรุนแรง การจะรีบเร่งดับไฟทันทีนั้นทำได้ยาก เอาน้ำฉีดเข้าไปเท่าไรมันก็โดนความร้อนระเหยไปหมด เจ้าหน้าที่ดับเพลิงจึงใช้วิธีฉีดน้ำไปที่บริเวณใกล้เคียงรอบๆจุดที่เกิดไฟใหม้เพื่อกันไม่ให้ไฟลุกลามใหญ่โตจนควบคุมไม่อยู่ เมื่อไฟที่ใหม้อยู่อ่อนกำลังลง จึงทำการฉีดน้ำดับไฟได้ อารมณ์โกรธของเราก็คล้ายๆกัน เมื่อมันเกิดขึ้นอย่างรุนแรง แล้วปราศจากการควบคุมย่อมทำให้เราพลาดพลั้งทำเรื่้องเสียหายรุ่นแรงไปได้ ตัวที่จะควบคุมอารมณ์ได้คือสติครับ เหมือนกับที่เจ้าหน้าที่ดับเพลิงฉีดน้ำกันไม่ให้ไฟลุกลามออกไป ธรรมชาติของอารมณ์มันก็ไม่เที่ยงมีเกิดมีดับ สักพักหนึ่งมันก็อ่อนกำลังลงอาจใช้เวลาอยู่บ้างและที่สำคัญพยายามหลีกเลี่ยงสิ่งที่จะทำให้อารมณ์โกรธเกิดขึ้นมาอีก แล้วเราก็ใช้ปัญญาพิจารณาดับมันได้ครับ หรือถ้ายังไม่ได้เพราะกำลังปัญญาเรายังไม่พอก็ยังพอป้องกันไม่ให้เราทำในสิ่งที่ไม่ดีได้ แต่การที่เราจะใช้สติควบคุมอารมณ์ได้นั้น เราต้องฝึกให้ตัวเรามีสติรู้เท่าทันอารมณ์เสียก่อนครับ เมื่อเกิดอารมณ์โกรธแล้วเรามีสติรู้ทันว่าอารมณ์โกรธได้เกิดขึ้นแล้ว การกระทำของเราจะถูกควบคุมด้วยสติ และเราสามารถพิจารณาถึงผลดีผลเสียในการกระทำนั้นได้ แต่ถ้าสติเกิดไม่ทันอารมณ์ การกระทำของเราจะเป็นไปตามอำนาจของอารมณ์ทำให้เกิดความเสียหายได้ในเว็บนี้ก็มีวิธีฝึกสติตามแนวทางต่างๆ ฝึกบ่อยๆจนรู้สึกเคยชินเป็นธรรมชาติจะได้ประโยชน์มากเลยครับ สติเปรียบเหมือนเกราะคุ้มกันภัยที่วิเศษสุด ที่กล่าวมานี้เป็นความเห็นส่วนตัว ขอให้พิจารณาเสียก่อนครับ ถ้ามีสิ่งใดผิดไปผมขอน้อมรับผิดและขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ:z16

 

ขอบคุณครับ

 

เวลาผ่านไป นานวันเข้า มีเรื่องใหม่ๆ เข้ามา เดี๋ยวคุณก็ลืมไปเองและค่ะ ว่าเคยแค้นใคร