วิธีใช้หนี้พ่อแม่

ใช่ค่ะ..เห็นด้วยเลยค่ะ..ถึงแม้ว่าจะทำกับพระที่ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ ยังไงก้อตาม...ไม่เท่ากับที่ทำกับพระอรหันต์ของเราหรอกค่ะ...ทำดี ทำให้พ่อแม่มีความสุข...ไม่ทำความเดือดร้อนให้ท่าน...นี่ก้อถือว่าเป็นสิ่งที่ประเสริฐสุดในชีวิตละค่ะ..ไม่ต้องขวนขวายไปหาที่ทำดีหรอกค่ะ..ท่านทั้งสอง
ที่อยู่บ้านไงคะ..ควรกตัญญู ดูแลท่าน..ไม่ใช่เป็นเรื่องยากเลยค่ะ..

 

อ่านแล้วซึ้งมากอะ....
มันก็จิงนะ...พ่อกับแม่ถึงท่านไม่มีเราก็ไม่เห็นเป็นไร...ท่านก็อยู่ได้...
แถมยังไม่ต้องมาคอยเลี้ยงดูเราอีก...
แต่เรานี่สิ...ถ้าไม่มีพ่อไม่มีแม่ จะมีโอกาสได้ลืมตาอ้าปาก แล้วมายืนเถียงท่านอยู่อย่างงี้รึเปล่าล่ะ....
เราเองก็ทำไม่ดีกับพ่อกับแม่ไว้เยอะมากกกก...
โดยเฉพาะกับแม่ เพราะแม่เราเป็นคนเข้มงวดแล้วก็หัวโบราณ
เราก็จะประมาณว่า รักความอิสระ จะไม่ชอบให้ใครบังคับ
ก็เลยเถียงกับท่านบ่อยๆ ยิ่งตอนเด็กๆนี่แบบ เคยคิดว่าท่านในใจหลายครั้งมาก...
แต่พอตั้งแต่เข้าม.ปลาย มาเรียนที่กรุงเทพ...
ก็เลยเริ่มเข้าใจความรู้สึกที่ท่านเป็นห่วง เพราะเราอยู่หอ แล้วไม่มีบ้านที่กรุงเทพ เพราะฉะนั้น ก็จะไม่ค่อยได้เจอพ่อกับแม่เท่าไหร่...
พอห่างกัน บางครั้ง ไปที่ไหนคนเดียว ที่เปลี่ยวๆ ที่อันตราย
หรือที่ที่เราไปแล้วรู้สึกกลัว ก็จะนึกเลยว่า เนี่ย...ขนาดตัวเราเองเรายังกลัวเลยอะ แล้วพ่อกับแม่ที่อยู่ทางบ้านจะไม่ยิ่งห่วงยิ่งกลัวมากกว่าเราหรอ...เราอยู่นี่ เรารู้ว่าตัวเราอยู่ไหน ไปไหน แต่เค้าไม่รู้ เค้าเช็กได้ไม่ตลอดอยู่แล้ว
เค้าก็ต้องเป็นห่วงเรามากๆ ยิ่งเราเป็นผู้หญิง แถมอยู่กรุงเทพ ซึ่งก็อันตรายเยอะ
เค้าคงห่วง และก็กลัวอันตรายจะเกิดกับเรา มากๆ เราคิดว่า มากกว่าที่เราห่วงตัวเองด้วยซ้ำมั้ง...หลังจากนั้นก็เลยเข้าใจท่านมากขึ้น...รักท่านมากขึ้น
แต่ก็ยังทำตัว...นะ...นิสัยเดิมๆ 555 -_-; กลายเป็นว่า พอหลังๆ เรียนสูงขึ้น
งานเยอะขึ้น แทบจะลืมพ่อ ลืม แม่ไปเลย...บางทีกลับบ้านที่ต่างจังหวัด ท่านถามนิดถามหน่อยเราก็จะตอบแบบกระชากๆอะ..เพราะเราเครียดมาจากที่มหาลัยแล้ว สอบเสร็จกลับบ้านมาเหนื่อยๆ ยังมาเจอคำถามซ้ำๆอีก..มันก็รำคาญ
แต่ตอนหลังเราก็สำนึกผิดอะ...บางครั้งก็ขอโทษบางครั้งก็ไม่ได้ขอโทษ
แต่ก็รู้ว่าท่านก็คงไม่โกรธ...พอได้มาอ่านเรื่องนี้แล้ว เราแอบร้องไห้อะ...
คิดถึงพ่อกับแม่...ยิ่งตอนนี้เราก็ไม่ได้ทำตัวดีอะไรมาก...เงินก็ผลาญ -_-;...แถมยังเคยทำให้แม่ร้องไห้ หลายครั้งเหมือนกัน....เพราะปกติแม่เราก็เป็นคนที่ค่อนข้างคิดมากอะ...บางครั้งเราก็คิดเหมือนกันว่า คนเป็นลูกส่วนใหญ่มักเห็นพ่อกับแม่เป็นของตายอะ... คือเวลามีความสุข ก็จะนึกถึงเพื่อนหรือคนอื่น..แต่พอมีความทุกข์ มีปัญหา ไปทำเรื่องไรไว้งี้ ...เงินหมดงี้...คราวเนี้ย...จะนึกถึงพ่อกับแม่ขึ้นมาเชียว...ซึ่งเราก็ว่าเราก็แอบๆ เป็นอย่างงี้ หลายครั้ง....
ก็เลยคิดว่า...ตั้งแต่นี้ต่อไป...เราจะไปกราบขอขมาท่าน..แล้วก็จะทำตัวให้เป็นคนที่ดี...อย่างน้อยเป็นนักเรียนที่ดี...เป็นคนดีของสังคม...ท่านก็คงดีใจมากแล้วแหละ...เราก็อยากให้ลูกๆทุกคนคิดถึงจิตใจพ่อกับแม่ไว้มากๆนะ...เพราะท่านคือ จุดเริ่มต้นของชีวิตพวกเราอะ...ถ้าไม่มีพวกท่าน เราก็คงไม่ได้มานั่งพิมในกระทู้กันอย่างงี้หรอก...

 

อนุโมทนา สาธุ

บทความดีมากครับ

 

เป็นกระทู้ที่ยอดเยี่ยมที่สุดอีกกระทู้นึงของ แป้งเลยค่ะ
ขอบคุณนะคะที่นำสิ่งดีๆมาให้สมาชิกได้อ่าน

 

ขอบคุณที่นำมาให้อ่านครับ มีประโยชน์อย่างยิ่ง
สาธุครับ

 

วันเกิดเรา วันตายแม่

คุณแม่หนาหนักเพี้ยง พสุธา
คุณบิดรดุจอา- กาศกว้าง

 

อนุโมธนาสาธุ พูดไม่ออก คนเลวๆอย่างผมถึงพ่อแม่จะให้อภัยก็คงไม่สาสมกับที่ทำให้ท่านเสียใจ

 

<TABLE id=HB_Mail_Container height="100%" cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0 UNSELECTABLE="on"><TBODY><TR height="100%" UNSELECTABLE="on" width="100%"><TD id=HB_Focus_Element vAlign=top width="100%" background="" height=250 UNSELECTABLE="off">very good topic ka</TD></TR><TR UNSELECTABLE="on" hb_tag="1"><TD style="FONT-SIZE: 1pt" height=1 UNSELECTABLE="on">
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

สาธุกับทุกคนครับ อยากขอขมาอยู่เหมือนกัน แต่ยังเขินอยู่ แย่จัง!!!

 

สาธุ....ขออนุโมทนาด้วยครับ เป็นธรรมะที่ให้ข้อคิดและเกิดประโยชน์มากๆเลยครับ ผมก็จะพยายามทำเท่าที่ทำได้นะครับ _/\_

 

....ขอบคุณครับที่.......เตือนสติ

 

อนุโมทนาครับ... เดือนหน้าว่าจะไปปฏิบัติธรรมที่วัดหลวงพ่อจรัญ สัก 7 วันครับ...

 

ถูกเป๊ะ

 

ขออนุโมทนา กับเจ้าของกระทู้นี้แล้วก็ทุกๆๆท่านด้วยค่ะ เหมือนมาช่วยเตื่อนสติเลยค่ะ รุ่งก็เถียงพ่อแม่กะยายทุกวันเลย ขอขมากันประจำ เฮ้อ..!! ได้ลุกจากเหวก็ที่นี้ล่ะ สู้ค่ะ... สู้ !!.. สู้ !!... สู้ !! ไม่เถียงแล้วคะ รุ่งจะไม่เถียงแล้วค่ะ คิคิ จะได้เป็นคนดีก็วันนี้ล่ะคิคิ จะทนได้มั้ยหนอ เอาใจช่วยด้วยนะคะ คิคิ สู้ สู้

 

อุปัชฌาโย เม ภันเต อายัสมา ฐิตธัมโม นามะ

 

อนุโมทนาสาธุค่ะ ไม่มีใครรักเราและให้ๆๆเราเท่าพ่อกับแม่อีกแล้ว แต่ก่อนเราก็ชอบเถียงพ่อแม่เหมือนกัน แต่พอแก่ตัวลงก็ยิ่งรู้สึกว่าท่านรักเรามากและไม่เคยโกรธเราและยังมีแต่ให้ ๆๆเหมือนเดิม พ่อแม่เป็นพระอรหันต์ของลูก เวลาเรามีอุปสรรคอะไรแล้วเราไปขอพรจากพ่อแม่ อุปสรรคนั้นจะผ่านพ้นและสมหวังทุกที พรของพ่อแม่ประเสริฐยิ่งกว่าพรใดๆ ฉะนั้นเวลาที่เราทำอะไรให้พ่อแม่สำเร็จหรือทำให้ท่านดีใจ เรางี้มีความสุขสุดๆ เราสังเกตว่าเวลาที่เราทำอะไรเพื่อพ่อแม่เป็นที่ตั้งสิ่งนั้นย่อมสำเร็จ เหมือนทหารไปออกรบโดนห่ากระสุนยังรอดตายเพราะขณะนั้นเขาคิดถึงพ่อแม่ พระคุณของพ่อแม่ใหญ่หลวง ต่อไปเราจะทำให้พ่อแม่มีความสุขเหมือนที่ท่านทำให้เรามีความสุขมาเสมอ

 

จริงๆแล้วเราก็เสียใจอยู่เหมือนกันน่ะเพราะว่าเราเองก็คนไม่ดีเหมือนกันทำให้พ่อแม่เสียใจเวลาเราอารมณ์เสียเราก็ตะคอกใส่พ่อแม่และหลายครั้งเราเองก็เคยคิดไม่ดีด่าว่าพ่อแม่ป็นคนที่ไม่ดีเหมือนกันน่ะเราเองก้แย่เหมือนกันน่ะพอมีครอบครัวแล้วมีลูกแล้วก็ละเลยที่จะเอาใจใส่พ่อแม่และตอนนี้ก้เหมือนกันเราเองก็มีภาระเยอะแยะเลลลยเหนื่อยมากๆแต่ในใจเราเองก็ไม่เคยลืมบุญคุณพ่อแม่เลยน่ะ ยังละรึกถึงอยู่เสมอ

 

ขออนุโมทนา สาธุ กับสิ่งที่ได้นำเสนอ ทำให้รู้สึกว่าบางครั้งต้องทบทวนในสิ่งที่ผ่านมา ว่าได้กระทำอะไรลงไปบ้าง จะด้วยเหตุผลใดๆก็ตาม โดยความตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ดี และถ้ารีบแก้ไข คิดว่าคงยังไม่สายเกินไป ขอบคุณสิ่งดีๆที่ได้แบ่งปันกัน สาธุ