เป็นเมียหลวงเพราะกรรมใด

อยากทราบจังค่ะ ว่าทำไมความรักที่เราเป็นคนแรกของกันและกันถึงได้ต้องมาพบเจอกับปัญหาเมียน้อยเมียหลวง เป็นเพราะชายเจ้าชู้หรือว่าเรามันไม่ดี
แล้วทำไมเค้าไม่ยอมเลิกกับเราแล้วไปมีอีกคนไปเลยคะ เค้าไม่ไปทั้งที่เราทนไม่ได้ ยอมบอกเลิกเค้าหลายครั้งแล้ว ทั้งที่มีลูกด้วยกันแล้ว แต่เค้าก็ไปมีลูกกับอีกคนของเค้าด้วย ทำไม เมียน้อยไม่ยอมไป ไม่ยอมเสียสละตัวเองบ้าง ทั้งที่เรายอมสละตัวเองหลายครั้งแล้ว แต่เค้าไม่ยอมไปเอง จะทำอย่างไรดี ทุกวันนี้เจ็บช้ำเหลือเกิน อยู่ก็ช้ำ จากก็ช้ำ หรือต้องเป็นอย่างนี้ตลอดไป อยากทราบจังค่ะว่ากรรมใดของเราหนอต้องเกิดมาเป็นเมียหลวงได้เปรียบทุกอย่าง แต่กลับต้องแบ่งหารความรักเป็นสองให้ต้องช้ำใจ ใครรู้ช่วยบอกทีนะคะ

 

โดยมากจะเป็นกรรมในสมัยอดีต สมัยที่เคยเกิดเป็นชายเคยผิดศีลข้อ 3 กาเม เป็นหลักส่วนใหญ่จะเป็นเช่นนั้น วิบากกรรมที่ทำให้เกิดเป็นหญิงก็เพราะผิดศีลข้อ 3 นี่เอง

 

หลักธรรมะ

๑ . บาปแม้แต่น้อยอย่าได้ทำเลย

๒. ทำแต่ความดี หมั่นทำบุญกุศลให้มาก

๓. ทำจิตใจให้ผ่องใสอยู่เสมอ

การทำจิตใจให้ผ่องใสนั้นทำได้ยาก ณ ตอนนี้....

คุณต้องคิดเอาไว้ว่า เมื่อชาติภพที่แล้วคุณชิดชญา
เคยไปแย่งของรักของเขามาก่อนครับ ชาติภพนี้จึงต้องมารับกรรมที่เคยทำเอาไว้

ทำใจให้สบายครับ ละวางได้ละวาง ปฎิบัติธรรมะให้มากขึ้น แล้วปัญญาจะเกิด

.

 

ทำใจให้สบาย คิดซะว่าเคยติดหนี้เค้านะคะ ใช้ให้เค้าไป และทำใจยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้นนะคะ แล้วหมั่นสร้างกุศล ทำความดีต่อไปค่ะ

สู้ๆๆค่ะ *-*

 

ผมจันทรัสม์ ขอนำเสนอบทความดีๆ ครับ
คัมภีร์ละกาม...
จาก หนังสือคัมภีร์ละกามเล่ม๑ : คุณสุเทพ มานีเวศม์ ผู้แปล
บทลงโทษละเมิดกามในนรก
--------------------------------------------------------------------------------
นับจากโบราณกาลมา การผิดประเวณีนับเป็นยอดแห่งความชั่ว บทลงโทษในโลกมนุษย์นับว่าหนักแล้ว แต่บทลงโทษในนรกยิ่งหนักเพิ่มขึ้น วิธีการลง
โทษมีหลากหลายดังขยายต่อไป หวังว่าท่านผู้อ่านควรละเว้นทันที
พี่น้องเสพสุขตกนรกชั่วนิรันดร หากถึงขั้นฆ่าชีวิตด้วยแล้ว จะถูกฟ้าผ่า ผู้ใดข่มขืนศพหญิง จะตกนรกชั่วนิรันดรเช่นกัน ผู้ใดได้รับโทษทัณฑ์ในโลก
มนุษย์มาแล้ว จะไม่ถูกฟ้าผ่า ผู้ใดที่มีความกตัญญูจะลดโทษ 4 ส่วน ผู้ใดเคยสร้างบุญใหญ่ 1,500 ครั้งก็ถูกลดโทษ 4 ส่วนเช่นกัน ผู้ใดข่มขืนหญิงหม้าย
จะขาดลูกหลานสืบทอดวงศ์ตระกูล ตกนรก 500 ชาติ แล้วเกิดเป็นมด หนอน 500 ชาติ ยังมาเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานอีก 500 ชาติ จึงเกิดมาเป็นคน มีอาชีพ
เป็นโสเภณี ผู้ใดได้รับโทษทัณฑ์ในโลกมนุษย์แล้ว ลด 100 ชาติ หากมีการฆ่าถึงชีวิต เพิ่มโทษ 5 เท่า ผู้ใดเป็นผู้กตัญญูต่อพ่อแม่และจงรักภักดีต่อพระ
มหากษัตริย์กับประเทศชาติลดโทษกึ่งหนึ่ง ประกอบบุญใหญ่ 500 ครั้ง ลดโทษกึ่งหนึ่งเช่นกัน
หมายเหตุ : บทลงโทษในเมืองนรก คำว่า 1 ชาติ หมายถึง การลงโทษถึงตายแล้วฟื้นคืนกลับมาแล้วรับโทษเหมือนเดิมจนครบกำหนดแล้วโทษนั้นจึงยุติ
หากยังมีโทษอื่นอีก ก็ต้องรับโทษในขุมนรกอื่น ๆ ในหนังสือ "บันทึกถ้ำนรก" ได้บรรยายอย่างละเอียด ผู้ใดทำผิดศีลข้อ 3 แล้ว หากสำนึกผิดแล้วหัน
มาประกอบกรรมดีช่วงที่ยังมีชีวิตอยู่เมื่อตายจากโลกมนุษย์แล้ว จะได้รับการลดโทษตามส่วน ผู้ใดไม่สำนึกผิดเลยจนตาย เมื่อตายจากโลกมนุษย์แล้ว
จะได้รับการลงโทษจากขุมนรกที่ 1 แล้วยังต้องไปรับโทษขุมนรกอื่น ๆ โทษที่จะได้รับเช่น "แหวกหัวใจ" "คนโลหะ" "ตัดไต" "หนูกัด" "ลงกระทะ
ทองแดง" "รถบด" ฯลฯ
ผู้ใดทำผิดศีลข้อ 3 ระหว่างพี่น้อง ลูกกับแม่เลี้ยง พ่อผัวกับลูกสะใภ้ ฯลฯ จะตกนรกตลอดกาล เพราะการผิดศีลข้อ 3 ระหว่างหมู่ญาติ นับว่าโทษหนักที่สุด
เมื่อรับโทษทัณฑ์ครบแล้ว จึงเกิดมาเป็นคน 1 ครั้ง เรียกว่า 1 ชาติ หนังสือ "ตำรับทอง" และ "ตำรับวงเวียน" 2 เล่มนี้ได้บรรยายบทลงโทษอย่างละเอียด
กฎเมืองนรกก็มีการลดหย่อนผ่อนโทษเช่นกัน ฉะนั้นเห็นได้ว่า บาปบุญคุณโทษไม่มีการผิดเพี้ยน หากผู้ใดได้อ่านหนังสือ "ตำรับทอง" "ตำรับวงเวียน"
และ "บันทึกถ้ำนรก" 3 เล่มนี้แล้ว ยิ่งเพิ่มความเชื่อมั่นในเรื่องกฎแห่งกรรม
ผู้ใดหลอกข่มขืนหญิงหม้าย..
จะไม่มีลูกหลานสืบตระกูล 2 ชาติ และรับโทษในขุมนรก แล้วมาเกิดเป็นหนอน มด สัตว์เดรัจฉาน อย่างละ 400 ชาติ แล้วจึงเกิดมาเป็นคนพิการ ผู้ใด
เคยรับโทษทัณฑ์ในโลกมนุษย์ ลดโทษ 80 ชาติ หากถึงขั้นทำร้ายชีวิตถึงตาย เพิ่มโทษ 4 เท่า ผู้ใดจงรักภักดีกับเป็นบุตรกตัญญูลดโทษ 70% ผู้ใดเคย
สร้างบุญขนาดกลาง 500 ครั้ง ลดโทษ 70% เช่นกัน
ผู้ใดแทะโลมจนหญิงหม้ายเสียตัว ...
จะไม่มีลูกหลานสืบตระกูล 3 ชาติ หลังจากรับโทษในขุมนรกแล้ว มาเกิดเป็นหนอน มด สัตว์เดรัจฉาน อย่างละ 300 ชาติ จึงมาเกิดเป็นคนยากจนแสน
เข็ญ ผู้ที่ได้รับโทษในโลกมนุษย์แล้ว จะลด 60 ชาติ หากถึงขั้นฆ่าตาย เพิ่มโทษ 3 เท่า ผู้ใดจงรักภักดีและเป็นบุตรกตัญญู ลดโทษ 90% ผู้ใดเคยสร้างบุญ
500 ครั้ง ลดโทษ 90% เช่นกัน
ข่มขืนสาวพรหมจรรย์..
บุตรธิดาจะมั่วกาม ตัวเองจะต้องรับโทษทัณฑ์ในขุมนรก 400 ชาติ แล้วไปเกิดเป็นหนอน เป็นมด อย่างละ 400 ชาติ จึงเกิดมาเป็นคนขี้ข้า (ทาส) ผู้ใด
เคยรับโทษในโลกมนุษย์มาแล้ว ลดโทษ 100 ชาติ หากมีการฆ่ากันถึงชีวิต เพิ่มโทษ 4 เท่า ผู้ใดเคยทำประโยชน์แก่ประเทศชาติ หรือเป็นบุตรกตัญญู ลด
โทษกึ่งหนึ่ง เคยประกอบกรรมดี 400 ครั้ง ก็ลดโทษกึ่งหนึ่งเช่นกัน
ใช้วิธีหลอกลวงข่มขืนสาวพรหมจรรย์ ..
จะไม่มีลูกหลานสืบตระกูล 2 ชาติ และรับโทษในขุมนรก แล้วมาเกิดเป็นหนอน มด สัตว์เดรัจฉาน อย่างละ 250 ชาติ แล้วจึงมาเกิดเป็นคนขี้โรคอ่อนแอ
ผู้ใดเคยรับโทษทัณฑ์ในโลกมนุษย์ ลดโทษ 70 ชาติ หากถึงขั้นทำร้ายชีวิตถึงตาย เพิ่มโทษ 3 เท่า ผู้ใดจงรักภักดีกับเป็นลูกกตัญญู ลดโทษ 70 % ผู้ใดเคย
สร้างบุญขนาดกลาง 400 ครั้ง ลดโทษ 70 %
ผู้ใดแทะโลมจนสาวพรหมจรรย์เสียตัว..
ภรรยาและบุตรสาวจะต้องชดใช้กรรม และตัวเองต้องรับโทษในขุมนรก แล้วมาเกิดเป็นหนอน มด สัตว์เดรัจฉาน อย่างละ 100 ชาติ แล้วจึงเกิดเป็นคนมี
ฐานะยากจน ผู้ใดเคยรับโทษทัณฑ์ในโลกมนุษย์ลดโทษ 40 ชาติ หากถึงขั้นทำร้ายชีวิตถึงตาย เพิ่มโทษ 2 เท่า ผู้ใดจงรักภักดีกับเป็นลูกกตัญญู ลดโทษ
90% ผู้ใดเคยสร้างบุญเล็ก 400 ครั้ง ลดโทษ 90% เช่นกัน
ข่มขืนเด็กสาว (อายุต่ำกว่า 15 ปี)
ภรรยาและบุตรสาวจะต้องชดใช้กรรม ตัวเองต้องรับโทษในขุมนรกแล้วมาเกิดเป็นหนอน มด สัตว์เดรัจฉาน อย่างละ 350 ชาติ แล้วจึงมาเกิดเป็นคน
ผู้น้อย ถ้าเคยรับโทษทัณฑ์ในโลกมนุษย์ ลดโทษ 100 ชาติ หากถึงขั้นทำร้ายชีวิตถึงตาย เพิ่มโทษ 3 เท่า ผู้ใดจงรักภักดีกับเป็นลูกกตัญญู ลดโทษกึ่งหนึ่ง
ประกอบบุญใหญ่ 300 ครั้ง ลดโทษกึ่งหนึ่งเช่นกัน
ใช้วิธีหลอกลวงข่มขืนเด็กสาว.. (อายุต่ำกว่า 15 ปี)
ลดอายุ 24 ปี ตายแล้วต้องรับโทษทัณฑ์ในขุมนรก แล้วมาเกิดเป็นหนอน มด สัตว์เดรัจฉาน อย่างละ 100 ชาติ แล้วจึงมาเกิดเป็นคน ไร้คู่ครอง ผู้ใดเคย
รับโทษในเมืองมนุษย์มาแล้ว ลดโทษ 30 ชาติ หากถึงขั้นทำร้ายชีวิตถึงตาย เพิ่มโทษ 2 เท่า ผู้ใดจงรักภักดีและเป็นลูกกตัญญู ลดโทษ 70% สร้างบุญ
ขนาดกลาง 300 ครั้ง ลดโทษ 70% เช่นกัน
ผู้ใดแทะโลมจนเด็กสาวเสียตัว..
ลดอายุ 12 ปี ตายแล้วรับโทษในขุมนรก แล้วมาเกิดเป็นหนอน มด สัตว์เดรัจฉาน อย่างละ 70 ชาติ แล้วจึงมาเกิดเป็นคนมีฐานะยากจน ผู้ใดเคยรับโทษ
ในเมืองมนุษย์มาแล้ว ลดโทษ 20 ชาติ หากถึงขั้นทำร้ายชีวิตถึงตาย เพิ่มโทษ 1 เท่า ผู้ใดจงรักภักดีและเป็นลูกกตัญญู ลดโทษ 90% สร้างบุญขนาดเล็ก 300
ครั้ง ลดโทษ 90% เช่นกัน
บทลงโทษ 3 ข้อข้างต้น (หญิงหม้าย สาวพรหมจรรย์ และเด็กสาว) มีผลเฉพาะที่ไม่ใช่เครือญาติ หากเป็นวงศาคณาญาติ เพิ่มโทษ 1 เท่า หากเป็นพี่น้อง
กัน หรือมีเพศสัมพันธ์ระหว่างงานศพ เพิ่มโทษ 3 เท่า หากข่มขืนสาวใช้ รับโทษหนักเช่นกัน ข่มขืนไม่สำเร็จ ลดอายุ 6 ปี หากถึงขั้นเสียชีวิต มีโทษ
หนักดั่งโทษข่มขืน
เที่ยวซ่อง 1 ครั้ง ลดอายุขัยครึ่งปี ผู้ใดติดกามโรค ลดอายุขัย 1 ปี หากสำนึกผิด ยกเว้นลดอายุขัย
รักร่วมเพศ รับโทษดั่งข่มขืนหญิงสาว ถ้าคู่หูเป็นชายอายุต่ำกว่า 15 ปี ถือเป็นเด็กสาว รับโทษดั่งเที่ยวซ่องโสเภณี
ประพันธ์หนังสือลามก ลดอายุขัย 24 ปี หากมีผู้อ่านอ่านแล้วเกิดไปข่มขืนหญิงอื่น ผู้ประพันธ์จะต้องรับโทษเสมือนหนึ่งเป็นผู้ข่มขืนเอง หากหนังสือ
ลามกไม่ถูกทำลายหมดสิ้น จะไม่ได้ไปผุดไปเกิด ผู้ถ่ายทำหนังลามก รับโทษหนักเหมือนกัน
เปิดเผยเรื่องลามก ลดอายุขัย 6 ปี ถ้ามีการฆ่าถึงชีวิต ลดอายุขัย 12 ปี คุยเรื่องในมุ้ง มีโทษเช่นกัน หากสำนึกผิด จะได้รับลดโทษบ้าง
กฎลามกของผู้พิพากษาแซ่ลก (สมัยราชวงศ์ซ้อง) ได้เพิ่มเติมว่า ผู้ใดผิดศีลข้อ 3 จนตั้งครรภ์และทำแท้งถึงขั้นเสียชีวิเต เพิ่มโทษ 1 เท่า
ผู้ใดข่มขืนเด็กสาวตั้งแต่อายุ 12 ปีขึ้นไป ไม่ว่าจะใช้วิธีล่อลวงหรือเกลี้ยกล่อม ให้ถือเป็นคดีข่มขืน หากมีการฆ่าถึงชีวิต เพิ่มโทษ 1 เท่า
ผู้ใดมีภรรยาและบุตรแล้ว ยังแอบมีภรรยาน้อย 1 คน ลดอายุขัย 2 ปี คนที่มีชื่อเสียงเกียรติยศอยู่แล้ว จะถูกลดชื่อเสียงลง 8 ส่วน แต่ไม่ลดอายุขัย
หญิงหม้ายใดที่ไม่คิดแต่งงานใหม่ ใช้วิธีหลอกลวงจนได้เสียจะลดอายุขัย 3 ปี หากเธอมีจิตจะแต่งงานใหม่ ไม่ต้องลดอายุขัย
ผู้ใดแต่งงานกับหญิงหม้าย และไม่รับผิดชอบเลี้ยงดูบุตรธิดาของสามีเก่า 1 คน ลดอายุขัย 2 ปี หากทรมานลูก ๆ ของสามีเก่าจนเสียชีวิต ลดอายุขัย 12 ปี
สนทนาระหว่างเพื่อนฝูงเรื่องตัณหา 3 ครั้ง ลดอายุขัย 1 เดือน
นำเพื่อนไปเที่ยวซ่องโสเภณี ลดอายุขัย 3 ปี ผู้ใดมีชื่อเสียงโชคลาภ งดการลดอายุขัย แต่ลาภยศจะเลื่อนเวลาออกไป
ผู้ใดเห็นหญิงงามเดินผ่านและเหลียวมองอย่างไม่ลดละ 3 ครั้ง ลดอายุขัย 3 เดือน หากหาอุบายตีสนิทแฝงด้วยจิตไม่บริสุทธิ์ 1 ครั้ง ลดอายุขัย 3 เดือน
ผู้ใดชอบฟังเรื่องลามก 1 ครั้ง ลดอายุขัย 3 เดือน ผู้ที่มีชื่อเสียงเกียรติยศ จะถูกบั่นทอน
ผู้ใดตั้งใจดูหนังลามก 1 ครั้ง ลดอายุขัย 3 เดือน หากถึงขั้นเสียชีวิต เกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน 1 ชาติ
ผู้ใดชอบอ่านหนังสือลามก 3 ครั้ง ลดอายุขัยครึ่งเดือน ผู้ใดถึงขั้นไม่สบาย ลดอายุขัย 3 ปี
ผู้ใดชักชวนเพื่อน ๆ รื่นรมย์กับกามตัณหา ถูกลงโทษ 2 ชั้น พ่อหรือพี่ชายไม่ยับยั้งลูก ๆ หรือน้อง ๆ จนหลงกามารมณ์ หรือปล่อยปละละเลยคนใช้
รื่นเริงกับกามารมณ์ ถูกลงโทษ 2 ชั้นเช่นกัน
ผู้พิพากษาแซ่ลกเขียนไว้ว่า โทษทัณฑ์ในเมืองนรกยากต่อการผ่อนปรน โทษของการมีเพศสัมพันธ์ระหว่างญาติยิ่งหนักกว่าเพื่อน ไม่ว่าจะเป็นผู้น้อย
ละเมิดกามต่อผู้ใหญ่ หรือผู้ใหญ่ล่อลวงผู้น้อย เมื่อตายจากโลกนี้ไปแล้ว ต้องรับโทษในขุมนรกทั้งนั้น
สังคมในมนุษย์ปัจจุบันผู้ผิดศีลข้อ 3 มักเกิดขึ้นกับครอบครัวที่รับราชการ บัณฑิต พวกเขาประพฤติเช่นนี้บ่อยครั้งจนติดเป็นนิสัยจนถึงวาระสุดท้ายของ
ชีวิต ก็ยังไม่สำนึกว่าการกระทำของตนนั้นผิด
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายจึงได้ทูลพระเจ้าเง็กเซียนฮ่องเต้ (ท้าวสักกะเทวราช) ท่านทรงอนุญาตให้ตีแผ่กฎลงโทษของนรกสู่โลกมนุษย์โดยไม่ปิดบัง เพื่อให้
ผู้อ่านจะได้สำนึกผิดและจะได้รับการลดโทษ ผู้ที่มีความจงรักภักดีและกตัญญูได้รับการลดโทษ ผู้ใดเคยสร้างสมบุญกุศลได้รับการลดโทษเช่นกัน
หากผู้ใดได้อ่านบทความนี้แล้ว ไม่เพียงสำนึกผิดกลับติเตียนทำลาย จะได้รับโทษหนัก หรือถูกฟ้าผ่าตาย
หากมีผู้ใดเชื่อคำสั่งสอนของบทความนี้ และได้เผยแพร่ให้ผู้อื่นได้ทราบ
เผยแพร่ 100 คน เพิ่มอายุ 12 ปี
เผยแพร่ 200 คน ผู้ไร้บุตรจะได้บุตร
เผยแพร่ 500 คน ยศชื่อเสียงเพิ่มทวีคูณ
เผยแพร่ 1,000 คน มีชื่อบนสวรรค์ เผยแพร่ทั่วพิภพ ตายแล้วได้จุติเป็นเซียน
เผยแพร่กับเศรษฐี 10 คน ได้บุญกุศลเท่ากับเผยแพร่กับคนสามัญ 200 คน
เผยแพร่กับข้าราชการได้บุญกุศลเท่ากับเผยแพร่กับคนสามัญ 100 คน
ซึ่งบทบัญญัตินี้ท่านพระเจ้าฟู่ยิ่งได้ทูลพระเจ้าเง็กเซียนฮ่องเต้ ซึ่งทรงได้อนุญาตให้เป็นไปตามบทบัญญัตินี้
(Webmaster : เศรษฐีและข้าราชการเป็นผู้มีเงินและอำนาจ สามารถทำผิดเรื่องกามได้ง่าย หากชี้แนะให้กลับตัวกลับใจได้ จะเกิดบุญกุศลยิ่งใหญ่)

หมายเหตุ : หนังสือรวมบทกำหนดโทษสุวรรณนี้ มีขึ้นในสมัยพระเจ้าหานฟง ในราชการปีที่ 6 ในราชวงศ์เช็ง
เทพเจ้าเหวินเชียงเสด็จประทับทรงที่อำเภอฟงหลิน มณฑลหูหนาน ว่า บทบันทึกนี้เป็นบทกำหนดขึ้นโดยพระเจ้าเง็กเซียนฮ่องเต้ (ท้าวสักกะเทวราช)
และเก็บรักษาไว้ในกล่องหยก เทพเจ้าเหวินเชียงได้ทูลขออนุญาตนำไปเผยแพร่สู่ชาวโลก เพื่อให้เข้าใจถึงบทลงโทษของเบื้องบนในราชการปีที่ 3
ของพระเจ้าแผ่นดินกวงซุ่ยในราชวงศ์เช็ง ในที่สุดเทพเจ้าบุ๋นและเทพเจ้าบู๊ 2 ท่านได้รับพระมหากรุณาธิคุณโดยพระเจ้าเง็กเซียนฮ่องเต้ให้นำหนังสือ
เล่มนี้ไปเผยแพร่สู่ชาวโลกได้ หากหนังสือใด ๆ ของเทพยดาทรงแต่งขึ้น ที่ยังมีบางข้อยังไม่สมบูรณ์นั้น หนังสือเล่มนี้จะได้ทดแทนส่วนที่ขาดไป

พระโพธิสัตว์กวนอิมได้กล่าวไว้ในขันธ์ 5 ว่า สิ่งที่ยากแก่การเข้าถึง คือความว่างเปล่า นั่นคือรูป ข้าพเจ้าแนะวิธีให้เห็นความว่าง กล่าวคือ ในขณะที่คน
เราเริ่มมีความใคร่เกิดขึ้น ให้คิดอยู่เสมอว่า รูปหาใช่รูปแท้ไม่ เพราะจะร่วงลงในที่สุด เมื่อข้าฯ คิดถึงเรื่องกามารมณ์ ก็จะละอายต่อฟ้าปางก่อน 1 ส่วน
สติปัญญาและชีวิตของเราก็สูญหายไป 1 ส่วน นาน ๆ เข้าสติปัญญาจะเสื่อมลง ชีวิตก็จะไปไม่รอด นั่นคือรูปไม่แตกต่างจากความว่างเปล่า
การผิดประเวณีเป็นยอดแห่งความชั่วทั้งปวง คนที่ลุ่มหลงกามารมณ์เป็นผู้ประกอบความชั่วในเบื้องแรก ฉะนั้นควรละเว้นให้ได้ กามราคะเป็นไฟเผา
ผลาญสุขภาพ เหตุใดคนเราจึงต้องมาลุ่มหลงความไม่เที่ยง หาความงามของสตรีมาละเมิดและทำความชั่ว คนเราตายเพราะสตรีก็มีมากมาย ในที่สุด
กามารมณ์ทำให้คู่ครองไม่อาจไปได้รอดฝั่ง นั่นละรูปคือความว่างเปล่า หากมีใครไม่ลุ่มหลงรูปของสตรีก็จะรักษาสุขภาพของตนให้แข็งแรง ฝึกฝนจน
เป็นกายพุทธะ หมื่นกัปไม่บุบสลาย หากยังมีชีวิตยืนนานและมีความสดใสของรูปแท้ จึงรู้ได้ว่าความว่างก็คือรูปเช่นนี้จึงจะได้รูปที่สุขสบายท่ามกลาง
ขันธ์ 5 เคราะห์ภัยก็ฉุดช่วยได้เอย
http://thai.mindcyber.com/modules.ph...icle&artid=113
ผมจันทรัสม์ ขออนุญาตเจ้าของบทความที่ดีนี้เผยแผ่..เพื่อเป็นกุศลกรรมดี..ตราบเข้าสู่พระนิพพานทุกท่านเทอญ
(อดีตเคยเคยทำไม่ดี ปัจจุบันต้องลดชั่วประกอบกรรมดี อนาคตดีแน่นอน)

 

วิบากนี้เกิดเพราะอะไร ก็ตาม
ขอให้คุณหมั่นทำบุญ เจริญภาวนา
และอุทิศส่วนกุศล ให้นายเวรที่ให้ผลอยู่ในปัจจุบันนี้
รวมทั้งคุณต้องอโหสิกรรมให้เขาทั้ง 2 คนด้วยเพื่อต่อไปจะได้ไม่ติดค้างต่อกันอีก

 

อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ
สาธุ <!-- / message -->
<!-- / message -->

 

ตัวเราเองยังไม่ใช่ของเราเลย
ตัวเขาเราเอามาแบกทำไมจ๊ะ

 

ไป..วัดพิชัยญาติการาม ครองสาน กทม นะครับ........ขอเมตตาเข้าพบ แม่ชีทศพร เทวาพิทักษ์ธรรม .......ท่านคงบอกคุณได้มากนะครับ..เรื่องกรรม..และเปิดกรรม.......ผมเห็นท่านช่วยกรณีนี้บ่อยมาก....

 

ทุกข์มีไว้ให้เห็น

 

"ทุกข์เพราะรัก" โดยพระอาจารย์สนอง กตปุญโญ วัดสังฆทาน นนทบุรี

ความวุ่นวายที่ทุกคนมีอยู่ยังดับไม่ลง เดี๋ยวเรื่องนั้นเข้ามาแทรกเดี๋ยวเรื่องนี้เข้ามาซ้อน เรื่องลูกหลานเรื่องบ้านเรือน เรื่องรักเรื่องใคร่ เรื่องโลภโกรธหลงมีอยู่ในหัวใจทุกคน แสวงหาความอยาก ความรัก เช่นไปขอความรักเขา อยากให้เขารักเรามาก ๆ รักน้อยไม่เอา อยากให้มันเพิ่มมากขึ้น ที่จริงมันเพิ่มทุกข์ทั้งนั้น

สามีก็อยากให้ภรรยารักให้มาก รักให้หลงเลย ให้รักตนคนเดียวไม่ให้ไปรักคนอื่น ภรรยาก็อยากให้สามีรักตนคนเดียว ไม่อยากให้รักผู้หญิงอื่น ให้รักคนเดียวและอยากให้รักมาก ๆ มีเพื่อนฝูงก็อยากให้เพื่อนฝูงรัก และเห็นใจตนคนเดียว

เมื่อเป็นอย่างนั้นแล้วก็ทุกข์มากขึ้น รักมากก็กังวลมาก กลัวจะเป็นโน่นเป็นนี่ กลัวจะไม่ดี กังวลกลัวจะเปลี่ยนแปลง เกิดความทุกข์ กระสับกระส่าย กระวนกระวาย เมื่อรักมากห่วงมากก็เป็นทุกข์มาก ห่วงมาก ๆ เข้าก็หึงหวงเกิดทะเลาะขัดแย้งกันเพราะไม่ตรงตามที่ตกลง

ภรรยาก็เป็นอย่างนั้น เมื่อสามีไปไหนไม่ตรงตามเวลา คอยแล้วคอยอีกคอยจนดึกดื่น ถ้าไม่มาคืนนี้ก็เป็นปัญหา เพราะมันรักหมดหัวใจ จนหลงมากก็ห่วงมาก เป็นทุกข์กังวล ผลที่สุดเมื่อไม่สมใจ แล้วก็ขัดแย้งกัน ต่อว่ากัน ถากถางกันรุนแรง ทีแรกก็หวานกันดีหนักเข้าคำพูดที่ไม่ดีก็ออกมา การต่อว่ากันทะเลาะขัดแย้งกัน ก็มาจากความรักมากนั่นเอง เพราะรักมากจึงต้องห่วงกลายเป็นว่าเอาความรักมาทะเลาะกัน

แม้รักลูกมากก็ตาม ลูกกลับดึกดื่นกลับไม่ตรงเวลา แม่ก็ด่าสาดเข้าไปคอยบ่นคอยว่า ลูกก็ไม่ชอบ ความรักจึงกลายเป็นความทุกข์เสียแล้ว

“ทำไมรักแล้วต้องเป็นอย่างนี้ด้วย” รักแล้วต้องคอยติดตามเป็นเงาตามตัวทำไม? คนถูกรักก็ไม่เข้าใจในความรัก คนที่รักก็ไม่เข้าใจในความรัก รักแล้วกลายเป็นห่วงกลายเป็นเฝ้าติดตามจนกลายเป็นทุก ข์อยู่ตลอดเวลา รักไม่มีธรรมะมักเป็นอย่างนี้

เมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว ไม่มีครอบครัว หรือชีวิตใดที่เป็นไปตามความหวัง ตามความต้องการตามที่ตนปรารถนาได้ ลูกต้องการให้พ่อแม่ตนรักอย่างมีขอบเขต แต่พ่อแม่ก็รักมากเกินไป จนไม่มีขอบเขต สามีก็อยากให้ภรรยารักตนให้มากและให้มีขอบเขต แต่มันก็ไม่มีขอบเขต ภรรยาก็มีรักที่ไม่มีขอบเขตกับสามี หรือสามีก็มีรัก ที่ไม่มีขอบเขตกับภรรยา พิษภัยความทุกข์จึงเกิดขึ้นกับผู้ที่มีความรักมาก แล้วปัญหานี้ก็แก้ไม่ตก

ถ้าเราไม่เข้าหาธรรมะ มันก็หนักเอียงไปทางเดียว เอียงไปทางที่เป็นทุกข์อยู่เรื่อย เพราะเราอยากให้ทุกสิ่งทุกอย่าง มันตรงกับตามความต้องการ แต่มันก็ไม่เป็นดังที่เราต้องการสักที นี่แหละชีวิตคนเราถ้าไม่มีธรรมะแล้วก็จะมีปัญหา แม้แต่ความรักก็เป็นเรื่องใหญ่โตเป็นความทุกข์ที่เข้ามาแทรกซ้อนอยู่ทุกลมหายใจ

แม้คนที่รักเจ็บไข้ได้ป่วยเป็นอะไรขึ้นมาก็เป็นทุกข์ กับคนที่รัก ทรมานจิตใจเหลือเกินเจ็บหัวใจเหลือเกินเพราะไม่อยากให้เขาเจ็บไข้ไม่อยากให้เขาตาย อยากให้เขาดีอยู่ตลอดเวลา เพราะความรักมากเป็นห่วงมากจึงเฝ้าเป็นทุกข์อยู่คนเดียว

ส่วนพ่อแม่ที่รักลูกมาก ลูกไม่เป็นทุกข์แต่พ่อแม่เป็นทุกข์ เพราะห่วงลูกมาก อยากให้ลูกเป็นไปตามที่ตนต้องการ แต่ลูกก็เป็นลูกอย่างนั้นเองที่ไม่เข้าใจพ่อแม่ แม้ภรรยาก็เป็นภรรยาอย่างนั้นเอง ที่ไม่เข้าใจสามี หรือแม้สามีก็เป็นสามีอย่างนั้นเอง ที่ไม่เข้าใจภรรยา จึงเป็นความรักที่ไม่เข้าใจกัน

ความรักจะเข้าใจกันทีแรกเท่านั้น อยู่ไปนาน ๆ มันไม่รู้จักความเข้าใจ เพราะมันเกินเลย ไม่มีขอบเขต คนเราจึงมีปัญหาหัวใจ เป็นทุกข์เพราะห่วง เพราะหวง เพราะกังวล เพราะมันไม่ตรงตามที่เราต้องการ

แม้ความรักที่สาบานว่าจะรักกันจนตายมันก็ยังทิ้งกันได้ ต่างคนต่างเกิดมา ก็ตายจากกันได้ ไม่มีอะไรเป็นของเที่ยงเลย แล้วจะไปยึดมั่นถือมั่นว่าทุกอย่างนั้นจะเป็นไปตามสัญญาไม่มีหรอก

ถ้าเขาไม่รักแล้วจะทำอย่างไร?

เขาไม่ห่วงเราแล้วเราจะห่วงเขาทำไม?

เขาไม่รักเราแล้วเราจะรักเขาทำไม?

เมื่อรักไม่สมปรารถนา เราจะตายบูชาความรักทำไม?

เขานั่งยิ้มอยู่แต่เราไปผูกคอตาย เป็นความคิดผิด ๆ รักเขามากเขาไม่รักด้วยไปตายดีกว่า โธ่! เขาไม่รักแล้วจะตายทำไมจะต้องทำใจให้ได้ รักตัวเองเข้าหาธรรมสิ!

คนเรามันโง่ก็คิดไปผิด ๆ เขาไม่รักเรายิ่งทุกข์ใหญ่ เขาไม่รักเราสิสบายใจเราไม่ต้องไปปรนนิบัติเอาใจเขา เป็นทาสของความรัก เรียกว่าเป็นทุกข์เพราะความรัก

ถ้าเป็นคนมีธรรมะใครไม่รักไม่หวงไม่ห่วงก็ไม่เป็นไร เราจะได้อยู่กับธรรมะ จะได้ไปบวชเรียนไปสร้างบารมีจะได้คบคนดีเป็นมิตร จะได้ไม่ผิดหวัง ไม่เจอคนหลอกลวง ถ้าฝืนทนอยู่กับคนที่เขาไม่รัก เขาไม่จริงใจด้วย เป็นความคิดผิด เป็นความทุกข์

ถ้ามีธรรมะประจำใจแล้วจะปลงตก ผัวไปมีเมียน้อยก็ยกให้เมียน้อยเลย จะได้ไปหาธรรมะรอเวลานี้มานานแล้วจะได้หมดห่วงเสียที อยู่กับคนไม่ดีคนสองใจนี่ไม่มีความสุขหรอก ไปอยู่กับธรรมะใจเดียวดีกว่าสบายใจดี ถ้าฉลาดคิดสักหน่อยสลัดทิ้งเหมือนผ้าขี้ริ้วเลย ถ้าไม่ฉลาดคิดก็เป็นทุกข์อยู่นั่นเองต้องตกเป็นทาสของมันเป็นทาสของความรัก ความหวง ความห่วง

การปรุงแต่งที่ผิดๆว่าลูกเราครอบครัวเราทำไมจึงเป็นอ ย่างนั้นอย่างนี้ เกิดความกังวลเป็นทุกข์ นึกคิดขึ้นมาเพราะความหลงผิดปรุงแต่งผิด ๆ ไปนึกถึงคนนั้นคนนี้ขึ้นมาก็เกิดความร้อนรุ่มกลุ้มใจ ถ้าเราเพิ่มความรักมากขึ้นก็ทุกข์มากขึ้น ควรทำใจให้สงบคิดเสียว่า (ช่างมึ..ช่างมัน) มันจะเกิดก็ต้องเกิดมันจะดับก็ต้องดับมันเป็นของมันอ ยู่อย่างนี้นานเนแล้ว

ความรู้ ความเข้าใจ มีสติระลึกรู้ระวังใจตัวเองนี้ ต้องฝึกฝนอบรมไปเรื่อย ๆ ทำให้เรามีความสุขได้มากเหมือนไปสวรรค์ในครั้งหนึ่งเหมือนมีวิมานในใจ ธรรมะคำสอนของพระพุทธเจ้าเป็นหลักยึดเหนี่ยวทำให้ใจร่มเย็น เรามีความสุขสงบครั้งหนึ่งก็เท่ากับเป็นทุนเป็นปัจจัยที่ฝังลึกลงไปในหัวใจเรา ว่าทางดับทุกข์มีทางเดิน แต่ที่วุ่นวายอยู่นี่เพราะเรายังเดินทางไปไม่ถึง เรายังอยู่กับความวุ่นวาย เราต้องละความห่วงความกังวลให้มันน้อยลง มันก็สิ้นทุกข์ไปเอง

การมีธรรมะฝึกอบรมใจช่วยให้จิตใจเรามีพื้นฐาน เมื่อมีทุกข์จะได้ไม่ไปทุกข์กับมัน อดทนรู้ทันอารมณ์รู้ทันเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นมา อันนี้เขาเรียกว่าธรรมะคุ้มครองปกป้องรักษา อยู่กับพระรัตนตรัยแล้วก็จะมีความสุข

การมีธรรมะได้เปรียบอย่างนี้แหละ พยายามฝึกใจฝึกให้เห็นธรรมให้รู้ธรรมที่ใจ ทุกข์มันเกิดที่ใจก็ต้องแก้ปัญหาที่ใจด้วยความคิดทาง ธรรม และแก้ปัญหาด้วยการภาวนา (พุทโธ ) ทำให้ใจเราเย็นลงสงบลง ภาวนามาก ๆ เข้า ใจมันสบายเอง จิตมันไม่สับสนกังวล ความห่วงก็น้อย

เพราะอะไร เพราะมีปัญญาที่ตัดใจได้ เมื่อเราเกิดมาคนเดียวก็ตายคนเดียว ห่วงกันก็แค่นั้นเองช่วยอะไรกันไม่ได้ พอมีปัญญาก็ปลงตก ถ้าไม่มีปัญญาก็ทุกข์คนเดียวทั้งที่คนอื่นเขาไม่ทุกข์เท่าไหร่ ฉะนั้นธรรมะนี้จึงแก้ปัญหาหัวใจตนเอง

เราต้องรู้จักบั่นทอนตัดกิเลสอย่างหยาบ อย่างกลาง อย่างละเอียดให้มันลดน้อยถอยลง ขัดเกลาให้มันว่างบ้างสงบบ้าง จากหนักกลายเป็นเบา เบาลง ๆ เกิดความปล่อยวางขึ้นก็สบาย เพราะความรู้ทันว่าอะไรควรคิดอะไรไม่ควรคิด อะไรควรรับอะไรไม่ควรรับจึงจะมีความสุข เมื่อเข้ามาสู่แดนธรรมมาสู่ทางสว่างทางสงบ

รู้จักละวางให้ใจว่างบ้างด้วยการภาวนา ด้วยการเข้าใจธรรม พอมันไปห่วงไปรักไปกังวลคนอื่นมันเป็นทุกข์ทุกทีอีกแล้วว่าเขาจะเป็นโน่นเป็นนี่ ตัดใจให้ได้ช่างมันเถอะเกิดคนเดียวตายคนเดียว เอาความตายมาตัดปุ๊ปสบายใจ คนเรากรรมใครกรรมมัน เขาทำบุญไว้ก็ต้องไปดีเขาทำบาปก็ต้องไปตามกรรมของเขา ใครจะไปดึงรั้งเขาได้

จึงว่าเราเกิดมาแล้วก็ศึกษาชีวิตให้เป็นธรรมะเสีย เกิดคนเดียวตายคนเดียวกินคนเดียวทุกข์คนเดียว ถ้าเรายังช่วยใจตนเองให้สงบไม่ได้ ก็ช่วยคนอื่นไม่ได้จะต้องช่วยเหลือตนเองก่อน เมื่อช่วยเหลือตนเองได้ก็ช่วยเหลือผู้อื่นได้

 

รักแล้วยึดติด ถ้าไม่ยึดติดก็ไม่ทุกข์
อุเบกขา ช่างวางลงยากเย็นเสียจริงหนอ รักเอย.

 

ไม่มีอะไรที่เป็นของเรา ไม่มีสักอย่าง คิดเสียว่าสามีคุณก็ไม่ใช่ของคุณ การยึดติดในตัวเขานั่นแหละคือสิ่งที่ทำให้เราทุกข์ที่สุด เราหันมาจัดการกับตัวเราเองดีกว่า ว่าไม่มีเขาแล้วเราจะอยู่ยังไง อย่าไปยื้อแย่ง อย่าไปอยากแย่งชิง เขามีคนอื่นก็ปล่อยเขามีไป ที่ผ่านมาเราก็ได้รู้รสชาติความสุขที่เคยมีกับเขาแล้ว ตอนนี้เราจะต้องทุกข์เพราะความพลัดพราก สูญเสีย ก็เป็นบทเรียนให้เราได้รู้่ว่า ชีวิตไม่ได้มีความสุข ไม่ได้ราบรื่นเสมอไป เราต้องปรับตัวเองให้เข้าได้กับทุกๆสถาณการณ์

อย่าไปโกรธแค้น ผูกใจเจ็บใคร ยอมให้อภัย อภัยทานถ้าเราทำได้จะมีผลดีกับตัวเอง จะทำให้จิตใจเราเป็นสุข อย่าไปยึดติดสังขารร่างกายของสามีคุณ ปลงอสุภะ เห็นความเน่า เหม็น คนๆนึงมีแต่ความเน่า ความเหม็นในตัว น้ำเลือด น้ำนอง ไม่เห็นมีไรน่าพิศวาส คุณมีลูกอยู่กับลูก หาความสุขใจให้กับตัวเอง ว่างๆก็ปฎิบัติธรรมให้เกิดปัญญามากขึ้น เราจะได้ปลงเป็นและสงบได้ ธรรมะที่คุณ JSayamol นำมาให้ มีสาระที่สุดแล้วค่ะ ความรักที่แท้จริง ที่บริสุทธิ์ ไม่จำเป็นต้องเห็นแก่ตัว ไม่จำเป็นต้องครอบครอง ไม่จำเป็นต้องเป็นเจ้าของ แค่ขอให้เห็นที่เรารัก มีความสุข ก็พอใจแล้ว

ถามว่ากรรมอันใด เรื่องรักสามเศร้าเนี่ย ส่วนใหญ่ก็เป็นเพราะผิดศีลข้อกาเม ในอดีตชาติ เชื่อได้เลยว่าชาติที่แล้วไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชาย คุณต้องผิดศีลข้อกาเม ชาตินี้จึงทำให้มีชีวิตเป็นแบบนี้ เมื่อรู้เช่นนี้แล้วก็จงอย่าเพิ่มทุกข์ อย่ายึดติด และปล่อยวางเพื่อเป็นการชดใช้กรรมในอดีตที่ผ่านมา ส่วนคนที่ทำกับเรา เขาก็ต้องได้รับกรรมสนอง เช่นเดียวกันไม่มีใครหนีกฎแห่งกรรมไปได้ค่ะ

 

คงเป็นเพราะความเจ้าชู้ของสามีคุณนั่นแหละ แต่สามีภรรยากันคุณ
ว่ากันเอง ไม่แปลก แต่ถ้าผู้อื่นว่าคุณอาจตำหนิ แต่เมื่อเขาทำไปแล้ว
คงก็ต้องปลอบใจว่ากรรมเวร

การมีครอบครัวมีทั้งสุขและทุกข์

เกิดเป็นหญิงแล้วต้องเป็นตัวแปรตามนี่มั่นก็อย่างนี้แหละ

แต่ถ้าคุณเป็นตัวแปรต้นทำงานทุกอย๋างชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้
แล้วให้สามีเลี้ยงลูกคุณรับได้ไหม

เป็นหญิงแกร่งทำเองได้หมด สมัยนี้จึงอยู่เป็นโสด เพราะไม่ต้องเป็น
ตัวแปรตาม

อดทนเลี้ยงดูลูกให้ได้ดี อันนี้คือสมบัติของคุณจริงๆ ค่ะ

:z8;aa1hello4 โชคดีนะค่ะ
ถนนสายนี้ยังอีกยาวไกล

 

ขอบคุณทุกความคิดเห็นนะคะ จะน้อมไปปฏิบัติตามค่ะ
ทุกวันนี้ก็ไม่ได้เลี้ยงลูกเอง ให้แม่เลี้ยงน่ะค่ะ แต่จะไปรับมาเลี้ยงเองเดือนกรกฎานี้ค่ะ
เลี้ยงเองคนเดียว เลยต้องใช้เวลาเตรียมความพร้อมน่ะค่ะ
แล้วก็พยายามสวดมนต์ แผ่เมตตา ใส่บาตร บ่อยขึ้นจากเมื่อก่อนไม่ค่อยได้ทำ
แต่สวดมนต์ทำมานานแล้วค่ะ บางครั้งเหมือนปลงได้ แต่บางครั้งอยากแก้แค้น
แต่พยายามข่มใจไม่ให้ทำตามกิเลสค่ะ เพื่อจะได้จบลงแค่ตรงนี้ แค่ไม่เข้าใจอย่างนึง
การที่เค้าไปมีคนใหม่แล้ว แสดงว่าเห็นคนใหม่ดีกว่า แล้วเราก็บอกเลิกเค้าแล้ว
แต่ทำไมไม่ยอมไปซักที แค่นี้แหละคะที่ไม่เข้าใจเค้าเลย แต่ช่างเถอะค่ะ ทำดีที่สุดแล้ว
ทุกวันนี้ปล่อย เค้าไม่กลับบ้านก็ไม่ถาม ไม่เคยโทรตาม เค้าจะทำอะไรก็ปล่อยเค้า
ส่วนเราทำหน้าที่ของเราก็พอ พยายามเลี้ยงลูกคนนี้ให้ดีสุด แค่นี้เองชีวิต