*** พ.ศ.2556 ผลการกระทำ กรรมที่เหลือเชื่อ ****

*** จากศีล แล้วจึงเป็นสัจจะทำ ****

พระพุทธเจ้า ค้นพบว่า....ศีลของพราหมณ์ ที่ปู่ย่าตายายของพระองค์ นับถือกันมานานนั้น
ศีล...เป็นสิ่งสุดประเสริฐ เลิศล้ำ ยิ่งใหญ่ ครอบคลุม กว้างใหญ่ไพศาลมาก ยากที่มนุย์จะทำกันได้จริง
สัจจะ....นั้น แคบ ระบุ เฉพาะเจาะจง ให้ความชัดเจนในการปฏิบัติ
มนุษย์... จึงสามารถกำหนด สิ่งที่ตัวเองทำได้จริง ขึ้นมานำชีวิตตนเอง

การไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ที่ไม่ได้ระบุความชัดเจนของสิ่งมีชีวิต...จึงทำได้ยาก
เพราะ.... ยังมีชีวิตเล็กๆ ที่ถูกเหยียบย้ำ โดยที่เราไม่เจตนาอยู่ตลอด ทุกวัน
แต่ถ้า...กำหนดเป็นสัจจะ ตัดความชั่วที่เกี่ยวกับการฆ่าสัตย์ตัดชีวิตให้กับตนเอง
ก็จะสามารถทำได้จริง เช่น
ผู้ที่เคยฆ่ามนุษย์ ก็จะมีกรรมในเรื่องฆ่ามนุษย์ ... จึงให้สัจจะว่าไม่ฆ่ามนุษย์ ตลอดชีวิต
ผู้ที่เคยฆ่าวัวฆ่าควาย .... ก็ให้สัจจะว่า ไม่ฆ่าสัตว์สี่ขา ตลอดชีวิต
ผู้ที่ชอบล่าสัตว์เพื่อความสนุก...ก็ให้สัจจะว่า ไม่ทำตัวเป็นพรานล่าชีวิตผูอื่น ตลอดชีวิต
เราจึงต้องพิจารณา ว่าตัวเราไปเบียดเบียนชีวิตผู้อื่นอะไรบ้าง ทำไปเพื่ออะไร
เมื่อรู้ว่าไม่ดี ลดได้ก็พยายามลด กำหนดเป็นระยะเวลาก็ได้ เป็นชั่วโมง เป็นวัน เป็นเดือน เป็นปี
แต่ถ้านิสัย การกระทำความชั่วใดที่เลิกได้ ก็ให้ตัดมันทิ้งไป ตลอดชีวิตได้ก็ดีที่สุดแล้ว

สัจจะทำ...คือ คำสอนของพระพุทธเจ้า
เพื่อตัด ลด นิสัย ความชั่ว กิเลส ตัญหา กามคุณ ออกจากชีวิต
เพื่อให้หลุดพ้นจากนิสัยเดิมๆ ที่พาให้ก่อกรรม ไม่รู้จักจบสิ้น
สัจจะทำ....จึงเป็นหนทางหลุดพ้นทุกข์ได้จริง
เพราะ...ทำได้จริง นิสัย อารมณ์ลดได้จริง หมดไปได้จริง

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

พระพุทธเจ้า...ไม่สนใจหวังผลตอบแทน
ตั้งใจ....โปรดสัตว์
นำพาสัตว์โลกพ้นทุกข์...ด้วยสัจจะทำ
คือตัวตน....โลกุตตระธรรม

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** มนุษย์ ****

เกิดเป็นมนุษย์...
สุดท้าย ต้องพึ่งการกระทำที่ทำไปแล้ว....ไม่ใช่พึ่งวัตถุ

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ไม่หลงความเห็นที่ไม่ใช่ความจริง *****

ปัจจุบัน...ความเห็นที่ไม่ใช่ความจริง มีมาก
จากความเห็น....กลายเป็นพิธีกรรม ยึดถือวัตถุ ก็มีมาก
จาก ความเห็นที่ไม่ใช่ความจริง...พูดต่อกันมาก มากจนเห็นว่า สิ่งนั้นเป็นความจริง
จาก ความเห็น....จึงเอามาถือปฏิบัติต่อๆกัน จนคนหลังๆคิดว่าเป็นความจริง

พิจารณา...
พระพุทธเจ้า ใช้ความจริง....พระพุทธเจ้า ไม่ใช้ความเห็น
เพราะ ความเห็นจะพาเราออกนอกความจริง...ออกนอกสัจจะธรรม
ความเห็น.... จะพาให้เรา เชื่อในสิ่งที่ไม่ใช่ความจริง

สัจจะทำ...คือ การกระทำความจริงให้เกิดขึ้นในชีวิต
พูดไปแล้ว จึงต้องทำจริง....ถือว่า เป็นสัจจะทำ
พระพุทธเจ้า จึงสอนด้วยความจริง...คือ สอนด้วยสัจจะ สอนให้มีสัจจะทำติดตัวไป

หลงออกนอกคำสอน
หลงความเห็นที่ไม่ใช่ความจริง....ระวังจะเป็นไฟเผาตัว

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** พยากรณ์ เรื่องศาสนศาสตร์โลก ****

ศาสนาพุทธ...จะเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ นับจากพระพุทธเจ้าปรินิพพาน
เมื่อ ...ความจริงปรากฏว่า พระโคดมทรงสั่งสอนด้วยสัจจะทำ ไม่ใช่ศีลอย่างที่ผู้คนยุคนี้เข้าใจ
ประชาชนและคนทั้งโลก....จะหันมาทบทวนความจริงในสัจจะ
จะเกิดการเปลี่ยนแปลงไปทั่วโลก...ผู้คนทุกศาสนาจะหันมาถือสัจจะเป็นสิ่งสำคัญสูงสุด

- " หนุมาน ผู้นำสาร "
วันพฤหัสบดีที่ ๕ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๒

 

*** ปัญหาในศาสนาของพระโคดม ****

คือ การแปลภาษาต่างๆ กลับไป กลับมา
จึงเกิดคำใหม่ เป็นความหมายใหม่ๆ ขึ้นมา

ตัวอย่างเช่น
สัจจะทำ ...ที่พระพุทธเจ้าทำ
เสียงเดียวกัน แปลกลับไปมาหลายภาษา
จึงเกิดสัจธรรม สัจจธรรม สัทธรรม ฯลฯ
สัจจะคำสอนของพระโคดม....จึงค่อยๆเลือนหายไป
หาผู้รู้ความหมายแท้จริง แล้วนำสัจจะธรรมมาปฏิบัติไม่ได้
ตัวกระทำในศาสนา... คือ ตัวตัดได้ ลดได้ จึงจางหายไปจากสังคมมนุษย์
ขอให้พิจารณา...

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

​

สวดบทพระจักรพรรดิ ♣♣♣
http://watthummuangna.com/Praysound.htm

​

​

<O</O

 

*** สิ่งที่ไม่ตาย คงอยู่ตลอดไป ****

ตัวกระทำ...เป็นสิ่งที่คงอยู่ตลอด ไม่ตาย ไม่สูญสลาย
ตัวกระทำ....เป็นผลจากการกระทำ ทุกย่างก้าว
การกระทำเพื่อให้ตนเองหลุดพ้นทุกข์ของพระพุทธเจ้า...คือ ตัวกระทำในศาสนา
ตัวกระทำของพระพุทธเจ้า....ก็คือ พระธรรม ที่ไม่สูญสลาย เป็นปัญญาหลุดพ้นทุกข์ที่คงอยู่ในโลกให้มนุษย์ค้นหา และเดินตาม

ศาสนาอยู่ที่ไหน !!!!
ศาสนา...อยู่ที่ตัวตัดนิสัย ตัวลดนิสัยได้ เป็นตัวตนของการกระทำเพื่อตัดลดนิสัยตนเอง
ศาสนา....ไม่ได้อยู่ที่วัด ที่ตำรา แต่อยู่ที่การกระทำตัดลดนิสัยของมนุษย์

ตัวกระทำ...คงอยู่ แต่ตามนุษย์เรามองไม่เห็น
ตัวกระทำของพระพุทธเจ้า....เห็นได้ด้วยปัญญา ด้วยใจ เมื่อมนุษย์ผู้นั้นสามารถตัดนิสัยบางอย่างได้จริง
คือ ปฏิบัติตนด้วย สัจจะทำ...เหมือนที่พระพุทธเจ้าทำ

การกระทำของพระพุทธเจ้า....จึงเกิดเป็นตัวกระทำของพระพุทธเจ้า
ตัวกระทำของพระพุทธเจ้า...ไม่สูญสลาย นั่นคือพระธรรม คือสิ่งที่พระพุทธเจ้าทำ คือ ทำได้จริง
ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นจึงเห็นตถาคต
คือ รู้และเข้าใจการกระทำของพระพุทธเจ้าในการตัดกิเลสนิสัย
ตัวกระทำ จึงเป็นสิ่งยิ่งใหญ่
แต่การกระทำ คือสิ่งที่ก่อให้เกิดตัวกระทำ ที่ติดตัวไป ของใครของมัน

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** เมื่อมี สัจจะทำ ****

เมื่อรู้จัก... ตัดนิสัยด้วยสัจจะ ....วันละข้อ วันละอย่าง ทุกวันๆ
อารมณ์ต่างๆ ...จะลดน้อยลง
แล้วบางอารมณ์ ....จะเริ่มหมดไป
ธรรมของพระพุทธเจ้า...ท่านต้องทำเอง ถึงจะรู้ได้เอง
ธรรมของพระพุทธเจ้า....คือ สัจจะทำ

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ธรรมเที่ยง คือ การกระทำเที่ยง****

ธรรม ...คือ ทำ
หลักธรรม.... คือ หลักในการกระทำ
หลักธรรมของพระพุทธเจ้า... คือ หลักในการกระทำของพระพุทธเจ้า
หลักในการกระทำของพระพุทธเจ้า.... คือ หลักสัจจะธรรม
หลักสัจจะธรรม... คือ หลักสัจจะทำ
หลักสัจจะทำ....คือ หลักในการกระทำด้วยสัจจะ
สัจจะธรรม... คือ ธรรมเที่ยง
หลักสัจจะธรรม.... คือ หลักในการกระทำเที่ยง
การกระทำเที่ยง...คือ กาย วาจา ใจ ตรงกัน
กาย วาจา ใจ ตรงกันได้....ด้วย ข้อสัจจะ ที่ให้ไว้
สัจจะทำ...คือ สัจจะปฏิบัติ
ปฏิบัติ....ให้ กาย วาจา ใจ ตรงกัน
เพื่อให้...หลุดพ้นจากนิสัย ที่ติดตามตัวมาตั้งแต่เกิด
นิสัยหมดสิ้น...อารมณ์ก็หมดสิ้น
หมดสิ้นอารมณ์....ก็บรรลุอรหันต์
สัจจะทำ...จึงต้องกำหนดมานำตนเอง
สัจจะทำ....จึงต้องทำทุกวัน เป็นประจำ
เหมือน พระสมัยพุทธกาล

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ตัวกระทำ จากสัจจะที่เราทำ ****

สิ่งที่จะช่วยให้รอดพ้นทุกข์ได้...คือ ตัวกระทำ
สิ่งที่จะช่วยให้รอดพ้นภัยได้....คือ ตัวกระทำ
สิ่งที่ช่วยให้รอดพ้นกรรมได้...คือ ตัวกระทำ
สิ่งที่ช่วยให้อรหันต์ไม่ต้องมาเกิดใหม่....ก็คือ ตัวกระทำ

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ความจริงที่ปรากฏ ****

พ่อแม่พี่น้อง...ไปถือศีลกันหลายวัน
กลับมาบ้านดีอยู่ไม่กี่วัน....แล้วนิสัยก็กลับมาเหมือนเดิม
อยู่บ้านนิสัยไม่ลดลง...ไม่เหมือนตอนอยู่วัด

ต่างจาก...สัจจะทำ ที่พระพุทธเจ้าส่งให้
ให้นำกลับไปปฏิบัติในชีวิตประจำวัน...เป็นประจำ วันละข้อ ข้อละชั่วโมง
บางข้อ เป็นเรื่องร้ายแรง....ก็กำหนดให้ข้ามพ้นนิสัยที่สร้างกรรม ด้วยกำหนด "ตลอดชีวิต"
ผู้ที่รับสัจจะ ...ไม่ว่าอยู่ที่ใด เวลาใด ก็มีสัจจะควบคุมนิสัยตนเอง

ให้พิจารณาความแตกต่าง ระหว่าง
ศีล กับ สัจจะทำของพระพุทธเจ้า
ศีล เป็นเรื่องครอบคลุมที่กว้างใหญ่
สัจจะทำ เป็นเรื่องเฉพาะเจาะจงบุคลิกนิสัยแต่ละคน

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

สัจจะ ที่จะทำนั้น
ต้องตั้งมั่นใน สัมมาทิฐิ
จึงจะก่อให้เกิด สัมมาวาจา กายา
ดังนั้น ต้องตีความ สัมมาทิฐิ ???
;aa37
จิต เจตนา คิด พูด ทำ เพื่อ
ประโยชน์ ตน คน โลก จักรวาล
ไม่เบียดเบียน ตน คน โลก จักรวาล

 

*** มุ่งหลุดพ้นทุกข์ ****

พระพุทธเจ้า มุ่งหลุดพ้นทุกข์
จึงมุ่งขจัดนิสัย อยู่ตลอดด้วย สัจจะ
ที่กำหนดเป็นหัวข้อขึ้นมานำชีวิตทุกวัน

ปรารถนาถึงที่สุด ต้องมุ่งขจัดนิสัย
- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

มุ่งขจัดอุปกิเลสนิสัยที่ไม่ดี ที่เราต่างรู้แก่ตัวเราเอง
มุ่งขจัดความเคยชินที่ไม่ถูกไม่ต้อง แต่เรายังหลงกระทำอยู่
มองสภาวะธรรมตามความเป็นจริง แล้วทุกอย่าง
คือ สัจจะทำ ทั้งนั้น
อนุโมทนากับสัจจะทำของทุกท่านครับ

 

*** สัจจะทำ ****

รู้แล้ว แต่ไม่จริงจัง
คือ สัจจะไม่ทำ

สัจจะทำ...รู้แล้วตั้งใจทำจริง
แค่ วันละหนึ่งชั่วโมง....นั่นคือ ชั่วโมงของสัจจะ

ถ้าขาดสัจจะ....จะเป็นเพียงตามใจตนเอง
เดี๋ยวทำ เดี๋ยวไม่ทำ เดี๋ยวลืม เบื่อก็หยุด พอนึกได้ก็ทำต่ออ
แบบนี้ การกระทำเที่ยงจึงไม่เกิด ในชีวิตตนเอง
ยังไม่ใช่ สัจจะทำ

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ความไม่ประมาท ****

ผู้ไม่ประมาท...ไม่ใช้ชีวิตตามนิสัยตามใจตนเอง
พระพุทธเจ้า สอนให้พระใช้สัจจะ นำการกระทำของตน

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** พระสมัยพุทธกาล ****

พระพุทธเจ้า ปฏิบัติตนด้วย สัจจะทำ...เพื่อมุ่งตัดกิเลสนิสันตนเอง
ผู้บวชเป็นพระสมัยพุทธกาล....เพราะ มุ่งหลุดพ้นทุกข์ มุ่งนิพพานกันจริง
พระสมัยพุทธกาล จึงปฏิบัติตนด้วยสัจจะ เป็นประจำ...เพื่อให้กิเลสนิสัยหมดสิ้น

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ทำความดี ****

ไม่มีการทำความดีไหนยิ่งใหญ่เท่า...การตัดลดนิสัยด้วย สัจจะ
เพราะ คือ...หนทางหลุดพ้นทุกข์

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

แวะเข้ามาเยี่ยมครับ....
เพื่อยืนยันว่า...ได้ยึดมั่นในหลักสัจจธรรม
ต่อหน้าหรือลับหลัง พูดอย่างไร....อย่างนั้น
ไม่เสแสร้ง ไม่แต่งเติม พูดในความจริงของสัจธรรม
ขอพระธรรมคุ้มครองทุกท่านนะครับ.สาธุ