*** พ.ศ.2556 ผลการกระทำ กรรมที่เหลือเชื่อ ****

*** บุคลิกสมณะ ****

พระพุทธเจ้า มุ่งให้ตนเองหลุดพ้นทุกข์จากโลกได้ ด้วยการประหัตประหารกิเลสทั้งปวง<O</O
พระพุทธเจ้า พิจารณาทำตนอย่างไรให้อยู่เหนือโลก เหนือนิสัยสันดานสัตว์โลกได้ <O</O
ทรงพิจารณาตัด ตัวทะยานอยาก ที่เป็นต้นเหตุ<O</O
พระพุทธเจ้าจึงบุคลิกสมณะในศาสนาของตถาคตไว้<O</O
<O</O

...ไม่ใช้เงินทอง….<O</O
… ไม่ขึ้นรถลงเรือ....<O</O
...ฉันมื้อเดียว....<O</O
<O</O

เรื่องเงินทอง <O</O
พระองค์คิดว่า เงินทองเป็นเรื่องของชาวบ้านที่สร้างกันขึ้นมา <O</O
ถ้าเรายังใช้เงินทองเหมือนชาวบ้าน<O</O
เราก็คงไม่มีอะไรแตกต่างไปจากชาวบ้าน<O</O
พระองค์จึงไม่เอาเงินเอาทอง เอาแค่อิ่มมื้อเดียว<O</O
<O</O

ถ้าสมณะยังใช้เงินใช้ทองกันอยู่ <O</O
ก็จะสนองตัวทะยานอยากในรูปรสกลิ่นเสียงเหมือนเดิม ไม่สามารถหลีกพ้นได้
<O</O
การสะสมเงินทองก็จะตามมา สมณะของตถาคตจะมีเงินทองมากกลายเป็นเศรษฐีได้<O</O
จะไม่สามารถตัดเรื่องทางโลกได้ ชีวิตของสมณะจะไปผูกพันกับเงินทองของชาวบ้านมาก<O</O
สมณะจะกลายเป็นหนี้ชีวิตของชาวบ้าน เพราะไม่สามารถชดใช้หนี้ที่ญาติโยมปรารถนาได้หมด<O</O
สมณะจะไม่สามารถหลุดพ้นกิเลสตัณหาได้ ต้องกลับมาเกิดใช้หนี้ชาวบ้านที่เขาให้เงินทองทำบุญนั้น<O</O
ตัวปรารถนาทำบุญมันแรงหนักยิ่งใหญ่ เขาปรารถนาแต่สิ่งดีงาม ปรารถนาบรรลุ นิพพานก็มี<O</O
<O</O

พระองค์จึงวางตัวไว้เหนือชาวบ้าน คือไม่ใช้เงินทอง<O</O
และหยุดตัวทะยานอยากของสมณะ ด้วยการไม่ใช้เงินใช้ทอง<O</O
<O</O

เรื่องเดินทาง<O</O
เมื่อสมณะอยู่ในป่าชนบทที่ห่างไกล พอเกิดอยากฉันขนมทองหยิบทองหยอดในเมือง<O</O
ถ้าอยากฉันจริงก็ต้องเดินไป เพราะไม่ให้ขึ้นรถลงเรือ ก็ต้องเดินไปด้วยสองขาตัวเอง<O</O
แค่พิจารณาว่าระยะทางที่เดินมันไกล ก็อาจหยุดตัวทะยานอยากได้ <O</O
แล้วรูปรสอาหารที่เคยรับนั่น มันจะช่วยให้เราพ้นทุกข์ได้ไหม<O</O
ถ้าเราไม่มีตัวหยุดยั้ง เราก็จะหยุดไม่จริง<O</O
<O</O

เมื่อใจของสมณะ ผลุดคิดถึงอดีต เรื่องราวเก่าๆ<O</O
สมณะก็จะพยายามดิ้นรนเพื่อกลับไปหา พยายามขึ้นรถลงเรือกลับไปเยี่ยมที่เก่าๆ<O</O
เท่ากับไปรื้อฟื้นอดีต สิ่งที่เคยตัดได้ เคยทำมาได้อาจจะสลายหายไปในวันเดียว<O</O
สมณะอาจจะขอกลับไปเป็นฆราวาสเหมือนเดิมได้<O</O
ความปรารถนาที่มุ่งหลุดพ้นทุกข์ก็จะทำไม่สำเร็จ<O</O
<O</O

ถ้าสมณะของตถาคตยังขึ้นรถลงเรือได้<O</O
สมณะ ก็จะไม่ต่างอะไรจากชาวบ้าน ในที่สุดชาวบ้านเขาก็จะไม่นับถือเรา<O</O
เพราะเราก็ยังทำตัวเหมือนชาวบ้านเช่นกัน<O</O
<O</O

พระองค์ไม่ขึ้นรถลงเรือ เพราะกลัวหนี้ กลัวต้องกลับมาใช้หนี้<O</O
กลัวต้องกลับมาเกิดเป็นวัว เป็นควายเพื่อชดใช้หนี้ พระพุทธเจ้าจึงไม่ขึ้นรถลงเรือ<O</O
แต่สมัยก่อนยังไม่มีรถ ใช้แรงคนแรงสัตว์ แต่การเกิดมาใช้หนี้ก็ยังมีอยู่ตลอดเวลา<O</O
พระองค์จึงหยุดตัวทะยานอยากของสมณะ ด้วยการไม่ให้ขึ้นรถลงเรือ<O</O
<O</O

เรื่องโภชนา <O</O
ชาวบ้านเขากินได้ทุกเวลา ยิ่งบริโภคมาก ก็ยิ่งติดอยู่กับรูปรสกลิ่นเสียงมาก<O</O
ถ้าสมณะในนิกายตถาคต ฉันวันละหลายมื้อ <O</O
ก็ยิ่งเท่ากับไปเบียดเบียนชาวบ้านมาก วันละหลายครั้ง<O</O
แล้วจะทำให้สมณะเริ่มมีนิสัยสะสมอาหาร ไว้บริโภคข้ามมื้อข้ามวัน<O</O
แทนที่จะตัดกิเลสตัณหา กลับกลายเป็นเพิ่มพูนมากขึ้น<O</O
<O</O

ชีวิตของสมณะในแต่ละวัน จะสูญเสียเวลาไปกับการฉันวันละหลายชั่วโมง<O</O
แทนที่สมณะจะเอาเวลาไปพิจารณาการกระทำ เพื่อให้เกิดปัญญาที่จะตัดกิเลสตัณหาต่อไป<O</O
จึงหยุดตัวทะยานอยากของสมณะ ด้วยการฉันมื้อเดียว<O</O
<O</O

การบวชของนิกายพระพุทธเจ้า เพื่อตัดกิเลสตัณหา<O</O
ไม่ใช่บวชเพื่อเอาปัญญาหาเงิน<O</O
การบวชของนิกายพระพุทธเจ้า เพื่อละกิเลสตัณหา<O</O
ไม่ใช่ละชาวบ้าน<O</O
<O</O

- " หนุมาน ผู้นำสาร "<O</O

 

*** บุคลิกสมณะเป็นสัจจะทำ ****

พระพุทธเจ้าจึงบุคลิกให้สมณะเป็น สัจจะปฏิบัติ คือ สัจจะทำ<O</O
...ไม่ใช้เงินทอง….<O</O
… ไม่ขึ้นรถลงเรือ....<O</O
...ฉันมื้อเดียว....

นี่คือ สัจจะที่ต้องทำของสมณะนิกายตถาคต<O</O

- “ หนุมาน ผู้นำสาร “<O</O

 

*** การทรงศาสนา ****

...การทรงศาสนา คือ ทำได้ตามสัจจะของพระพุทธเจ้า....

ถ้าสมณะทรงศาสนาไม่ได้ การกระทำที่ตรงข้ามที่เกิดขึ้นมา
จะเป็นตัวทำลายศาสนา ด้วยความไม่รู้
เพราะ เวลาผ่านมาสองพันกว่าปี
จึงทำให้เราไม่รู้ธรรม ไม่รู้ทำ ไม่รู้ว่าพระพุทธเจ้าทำอะไรอยู่ในป่าคนเดียว
แต่ถ้าเรานำมาพิจารณา เราก็จะพบความจริงของตถาคต

- “ หนุมาน ผู้นำสาร “

 

*** ศาสนาอยู่ที่ไหน ****

ศาสนาอยู่ที่ ตัวตัดได้ ตัวที่เราทำได้
ศาสนาอยู่ที่ การกระทำ

นิพพานก็อยู่ที่ การกระทำ
นิพพานอยู่ที่ เราตัดได้จริง

เราจึงต้องตัดทุกวัน
เพื่อพิจารณาให้เกิดปัญญาทำลายกิเลสทุกวัน

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** สัจจธรรมอยู่ที่ไหน ****

สัจจะทำ...สัจจะธรรม....สัจจธรรม
มีความหมายเดียวกัน คือ สัจจะที่ต้องทำ

สัจจะธรรม อยู่ที่การกระทำได้ตามสัจจะ
สัจจะธรรม คือ ธรรมเที่ยง
ผู้ที่ทำได้ การกระทำจึงเที่ยง ชีวิตจึงเที่ยง
ผู้ที่ทำไม่ได้ การกระทำจึงไม่เที่ยง ชีวิตจึงไม่เที่ยง

เมื่อการกระทำเกิดขึ้นมาแล้ว ตัวกระทำก็เกิดขึ้นมา
ตัวกระทำไม่ตาย มันจะติดตัวเราไป และมีผลตอบแทน
ตัวกระทำ ก็คือ ผู้จัดสรรกรรม นั่นเอง

การเกิดรูปร่างสังขารอะไร ก็เพราะตัวกระทำ
อรหันต์ หมดสิ้นอารมณ์กับรูปรสกลิ่นเสียง
จึงไม่กลับมาเกิดใหม่ ก็ด้วยตัวกระทำที่ทำได้ เพราะตัดหมดแล้ว

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** สัจจะธรรม จำให้แม่น ****

ขอให้ท่านจำไว้ให้ขึ้นใจ...
"ตัวกระทำไม่ตาย ตัวกระทำมีผลตอบแทน"

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** บวชแล้วทำอะไร ****

บวชแล้วต้องทรงศาสนา
ไม่ใช่ทำลายศาสนา
สมณะท่านต้องตัดกิเลสตัณหาให้ได้ด้วยปัญญา
พิจารณาการกระทำที่ผ่านมา เราทำไม่ได้แล้ว ผลตามมาเป็นอย่างไร
ตัวที่สร้างผลให้กับเรา คือ ตัวกระทำ
จึงต้องพิจารณา ตัวกระทำของเราเอง เพื่อให้เกิดปัญญา

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** หลักตนพึ่งตน ****

ท่านทำอะไรเอาไว้ ตัวนั้นมันกำลังย้อนกลับมาหาท่าน
จึงต้องรีบตัดกิเลสนิสัยตนเอง ก่อนที่กรรมจะปรากฏ
ไม่มีใครช่วยท่านได้ ไม่มีใครทำแทนกันได้
ท่านต้องช่วยตนเอง ด้วยหลักตนพึ่งตน
พระพุทธเจ้าจึงได้กำชับไว้ว่า ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** หลัก ๓ ประการ ในพุทธศาสนา ****

ศาสนาพุทธ มุ่งหลุดพ้นกิเลสตัณหาทั้งปวง
จึงมีแต่ตัด ไม่มีเพิ่ม

พระพุทธเจ้า ใช้ความจริง
ใช้สัจจะทำ ทำคำพยากรณ์ที่พูดไปให้เป็นความจริง...จึงไม่ใช้ความเห็น

พระพุทธเจ้า ไม่ใช้วัตถุ
เพราะกลัวที่จะต้องกลับมาเกิดเพื่อครอบครองวัตถุอีก
พระองค์จึง ไม่ใช้พิธีกรรม

ศาสนาพุทธ จึงมีหลักอยู่ ๓ ประการ
๑. ใช้ความจริง
๒. ไม่ใช้วัตถุ
๓. เป็นเรื่องกระทำกับจิตวิญญาณ

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ของของศาสนา ****

ของที่ญาติโยมเขาถวายให้พุทธศาสนา
พระเป็นตัวศาสนา พระจึงรับของนั้นได้ พระเป็นเนื้อนาบุญของสัตว์โลก
เราเป็นฆราวาสจึงไม่คู่ควร เอาของที่เขาจบไว้ไป

ของอันนั้นคือ ตัวปรารถนาในศาสนา
เขาเอาชามมาถวายพุทธศาสนาที่วัด ๕ ลูก
เขาจบแล้วอธิษฐานเขาปรารถนาไว้

ขอให้ข้าพเจ้าเกิดมาชาติหนึ่งชาติใด ก็ขอให้พบพระพุทธศาสนา
ขอให้ข้าพเจ้าเกิดมาชาติหนึ่งชาติใด ขอให้มีปัญญาในพุทธศาสนา
ขอให้ข้าพเจ้าเกิดมาชาติหนึ่งชาติใด ขอให้ข้าพเจ้าลาจากกรรมทั้งปวงได้
ไม่ว่าเกิดมาชาติหนึ่งชาติใด ขอให้ข้าพเจ้าพบพุทธศาสนาทุกชาติไป

คราวนี้มีฆราวาสเอาชาม ๕ ลูกนี้ไปเขาก็ต้องร้อนขึ้นมา เพราะเขาไม่มีตัวกระทำอะไร
คนดีมีปัญญา แล้วมาเอาของของวัดไป ก็เกิดมีปัญญาด่าลูกด่าเมียก็ได้
ผู้หญิงเกิดทำลายผัวได้ เกิดด่าพ่อด่าแม่ได้ เพราะเอาชามพระพุทธศาสนาไป
เคยเป็นคนดีไม่ร้ายไม่โกรธ ทำไมจึงโกรธขึ้นมาได้
ก็เพราะชาม ๕ ลูกนั้น ตัวปรารถนาของเขามันใหญ่

พระสงฆ์ที่ปฏิบัติอยู่นั้น อาจจะเป็นอรหันต์ ก็ด้วยชาม ๕ ลูกนั่นก็ได้
แต่โยมเขามาเอาชาม ๕ ลูกไปเสียก่อน
ก็ต้องร้อนเพราะชามสงฆ์จะเป็นอรหันต์ด้วยชาม ๕ ลูก
ก็ต้องร้อนด้วยคำที่เขาปรารถนาไว้

ทำไมคนดีๆ จึงร้ายขึ้นได้ ทำไมคนดีๆ จึงไปกินเหล้า
ก็เพราะ ตัวกระทำมันไม่ตาย
ตัวกระทำในการถวายของให้พุทธศาสนา มันไม่ตาย
ขอให้เราพิจารณากันให้ดี

ไม่ทำลายศาสนา ด้วยการเอาของของศาสนาไป !!!
-

 

*** เมื่อกลัวมากระวังมาก ****

กลัวมาก... ก็ตกอยู่ใน นิสัยของความกลัว
ระวังมาก....ก็ตกอยู่ใน นิสัยของความระวัง

ถ้าเราตกอยู่ใน ความกลัว...เราก็จะหมดเวลาไปกับ ความกลัว
ถ้าเราตกอยู่ใน ความระวัง....เราก็จะหมดเวลาไปกับ ความระวัง
จึงไม่เกิดปัญญา...เพราะไม่ได้เอาเวลามาพิจารณาการกระทำ
ไม่ได้พิจารณา....ค้นหาตัวกระทำของตนเอง มาเป็นที่พึ่ง
อะไรคือ การกระทำต้นเหตุของเรา !!!

ทำไมเราจึงหวั่นไหว
ทำไมเราจึงนั่งอยู่ในความกลัว
ทำไมเราจึงนั่งอยู่ในความระวัง

เราระวังแล้ว...แสดงว่า เรารู้แล้ว
เพราะเราไม่รู้.... เราจึงตกอยู่ในความกลัว

เมื่อเรารู้แล้ว....คือไม่ประมาทแล้ว
เราจึงควรรู้ ๖ ส่วน ระวัง ๔ ส่วน

ถาม : อะไรคือที่พึ่งของตัวเรา ?
ตอบ : ปัญญาในการพิจารณาตัวกระทำของตัวเอง คือ ที่พึ่งของตน

*** พระโคดม อยู่ในป่าคนเดียว ****
อาศัยปัญญา จากการพิจารณาตัวกระทำ
จึงคลาดแคล้วภัยทั้งปวง แคล้วคลาดจากกรรมทั้งปวง

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** วัดกิเลส ตัดกิเลส ****

สมณะ พึงระวังการสะสมมาก...เป็นการเดินสวนทางนิสัยพระพุทธเจ้า
พระพุทธเจ้า ตัดกิเลส ตัณหา กามคุณ มานะชั่ว
สมณะ คือ ผู้ทำหน้าที่ทรงศาสนา
ถ้าทำตรงข้าม....คือ การทำลายศาสนา
กรรมของการทำลายศาสนาหนักมาก
ผู้อยู่ในเพศสมณะในพุทธศาสนา ต้องพิจารณา !!!

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ทำไม ****

ทำไม พระพุทธเจ้า...ไม่ใช้เงินทอง
ทำไม พระพุทธเจ้า… ไม่ขึ้นรถลงเรือ
ทำไม พระพุทธเจ้า….ฉันมื้อเดียว
เพราะ มีเหตุผลเพื่อตัดกิเลสนิสัย
สมณะ จึงต้องพิจารณาการกระทำพระพุทธเจ้าว่ามีเหตุผลอะไร !!!

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** มนุษย์เราควรตั้งใจทำสิ่งที่เป็นจริงได้ ****

ศีลเป็นสิ่งเลิศล้ำ
มนุษย์ไม่ควรทำลายศีล โดยไม่รู้ตัว ขาดการพิจารณา

โลก... สิ่งมีชีวิตมีอยู่ ๓ พวก คือ มนุษย์ สัตว์ ต้นไม้
ทั้งหมด คือ สังขารที่ต่างกันตามผลการกระทำที่ทำเอาไว้
สังขารเป็นพรหมลิขิต หนังหุ้มเนื้อก็พรหมลิขิต เนื้อหุ้มกระดูกก็พรหมลิขิต

แม้ในสังขารมนุษย์ ก็ยังมีสิ่งมีชีวิตอื่นอาศัยอยู่นานาชนิด
แต่ตาของมนุษย์เราถูกจำกัด มองเห็นแต่ภาพในขนาดที่ถูกจำกัด สัตว์เล็กกว่าขนตา เราก็มองไม่เห็น
เมื่อมนุษย์เรามองไม่เห็นพวกเขา เราก็เหยียบย้ำ บดอัดร่างกายพวกเขาโดยไม่รู้ตัว ไม่เจตนา

ศีลไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต....
พระพุทธเจ้าจึงให้สมณะพิจารณาใหม่ ว่ามนุษย์เราทำได้จริงหรือไม่ !!!
สัตว์ที่เล็กกว่าขนตา จนมองไม่เห็นนั้นมีมากมาย
ท่านต้องพิจารณาค้นหาความจริง

ศีลเป็นสิ่งที่สูงค่า
มนุษย์เราควรตั้งใจ ทำในสิ่งที่เป็นจริงได้
ศีลนั้น จึงต้องบุคลิกให้เกิดความชัดเจน เพื่อมองเห็นสิ่งที่จะต้องทำนั้น สามารถทำได้จริง
เมื่อกล่าวออกไปแล้ว จึงเกิดเป็นสัญญาใจกับตนเอง ที่ต้องทำให้เกิดขึ้นจริง

เราจึงต้องหยุดทำลายศีล...ด้วยการกระทำของตนเอง
ขอให้ทุกท่านพิจารณาในความจริง

*** พระโคดม ****
จึงพิจารณาคำสอนเป็นสัจจะ ที่สามารถทำได้จริง
และ พิจารณาเป็นสัจจะที่เหมาะสมตามกิเลสนิสัยของบุคคลที่ต่างกัน

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ศีลล้ำค่า ****

ศีลที่รับไว้แล้วทำไม่ได้...อุปมาเหมือนหอกทวน ที่กลับมาทิ่มแทงตนเอง
จึงควรรับในสิ่งที่สามารถทำได้จริง
เมื่อทำได้ ก็ภูมิใจเป็นผู้ทำได้
เกิดกำลังใจที่จะทำต่อ
ไม่ยากจนเกินไป

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ถือศีล ****

ศีล ...เป็นสิ่งสูงล้ำค่าเลิศวิไล
ศีล ....อุปมาเหมือนไฟ
ถือศีล ...เสมือนถือไฟเอาไว้ส่องแสงสว่างนำทาง
แต่ถ้าทำไม่ได้....ศีลนั้นก็กลายเป็นไฟเผาตัว

ให้ท่านพิจารณา...
ทำไมบางคน ยิ่งรับศีล ยิ่งถือศีล แต่ชีวิตก็ยิ่งแย่ยิ่งลำบาก
ทำไมบางคนยิ่งรับศีล ยิ่งถือศีล โรคภัยพยาธิก็เข้ามารุมเร้า ร้องโอดโอย
มันมีเหตุเพราะ...เขาทำไม่ได้
เมื่อเขาทำไม่ได้ จึงมีค่าเท่ากับการทำลายศีลอันบริสุทธิ์
เขาจึงต้องตกเป็น ผู้ทำลายศีล โดยไม่รู้

ที่ไม่รู้ คือ ไม่รู้อะไร
ที่ไม่รู้ คือ ไม่รู้ธรรม ไม่รู้ทำ
คือ ไม่รู้ธรรมะของพระพุทธเจ้า ไม่รู้ว่าพระพุทธเจ้าทำอย่างไร ปฏิบัติอย่างไร
ถ้าเขารู้ เขาก็จะไม่ทำ เพราะเขากลัวผลที่จะย้อนกลับมา

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** พระพุทธเจ้า ****

เมตตา สัตว์โลก
กรุณา โปรดสัตว์
ไม่เอาดี
ไม่เอาชั่ว

- “ หนุมาน ผู้นำสาร “

 

*** ศาสนาในโลก ****

ศาสนาของพระพุทธเจ้า
ไม่ใช่ศาสนาของมหาบพิตรเจ้า

ศาสนาของพระพุทธเจ้ามีนิกายเดียว
คือ นิกายตถาคต

สมณะในนิกายตถาคต
มุ่งตัด กิเลส ตัญหา มานะชั่ว กามคุณ
ไม่ใช่สะสม !!!

สมณะในนิกายตถาคต
ทรงศาสนา
ไม่ใช่ ทำลายศาสนา

สัจจะของพระพุทธเจ้า ไม่ใช่ของง่าย ๆ
แต่ก็มีผู้ทำได้จนสำเร็จอรหันต์

เมื่อพระพุทธเจ้าปรินิพพานไปแล้ว
ช่วงสองพันกว่าปีย้อนหลังจากปัจจุบัน
เหล่ากษัตริย์พระราชาสมัยนั้น เห็นว่าสัจจะพระพุทธเจ้าทำยาก
ได้ขอลดสัจจะพระพุทธเจ้าลง จึงเกิดการสังคยานัย สังคยานา ครั้งแรกขึ้น

สังคยานัย ก็คือ ทำกันไม่ได้
สัจจะพระพุทธเจ้า จึงเริ่มถูกบดบังตั้งแต่การสังคยานาครั้งแรก
แล้วนำศีลของพราหมณ์ที่พ่อแม่ปู่ย่าตายายของพระพุทธเจ้าถือกันมานาน
เข้ามาใช้ในศาสนาของพระโคดม

ปัจจุบัน ศาสนาของพระโคดม เหมือนมีไฟแดงฉานกำลังร้อนรน
จากนิกายตถาคตเดียวกัน เกิดเป็นหลายนิกาย
คำสอนที่ใช้ในการประหัตประหาร ตัดกิเลสตัญหาด้วยสัจจะหายไป
มีความเชื่อพิธีกรรมที่ไม่ใช่สัจจะทำ สัจจะธรรมความจริงเข้ามาปะปนอยู่มาก

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** กึ่งพุทธกาลศาสนาพระโคดมหักกลาง ****

โลกุตตระธรรม... จึงต้องจุติลงมา
เพื่อนำปัญญา ....ของพระพุทธเจ้าทั้งสี่พระองค์
มาส่งให้ขันติสงฆ์ ...ได้พิจารณาซึ่งกันและกัน

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** บวช ****

บวช...บรรพชาในพุทธศาสนา
พระพุทธเจ้า สอนให้ละ...ละกิเลส ละนิสัย ละตัณหากามคุณ

ไม่ใช่ ละชาวบ้าน
ละชาวบ้าน คือ ขอให้ชาวบ้านช่วยไปเรื่อย
มันจะกลายเป็นหนี้ชาวบ้านเขา
ต้องชดใช้หนี้ด้วยชีวิต
ต้องไปเกิดตามบ้านเขา ต้องทำงานให้เขา

เรื่องนี้พระพุทธเจ้ากลัวมาก
กลัวว่าต้องไปเป็นแมว คอยไล่จับหนูให้เขา
กลัวต้องเป็นสุนัข คอยเฝ้าบ้านให้เขา
กลัวว่าต้องไปเป็นควาย ให้เขาได้ใช้แรง

พระพุทธเจ้า จึงขอเป็น หนี้ชาวบ้าน ...แค่มื้อเดียว
วันละมื้อ ก็เพียงพอแล้ว
ถ้าไปเอาของเขามาก ก้ต้องใช้หนี้เขามาก

สมณะในนิกายตถาคต
จึงไม่ละชาวบ้าน ขอเป็นหนี้เพียงวันละมื้อเดียว

- " หนุมาน ผู้นำสาร "