เรื่อง ปาฏิหาริย์การขออโหสิกรรม...โดย คุณสุวิไล บุญธวัชชัย

​

ก่อนอื่นดิฉันขอขอบคุณสามีที่อนุญาตให้นำเรื่องนี้มาเล่า เพื่อเป็นแนวทางให้กับผู้ที่มีคู่ครองติดสุราหรืออบายมุขอื่นๆ ที่กำลังท้อแท้กับชีวิต ได้มีกำลังใจสู้ชีวิตต่อไป

ชีวิตของดิฉันตั้งแต่เล็กจนโต มีแต่ความสุขสบาย ได้รับความอบอุ่นจากคุณพ่อคุณแม่ ได้เรียนหนังสือในโรงเรียนดีๆจนจบการศึกษาในระดับปริญญาตรี หลังจากจบการศึกษาไม่นาน ก็ได้แต่งงานกับสามีซึ่งมีฐานะและพื้นฐานทางครอบครัวที่ใกล้เคียงกัน คุณพ่อของสามีมีกิจการค้าส่วนตัว เมื่อเข้าไปเป็นสมาชิกคนหนึ่งของครอบครัวสามี คุณพ่อคุณแม่และน้องสาวของสามีดีต่อดิฉันมาก สามีก็ช่วยกิจการค้าของคุณพ่อ

ชีวิตสมรสของดิฉันราบรื่น ขณะที่มีลูกสาว ๓ คนที่น่ารัก (ลูกชายคนเล็กเกิดภายหลังวิกฤตการณ์ของครอบครัว) สามีเป็นคุณพ่อที่ดีของลูกๆ ไปไหนมาไหนจะไปทั้งครอบครัว วันหยุดส่วนใหญ่จะทำกิจกรรมร่วมกัน ไปเที่ยวต่างจังหวัด ไปเที่ยวสวนสนุก แต่ความสุขทางโลกเป็นความสุขที่ไม่ยั่งยืน มนุษย์ทุกคนไม่ว่าจะเกิดมารวยหรือจน ต้องมาใช้กรรมที่ทำไว้ทั้งนั้น ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ดิฉันก็เช่นเดียวกัน หนีกฎแห่งกรรมไม่พ้น เหตุการณ์ที่ทำให้ดิฉันเป็นทุกข์อยู่หลายปีเกิดขึ้นหลังจากแต่งงานประมาณ ๑๐ ปี สามีไปเข้าหุ้นทำการค้ากับเพื่อนๆ ตัวเขาไม่ได้เข้าไปบริหารแต่เป็นผู้ค้ำประกันเงินกู้ให้กับบริษัท ทำไปได้ไม่นานก็เกิดขาดทุน ไม่มีใครเข้าไปรับผิดชอบ สามีดิฉันซึ่งเป็นผู้ค้ำประกันเงินกู้จึงต้องเข้าไปสะสางหนี้สินทั้งหลาย

ชีวิตของดิฉันแปรเปลี่ยนไปชั่วข้ามคืน เพราะสามีต้องไปทำงานที่บริษัทใหม่ หน้าที่การงานที่เขาเคยรับผิดชอบอยู่ที่กิจการของคุณพ่อก็ต้องโอนให้ดิฉันดูแลแทนทั้งหมด ตอนกลางวันดิฉันต้องดูแลร้าน มีปัญหาเกี่ยวกับการค้าก็ต้องหาทางแก้ไขเอง เพราะคุณพ่อป่วยเป็นโรคถุงลมโป่งพอง เข้าออกโรงพยาบาลเป็นประจำ ไม่สามารถเป็นที่ปรึกษาได้ ตอนกลางคืนก็ต้องดูแลลูกสาว ๓ คน และลุกชายคนเล็กซึ่งยังเล็กอยู่

เหตุการณ์ยิ่งเลวร้ายเข้าไปอีก เมื่อสามีดิฉันเข้าไปสะสางปัญหาต่างๆมากมายในบริษัทใหม่ ความเครียดกับงานก็เพิ่มมากขึ้น เขาเริ่มดื่มเหล้าเพื่อให้หลับในตอนกลางคืน จนกลายเป็นคนติดเหล้า ต้องดื่มทุกวัน เริ่มขาดสติและมีอารมณ์แปรปรวนเป็นประจำ บ่อยครั้งที่เขาไปงานสังคมและกลับบ้านดึก ดิฉันจะเป็นห่วงและไม่เข้านอนจนกว่าเขาจะกลับมา โรคปวดหลังที่เคยเป็นมาก่อนก็รุมเร้าดิฉันหนักขึ้น ถึงกลับเดินไม่ได้ต้องไปโรงพยาบาล ต้องทำกายภาพบำบัดเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ถึงจะหาย ดิฉันได้แต่ทุกข์กายทุกข์ใจอยู่คนเดียว ทุกครั้งที่กลุ้มใจมากๆก็จะเข้าห้องพระ จุดธูปอธิฐานขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยดิฉัน แม้จะสวดมนต์บทชินบัญชรคาถา เพื่อให้คลายทุกข์ ก็ยังช่วยอะไรไม่ได้ เนื่องจากดิฉันไม่ทราบวิธีการสวดมนต์ที่ถูกต้อง และไม่เข้าใจว่าสวดมนต์เพื่ออะไร ขณะที่ดิฉันแทบจะหมดอาลัยตายอยาก

อาจจะเป็นเพราะได้ทำบุญกุศลร่วมกับพี่สาวของดิฉัน อยู่มาวันหนึ่งพีสาวโทรศัพท์มาเล่าว่า ตั้งแต่ลูกๆเขาไปเรียนเมืองนอก เขาว่างมาก จึงหยิบหนังสือสวดมนต์เล่มหนึ่งที่ได้จากงานศพของคนรู้จัก มาสวดทุกเย็นหลังเลิกงาน เป็นเวลาหลายเดือนแล้ว และรู้สึกว่าตัวเองใจเย็นลง จิตใจแจ่มใสขึ้น ตั้งแต่นั้นมาดิฉันก็หยิบหนังสือสวดมนต์ที่ได้รับจากงานศพเดียวกันมาสวดบ้าง (เป็นบทสวดมนต์เดียวกับที่หลวงพ่อจรัญแนะนำให้สวด)

การสวดมนต์และแผ่เมตตาที่จะทำให้เป็นกิจวัตรประจำวันนั้น ทำได้ยากมาก เพราะการที่จะสำรวมกายสำรวมใจสวดมนต์ในตอนแรกๆ ต้องอดทนและฝืนใจตัวเองอย่างมากๆ คนส่วนใหญ่รวมทั้งตัวดิฉันเองมักจะพูดว่าไม่มีเวลาสวดมนต์ ทำงานเหนื่อยทั้งวัน สวดมนต์ทีไรง่วงทุกที แต่อย่างที่เขาพูดว่า เมื่อใดมีทุกข์เมื่อนั้นก็จะพบธรรมะ เมื่อความทุกข์เพิ่มทวีคูณ ดิฉันก็พยายามหาทางขจัดทุกข์ให้เร็วที่สุด จากที่เคยสวดบทง่ายๆและไม่เคยแผ่บทเมตตา ในช่วงแรกๆก็ได้เริ่มสวดบทพาหุงมหากา บทพุทธคุณ (อายุของตัวเองบวกหนึ่งจบ) พร้อมทั้งอโหสิกรรมและแผ่เมตตาทุกครั้ง อานิสงฆ์จากการสวดมนต์ ทำให้ดิฉันมีสติอยู่กับตัวเองมากขึ้นและคลายจากความทุกข์ความกังวลเกี่ยวกับสามีลงมาก แต่ที่น่าอัศจรรย์คือ อานิสงฆ์จากการสวดมนต์ ทำให้ดิฉันได้พบวิธีการปฏิบัติธรรมเพื่อเจริญสติเป็นขั้นเป็นตอนเหมือนกับธรรมะจัดสรรให้

หลังจากได้สวดมนต์ไม่นาน พี่สาวของดิฉันก็ได้นำหุงสือเล่มหนึ่งชื่อ "สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม" ของคุณสุทัสสา อ่อนค้อม มาให้อ่าน มีหลายอย่างในหนังสือเล่มนั้นที่เป็นพลังผลักดันให้ดิฉันใฝ่หาความรู้ทางธรรมะมากขึ้น ความศรัทธาต่อหลวงพ่อจรัญจากหนังสือเล่มดังกล่าว ทำให้พี่สาวและดิฉันขับรถไปที่วัดอัมพวันเพื่อฟังธรรมะจากหลวงพ่อโดยตรง ทุกครั้งที่ได้ฟังธรรมจากท่าน ดิฉันจะนำคำสอนจากท่านมาประยุกต์ใช้กับชีวิตตัวเอง ดิฉันเริ่มมอง ตัวเองและแก้ไขสิ่งที่ตัวเองบกพร่อง ซึ่งแต่ก่อนมักจะโทษว่าปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นเป็นเพราะคนอื่นทำมากกว่า โดยเฉพาะปัญหาสามีติดเหล้า จะโทษว่าเป็นเพราะเขาที่ทำให้เราเป็นทุกข์ และจะโกรธเขาทุกข์ครั้งที่เห็นเขาดื่มเหล้า แต่หลังจากได้สวดมนต์ปฏิบัติธรรม และฟังธรรมจากหลวงพ่อทำให้ดิฉันอยู่กับตัวเองมากขึ้น กลับมองปัญหาที่เกิดขึ้นว่า คงเป็นกฎแห่งกรรมที่เราทำไว้ชาติที่แล้ว จึงต้องมาประสบปัญหาเช่นนี้ ฉะนั้นเราควรอดทนใช้กรรมที่เราทำไว้ในอดีตอย่างมีสติ และไม่ควรเพิ่มกรรมใหม่ที่ไม่ดีในปัจจุบัน ดิฉันได้เริ่มต้นโดยขออโหสิกรรมจากสามี และอโหสิกรรมให้เขาเช่นกัน ไม่รื้อฟื้นสิ่งที่ไม่ดีในอดีต ปรับปรุงตัวเอง ลดทิฐิ พูดจาดีๆกับเขาไม่เอ่ยถึงเรื่องที่จะให้เขาเลิกเหล้า หลังจากที่ดิฉันปรับปรุงแก้ไขตัวเองไม่นาน สามีของดิฉันก็ค่อยๆลดการดื่มเหล้าลง จนถึงขณะนี้เขาเลิกดื่มแล้วและกลับมาเป็นคุณพ่อที่ดีของลูกๆ และเป็นสามีที่ดีของดิฉัน

การปฏิบัติธรรมนอกจากทำให้ดิฉันมีชีวิตครอบครัวที่ดีขึ้นแล้ว ยังทำให้ดิฉันได้ระลึกถึงกรรมที่ได้ทำไว้กับผีเสื้อเมื่อ ๓๐ ปีที่แล้ว ดิฉันได้จับผีเสื้อมา ๔ ตัว และให้เพื่อนคนหนึ่งฉีดยากลางหลังทุกตัวเพื่อสต๊าฟไว้ส่งครูในวิชาชีวะ แต่หลังจากนั้นไม่นานดิฉันก็ฝันเห็นผีเสื้อยักษ์ตัวใหญ่บินเข้ามาหาดิฉันเพื่อจะมาทำร้าย จนดิฉันตกใจตื่น โดยไม่ทราบว่านี่คือความอาฆาตแค้นที่ผีเสื้อเหล่านั้นมีต่อดิฉัน จนกลายเป็นกรรมที่ดิฉันต้องชดใช้นานถึง ๑๐ ปี กับอาการปวดหลัง ที่ต้องทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส ทุกครั้งที่ปวดหลังดิฉันจะเดินไม่ได้ จะนั่งจะนอนก็ทรมานไปหมด กว่าจะดีขึ้นก็ต้องทำกายภาพบำบัดเป็นเวลา ๑ สัปดาห์ จนกระทั่งได้มานั่งกรรมฐาน จึงระลึกได้ว่า ที่ปวดหลังมาเป็นเวลา ๑๐ ปีนั้นเป็นเพราะกฎแห่งกรรมที่ทำไว้กับผีเสื้อ ดิฉันจึงขออโหสิกรรมและแผ่เมตตาให้กับผีเสื้อเหล่านั้น หลังจากนั่งกรรมฐานติดต่อกันเป็นเวลาหลานเดือน ในที่สุดพวกเขาก็ยอมอโหสิให้กับดิฉัน เพราะอาการปวดหลังของดิฉันได้หายเป็นปลิดทิ้งตั้งแต่ตอนนั้นเป็นเวลา ๔ ปีแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นเหมือนปาฏิหาริย์ที่เกิดจากการขออโหสิกรรมโดยการเจริญกรรมฐาน

ดิฉันขอสรุปว่า ปัญหาต่างๆที่เกิดขึ้นในชีวิตของเรามีทางออกที่ดีได้ ถ้าเรายอมลดทิฐิลง มองดูตัวเองก่อนเพื่อแก้ไขความบกพร่อง ให้อภัยและอโหสิกรรมผู้อื่น เรื่องในอดีตอย่าไปรื้อฟื้น ขอให้ตั้งสติเพื่อแก้ไขปัญหาในปัจจุบันการที่จะทำเช่นนั้นได้ ก็โดยการเจริญกรรมฐานเท่านั้น จากประสบการณ์ชีวิตของดิฉันเอง การที่จะได้ของดีมักจะมีอุปสรรค ขอให้อดทน เริ่มจากสวดมนต์ อโหสิกรรม และแผ่เมตตาทุกวัน แล้วธรรมะก็จะจัดสรรเป็นขั้นเป็นตอนให้ได้มีโอกาสเจริญกรรมฐานในที่สุด ถึงแม้ต้องต่อสู้กับตัวเองและใช้ความอดทนอย่างสูงเพื่อทำให้เป็นกิจวัตร แต่พอทำได้แล้วจะรู้สึกไม่ยากเลย และจะพบแต่สิ่งดีๆที่รู้ได้เฉพาะตนจริงๆ (ปัจจังตัง เวทิตัพโพ วิญญฺหิ)




คัดลอกจาก:
หนังสือกฎแห่งกรรมเล่มที่ ๑๘
วัดอัมพวัน อ. พรหมบุรี จ. สิงห์บุรี

http://www.jarun.org/v5/th/lrule18r08.html

 

โมทนา สาธุ กับคุณสุวิไล ด้วยครับ

 

ขออนุโมทนาครับ...

เป็นบุญกุศลสำหรับผู้ที่ต้องการมีวิถีชีวิตเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นครับ...
เมื่อได้อ่าน อย่างน้อยชีวิตของเราเองก็อาจจะใกล้เคียงกับชีวิตของเจ้าของบทความบ้างก็ได้...

ซึ่งอย่างน้อยตัวผมเองก็ได้ประสบการณ์อย่างนี้ด้วยเหมือนกันและมีสิ่งที่ดีๆ เกิดขึ้นกับตัวเองมาด้วยดีตลอดครับ...

ขออนุโมทนากับเจ้าของกระทู้ด้วยครับผม...

 

อนุโมทนาค่ะ พี่แป้ง

 

ขออนุโมทนา

 

ขออนุโมทนา ยินดีด้วยค่ะที่พบทางสว่างของชีวิต

 

กรรมเพียงทำกับสัตว์เล็กๆก็ส่งผลอย่างแสนสาหัสได้ผมก็เจอกับตัวเอง ช่วงๆเด็กๆตีกบตาย จากนั้นพออายุ13ก็โดนมอเตอร์ไซค์ชนศรีษะแตก ช่วงหนึ่งปลาที่ผมเลี้ยงตาเป็นโรคผมด้วยความไม่เข้าใจผมก็เอาลูกตามันออกแต่มันก็ไม่ตายคือทำเพราะกลัวมันตาย แต่ผมก้ได้รับผลกรรมในช่วงอายุ15 ถูกต่อยที่ตาข้างเดียวกันกับที่เอาตาของปลาออกมา ตาเป็นอัมพฤกจากการกระทบกระเทือน(แต่น่าแปลกคนที่ต่อยผมไม่กี่เดือนเขาก็โดนรถชนบาดเจ็บสาหัสอยู่ รพ.หลายวัน)อีกเรื่องตอนเด็กๆผมชอบลักเล็กขโมยน้อยด้วยความคะนอง พอช่วงวัยรุ่นข้างของๆผมจะหายบ่อยมากๆแล้วจะมีแต่เรื่องร้อนใจตลอด ผมจริงเชื่อมั่นอย่างมากว่ากรรมมีจริงยังมีเรื่องอื่นแบบเป็นเศษกรรมเล็กๆน้อยๆอีกแต่มันคงจะยาวยืดมากไป พอรำลึกได้ดังนั้นผมจึงตั้งใจว่าจะไม่สร้างกรรมอะไรอีกเพราะเจอกับตัวเองแล้วทำให้ย้อนไปนึกถึงใจเขาใจเรามากขึ้นว่าเขาคงเจ็บปวดมากเวลาที่เราทำกับเขาผมจึงตั้งจิตแผ่เมตตากรวดน้ำทุกครั้งที่เวลาใจเรานึกถึง รวมไปถึงสัตว์ต่างๆที่เราทานเนื้อของเขาด้วยเพราะเรารู้แก่ใจอยู่แล้วว่าเขาถูกฆ่ามาให้เราทั้งหลายได้ทาน

 

สาธุ ขอโมทนาบุญกุศลนี้ที่นำมาเผยแผ่ และก็ขอ copy ไปไว้ใน Blog ด้วยนะครับ เพื่อที่จะได้ให้ผู้อื่นได้อ่านกัน.......................เจริญในธรรมครับ

 

อนุโทนากับข้อความดีๆด้วยค่ะ
สวดบทพุทธคุณอยู่เหมือนกันค่ะ ดีค่ะ ตอนนี้ก็เพิ่มสวดชินบัญชรด้วย
เคยอ่านเจอเค้าบอกว่า...
"การขอขมายอมรับความผิดของตนที่ได้กระทำลงไป โดยตั้งใจก็ดี ไม่ตั้งใจก็ดี ใหผู้ที่โดนเรากระทำไปนั้นได้รับรู้ว่าที่เราทำผิดพลาดไปเราขออภัยโทษ หรือหากท่านจะเอาโทษแก่เรา เราก็ไม่ว่าแต่ขอให้มันจบลงไม่ผูกพันพยาบาทกันต่อไป เป็นการขออภัยขอโทษ การสวดหรือกล่าวทุกวันก็เพื่อระลึกว่าในแต่ละวันเราอาจได้ทำผิดต่อคนอื่นไปมากมาย จึงต้องทำการขออภัยจากเขาเหล่านั้น แต่เขาจะให้อภัยหรือไม่ให้นั้นขึ้นอยู่กับอีกฝ่ายนึง หากเราขอโทษแล้วอีกฝ่ายยกโทษให้ไม่คิดแค้นก็จบที่เขา แต่ถ้าอีกฝ่ายติดคิดแค้นเอาคืน ไม่จบที่เขา แต่ถ้าเมื่อเขามาทำเราคืน เราไม่ติดคิดแค้นก็จบที่เรา ยกตัวอย่างเช่นว่า เราไปตีหัวเพื่อนแล้วขอโทษ เพื่อนไม่ติดใจคิดแค้นก็จบ จบที่เพื่อนให้อภัย แต่ถ้าเพื่อนคิดแค้นมาตีหัวเราคืน แล้วเราระลึกได้ว่าเคยตีเพื่อนไว้ เลยไม่คิดแค้นจะตีคืน เรื่องมันก็จบ จบที่เราหยุด แต่หากต่างคนต่างไม่หยุด ก็จะหมถนวนไปเรื่อยๆเป็นวัฏจักรอย่างนี้ และจบลงเมื่อฝ่ายหนึ่ง หรือทั้งสองฝ่ายหยุด ปัญหามันอยู่ตรงเวลาและความระลึกนี่แหละ เพราะเราผ่านภพชาติ ผ่านเวลามามากมายจนจดจำไม่ได้ว่าเคยไปทำอะไรไว้บ้าง เมื่อมีใครมาทำเราจึงมักึดว่าเขาทำเราก่อนจึงคิดแค้ต่อไป วัฏจักรแห่งการแก้แค้นเอาคืนจึงไม่สิ้นสุด กรรมต่างๆใดๆสิ้นสุดลงเมื่อผู้ที่โดนกระทำเป็นผู้ให้อภัย เรากระทำได้เพียงแสดงความจริงใจในความผิดของตน ผินดีรับความผิดนั้น เพื่อขออภัยแก่ผู้ที่เราล่วงเกินไป ซึ่งการให้อภัยหรือไม่ให้ก็ขึ้นอยู่กับบุคคลที่เราได้กระทำไปจะพิจารณาให้หรือมไม่ให้"

 

ขอร่วมอนุโมทนากับคุณแป้ง และคุณสุวิไลด้วยค่ะ
ยินดีด้วยมากๆ เลยค่ะ ที่ทำดีเห็นผล และนำมาเผยแพร่เพื่อเป็นแนวทางให้ผู้อื่นด้วย
จะพยายามเหมือนกันค่า

 

อนุโททนาด้วยนะคะ

 

ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะที่นำเรื่องราวดีดีมาเล่าให้ฟัง สาธุ สาธุ สาธุ

 

เรื่องราวดีดี ขออนุโมทนาด้วยครับ

 

ขออนุโมทนาบุญกับบทความที่ได้นำมาลงไว้ด้วยครับ ผมก็มีประสบการณ์คล้ายๆกัน ก็เห็นเป็นจริงตาม กฏแห่งกรรมครับ ขอบคุณครับ

 

พึ่งไปวัดอัมพวันมาครั้งแรกค่ะ
ไม่เคยไปปฏิบัติธรรมที่ไหนมาก่อนเลยค่ะ
ได้อะไรดีๆ กลับมาหลายอย่างค่ะ
แต่คงต้องค่อยๆ ลองปฏิบัติต่อไปค่ะ
ตอนนี้เริ่มสวดมนต์ตามหนังสือสวดมนต์ของหลวงพ่อค่ะ
อนุโมนาบุญกับทุกท่านด้วยนะค่ะ

 

ขออนุโมทนาด้วยครับ
สัตว์โลกย่อมมีกรรมเป็นของตน

 

<TABLE id=HB_Mail_Container height="100%" cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%" border=0 UNSELECTABLE="on"><TBODY><TR height="100%" UNSELECTABLE="on" width="100%"><TD id=HB_Focus_Element vAlign=top width="100%" background="" height=250 UNSELECTABLE="off">เคยได้อ่านหนังสือเล่มนี้แล้วคะ เป็นหนังสือที่ดีมาก มีอยู่ 2 เล่มจบ ลองหาซื้ออ่านดูนะคะ พออ่านแล้วก้อได้เตือนตัวเองอยู่ตลอดในเรื่องสติ การตั้งสติ และอีกหลายๆๆๆอย่างเพื่อการดำรงชีวิต เพื่อไม่ให้ประมาท

</TD></TR><TR UNSELECTABLE="on" hb_tag="1"><TD style="FONT-SIZE: 1pt" height=1 UNSELECTABLE="on">
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

ขอโมทนาบุญท่านนะครับที่ได้เผยแพร่พระธรรม เรื่องกฏของกรรม เรื่องการแผ่เมตตา ฯ น้อมถวายพระเป็นพุทธบูชา
ด้วยบุญทั้งหมดนี้ขอพระคุ้มครองพวกท่านให้ถึงฝั่งพระนิพพานเทอญ
นิพพานัง ปรมัง สุขขัง

 

muk1112

ขอโมทนาบุญกับคุณสุวิไลและสามี ครอบครัวของคุณสุวิไลด้วยนะคะที่นำเรื่องราวและความเป็นจริงออกมาให้เพื่อนมนุษย์ของเราทั้งหลายได้รับรู้ ได้เห็นกฏของกรรม และผู้ใดที่ยังจมอยู่กับกองทุกข์อยู่ เมื่อได้อ่านเล้วจะได้มีสติเลิกโทษผู้อื่นแต่จะได้พยายามแก้ไขตัวเอง มองตัวเองให้มากขึ้น (ตัวเองก็เคยเจอปัญหาคล้ายๆแบบนี้ ระหว่างที่เจอปัญหานี้ตัวเองมีความทุกข์ใจมาก) ที่ตัวเองอดทนและยืนหยัดอยู่ได้เพราะบารมีของพระฯท่านช่วยสงเคราะห์ ขอบารมีพระฯช่วยคุ้มครองปกป้องทุกท่านให้อดทน และยืนหยัดอยู่ในความดีตลอดไป และขอให้สมหวัง สมความปรารถนา หมดหนี้หมดสิน รวยๆๆๆๆๆ ทุกท่านเทอญ

ขอถวายเป็นพุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา(bb-flower [b-wai]

 

muk1112

ขอโมทนาบุญกับคุณสุวิไลและสามี ครอบครัวของคุณสุวิไลด้วยนะคะที่นำเรื่องราวและความเป็นจริงออกมาให้เพื่อนมนุษย์ของเราทั้งหลายได้รับรู้ ได้เห็นกฏของกรรม และผู้ใดที่ยังจมอยู่กับกองทุกข์อยู่ เมื่อได้อ่านเล้วจะได้มีสติเลิกโทษผู้อื่นแต่จะได้พยายามแก้ไขตัวเอง มองตัวเองให้มากขึ้น (ตัวเองก็เคยเจอปัญหาคล้ายๆแบบนี้ ระหว่างที่เจอปัญหานี้ตัวเองมีความทุกข์ใจมาก) ที่ตัวเองอดทนและยืนหยัดอยู่ได้เพราะบารมีของพระฯท่านช่วยสงเคราะห์ ขอบารมีพระฯช่วยคุ้มครองปกป้องทุกท่านให้อดทน และยืนหยัดอยู่ในความดีตลอดไป และขอให้สมหวัง สมความปรารถนา หมดหนี้หมดสิน รวยๆๆๆๆๆ ทุกท่านเทอญ

ขอถวายเป็นพุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา(bb-flower [b-wai]