การฆ่าที่ไม่ผิดศีล มีอยู่จริงหรอ.....

การฆ่าที่ไม่ผิดศีล มีอยู่จริงหรอ.....



การฆ่าสัตว์ ทำให้ชีวิต ตกร่วง ไป เป็นบาป ผิดศีล ไม่ประเสริฐ พระบรมศาสดา ทรงตรัสไว้
แต่การฆ่า ที่ประเสริฐ นั้นมีอยู่ หลายท่านอาจสงสัย มีจริง หรอ จริงครับ พระอริยะทั้งหลาย
ก็ฆ่าสิ่งนี้ มาแล้วทั้งสิ้น สิ่งนั้น ชื่อว่า กิเลส ไงครับ เพราะมันเป็นตัวการใหญ่ ในการทำให้เกิด
ทุกข์ ทั้งตัวเรา และบุคคลอื่น ท่านจึงไม่เก็บมันไว้ พยายามหาหนทาง วิธีการ ที่จะฆ่าเจ้ากิเลส ฆ่ามันอย่างไร้ความปรานี
ทั้ง ตัญหา ราคะ อาสวะให้หมดจิตอย่างสิ้นเชิง นักวิทยาศาสตร์ ที่เก่งที่สุดในภพทั้งสาม ก็คือพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุ<wbr>ทธเจ้า
องค์ปัจจุบัน นั้น พยายามคิดค้น สะสม ทดลอง มา 4 อสงไขย แสนมหากัป กว่าจะพบยาวิเศษ ในการ
กำจัด ฆ่า เผ่าพันธุ์กิเลส เชื้อร้าย ที่เกาะสรรพสัตว์ ได้สำเร็จ พระองค์จำแนก แจกแจงไว้อย่างละเอียด
พร้อมวิธีการรักษา ด้วย ศีล สมาธิ ปัญญา ครบบริบูรณ์ 84000 ตามจริตวิสัย แห่งสัตว์โลก ทั้งเครื่องมือ
ก็จำแนก ไว้ละเอียดบริบูรณ์ สำหรับให้เราได้ทดลอง เป็นนักวิทยาศาสตร์ธรรม ตามพระองค์ 40 วิธี ก็
เรียกกันว่า ทำตามใจชอบ ชอบกรรมฐาน กองใด ก็ทำกันไป มีให้เลือกตั้ง 40 กอง ฉะนั้น




การฆ่าสัตว์ ผิดศีล ไม่ประเสริฐ
การฆ่ากิเลส ถือศีล ประเสริฐ

การสอนวิธีการฆ่าสัตว์ ลงนรก ไม่ประเสริฐ
การสั่งสอนวิธีฆ่ากิเลส สิ้นทุกข์ ประเสริฐ

อาสวะกิเลส แผดเผา ชีวิตสัตว์
มันแน่ชัด ชั่วช้า ระยำหนอ
ให้เหล่าสัตว์ ทนทุกข์ ทะเลรอ
ครูคือพ่อ บรมศาสดา สัมพุทโธ
ท่านกรุณา เมตตา สั่งสอนสัตว์
อริยสัจสี่ ธงไชย พระธรรมหนอ
ให้เรียนรู้ ปฎิบัติ เผาอาสวะจนเพียงพอ
หมดสิ้น หนอ ชาติ ภพ จบคำสอนเอยฯ




เกิดมาทันเห็นธรรม ของบรมครูผู้ประเสริฐ นับว่าโชคดี เหลือหลาย ใยจักปล่อยเวลา โอกาสทองไปใย
ธรรมแห่งพระศาสดา ตั้งมั่นให้เวไนย ได้ปฎิบัติตามอยู่เหมือน รอยเท้า ที่ประทับบนพื้นทะเลทราย เมื่อลม
กิเลส ทรายความหยาบชั่วช้า ปิดบัง ลบเลือนรอยธรรมอันสิ่งประเสริ<wbr>ฐไว้ อีกนานเท่าใด หนอ นักวิทยาศาตร์องค์ใหม่
จักมาประทับรอยเท้าแห่งธรรมให้<wbr>อยู่เหนือบนพื้นทรายแห่งกิเลสตั<wbr>ญหาอีกครั้ง แลจักอยู่ได้นานเท่าไร เราจักไม่ใช้โอกาสทอง
นั้น น่าเสียดาย เลยทีเดียว ลองพิจารณากันเถิดครับ ธรรมสวัสดี ขอแต่งไว้ เพื่อเทิดทูนบูชาธรรม เพื่อให้เวไนย หันมาตั้งหน้าปฎิบัติธรรม

เจริญธรรม เจริญปัญญา
ธรรมะสวัสดี

--
สว่างตา ด้วยแสงไฟ สว่างใจ ด้วยแสงธรรม
พุทธัง สรณัง คัจฉามิ
ธัมมัง สรณัง คัจฉามิ
สังฆัง สรณัง คัจฉามิ

สรณะอื่น ไม่มี ชีวิตนี้เพื่อพระรัตนตรัย
ธรรมะสวัสดี กรุ๊ป

 

การฆ่า...ตามหลักพระพุทธศาสนา..เป็นบาป...

แต่..การฆ่ากิเลส...เกิดกุศลกับตัวเองและคนรอบข้าง

นับว่าเป็นการฆ่าที่ไม่สร้างกรรมต่อใครแต่ทำให้จิตใจสูงขึ้น

อนุโมทนาสาธุกับบทความนี้ด้วยค่ะ..

 

ขอร่วมแสดงความเห็น ร่วมศึกษาเพิ่มเติมครับ

การฆ่า สัตว์ตัดชีวิต เป็นบาป ครับ หากครบองค์ ห้า ศีลข้อ 1 ก็ขาดบริบูรณ์ ถ้าไม่ครบองค์ห้า ก็ด่างพร้อย ถึงแม้ทำโดยมิเจตนา ก็ยังผลวิบาก แบบไม่เจตนา เหมือนกัน พระพุทธองค์ตรัสไว้ ผิดศีลข้อ 1จะทำให้ อายุสั้นเป็นต้น กฎแห่งกรรม เที่ยงแท้ แน่นอน แต่ลึกลับ ซับซ้อน ซ่อนเงื่อน จนปัญญาปุถุชน อย่างเรา มิอาจเข้าใจได้ถ่องแท้ มีเพียงบรมศาสดา สัมมาสัมพุทธเจ้า ที่รู้แจ้งแทงตลอด ตัวอย่างที่ท่านยกมานั้น ยังไง ก็มีผล แน่นอน การกระทำ โดยขาดสติ นำทุกข์มาให้ดังพุทธองค์ ตรัสไว้ ก่อนจะปรินิพพาน ว่า จงดำรงตน อยู่ในความไม่ประมาท ทำประโยชน์ของตน ให้สมบูรณ์และผู้อื่นให้สมบูรณ์ นั้น เป็นต้น เพราะนำสุข มาให้ทั้งตัวเอง และผู้อื่น หากใช้ชีวิตแบบประมาท ดังตัวอย่าง ที่กล่าวมา ฆ่ายุง ไม่มีเจตนา ขาดสติ เหยียบมด บ้าง เป็นต้น ผลการกระทำ จะสะสม รอโอกาส ให้ผลในอนาคต ไม่ชาตินี้ ก้อชาติต่อๆไปแน่นอน เคยเห็นไหมครับ ผู้ที่ถูกฟ้าผ่า ถูกท่อนไม้ หรือสิ่งของทับใส่ ตาย หรือไปอยู่ในเหตุการณ์ ที่เขาทะเลาะกัน แล้วโดนลูกปืน ยิงตาย หรืออื่นๆอีกมากมาย ถามว่า การกระทำดังกล่าว เป็นเจตนา ไหม ก็ไม่เจตนา นั่นเอง ผลแห่งกรรมแบบไม่เจตนา ไงครับ หรือเคยได้ยินเรื่องเปรตอีกา ไหม ขนาดเป็นสัตว์เดรัจฉาน กฎแห่งกรรมยังไม่เว้น มันไปกินข้าวที่ชาวบ้าน ตั้งใจนำไปถวายพระ มันทำไปโดยสัญชาติญาณความอยู่รอด แต่ก็ไม่รอดผลแห่งกรรม การขโมยของ เหมือนกัน มีเยอะ ให้ท่านลองพิจารณาดูเถิดครับ ถ้าไม่บาป พระท่านคงสอน ญาติโยม ไปแล้ว ว่าโยมตบยุง ตบไปเถอะไม่บาป ถ้าไม่เจตนา หรือท่านก็คงตบเองแบบไม่เจตนา ไปแล้ว เหมือนที่ท่านกล่าว ขอยกตัวอย่างแต่เพียงนี้ เพื่อร่วมศึกษากัน หากผมกล่าวธรรม ที่ไม่ตรงหลักธรรม ความเป็นจริง หรือล่วงเกินพระรัตนไตย ขอพระรัตนตรัย พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ สิ่งศักดิ์สิทธิ โปรดอโหสิกรรม อดโทษ ให้ผมผู้โง่เขลา ด้วยเทอญฯ

 

เพียงรู้จักว่าศีล ๕ ข้อมีอะไรบ้างเท่านั้น ยังไม่พอ ผู้รักษายังต้องรู้เลยไปถึงว่า ท่านวางกฎ
เกณฑ์ไว้อย่างไรในการวินิจฉัยว่าทำอย่างไรแค่ไหนจึงล่วงศีล คือศีลขาด โดยใช้กฎเกณฑ์ในการวินิจฉัยที่
ท่านเรียกว่า องค์ของศีล เป็นเครื่องตัดสิน ถ้าครบองค์ของศีลข้อนั้นๆ ศีลข้อนั้นก็ขาด ถ้าไม่ครบองค์ที่
วางไว้ ขาดไปหนึ่งหรือสองข้อ ถือว่าศีลไม่ขาด แต่ศีลก็เศร้าหมอง องค์ของศีลที่ท่านวางไว้จึงเป็นเครื่อง
เตือนใจให้สำรวมระวังไม่ประมาท

ศีลข้อ ๑ มีองค์ ๕ คือ
๑. <SUP>*</SUP>ปาโณ สัตว์มีชีวิต
๒. ปาณสญฺญิตา รู้ว่าสัตว์มีชีวิต
๓. วธกจิตฺตํ จิตคิดจะฆ่า
๔. อุปกฺกโม เพียรเพื่อจะฆ่า
๕. เตน มรณํ สัตว์ตายด้วยความเพียรนั้น
------------------------------------------------------
<SUP>*</SUP> อรรถกถาบางแห่งใช้ว่า ปรปาโณ คือสัตว์อื่นที่มีชีวิต มิได้หมายถึงตัวเอง เพราะฉะนั้น
การฆ่าตัวเองจึงไม่ล่วงกรรมบถ เพราะไม่ครบองค์ของศีลข้อนี้

ถ้าครบองค์ ๕ ศีลข้อ ๑ ก็ขาด ถ้าไม่ครบ ๕ ข้อ ศีลไม่ขาด แต่ก็เศร้าหมอง

โทษของศีลข้อ ๑ นี้ อย่างหนักทำให้ไปเกิดในอบาย เป็นสัตว์นรก เปรต อสูรกาย สัตว์
เดรัจฉาน อย่างเบาทำให้อายุสั้นเมื่อเกิดมาเป็นมนุษย์

ถึงกระนั้นโทษของการล่วงศีลข้อนี้ก็หนักเบาต่างกันด้วยร่างกายของสัตว์ ๑ ด้วยคุณของสัตว์ ๑
ด้วยเจตนา ๑ และด้วยความพยายาม ๑

กล่าวคือ ถ้าฆ่าสัตว์ใหญ่ โทษก็มาก ถ้าฆ่าสัตว์เล็ก โทษก็น้อย
ถ้าฆ่าสัตว์มีคุณมาก โทษก็หนักมาก ถ้าฆ่าสัตว์มีคุณน้อย โทษก็น้อยลดหลั่นกันลงไป
ถ้าเจตนา คือความจงใจแรง โทษก็แรง ถ้าเจตนาคือ ความจงใจอ่อน โทษก็น้อย
ความพยายามมากโทษก็มาก ความพยายามน้อยโทษก็น้อย

แต่อย่าได้คิดว่าเมื่อท่านฆ่าสัตว์เล็ก ทั้งมีคุณน้อย มีความจงใจอ่อน และมีความพยายามน้อย
โทษก็น้อย คงจะไม่น่ากลัว อย่าลืมว่า บาปอกุศลนั้นถึงแม้จะเล็กน้อยก็ไม่ควรทำ เพราะเมื่อสำเร็จเป็น
กรรมแล้ว ย่อมพาไปอบายได้เช่นเดียวกับโทษหนักเหมือนกัน เพียงแต่ว่าอาจไปอยู่ในอบายชั่วระยะเวลา
อันสั้น ไม่ยาวนานเหมือนโทษหนัก เพราะฉะนั้นจึงควรสังวรระวังไม่ประมาทแม้โทษเพียงเล็กน้อย

ใน อรรถกถาวัมมิกสูตร มัช.มูล. เล่าถึงพวกโจรที่ฆ่าอุบาสกที่เป็นพระอนาคามีว่าทำให้ตา
บอดทันที เพราะผู้ถูกฆ่าเป็นสัตว์ใหญ่ มีคุณธรรมสูง เจตนาของโจรก็แรง ผลจึงเกิดขึ้นในปัจจุบันทันที
ยังไม่ต้องกล่าวถึงโทษที่จะเกิดในอนาคตว่าจะร้ายแรงแค่ไหน

http://www.84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html

 

เข้ามาอ่าน เพราะอยากรู้คำตอบอยู่เรื่องนึง
สมมุติมีสัตว์โดนรถชน ขาหัก +กระดูกสันหลังหัก พิการ มีชีวิต อยู่อย่างทรมาน ไม่มีทางรักษา ให้หายได้
ด้วยความสงสาร เจ้าของจึงลงมือฆ่าสัตว์ นั้นเสีย เพื่อให้รอดพ้นจากความทรมาน
การฆ่าแบบนี้ ยังจะบาป อยู่มั้ยคะ ?.. จะทำอย่างไรเพื่อให้บาปน้อยที่สุด ?
หวังว่า คงได้รับความกระจ่าง จากท่านผู้รู้ นะคะ

 

บาปครับ ครบองค์ ๕ ใน ศีลข้อ ๑

พาไปหาสัตวแพทย์ ได้กุศล เจริญพรหมวิหาร ๔

 

ขอบคุณเฮียปอมากค่ะ .. คงหมายถึง สัตว์จะทรมานยังไง เราคงต้องทนดูต่อไป
ขณะเดียวกันก็เฝ้ารักษาอาการ จนถึงที่สุด ให้ตายไปเอง ไม่ใช่ตายจากน้ำมือเรา .. ไม่รู้เข้าใจถูกต้องมั้ยคะ

 

ถูกต้องครับ คุณน้ำ ฯ

เราไม่มีหน้าที่จะฆ่าใคร แต่ เรามีหน้าที่รักษาเขา

จงมี พรหมวิหาร ๔ อยู่ในใจเสมอครับ