ขอทราบว่ามีกี่ท่านที่ปรารถนาพระนิพพาน และท่านมีธรรมใดป็นที่ยึดถือ

ขอทราบว่ามีกี่ท่านที่ปรารถนาพระนิพพาน และท่านมีธรรมใดป็นที่ยึดถือหลักในการอบรมจิตครับ.

 

สำหรับผมเองจะพยายามมีสติอยู่กับปัจจุบันเพื่อจะได้รู้เท่าทันจิต และระลึกอยู่เสมอว่าทุกอย่างย่อมมี เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ครับ

 

เมื่อก่อนไม่เคยปรารถนา แต่เมื่อได้สัมผัสจึงปรารถนา ^-^

 

เวลานี้สำหรับกระผมก็พิจารณาอยู่ตลอดเรื่องความไม่เที่ยงแท้แน่นอนของสังขาร ไปที่ไหนเห็นอะไรมองอะไรก็จะพยายามมองอย่างนี้ทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นคนสัตว์หรือสิ่งของ เรื่องความลังเลสงสัยในคำสั่งคำสอนของพระพุทธเจ้านั้น เท่าที่สำรวจดูใจตัวเองคิดว่าไม่น่าจะมี คือเชื่อทุกอย่างที่เป็นธรรมของพระพุทธเจ้า แต่ตอนปฏิบัตินั้นก็พยายามที่จะปฏิบัติตามให้ได้อยู่ บุญทานก็ทำทันทีที่มีเงินและมีโอกาสตามกำลัง ส่วนเรื่องศิลก็เช่นเดียวกันวันธรรมดาก็ถือศิลห้า แต่วันโกนวันพระและหลังวันพระก็จะถือศิลแปด เรื่องภาวนานั้นก็มีเป็นประจำแต่ตอนนี้ก็รู้ตัวว่าจะหย่อนยานไปหน่อย ทั้งนี้ทั้งนั้นที่ว่ามานี่ก็เป็นแนวทางที่ผมปฏิบัติอยู่เท่านั้นนะครับ มันก็ยังไม่มีอะไรดีเท่าที่ควร เพราะชีวิตอยู่กับบ้านกับครอบครัวก็ยังข้องแวะอะไรอีกหลายๆอย่างที่มันยังสล้ดทิ้งไม่ได้ แต่กระผมก็ได้ตั้งใจเอาไว้ว่าก่อนตายต้องพยายามให้เต็มที่ จะไปได้แค่ไหนนั้นก็สุดแล้วแต่วาสนาที่ทำมาครับ

 

นึกอย่างเดียวว่าเป็นท่อนซุง แล้วเกาะติดสมเด็จ หลวงปู่ หลวงพ่อ

 

ตั้งใจว่าถ้าตายเมื่อไรไปนิพพานเมื่อนั้นครับ การเกิดเป็นทุกข์ครับ

 

คิดและระลึกเสมอว่าเราจะต้องตายแน่นอนครับ และคิดว่าอาจจะตายเวลานี้ตลอด ความสุขที่ผ่านเข้ามาในชีวิตในบางครั้ง จะดึงเราให้หลงอยู่ในวฏสงสาร และทุกสิ่งบนโลกนี้มันจะเสื่อมสลายหายไปเรื่อยๆ สักวันหนึ่งความมีตัวตนของเราในโลกนี้ก็จะค่อยๆหายไปเมื่อเราตาย คนที่เคยรู้จักเราตาย จนไม่เหลือใครที่รู้จักเรา ก็จะเหมือนว่าไม่เคยมีคนคนนี้อยู่บนโลกนี้ ทรัพย์สินสมบัติทุกอย่างมีคุณค่าและประโยชน์เฉพาะในโลกนี้เท่านั้น เมื่อตายไปเราเอาไปไม่ได้ มีเฉพาะความดีและความชั่วที่เราทำที่จะไปกับเรา และก็ใช้สติระงับอารมณ์ความไม่พอใจต่างๆในเวลาที่มีเรื่องที่ไม่สบอารมณ์ครับ และก็ตั้งใจไปพระนิพพานเพราะไม่อยากเกิดอีก ส่วนในเรื่องการปฏิบัตินั้น ก็ให้ทานตามโอกาส ตั้งใจรักษาศีล5ตลอด และก็สวดมนต์เจริญภาวนาบ้าง ในเรื่องเจริญภวนาผมยังหย่อนอยู่มากครับ แต่ก็จะทำไปเรื่อยๆครับ

 

อนุโมทนา ครับ
สาธุ สาธุ สาธุ
___________
ธรรมคือธรรมชาติ

 

โมทนาบุญด้วยน่ะครับ ไปกันเยอะๆๆๆน่ะครับ เป็นกำลังใจให้ ผมเองก็จะพยายามครับ

 

ปราถนาเช่นกันครับ

 

ตอนนี้ยึดพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นที่พึ่งครับ เชื่อในธรรม เชื่อว่าซักวันต้องเห็นธรรม

เคารพศรัทธาในไตรสารณะ มากอย่างยิ่ง

 

หวังไว้เหมือนกันน่ะครับ

ธรรมใดอบรมจิตเหรอ ง่า .. ก็แล้วแต่เรื่องที่เกิดมั้งครับ ที่แน่ ๆ ยึดอริยสัจกับยอมรับกฏธรรมดาไว้ผสมด้วยเสมอกระมัง

 

ส่วนตัวผม

มองโลกเป็นกฏธรรมดา ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่ใช่ตัวตน พยายามสอนจิตทุกครั้งที่จิตฟุ้งซ่านมาก
ส่วนปรกติ ก็ พยายามมีสติรู้กายรู้ใจลงเป็นปัจจุบันด้วยใจตั้งมั่นและเป็นกลาง

 

ผมเองก็ปรารถนาพระนิพพานเหมือนกันครับ เริ่มต้นเดินทางง่ายๆ ก็ให้ศึกษาจากหนังสือ มงคล 38 ประการและอุทุมพริกสูตร ของหลวงพ่อนั่นแหละครับ หลวงพ่อบอกไว้ในนั้นหมดแล้วครับ ศึกษาจากหนังสือของหลวงพ่อก็จะรู้และเข้าใจอย่างง่ายดาย จะไม่ค่อยสงสัยสักเท่าไหร่ ดีครับ เรียนรู้อย่างง่ายๆ ปฏิบัติอย่างง่ายๆ เข้าถึงธรรมอย่างง่ายๆ ไปพระนิพพานได้อย่างแน่นอน เพียงแต่คุณจะมีกำลังใจเท่าไหร่ในความหวังซึ่งพระนิพพาน ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณได้เข้าถึงพระนิพพานครับ

 

ลิงค์ธรรมะในเว็บต่างๆของหลวงพ่อ <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>
<o> </o>

 

ไม่มีไรเลยของผม

คิดอย่างเดียว ขอไปนิพพาน

ที่อื่นเป็นสุขที่ไม่จีรัง

-/l\-

 

toby

ปฏิบัติทานศีลภาวนาเพื่อความหลุดพ้นในวัฏสงสารตามคำสอนองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า;aa2

 

ตายเมื่อไหร่ขอไปกราบพระพุทธเจ้า และพระวิทสุทธิเทพทุก ๆ พระองค์ และไม่เอาแล้วร่างกาย มันทุกข์จริงๆ

 

(ยกมือ) เมื่อก่อน หนูปราถนาซึ่งพระนิพพาน แต่ตอนนี้ปล่อยวาง ได้ก็ดี ไม่ได้ก็ดี ไม่ได้สนใจมากกว่าปฏิบัติ ตามคำสอนของพระพุทธเจ้า และพระอาจารย์
ส่วนธรรมนั้น หนูความรู้ยังน้อย ขออ้างจากหนังสือธรรมที่ พกติดตัว"ปัญหาพระเจ้ามิลินท์"
"ดับกองทุกข์จนหาเชื้อที่จะก่อให้ลุกลามอีกไม่ได้.....อันผู้ที่ปล่อยใจไปตามอารมณ์ที่ผ่านมา ย่อมถูกความทุกข์เผาผลาญให้หม่นไหม้ ส่วนทางที่มีใจชื้น มีใจหนักแน่น แม้มีอารมณ์ที่ร้อนรนมากระทบ ท่านก็ไม่ปล่อยใจของท่านให้หมกไหม้อยู่ในกองทุกข์นั้น จนอารมณ์นั้นๆมอดไปเอง"นี้คือนิพพาน