ขอถามว่า ทหารที่ไปรบเพื่อประเทศชาติ แล้วไปยิงคนฝ่ายตรงข้ามตาย บาปไหมครับ

ตามชื่อกระทู้เลย สงสัยว่าบาปรึเปล่าครับ

 

ไม่บาปครับ

ทำตามหน้าที่ หากท่านทั้งหลาย วิปัสสนาเข้าถึงเหตุและปัจจัย และก่อนยิงนั้นได้เข้าฌาณก่อน อย่างน้อยๆ คือปฐมฌาณเป็นเบื้องต้น นี่คือการหลุดพ้นแห่งอบายภูมิแล้วครับ

ปล. ผมรู้นะ ว่าท่านจะทดสอบใครบางคนในที่นี้ ... ก็ว่ากันไปครับ เพราะไม่เกี่ยวกับผม นิครับ

 

....แน่ใจแล้วหรือว่าจะเข้าฌาณตอนที่กำลังจะ ฆ่าคนได้ หรือ เข้าฌาณ ตอนที่จะกำลังถูกศัตรูฆ่าได้?....คุณหล่อฯ

สำหรับผม บาป ครับ ต่อให้เป็นการทำตามหน้าที่ก็เถอะ เพราะหากไม่ตั้งใจฆ่าศัตรู ก็จะ ถูก ศัตรูฆ่าเอาได้ง่ายๆ ทำให้เพื่อนร่วมรบ และประเทศชาติ เสียหายด้วยอีกต่างหาก เจตนาในการฆ่าจึงชัดเจน แต่จะบาปมากน้อยก็ขึ้นอยู่กับ ความเข้าใจที่ว่า กระทำไปโดยความจำเป็นเพื่อภาระหน้าที่ที่ตนมีอยู่ มิได้มีจิตตกต่ำไปตามกิเลสที่เกิดขึ้นขณะกระทำกรรมนั้นๆ เช่นอาการสะใจ แค้นใจ ดีใจ อะไรทำนองนี้...

ด้วยเหตุนี้...ผู้ที่เก่งกาจในการรบ จึงมักมีอายุสั้น เพราะ ฟ้า ไม่ต้องการให้สร้างกรรมหนักจนเกินไป จนใช้กรรมยาวนานเกินความจำเป็น แม่ทัพที่มีอายุยืนและรบได้จนถึงเกษียรอายุราชการ ที่ผมทราบได้แก่ จูล่ง ในเรื่องสามก๊ก จูล่ง คนเดียวรบกับกองทหารทั้งกองทัพ ได้ และรบทุกครั้ง โดยไม่มีคำว่า แพ้...ก็ เพราะ จูล่ง มิได้ปล่อยจิตตน ไปตามกระแสกิเลสที่เกิดขึ้นขณะปฎิบัติหน้าที่...เบิ้องบนจึงปล่อยให้ท่าน มีอายุยืน (เกิน๗๐ ปี)และ แก่ตายอย่างสงบ...

อีกท่านหนึ่ง..เป็นแม่ทัพเรือ ของซุนกวน ต่อมา สวามิภักดิ์ กับเล่าปี่ จำชื่อไม่ได้ ท่านผู้นี้ รบเก่ง และ รบได้แม้กระทั่งอายุล่วงเข้า ๗๐ ปี แล้ว ต่อมาเกษียรอายุราชการ และแก่ตาย มีอุปนิสัยละม้ายกับท่านจูล่ง

 

สวัสดี ท่านโอลด์แมน แอนด์อะคาร์

ผมตามหากระทู้ของท่านโอลด์ฯ เรื่องนิทานแก้ง่วง ไม่เจอครับ

ผมจำได้เลาๆ ว่าอยู่ที่ ห้องหลุมดำ ผมกำลังจะคุยในเรื่องจอมจักรพรรดิ์ที่ยิ่งใหญ่ แห่งมองโกล

ครับท่าน

 

....ผมลบทิ้งไปแล้วครับ เพราะ ไม่ค่อยมีคนอ่าน เกรงจะเสียพื้นที่ของเวป ก็ได้คุณหล่อนี่แหล่ะ ที่เป็นหนึ่งในไม่กี่ท่านที่สนใจ...ก็ต้องขอขอบคุณไว้ณ ที่นี้ ...

คุณหล่อตั้งกระทู้ใหม่เลยนะครับ...แล้วเล่าเรื่องอะไรก็ได้..ผมจะคอยอ่านครับ

 

เรียน ท่านโอลด์แมนฯ

.......ผมคุยอะไรมากไม่ได้หรอกครับ นี่ก็เข้าๆ ออกๆ ห้องสมาชิกทำผิดกฎอยู่ร่ำไป ใบเหลือง ใบแดง มาเพียบ

...... ท่านโอลด์แมนฯ เสวนา เถิดครับท่าน เพราะผมเจรจาได้ไม่มาก อาจจะเข้าไปเสวนาบ้าง ในบางกระทู้

ครับท่าน

 

การฆ่าคนในยามเกิดสงครามที่ได้ยินมาบาปครับ เวลาทำกรรมฐานหากท่านฝึกๆไปสัญญาเกี่ยวกับเหตุการที่ไม่ดีจะเกิด วิญญาณที่ถูกเราฆ่าก็จะมาเอากรรม เจ็บโน่นเป็นนี่เพราะเขามาจับมาบีบมารบกวนมาเอากรรม หากจะสามารถลงบุพเพได้ก็ต้องมีอะไรมาขัดให้มืดบ้างมัวบ้าง ครั้นลงได้แล้วเขาก็จะมาวนๆเวียนๆจนกว่าเราจะแก้กรรมจนกว่าเขาจะยกกรรมให้ นั่นแล

 

พูดตามตรงเลยนะครับ ปานาติปาต ผิดศีล โดนเต็มๆครับ...ไม่มีข้อยกเว้น..ไม่อยากพูดคำว่าบาป เพราะคำว่าบาป แปลว่า ไปในทางชั่ว แต่ในกรณีนี้ มันจำเป็นไม่ทำก็ไม่ได้...ถามว่าสัตว์ทั้งหมดรักตัวกลัวตายหมดครับ...ศัตรูเราเขาก็รักตัวกลัวตายเหมือนกับเราหละ...แต่ทุกอย่างเป็นไปเพราะหน้าที่...ไม่ทำมันก็ฆ้าเรา ฆ้าพี่น้อง พ่อแม่เรา เอาประเทศเรา.....ประโยชน์ตรงนี้มันมีอยู่ครับ ...ข้อดีมีอยู่ ข้อเสียก็มีอยู่ครับ...บางสิ่งบางอย่างนั้นต้องดูประโยชน์เป็นหลัก(ไม่ได้เอาตัวเองเป็นหลักนะ มันเรียกเห็นแก่ตัว)..ถ้าไม่จำเป็นเราก็ไม่ทำจริงไม...

 

โดยส่วนตัวผมคิดว่า บาปครับ แต่อาจจะบาปน้อยกว่าที่ใส่ความรู้สึก "ยินดีในการฆ่า"

มากเลย อาจจะบาปน้อยลงไปเยอะ เพราะเราไม่ได้"ยินดีในการฆ่า"อันเป็นเจตนาที่จะ

ทำให้บาปครับ

 

น่าจะบาปนะครับ แต่ก็อย่างว่าเพราะอยู่ที่การคิดของเรา อนุโมทนาบุญด้วยครับ

 

บาปครับ ถ้าคุณยิงเขาไม่บาป และถ้ายิงคุณเขาไม่บาปเช่นกันใช่หรือไม่
พ่อค้าที่ขายชีวิติสัตว์ฆ่าสัตว์ก็บาปเช่นกัน
ทำไมหรือครับก็เพราะว่าคุณมีในการสิทธิ์เลือกอาชีพได้นะครับ

 

....ไม่ใช่ท่านเดียวที่โดน...อย่าน้อยใจเลยนะท่าน...ผมก็โดน...ได้ใบแดงโดยไม่ผ่านใบเหลืองมาแล้ว เสียด้วยซ้ำ..แฮ่ะๆ ..ตอนนี้เลยต้องสงบปากสงบคำเอาไว้ก่อน.....ไม่อยากโดนหนักไปกว่านี้

 

ยังไงก็บาป สันติสิ จะได้ไม่บาป จะฆ่ากันไปทำใม

 

บาปครับ ผมก็เคยเป็นทหารคงไม่มีเวลาไปเข้าณานหรอก โดนยิงตายก่อนพอดี งันเวลาผมจะตียุ่ง หรือฆ่ามดก็ไม่บาปนะดิถ้าเข้าณานก่อน ธรรมะนะครับพูดเล่นๆไม่ได้ เี๋ดี๋ยวเค้าถามถึงครูบาอาจารย์ที่สอน จะยุ่ง

 

ผมเป็นทหารโดยอาชีพและสัญชาติญาณ ผมก็ว่าบาป แต่ที่ผมฆ่าเขา เพราะเขาเป็นผู้ร้าย ถ้าไม่ยิงเขา เขาก็ยิงผม ต่างก็มีเหตุและผลในตัวมันเองครับ

 

เพิ่งอ่านมาพอดีเลยครับวันนี้ ประวัติท่านท้าวเวสสุวัณ
เจ้าผู้ดูแลดาวดึงส์ทิศเหนือ เจ้าแห่งยักษ์ และมนุษย์ทั้งหลาย

เมื่อครั้งท่านเกิดเป็นมนุษย์ในหลายๆ ชาติ ท่านเกิดเป็นทหารชั้นนายพล
ปกป้องคุ้มครองเมือง ศาสนา เป็นอย่างดี ก่อนท่านจะออกทำศึกท่านจะอฐิษฐาน
ว่าการทำศึกในครั้งนี้เพื่อการทำเพื่อคุ้มครองเมือง คุ้มครองศาสนา ให้ยั่งยืนสืบไป

การกระทำเช่นนี้จึงทำให้ได้ไปเกิดเป็นท้าวเวสสุวัณ ผู้ที่เหล่าเทวดา ยักษ์ มนุษย์
ต่างเคารพยำเกรง

อนุโมทนาครับ

 

บาป แน่แนอน เพราะการฆ่าสัตว์ นั้นเป็นบาป เป็น อกุศลกรรม

การฆ่าคนเพราะหน้าที่ นั้นก็ บาป เช่นกันครับ แม้หน้าที่นั้นจะเต็มใจหรือไม่เต็มใจ

นั่นก็คือ บาป

การทำหน้าที่เพื่อรักษาประเทศ นั่นคือ กุศล เป็น บุญ

บุญ บาป นั่นแยกกันชัดเจน ทดแทนกันไม่ได้

บุญส่วนบุญ บาปส่วนบาป ลบล้างกันไม่ได้

อโหสิแล้ว นั่นแหละ อาจลบได้สำหรับ อกุศลกรรมบางอย่าง

แต่บางอย่างแม้ อโหสิกรรมต่อกันแล้ว บาปนั้นยังคงมีอยู่ ไม่สามารถลบล้างได้

ยังคงต้องรับผลแห่ง อกุศลกรรม นั้นๆ อยู่ดี

สัมมาอาชีวะ คือการทำอาชีพที่ไม่เบียดเบียนใคร ไม่ว่าคนหรือสัตว์ นั่นแหละไม่บาป

สาธุ...

 

ขอยืนยันว่า บาป แต่เพราะกระทำตามหน้าที่เพื่อปกป้องผืนแผ่นดินและประชาชนผู้บริสุทธิ เวรกรรมจึงลดลง เหมือนตำรวจวิสามัญโจร/ยิงป้องกันตัว แต่ขณะกระทำการอย่างนั้น อย่ามีจิตที่ยินดีกับการฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ถ้ามีความยินดี ชอบใจ เวรกรรมจะเพิ่มขึ้น ผมเคยเห็นเวรกรรมตนตอนนั่งสมาธิ เพราะตอนเป็นทหารนั้น สนุกกับการไล่ล่าสังหารข้าศึก ไม่บาดเจ็บจากการปะทะกับข้าศึกเลย แต่ผมต้องเจ็บป่วย ผ่าตัดเกี่ยวกับโรคภายในร่างกาย 2 ครั้ง

 

ถ้าตั้งจิตว่าทำไปเพื่อความสงบของคนที่อยู่ข้างหลัง เพื่อชนหมู่ใหญ่ไม่ให้ถูกใครรังแก เพื่อปกป้องชาติ ศาสนา พระมหากษัตรย์ ล่ะครับ ทหารบางท่านก็เคารพในกฎของกรรม ทำไปก็เพราะจำเป็น ไม่ได้มีประโยชน์แห่งตนในการฆ่าเลย เหมือนอันธพาล

 

การฆ่าก็บอกอยู่แล้วว่าเป็นบาป แต่ถ้าเรารู้จักยอมรับว่าสิ่งที่ทำไปนั้นถูกรึผิด ก็จะทำให้ลดระวางลงไปได้ คิดว่าถ้าทำไปแล้วผิดก็ควรรู้จักไถ่บาปซะบ้างไม่งั้นผลกรรมทุกอย่างอาจจะย้อนเข้าตัวได้ ครับในเรื่องแรงบุญแรงกรรมนั้นมีอยู่จริงนะครับ

ก็แผ่เมตตา ทำบุญซะมั้ง เรื่องไถ่บาปของผมเท่าที่จะนึกได้