กำหนดลมหายใจและการรักษาอารมณ์...ในประจำวัน

มีโอกาสก็ทำไม่อย่างนั้นอาจจะสูญไปตลอดชีวิตคือผมอยากเร่งเวลากับการปฏิบัติกับทุกท่านที่สนใจทางนี้....ผมมีเวลาตรงนี้ไม่มากกลัวเสียโอกาสนะครับ
โปรดใช้วิจารณ์พิจารณานะครับ....คือการกำหนดลมหายใจในการใช้ชีวิตประจำวันและการรักษาอารมณ์ในการปฏิบัติทุกขณะจะไปเข้าทางกับการดูจิตหรือไม่ผมไม่แจ้งนะครับตรงนี้....สังเกตุลมหายใจ...ตอนที่สมาธิเราไปเข้าอยู่ตรงอุปจาระสมาธิหรือปฐมณานที่ท่านกล่าวไว้นี่หากสังเกตุลมหายใจและอารมณ์ดีๆตรงนี้ขณะนี้นี่......ผมเคยเสนอไว้ครั้งหนึ่งว่าสังเกตุว่าเป็นตอนลมหายใจเข้าหรือตอนที่เราหายใจออก......พระท่านทุกองค์ไม่สอนท่านให้สังเกตุและทำเอง.....หากท่านเหล่าสหายธรรมทั้งหลายทำให้สังเกตุดูแล้วจะเป็นตัวอย่างได้ดีที่ท่านว่าสังเกตุอารมณ์ๆตอนนั้นตอนนี้เป็นอย่างไร...แล้วเหมือนที่ผมจะกล่าวนี้หรือไม่
หายใจเข้าอึดอัดครับ.....เอาไปอั้นไว้ก็อึดอัด......หายใจออกโล่งสบายและจับเอาอารมณ์ตอนที่ใกล้จะหมดลมหายใจตอนออก...ที่เบาสบายในตอนท้ายๆลมหายใจออกไปต่อลมหายใจเข้าช่วงนี้ดูนะครับ...แล้วอย่าหยุดหายใจนะครับ...เอาอารมณ์และความรู้สึกตรงนั้นเริ่มอย่างไรหากจับได้แล้วอยากเริ่มตรงนี้.....หายใจยาวๆสามสี่ครั้งแล้วเอาอารมณ์เลยครับลมหายใจจะละเอียดขึ้นกว่าเดิมมาก....ใหม่ๆเขียนกอไก่ยังยากครับ......หากทำกิจการงานประจำวันทรงอารมณ์ตรงนี้ไว้หากได้นานๆเท่าไรยิ่งดีแล้วมาต่อยอดการปฏิบัติเมื่อมีเวลาไปไวมากจะได้ผลไวมาก...และท่านจะไม่สุขไม่ทุกข์หรอกครับเฉยๆอยู่อย่างนั้นได้ทั้งวัน...ไม่ว่าจะไปต่อทางอานาปานสติหรือสายสุขวิปัสโกหรือหลายท่านกำลังดูจิตอยู่นี่จะพบความแตกต่างครับ....อาจจะถูกจริตผมคนเดียวหรือเปล่าไม่ทราบนะครับแต่นี่เป็นเพียงแค่ขั้นต้นของการปฏิบัติเท่านั้น....ผมแปลกใจทำไมท่านไม่บอกไม่ชี้แนวทาง....คำตอบคือท่านให้ทำเองครับแต่ผมเพียงแสดงไว้ให้เอาไปพิจารณาตอนท่านปฏิบัติเท่านั้นนะครับหากมันตรงกับที่ท่านลองทำ....ทำแล้วเข้าใจหรือดีก็พิจารณาต่อไปหากไม่ดีก็ทิ้งนะครับ.....แม้ขณะนั่งสมาธิอยู่นี่เข้าตรงนี้ได้ไม่นานครับ...ปิติเกิดแล้ว....แล้วให้ลองเรื่มสังเกตุใหม่นะครับ...ลองเริ่มทำกำหนดสมาธิใหม่.....ลมหายใจในตอนเริ่มหยาบครับไม่เหมือนกันและกว่าจะไปถึงตรงนั้นนี่....มารเอย....ฟุ้งเอย....นิวรณ์เอย....หากได้ผลอย่าข้ามห้วยบ่อยนะครับจะเคยตัว.....ขอให้ทุกท่านเจริญในธรรมครับ

 

ขออนุโมทนาครับ

เข้า..สดชื่น
ออก..ผ่อนคลาย สบาย
ช่วงรอยต่อก่อนจะเข้าจะมีช่วงเล็กมาก จะนิ่งครับ
บา่งที(ตัวกระผมเอง)ช่วงหายใจออกสุดนี่แหละที่เริ่มตกภวังค์

บางทีช่วงที่จิตส่งออก(ตอนที่จิตเป็นสุข)กว่ารู้สติอีกครั้งก็ใช้เวลานาน พอระลึกได้ก็กำหนดลมหายใจทันที
ทำเท่าที่ทำได้ผ่านมาแล้วก็ช่างมันเอาเฉพาะปัจจุบันขณะนั้น ซักพักลมหายใจจะปกติไม่เร่ง หายใจยาวประมาณ 8-9 รอบ(เข้า-ออก) ต่อจากนั้นจะหายใจยาวเหมือนถอนหายใจ พระอาจารย์บอกว่าถ้าทำอยู่อย่างนี้นานๆจิตจะสงบ

ช่วงเป็นทุกข์จะหายใจสั้นไม่เป็นธรรมชาติ หนักตัวแต่เห็นจิตที่เป็นทุกข์ชัดเจน
คราวนี้กลับมาที่ลมหายใจใหม่ ไม่ต้องบีบจิตปล่อยมันไปแค่ดูเฉยๆ เดี๋ยวก็กลับมาปกติเอง

ทั้งนี้ทั้งนั้นไม่สามารถเห็นตอนกำลังเกิดของอารมณ์ไหนๆได้
เห็นแค่ตอนที่มันตั้งอยู่ก่อนแล้ว.. ราวเกาะที่ดีที่ตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนจบนั่นคือ... ลมหายใจ

เจริญธรรมทุกท่านครับ..

 

อนุโทมนาครับ

 

ถึงจะอ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจเทาไหร่ ก็โมทนาสาธุค่ะ สา ธุ สาธุ สาธุ