สัตว์เลี้ยงที่เราเลี้ยงนี่ เวลาตาย ส่วนใหญ่พวกมันจะมีโอกาสไปสวรรค์ได้สูงใช่ไหมครับ ?

ถ้าจะดีให้ถวายสังฆทานให้เข้าด้วยก็ดีนะ เข้าจะโมทนาบุญด้วย เหมือนกับคนเลย

 

เลี้ยงหมากะแมวมาหลายตัวแล้ว ก็สงสัยเหมือนกันว่าพวกเขาตายแล้วจะเกิดมาอีกเป็นอะไรหรือไม่เกิดแล้ว แต่ก็ขอให้พวกเขาไปในที่ที่เขาชอบ อยากจะอยู่ เพราะคิดว่าเขาย่อมชอบและพอในสถานะนั้นแล้ว

 

พวกมันต้องไปเกิดและชดใช้กรรมอีกครับ ตามวัฎจักร สงสาร คือ การ เวียน ว่าย ตาย เกิด เป็นเช่นนี้ไม่มีที่สิ้นสุด จนกว่าจะเกิดเป็นมนุษย์และได้ปฎิบัติธรรม จนหลุดพ้นวัฎจักรนี้ นั่นคือ นิพพาน ตามหลักศาสนาพุทธ นิกายเถรวาท นะครับ....

 

กุศลผลบุญใด ๆ ก็ตามที่ข้าพเจ้าได้ทำมาแล้ว ตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบันนี้ ข้าพเจ้าขออุทิศให้<O</O​

​

 

ก่อนอื่นต้องเข้าใจเรื่อง 31 ภพภูมิก่อน ซึ่งภพของเดรัจฉานนั้นอยู่ต่ำกว่ามนุษย์
และการที่จะไปเกิดเป็นสัตว์นั้นอาจเกิดจากการเลื่อนภพภูมิขึ้นมาจากภพต่ำกว่า
หรือตกลงจากการภพสูงกว่า ซึ่งอาจเคยเป็นมนุษย์มาก่อนแต่มีดวงจิตที่เศร้าหมอง
ทำให้ต้องตงลงไปสู่ภูมที่ต่ำ หรือดวงจิตนั้นมีกรรมวิบากที่ทำให้ต้องไปชดใช้ในภพสัตว์
การที่จะไปสวรรค์ทั้งที่เป็นสัตว์เดียรรัจฉานนั้นทำได้ยากยิ่งเนื่องจาก
จิตที่เป็นสัตว์นั้นทำทุกสิ่งไปตามสัญชาติญาณ ซึ่งเป็นจิตที่เศร้าหมอง
โดยถ้าจะเลื่อนสู่ภพภูมิที่สูงขึ้นได้นั้นต้องทำให้สัตว์นั้นมีจิตที่สูงขึ้น
ซึ่งจะทำให้มันไปสู่ภพภูมิใหม่ได้โดยอาจเลื่อนขึ้นไปเป็นเปรตก่อน
ซึ่งเปรตเป็นภูมิที่สูงกว่าสัตว์เดียจรัจฉาน และเปรตเองก็มีหลายชนิด
โดยขณะที่เป็นเปรตนั้นมันอาจจะระลึกถึงสัญชาติญาณแต่ก่อนซึ่งอาจเป็นสัตว์มา
ซึ่งหากมันยังยึดกับที่มันเคยเป็นสัตว์มาก็อาจ ทำให้มันลงสู่ภพเดรัจฉานอีก
แต่หากมันระลึกถึงบุญได้ก็จะช่วยให้มันเลื่อนมาเป็นมนุษย์ได้
ซึ่งอยู่ที่ดวงจิตของสัตว์นั้นเองหากอุทิศบุญให้มันบ่อยก็พอจะช่วยได้
ถึงแม้มันจะรับบุญไม่ได้ก็ตาม

ตอบตามความรู้อันน้อยนิดที่มีครับ

 

น้องดิ๊ก (สุนัข) ที่บ้านตอนแรก เขามองพระสงฆ์แปลก ๆ พอนิมนต์มาทุกเดือน


น้องหมาเขาก็เริ่มมาดู ๆ (แต่ยังไม่เข้ามาในตัวบ้าน)

ช่วงเดือนที่ ๓ เรานิมนต์พระป่ามาที่บ้าน (จากมูลนิธิหลวงปู่มั่น)
กลุ่มแรกมาเท่านั้นแหละ น้องดิ๊กเขาตื่นเต้นมาก วิ่งเข้ามาดมกลิ่นพระสงฆ์ใหญ่เลย
แต่ปฏิกิริยาน้องดิ๊กแรก ๆ ยังเกเรอยู่ เพราะพี่คนหนึ่งในกลุ่มพยายามให้น้องดิ๊ก
เขาโมทนาบุญ ก็จับขาสองข้างเขาขึ้นมา ทำท่าสาธุ รู้เป่าน้องดิ๊กทำงัย
มองหน้าโดยใช้หางตาแล้วทำเสียงขู่ ... ปล่อยมือจากขาน้องดิ๊กแทบไม่ทัน ...

ครั้งที่ ๒ (เดือนที่ ๔) นิมนต์หลวงปู่มัย จากอุดรธานี จำได้ว่าท่านเทศน์ได้ซึ้งจิตมาก
นิมนต์ท่านมาเทศน์ น้องดิ๊กเห็นพระป่ามา เขาวิ่งตามเข้ามาในบ้าน
ทำท่าดีใจ ตัวสั่นทั้งหัวทั้งตัว ร้องงี๊ดง๊าด

วิ่งเข้ามามองหน้าหลวงปู่เลย ไล่ไม่ยอมไป มานอนหมอบเฝ้าไกล้ๆ ประตู
ขากลับ เขามายืนระหว่างเรากับน้องที่ทำงาน ยืนนิ่ง ๆ ก้มหัวลงเล็กน้อย
เหมือนทำความเคารพหลวงปู่ หลวงปู่ท่านก็ชี้มา หัวเราะเล็กน้อยเพราะภาพ
เพราะเจ้าดิ๊ก น่ารักมาก

สักพักหลวงปู่ท่านก็นิ่ง มองน้องดิ๊กนิ่ง แล้วก็เปิดกระจกรถแล้วเพ่งไปที่น้องดิ๊ก
รถกำลังถอยหลัง เราก็แปลกใจ

พอหลวงปู่กลับ เราคุยกับ น้องดิ๊ก ว่า ให้น้องดิ๊กรักษาศีลนะ เมือก่อนถ้าพูดคำว่า "ศีล"
เขาจะสำบัดหน้าเดินหนีทุกครั้ง แล้วพอบอกให้น้องดิ๊ก "สาธุ" นะ เชื่อไหม
น้องดิ๊กมองหน้าแบบก้มหน้าเงยตามานิดนึง เขาเข้าใจอ่ะ ไม่งั้นพูดเรื่องรักษาศีลหรือ
สาธุ ทีไร เขาจะเดินหนีทุกที

เดือนที่ ๕ เรานิมนต์พระป่ามาที่บ้าน น้องดิ๊กวิ่งเข้ามา รู้มั๊ย เขามายืนมองพระที่นั่งอาสนะ
แรกก่อนเลย พอเห็นว่าไม่ใช่หลวงปู่ คอตกเดินจ๋อยออกไปเลย .. ขำมาก ... ใครเห็นก็
ต้องขำ ทำหน้าเศร้าอยู่ข้างโต๊ะทานข้าว ตลกดี ... คราวต่อไปท่านไม่มาเขาก็เฉย ๆ

แต่ที่สังเกตเห็นเลย สีขนของน้องดิ๊ก จากภาพ สีขนจะอ่อนลงมาก หน้าตาน่ารักขึ้นมาก



เดือนที่ ๖ ซึ่งไม่รู้ว่าท่านชื่ออะไร เพราะเวลานิมนต์จะไม่ระบุ องค์ไหนมาก็ได้ พอพระท่าน
ลงจากรถ น้องดิ๊กวิ่งเข้ามาหาพระสงฆ์ทั้งหมด เหมือพูดว่า

"ยินดีต้อนรับเจ้าค่ะ"

แล้วก็วันนี้น้องดิ๊กวิ่งเข้ามารับพร ไล่ก็ไม่ไป ลุกก็ไม่ได้ เราเลยต้องกอดน้องดิ๊กไว้
แปลกอีกอย่าง น้องก๊องก็เข้ามาเหมือนกัน พอพระท่านให้พรเสร็จปุ๊ป คุณเธอทั้งสองตัว
วิ่งจู๊ดออกไปเลย ดูเด่ะ .... ดูดู๊ดู ดูมานทำ ....

เดือนที่ ๗ น้องดิ๊กเขาเข้าใจแล้ว เขาก็มาดู ๆ พอเห็นไม่ใช่หลวงปู่เขาไม่เข้ามานะ เอ้อ
ดูเจ้าดิ๊กเด่ะ

จบแล้วค่ะ เล่าขำ ๆ
ต้องขอโทษ ไม่ได้ถ่ายรูปที่ทำบุญไว้เลย เพราะยุ่งนิดหน่อยเจ้าค่ะ

 

คู่ซี้ขาโจ๋ "น้องดิ๊ก" (สีน้ำตาลปลอด) กับ "น้องก๊อง" (สีขาว+น้ำตาล)



น้องดิ๊ก



น้องก๊อง รายงานตัวครับผม




ไม่มีรูปสวย ๆ นะ เพราะจำไม่ได้เอาไว้ไหน

 

สาธุ....

อยากให้น้องหมาได้เกิดในภพภูมิดีๆๆเช่นกันคะ

มีความรู้มากเลย

 

เราเลี้ยงทั้งนก หมา แมว กระแต เวลาสัตว์เลี้ยงตาย เราจะนำไปฝังแล้วไปทำสังฆทานให้ทุกครั้ง เมื่อสามเดือนที่แล้ว เจ้าบุ๋ม แมวจรอยู่แถวบ้าน แต่เราจะให้อาหารและดูแลมัน มันหายไปเจ็ดแปดวัน โผล่มาอีกทีโทรมมาก มันก็มานั่งเฝ้าอยู่แต่หน้าบ้าน เป็นแมวที่คนรักมันทั้งซอย เราก็เอาอาหารให้กิน มันไม่กิน เราเองไม่เฉลียวใจว่ามันป่วยมาก เช้าตรู่จะไปออกกำลังกาย เด็กมาบอกว่า บุ๋มนอนตายอยู่ข้างรถ เราก็หากล่องรองเท้า ปูด้วยกระดาษเงินกระดาษทอง จะเอาบุ๋มลง ปรากฏว่า ตัวมันแข็งและใหญ่กว่ากล่องตั้งเยอะ เราก็บอกว่า บุ๋ม ทำตัวนิ่มๆนะ แม่จะเอาหนูใส่กล่องไปฝัง แล้วทำสังฆทานให้นะ พอพูดจบ ตัวมันก็นิ่มและจับงอได้จนใส่ในกล่องได้ เอาไปสุสานข้างบ้าน จ้างคนงานให้ฝังหน่อย เราก็ไปทำสังฆทานให้มัน คิดได้ว่า มันคงไปเกิดเป็นนางฟ้าแล้ว ไม่รู้เหมือนกันว่า ทำไมคิดแบบนี้ นกหรือ กระแต ตาย เราก็ไปทำบุญให้หมด เรานึกรู้ว่า พวกเขาไปเกิดเป็นนางฟ้ากันหมด

 

สัตว์เดรัจฉาน เมื่อตายไปก็จะไปเกิดเป็นเดรัจฉานเรื่อยไป ยากมากที่จะไปเกิดในสุขติภูมิ เนื่องจาก สัตว์เดรัจฉานนั้นล้วนแล้วแต่ตายด้วยความหลงในความเป็นเดรัจฉานของมันทั้งสิ้น จึงต้องไปเกิดเป็นเดรัจฉานเรื่อยไป

ส่วนคำถามที่ว่า สัตว์เดรัจฉานไม่ได้ไปทำบาปอะไร ก็ไม่น่าจะไปเกิดในอบายภูมินั้น ขอตอบว่า ไม่ได้เป็นเช่นนั้น เนื่องจากว่าในอดีตชาติแสนโกฏฏ์กัปป์ที่ผ่านมา สัตว์ทั้งหลายสั่งสม "อกุศลกรรม" มากกว่าที่จะสั่งสม "กุศลกรรม" ดังนั้น ถึงแม้ว่าชาตินี้จะไม่ได้ทำบาปอะไร แต่บาปกรรมในอดีตชาติที่ผ่านมา สามารถนำเกิดใน "อบายภูมิ" ได้ทั้งสิ้น

 

ขึ้นชื่อว่า เดรัจฉาน ซึ่งเป็นสัตว์ในอบายภูมิ ไม่สามารถฝึกตนเองให้พ้นจาก การเวียนว่ายตายเกิดได้เลย เกิดเป็นมนุษย์จึงประเสริฐที่สุด สามารถฝึกตนเองได้

คุณ "tummaism" ก็นึกถึง "หนูเเกสบี้" บ่อยๆนะครับ นึกถึงภาพมันทุกวัน เวลาคุณ "tummaism" ใกล้จะตาย "ภาพหนูเเกสบี้" ที่คุณนึกมาตลอด จะเป็น "กรรมนิมิต" ให้ผลเป็น "อาสัณกรรม" นำให้คุณไปเกิดเป็น "หนูเเกสบี้" สมใจครับ จิตที่ "หลง" ในสิ่งไหน ก็จะไป "ปฏิสนธิ" ในสิ่งนั้น

อดีตชาติของ "โฆสักะเศรษฐี" เคยเกิดเป็น "บุรุษยากจน" วันหนึ่งท่านไปอิจฉา "สุนัขในบ้านเศรษฐี" ตัวหนึ่ง เพราะสุนัขตัวนั้นอยู่ดีกินดีกว่ามนุษย์เสียอีก พอท่านตายไป ภาพสุนัขตัวนั้นยังอยู่ในใจ ท่านจึงต้องไปเกิดเป็น "สุนัข" สมใจปรารถนา ...อนุโมทนา