♥ มาแต่งกลอนแก้เหงากันนะ ♥

กาลแต่เดิมบ้านเฮาีฮ่วมเป็นหนึ่ง
วงศ์ศักดิ์ซึ่งยศฟ้าแสนสง่า
เลยผ่านแยกเปลี่ยนแปลกสองดินแดน
เอื้องฟ้าแคนคำผญาเคยว่ากั๋น

พุทธะศาสตร์สอนใจให้ประเสริฐ
อภัยเลิศจิตผ่องพิสุทธ์สรร
ทานฮื้อด้วยใจฮักบรรเจิดพลัน
ถึงเจ๊บหันอดีตร้ายสลายครัน

​

<table align="center" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><tbody><tr><td align="center" valign="top"><table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="600"><tbody><tr><td align="center" valign="top" width="600"> </td></tr><tr><td class="Image" align="left" valign="baseline"><center>ภาพที่สำนักข่าวเอเอฟพีได้รับและนำออกเผยแพร่ในวันพุธ (7 พ.ค.) นี้ ระบุว่าเป็นศพคนและสัตว์เลี้ยงที่ลอยขึ้นอืดตามท้องนาในเขตเมืองลาบุตตา (Labutta) ปากแม่น้ำอิรวดี </center></td></tr></tbody></table></td></tr><tr><td align="center" height="5" valign="top"></td></tr></tbody></table>

ผู้จัดการออนไลน์ -- ภาพที่เผยแพร่เมื่อวันที่ 7 พ.ค.นี้ แสดงให้เห็นศพเหยื่อไซโคลนนาร์กีส ทั้งคนและสัตว์เลี้ยงปรากฏตามจุดต่างๆ ในท้องนาใกล้กับเมืองลาบุตตา ในขณะที่ผู้รอดชีวิตเริ่มปรากฏตัวออกเดินทางลุยน้ำผ่านศพคนตาย ไปแสวงหาอาหารประทังความหิวโหยในเขตเมือง



เฮือนอยู่ต๋ายอ้ายจะเด็ดกะลังไห้
แสนเสียดายเมืองแมนแดนสวรรค์
ธาตุเจดีย์ไหว้สาไม่วายวัน
เพียงคืนจันทร์สูญพรากจากปฐพี

เอื้อยเอ๋ยเจ้าเคยฟังลำอ้ายเอิ้น
บ่ขัดเขินฝากฮักสมศักดิ์ศรี
ตื่นบ่ปะเงาแสนขวัญช้ำฤดี
ความกรรมนี้ตอกย้ำร่ำตรอมตรม

เฮือนเคยอยู่อู่เคยพักมาพังสิ้น
น้ำตารินอาบหน้าทุกแห่งหน
เดินพลิกหาพ่อแม่ผัวเมียตน
เกี๋ยงน้อยก่นร้องร่ำคร่ำเดียวดาย

หากวารใดกาลนี้ผ่านมาสู่ถิ่น
บ้านเฮาสิ้นดินสยามให้เสียหาย
คงฮู้อกของเอื้อยม่านที่วางวาย
ขอฝันฮ้ายหายเฮือนกับเดือนแรม







​

 

พินิจดู อสุภะ มรณะชน ใครหลีกพ้น วัฏฏะผล พ้นมั๊ยหนอ
ยลให้คิด จิตรได้ปลง อย่าหลง ล. เสริมเติมต่อ ล.คือโลก อุปโลกเอย
อย่ายึดติด จริตมอง ของน่ายล วารผ่านพ้น มิอาจทน ยลได้เหมือน
คนเคยรัก สมัครจิตร ยังคิดเลือน มิแม้นเหมือน เพื่อนรักเก่า ยามเราตาย
(ครับ เวลามีชีวิตอยู่ก็คึดถึงอยากไปหาอยากเห็นหน้าใกล้ชิดกัน แต่พอใครตายบวมอืดสิ หน้าก็ไม่อยากดูแถมกลัวมาหาอีก นี่แหละน๊า)

 

มองเห็นภาพซากศพกำสรดเศร้า
บ้างก็พองอืดเน่าเศร้าสงสาร
ยิ่งมองดูยิ่งคิดถึงมรณกาล
ซึ่งทุกคนย่อมพบพานเข้าสักวัน

อันตัวเราได้ชื่อว่ามนุษย์
เมื่อถึงวันสิ้นสุดก็อาสัญ
ใช่ว่าร่างจะก่อเกิดคุณอนันต์
ซึ่งจะนำประโยชน์นั้นย่อมไม่มี

ซากมนุษย์สิ้นชีพแล้วย่อมสูญเปล่า
อันเมื่อเผาก็เป็นเถ้ากระดูกผี
สิ่งที่เหลือคงไว้คือคุณความดี
จักเป็นที่กล่าวขานนานนิรันดร์

 

อันความดีเร่งทำประจำเถิด
เป็นบ่อเกิดแห่งสุขแท้แน่จริงหนอ
ขอจงทำแต่วันนี้อย่ารั้งรอ
กุศลก่อแต่บัดนี้สู่นิพพาน (น่าสงสารจังเลยค่ะ ขอให้ไปสู่สุขติเถิดนะคะผู้ที่ล่วงลับ พ้นเวรพ้นกรรมกันซะทีเถิด สาธุ สาธุ สาธุ)

 

เป็นเคราะห์ซ้ำ หรือกรรมซัด วิบัติภัย เจ้าจึ่งได้ วายชีวา ในครานี้
วิปริตฟ้า ถาถล่ม จมปฐพี ณ ราตรี ที่อับแสง แห่งดวงมาน
จงอยู่เหย้า เฝ้าเมืองแมน แดนเลอสรวง จิตรลุล่วง ห้วงนครินทร์ ปิ่นเขษม
อยู่เป็นนิจ อิฏฐารมณ์ สมปรีเปรม สุขเกษม สถิตย์ฟ้า สุราลัย

 

วายุพัด พิบัติภัย ในครานี้
พรากชีวี เพื่อนมนุษย์ สุดสงสาร
ทั้งบ้านเรือน เกลื่อนกลาด ดาษดาร
ทั้งวิหาร วัดวา พาทรุดโทรม

แต่ยังมี น้ำใจจาก เพื่อนมนุษย์
มายั้งหยุด พายุบ้า ที่ถาโถม
เข้าช่วยเหลือ ช่วยปลอบ ช่วยประโลม
ให้หายโทม มนัสขื่น รื่นชีวา

ขอทุกดวง วิญญาญ จงพ้นโศก
ละวิโยค โศรกเศร้า ในสังขา
อนิจจัง วัฎฎะ สังขารา
คือธรรมา ที่เที่ยงแท้ และแน่นอน

 

ธรณินทร์ สิ้นเมตตา โลกาโศก วิปโยค โขยกซ้ำ ไห้กำสรวล
แผ่นดินคลอน มังกรเศร้า เหย้าเรรวน โลกผันผวน รวนระบัด ซัดซวนเซ
ร้อยลาลับ ดับหาย ตายคาซาก พันลาจาก ยากหลบลี้ ชีวีสูญ
หมื่นชนป่วย แสนคนช่วย ด้วยเกื้อกูล มิดับสูญ คุณความดี ที่ควร" ธรรม "

น่าเศร้าครับสำหรับพี่น้องชาวจีนที่ต้องสูญเสียบุคคลและทรัพย์สินใน ธรณีพิบัติ ครั้งนี้ ขอแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งครับ และขอให้เขาเหล่านั้นจงเป็นสุข เถิด

 

มหันตภัย ร้ายยิ่งนัก ประจักษ์แจ้ง ดุจสำแดง แถลงการณ์ ประจานหมาย
มวลมนุษย์ สุดเจ้าเล่ห์ เพทุบาย ชอบทำลาย ไม่สำนึก คิดตรึกตรอง

 

๐..พายุ พายับ ลับผ่าน
ต้นหญ้า แหลกราญ ยับย่อ
น้ำตา หล่อริ้น รินคลอ
ดวงใจ ทดท้อ ระทวย
เคยไหม เคยเห็น เช่นนี้
กี่ร้อย แรมปี ที่ต่อ
กี่ศพ ทบร่าง ทางทอ
กี่ล้าน คนหนอ พอแรง
แผ่นดิน ย่อยยับ ยับย่อย
สะเทือน เลื่อนถอย คอยแกล้ง
บดทับ ดับร่าง ร้างแรง
สิ้นแสง แรงหมด สลดใจ..๐

๐..โอ้เอ๋ย ว่าเอย ว่าโศก
ฤๅโลก โศกริน สิ้นไหว
หลุดร่วง หล่นรัว ทั่วไป
ร่ำไห้ ระทม ถมฤดี
ขอไว้ อาลัย ผู้จาก
ทุกข์ยาก ตรากตน หม่นศรี
ให้สู่ แดนสรวง ปวงมี
สิ้นเคราะห์ เสียที น้องพี่เอย
ถึงผู้ ยังอยู่ อู่หลัง
สิ้นเนื้อ เรือพัง ยับย่อย
ต้องอด ต้องอยาก พราก-คอย
ถดถอย ทุกข์ตรม สมบ่ดี
ขอจง มีใจ กล้าแกร่ง
สู้ให้ สุดแรง เต็มที่
ขอพระ คุ้มครอง ป้องชีวี
หมดทุกข์ เสียที แต่นี้เอย..๐

 

<table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="595"><tbody><tr><td height="10">
</td></tr></tbody></table><table class="news2006_black" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="595"><tbody><tr><td rowspan="4" width="10">
</td><td width="575"><center><table border="0" cellpadding="6" cellspacing="0"><tbody><tr><td align="center" valign="top">
</td><td align="center" valign="top">
</td><td align="center" valign="top">
</td></tr><tr><td align="center" valign="top"></td><td align="center" valign="top"></td><td align="center" valign="top">
</td></tr><tr><td align="center" valign="top">
</td><td align="center" valign="top">
</td><td align="center" valign="top">
</td></tr><tr><td align="center" valign="top"></td><td align="center" valign="top"></td><td align="center" valign="top">
</td></tr><tr><td align="center" valign="top">
</td><td align="center" valign="top">
</td><td align="center" valign="top">
</td></tr><tr><td align="center" valign="top">
</td><td align="center" valign="top">
</td><td align="center" valign="top">
</td></tr><tr><td align="center" valign="top"></td><td align="center" valign="top"></td><td align="center" valign="top"></td></tr><tr><td align="center" valign="top">
</td><td align="center" valign="top">
</td><td align="center" valign="top">
</td></tr><tr><td align="center" valign="top">
</td><td align="center" valign="top">
</td><td align="center" valign="top">
</td></tr><tr><td align="center" valign="top">
</td><td colspan="2">
</td></tr></tbody></table></center></td></tr></tbody></table>
หยาดน้ำเนตร หลั่งลง บ่ขาดสาย
หทัยหาย ฤากรรม มาโถมถั่ง
แดนพิโรธ ดินโศก มาจู่โจม
ฤาโลกโทรม ฟ้าล่มหล่ม ปลากินดาว

หยดวารี ไหลริน บ่สุดสาย
มนะกลาย วายร้างโหย อกคร่ำไห้
อะอ้อมกร กอบดึง รั้งพ้นภัย
ธารหัวใจ หลั่งโถม โลมธานินทร์

ชะเชื้อชาติ ชื่อใด บ่กันขวาง
ด้วยรักลาม หลากมาสู่ ได้ถึงที่
มนโน้มหทัยรัก ล้นเปรมปรี
หฤดี ปลอบขวัญ บรรเทาใจ

ถึงภัยเหตุ บรรพตเพศ ชีวีสลาย
ผองภัยร้าย บ่กำกราย หทัยไ้ด้
เพี้ยงสมัคร สมานมิตร จิตรบ่คลาย
เยื่อใจหมาย แบ่งเผื่อ เพื่อนชาวดิน

เพี้ยงเรารัก เราจักอยู่ ยั้งยืนโลก
วิปโยค ผ่านมา เหมือนเมฆหาย
ตระกองกอบ หัวใจ มิทิ้งวาย
โศกสลาย ด้วยมือเพื่อน ซับน้ำตา

​

 

ฤาแผ่นผืนปฐพีนี้สิ้นแล้ว
จึงเกิดแนวภัยพิบัติเข้าซัดโถม
ทั้งวายุพัดพาคร่าจู่โจม
ทั้งแผ่นดินที่ไหวโครมอยู่ครืนครืน

พม่าจีนต้องประสบพบพิบัติ
ดุจเคราะห์ซ้ำกรรมซัดมิอาจฝืน
สุดชอกช้ำสุดระกำสุดกล้ำกลืน
เมื่อหลายชีพต้องคืนสู่ผืนดิน

ทั้งทุกข์ยากไร้ที่พิงอิงอาศัย
ไร้อาหารน้ำไฟไร้ทรัพย์สิน
ทั้งพลัดพรากจากญาติมิตรที่เคยชิน
ทั้งสูญสิ้นคนที่รักจักชีพวาย

แต่น้ำใจจากเรือนเพื่อนมนุษย์
หลั่งไหลมามิยั้งหยุดมิขาดสาย
ต่างมาช่วยซับน้ำตาที่พร่างพราย
ให้ฝันร้ายกลับกลายเป็นลางเลือน

ตระหนักถึงพิบัติภัยในครานี้
ซึ่งมิมีครั้งใดเสมอเหมือน
ขอจงมีสติตริย้ำเตือน
อย่าแชเชือนเร่งกระทำกรรมดีนา

เพราะชีวีเรามีนี้สั้นนัก
จงเร่งหักความคิดริษยา
ละกรรมชั่วลดมัวเมาเฝ้ากามา
จะเห็นคำตามธรรมาพุทธองค์

 

น่าสงสารจังเนอะ

 

ผมไม่เหงา แต่ผมแต่งได้ไหม
เห็นใครๆแต่งกลอนคลายเหงา
บางคนเศร้า บ้างสลด ทุกข์อับเฉา
ผมเข้ามา แต่งกลอน พอทำเนา
ใช่ว่าเหงา แค่มาทัก บุษบากาจญ์ หุหุ

 

ไม่มีข้อจำกัดหรอกคุณหลง
ใครจะเศร้าจะเหงาหรือทดท้อ
เข้ามาเถอะเข้ามาอย่ารั้งรอ
เพื่อนมากพอให้ว่ากลอนนอนเย็น ๆ

 

สุริยาเยี่ยมฟ้านภากระจ่าง
แสงสุรีย์พราวพร่างสว่างใส
ฟ้าหลังฝนยลสล้างอยู่ฉันใด
ประทีปธรรม ณ.ดวงใจก็ฉันนั้น

อาจแตกต่างบ้างที่ธรรมไม่มีดับ
ไม่ลาลับดับเป็นเช่นดังขันธ์
เพราะแม้กายโรยร่วงดวงชีวัน
แต่จิตนั้นจะไม่ร้างเช่นร่างกาย

ด้วยว่ามีพระธรรมก่อกำเนิด
ดลดวงมาลย์ให้เลอเลิศดั่งใจหมาย
ละลาร้างหลีกลี้หนีอบาย
สู่เส้นสายแห่งห้วงนฤพาน

 

สับส่ายสับสนสั่นกลัว
ดีชั่วกุศลาอกุศลา
อัพยากตาสามสิ่ง
เวียนรอบเวียนว่ายเวียนจิต
ว่ายทุกข์เวียนวลแวะ ทุกข์หนอ
สติตื่น หยุดใจ หยุดปรุง
จุงจิต วางใจ แยกกาย
กายหนึ่ง ขันธ์สี่แยกได้
เวทนาสุขเศร้าก็หนึ่ง
อีกสัญญาจำได้หมายรู้
ดูเป็นปรุงฟุ้งสังขาร
ตัวตนยึดมั่น นั่นอุปทาน
ดูให้ดีดูให้รู้ นี่รู้วาง
สิ่งที่รู้เป็นรูปหนอกระทบจิต
ใจรู้เป็นนาม จำไว้หนอ
ดูดูไปแยกกายใจละเป็นพอ
โอ้สุขหนอ ใดใดแท้ มิใช่เรา

 

ร้อนรน ร้อนกาย หรือร้อนใจ
ร้อนไป ไฟสุม ฟืนโมหะ
แผดเผา แผดร้อน รานราคะ
ไม่ลดละ แผดใจ ให้หมองตัว

 

.............ตา............

ตาจะดู จงดู ให้รอบครอบ
ดูประกอบ ปัญญา อย่าเหลวไหล
ดูให้เห็น ความจริง สิ่งอะไร
ดูภายใน ภายนอก อย่าหลอกลวง
ตาภายนอก บอกมา ว่ารูปสวย
บอกว่ารวย เงินทอง ของควรหวง
ตาภายใน แย้มบอก ว่าหลอกลวง
ไม่ควรหวง หึงไว้ ภัยจักมี

............หู................

ส่วนว่าหู เงี่ยฟัง หยั่งให้ถี่
ฟังให้ดี ถี่ถ้วน ส่วนของหู
หูหนึ่งฟัง หยั้งไว้ ในใจดู
ยังอีกหู ฟังเผื่อ เพื่อวิจารณ์
ครั้นรับฟัง สองหู คู่กันแล้ว
อย่าคลาดแคล้ว รวมเข้า เอาสองหาร
อย่าถือเอา ฝ่ายผิด เป็นอาจารย์
ยึดหลักฐาน ฝ่ายถูก ปลูกความดี

...........จมูก.................

จมูกเล่า เฝ้าชม ดมดูกลิ่น
ไม่สูญสิ้น กลิ่นหอม ย้อมนาสา
จมูกเพลิน สูดกลิ่น จินตนา
ไม่นึกว่า กลิ่นเหม็น เร้นอยู่ใน
ถ้าหอมมี ที่ใด ใคร่ครวญรู้
เหม็นมีอยู่ ในนั้น เป็นมั่นหมาย
ถ้าความหอม เสื่อมสิ้น กลิ่นมลาย
ต้องเป็นฉาย กลิ่นเหม็น ให้เห็นจริง

...........ลิ้น.............

ฝ่ายว่าลิ้น ยินดี ที่ลิ้มรส
ถ้าเอมโอษฐ์ รสดี มีที่ใหน
จะทุกข์ยาก ลำบาก สักเพียงใด
ขอให้ได้ รสนั้น ฉันเป็นพอ
เหล่าแมลง อภิรมณ์ ชมเกสร
มดเว้าวอน น้ำตาล หวานจริงหนอ
ผลสุดท้าย ตายด้วย รสละออ
นี่แหละข้อ เตือนใจ ให้คนึง

...........กาย.............

ส่วนว่ากาย หมายประคอง ต้องสัมผัส
กายสันทัด แตะต้อง ของทั้งหลาย
กายประสงค์ ของอ่อน นอนสบาย
ไม่เลือกชาย หรือหญิง ประวิงวอน
ขอให้ทราบ ความจริง สักเล็กน้อย
อย่าได้ปล่อย กายหลง คงหลอกหลอน
ถ้ากายหลง นิ่มนวล ชวนอาวรณ์
กายต้องนอน ทับทุกข์ คลุกอยุ่ใน

..........ใจ............

ส่วนว่าใจ ใครหนอ จะหยั่งรู้
ใจเป็นผู้ สั่งกาย เป็นนายใหญ่
ใจบังคับ สั่งกาย เรื่องอะไร
กายต้องไป ตามสั่ง ไม่รั้งรอ
ใจของคน ติดอยู่ ไม่รู้หยุด
ใจมนุษย์ หยุดได้ ที่ใหนหนอ
คิดอยากได้ โน้นนี่ ไม่มีพอ
แม้มีข้อ บังคับ ปรับโทษทัณฑ์

 

กลับมาแล้ว รีบมาทัก เจ้าเกลอเก่า
โอ้เพื่อนเรา ยังอยู่ท่ากันไหมหนา
ใช่ห่างหายเพียบแว่บแว่บพ้นสายตา
คืนฝันว่าเห็นคำเอื้อนเพื่อนเตือนใจ

 

อยู่ว่างว่าง อยู่อย่างไร ให้ว่างหนอ
ใจไม่คิด ใช่ห้ามคิด แค่รู้พอ
ไม่คล้อยจิต คลาดใจ ไหลอารมณ์
มีสติ ระลึกรู้ อยู่ทั่วกาย
สิ่งใดผ่าน กระทบจิต ใจสั่นไหม
นิ่งให้รู้ ดูให้เห็น เย็นเป็นไป
ใจตั้งมั่น ไม่รนลาน เพราะรู้วาง