จิตสังขาร เกิดดับ เกิดดับควรยึดหรือ

ก่อนรู้แจ้งอริยสัจ...ต้องเห็นความจริงของรูปนามก่อน...ลองอธิบายดู

 

ความจริงของ อริยสัจ กับรูปนาม..มันก็อันเดียวกันละครับ.ไม่ต่างกันหรอก.
แค่พลิกวลี ให้ดู จะยันจากตัวเองได้หรือเปล่า..

มันเลยเปิด100%แบบพระโสเดา

 

ลำดับการเห็นแจ้ง...จะเห็นความจริงของรูปนามก่อน...จึงเห็นเหตุของทุกข์...ทุกข์ที่มาจากการยึดถือรูปนามนั้น...เรียกว่าเห็นแจ้งอริยสัจ...ไม่มีทางเห็นแจ้งอริยสัจก่อน...แล้วค่อยเห็นแจ้งความจริงของรูปนามได้...ต้องรู้เหตุ...จึงเห็นทุกข์...

สองสิ่งที่เห็นแจ้งนี้...เป็นสิ่งเดียวกันที่พระโสดาบันก็เห็นแบบนี้...พระอรหันต์ก็เห็นแบบนี้...คิดว่าพระโสดาบันไม่เห็นอะไร...ลองอธิบายดู

 

อันนี้จริง มีแต่พระอรหันต์เท่านั้นจะแจ้งอริยสัจ ก็ต้องแจ้งรูปแจ้งนามก่อน
และก็มีแต่พระอรหันต์ เท่านั้น ที่ไม่ถูกกิเลสครอบงำ

หากยังมีกิเลส แสดงว่า ยังไม่แจ้งนิพพาน

หากยังจะสังโยชน์ได้แต่ละตัว แม้ได้ 9 ตัว ก็ยังไม่แจ้งนิพพาน จนกว่าจะละ ได้ 10 ตัว
ก็งง นิพพานไม่ใช่จะมาคิดแบบตรรกะได้
เพียงแต่พระอริยะแต่ลำดับขึ้น เป็นผู้มั่นคงในมรรค ไม่กลับมาทางโลกอีกแล้ว
แต่ก็ยังไม่แจ้งนิพพาน จนกว่าจะไม่มีกิเลสครอบงำแล้ว นั้นล่ะคือการถึงนิพพาน

 

.
ฮ่า..นักตำราจะมาแบบนี้เลย.

ไล่เรียงอริยสัจ เป็นลำดับ

ไล่สติปัฏฐานจากกายก่อนแล้วไปเวทนาที่สองไปจิตที่3ธัมที่4..นี่นักตำราคิดเอาจะเป้นแบบนี้.

ถ้าเป้นผลจากการปฏิบัติ.
อริยสัจ มันไปพร้อมกัน ทั้ง4.

ไม่มีมาเรียงลำดับ แต่ที่พระศาสดาแจงแจงเป็นลำดับ นี้เป็นธรรมเนียมของพระพุทธเจ้าที่ต้องแจกแจง

ทุกควรกำหนดรู้
สมุทัยควรละ
นิโรธทำให้แจ้ง
มรรคให้เจริญ

กำหนดรู้ทุกข์ปั๊ป

อริยสัจ ไปพร้อมกันทันที
ธรรมจักรเริ่มหมุน

ทุกข์อริยสัจ คือ ความเกิดเป็นทุกข์

ความตายเป็นทุกข์
ความไม่ได้ดั่งใจเป็นเป็นทุกข์.

เรียกแบบ บ้านๆ ก็คือ การเกิดดับ ก็คือ รูปกับนาม ที่เกิดดับ กำหนดรู้ปั๊บ ก้เรียกว่ากำหนดรู้ทุกข์ อริยสัจก็ดำเนินไปทันที เป็น วงล้อธรรมจักรพร้อมกัน






กำหนดรู้

 

ขณะเห็นแจ้งของพระโสดาบัน...เห็นรูปนามแจ้งในขณะจิตนั้น...เมื่อเห็นแจ้งรูปนามในความเป็นของว่างเปล่าแล้ว...จิตถอยออกมาเข้าใจทันทีถึงความหลงที่ผ่านมา...หลงยึดในสิ่งไม่ควรยึด....เป็นการเกิดปัญญา....จากการรู้อริยสัจในขณะจิตต่อมา...ที่อธิบายนี่คือขณะแห่งการรู้แจ้งของพระโสดาบัน...เพียงเท่านี้สัมมาทิฐิก็ถึงพร้อมแล้ว....แยกให้ออกระหว่างสัมมาทิฐิกับความบริสุทธิ์ของจิต...จะทำให้เข้าใจความต่างของอริยะบุคคล

 

ทั่น เทพเจ้าดาวเต่า .

เอางี้ดีกว่า ทั่นลอง บอก ความต่าง ของ ทุกข์อริยสัจ
กับ รูปนาม มันต่างกันตรงไหน

 

พระพุทธเจ้าไม่ได้เรียงอริยสัจไว้เล่นๆอย่างที่เข้าใจ...

 

รูปนามมีสภาพบีบคั้น ดิ้นรน เปลี่ยนแปลง และที่สุดคือว่างเปล่า...การที่จะมีใครเข้าไปยึดกับรูปนามเหล่านี้...ด้วยใจที่หลงคิดว่ารูปนามนี้จะไม่เปลี่ยน...จึงเกิดเป็นทุกข์....เพราะเข้าไปยึดสภาพของทุกข์...

การเห็นว่ารูปนามนี้เปลี่ยนแปลงได้ ไม่คงทน....จนเห็นมันว่างเปล่า เรียกว่าการเห็นแจ้งรูปนาม

ส่วนการเห็นว่าการยึดกับของว่างเปล่าเหล่านั้น....จนเกิดทุกข์ เรียกว่า การเห็นแจ้งในอริยสัจ

 

ทั่นเทพเจ้า ดาวเต่าไหม้หมดแย้วว

.

แน่นอน ท่านไม่ได้เรียงไว้เล่นๆ

แต่เป็นลำดับของการสอน.ว่านี่คืออะไร ต้องทำยังไง
เป็นทำเนียมที่ท่านต้องแจกแจงอธิบาย
คนฟังก็เพียงแต่ทำตาม..

 

การสังเกตเห็นความไม่คงที่ของ
รูปขันธ์(กายสังขาร)ที่เปลี่ยนแปลง(อาพาธ)
ไปทุกขณะจิตซึ่งเป็น
ไปตามธรรมชาติ(ที่ไม่ใช่เรา)บังคับ
ควบคุมไม่ได้ เดี๋ยวหิว เดี๋ยวร้อน. เดี๋ยวหนาว เดี๋ยวปวดเมื่อยเดี๋ยวขับถ่าย
เป็นต้น(ถ้าไม่มีสติสมาธิมันก็เพลินไป
ไม่เห็นความเปลี่ยนแปลงเหล่านี้)

ความไม่เที่ยงของจิต(สังขาร)
หรือนามขันธ์ ซึ่งอาศัยรูปขันธ์เป็นที่
ฐานของความเปลี่ยนแปลงได้แก่
เวทนาขันธ์
สัญญาขันธ์
สังขารขันธ์
วิญญาณขันธ์
ที่สั่นสะเทือนขึ้นจากการกระทบ
อารมย์
ซึ่งมีการเปลี่ยนแปลงไปทุกขณะจิต
(ไม่ใช่เรา)
(สังเกตได้ง่ายกว่ารูปขันธ์)
สิ่งที่บ่งชี้ความเปลี่ยนแปลงของนาม
ขันธ์คือ ความรู้สึกต่างๆ
นี้จะแปรรูป
เป็นตัณหา(กิเลส)หากขาดสติ ขาดสมาธิ
ขาดปัญญารู้เท่าทัน
กิเลสตัณหาเหล่านั้นก็จะขับเคลื่อน
รูปขันธ์ให้เคลื่อนไหวตามไป
อย่างเป็นธรรมชาติ
จนมองไม่เห็นทุกข์ (จริงๆ จะมองเห็น
แต่สุขมากกว่าทุกข์ แต่ทั้ง 2 อย่าง
มันคือทุกข์ล้วนๆ ถ้ามีการพิจารณา
บ่อยๆ กรเบื่อหน่ายจะค่อยๆ เกิดขึ้น
ในที่สุด เรียกว่า "เห็นความจริงของ
ธรรมชาติ"
และเห็นบ่อยๆ จนเซ็งสิ้นยึดในรูป
ขันธ์ นามขันธ์ แต่ต้อง
อยู่กับความจริงนี้ตลอดไปโดยการปล่อยวางผู้ยึด เพื่ิอให้พ้นผู้ทุกข์
เป็นอันเข้าสู่เส้นทางโสดาปฏิมรรค
เช่นนั้นแลฯ

 

เต่าเพื่อนรักเพื่อนเลิฟ..

ปลาจะจี้ลงไปให้ดู..

เต่าเคยสังวรบ้างไหม

ที่เต่าบอกว่า หากขาดสติ.

สติ มันจะมีมาด้วยเหตุใด ทำยังไงสติถึงจะให้มีได้อย่างไม่ขาดสาย ...

ซัดกันตรงนี้เลยเต่าเพื่อนรักเพื่อนเลิฟ.

ว่าแต่ว่า เต่ายังไม่บอกปลาเลยนะ..เวลาเต่าอยู่ในน้ำ เต่าอยู่นิ่งหรือเคลื่อนไหวตลอดจ๊ะ..นี่ภาษาน้ำด้วยกันเลยนะ คุยกันรู้เรื่องแน่นอน

 

เห็นแต่จิตเถียงกัน จิตหนึ่งจิกจิตหนึ่ง จิตหนึ่งงับเงาจิตตัวเอง จิตนึงไม่รู้ไม่เห็นว่า จิตกับอวิชามันไม่ได้มาด้วยกัน ดันไปเห็นว่ามันมาด้วยกัน สมัยนี้ธรรม มโน มันเยอะ มันคงเหมาะสมแล้ว นี่แหละยุคทอง (เห็นขี้เป็นทอง เห็นทองเป็นขี้) 555 จริงไม่จริงเชิญ พินา หรือ พิจารณา

 

พรี่ปลวก รูปนามยังแยกไม่ได้ จะเอาอะไรไปแย้งกับเขาวะขระ อิอิ

 

นิทานเรื่อง หนอนไม่อยากเป็นเทวดา
หนอนบอกว่า ชีวิตเทวดาน่าหนหวย (รำคาญ) อยู่บนสวรรค์แสนลำบาก จะกินอะไรก็ยุ่งยาก ต้องเสียเวลานึกก่อนถึงจะได้กิน สู้ชีวิตชาวหนอนไม่ได้ จะกินอะไรไม่ต้องยุ่งยาก เพียงแค่อ้าปาก อุจจาระก็ไหลเข้าปากเองhttp://winne.ws/n18751


นิทานเรื่อง หนอนไม่อยากเป็นเทวดา

หนอนกับเทวดาเป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่ครั้งยังมีชีวิตอยู่ แต่เพราะบุญที่ทำมาไม่เท่ากัน คนหนึ่งเลยไปเกิดเป็นหนอนในส้วม ส่วนอีกคนไปเกิดเป็นเทวดาบนสวรรค์

เพื่อนเทวดาพอรู้ว่าเพื่อนรักไปเกิดเป็นหนอน ก็เป็นห่วงเพื่อนว่าอัตคัตอยู่ลำบาก จึงลงมาจากวิมาน เพื่อหาทางช่วยเพื่อนหนอนให้มาอยู่บนสวรรค์ด้วยกัน

เมื่อหนอนได้ฟังคำชักชวนแล้ว หนอนไม่เห็นด้วยกับเพื่อนเทวดา






หนอนบอกว่า ชีวิตเทวดาน่าหนหวย (รำคาญ) อยู่บนสวรรค์แสนลำบาก จะกินอะไรก็ยุ่งยาก ต้องเสียเวลานึกก่อนถึงจะได้กิน สู้ชีวิตชาวหนอนไม่ได้ จะกินอะไรไม่ต้องยุ่งยาก เพียงแค่อ้าปาก อุจจาระก็ไหลเข้าปากเอง

ว่าแล้วเพื่อนหนอนก็ออกปากชวนเพื่อนเทวดา ให้ย้ายมาอยู่เป็นชาวหนอนส้วมด้วยกัน

เทวดาได้ฟังรู้สึกปวดเฮด (นี่มันเรื่องอะไรกันนี่) เราตั้งใจจะมาชวนเพื่อนไปอยู่วิมาน แต่เพื่อนดันมาชวนเรามาอยู่ในส้วม

เทวดาก็บอกปฏิเสธไปว่า ขอโทษด้วยนะเพื่อนรัก ถึงเราจะห่วงนายมากแค่ไหน แต่อุปสรรคอันยิ่งใหญ่ คือรสนิยมของเราต่างกันเกินไป เราชอบทิพยสุธาโภชน์บนสวรรค์มากกว่า

หนอนไม่กินอุจจาระหนอนก็ตาย เทวดาไม่กินอาหารทิพย์ เทวดาก็ตาย ถึงเราจะเป็นเพื่อนกันอยู่ แต่เราก็ควรจะอยู่ในที่เหมาะสมแก่ตัวเราต่อไปจะดีกว่า

ฝ่ายหนอนได้ยินแล้วก็บอกว่า โอเค ตกลง จบข่าวแยกย้าย บ้านใครบ้านมัน

หลังจากนั้นเป็นต้นมา เทวดาก็กลับไปเป็นเทวดา ส่วนหนอนก็เป็นหนอนในส้วมต่อไป ทั้งสองสหายก็แยกย้ายกันไปใช้ชีวิตตามวิถีทางของแต่ละคนต่อไป

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

1. หนอนมีความเน่าหนอนเป็นของชอบ ฉันใด เทวดาก็มีทิพยสุธาโภชน์เป็นของชอบ ฉันนั้น ถึงเทวดาจะมีจิตใจเมตตาต่อกันมากขนาดไหน แต่ก็ช่วยเหลือกันไม่ได้ หากบุญที่ทำมานั้นต่างกันเกินไป

2. ใครเป็นหนอน ใครเป็นเทวดา ก็ให้ดูได้จากรสนิยมความชอบส่วนตัว ใครชอบเรื่องเน่าๆ ก็เป็นหนอน ใครชอบสร้างบุญก็เป็นเทวดา ... จบข่าว แยกย้าย บ้านใครบ้านมัน



อันนี้สิถึงจะเข้ากับสถานการณ์ปัจจุบัน

 

.

หราค๊ะ..อิอิ

 

สติมันเป็นสังขารธรรมเกิดดับ เกิดดับ
ตามเหตุปัจจัย

ทำให้มันมาเป็นสายต่อเนื่องยังไม่ได้
หรอก ฮับ

 

ช่ายย... เขาพูดสภาวะสูงปรี๊ดๆ เบอร์นั้น อ่านกี่ตลบก็จริงไม่มีเปลี่ยน เพราะเขาเขียนออกมาจากใจที่ไปรับรู้จริงๆ

ป้อแป้ ๆ จะไม่เก็ตนะขระ

 

เท่าที่อ่านก็ถูกต้องตามธรรม เขาไม่เห็นด้วยตรงไหน

 

.

นั่นน่ะซิ คำสอนพุทธองค์.จึงพร่ำสอนให้เพียรสร้างสติ ให้เป็นดั่งสายน้ำ..

แต่มิจฉาทิฐิ จะบั่นทอนความเพียร