อีกหนึ่งคำถามกับการภาวนาพุทโธ

ปกติแล้วผมจะทำสมาธิโดยการกำหนดลมหายใจและภาวนาพุทโธนะครับ แต่คำถามของผมคือว่า เมื่อผมภาวนาไปสักพักหนึ่ง ( ถ้าสงบเร็วก็ใช้เวลาแค่ 1-2 นาทีก็เห็น )ผมจะเห็นแสงเหมือนหมอก เป็นกลุ่มเป็นก้อนอยู่ตรงหน้า แล้วกลุ่มหมอกนี้ห่างออกไปจนหายไป หมายถึงจากตรงหน้าเป็นกลุ่มใหญ่ ๆ แล้วมันก็ลอยห่างออกไปจนหายไป พอกลุ่มแรกหายไป กลุ่มที่สอง สาม สี่ห้า หก ก็ตามมา เป็นแบบนี้ไปเรื่อย ๆ ผมอยากทราบว่าสิ่งนี้คืออะไร ควรจะจดจ่ออยู่กับกลุ่มหมอก หรือปล่อยไปไม่ต้องไปตาม ช่วยตอบหน่อยนะครับ ขอบพระคุณอย่างยิ่ง

 

การเห็นกลุ่มหมอกควันเบื้องหน้านั้นถ้าได้สังเกตุดี ๆเป็นกันแทบทุกคนครับ

ส่วนตัวผมเองจะกำหนดให้เห็นก็ได้ไม่ให้เห็นก็ได้ ผมไม่ได้มีอภินิหารอะไรหรอก แต่มันเป็นอาการเห็นภาพแสงของดวงตาเราเอง แปลความหมายไม่ถูกต้องจากสมองนั่นเอง

การทำสมาธิเป็นการเอาจิตจดจ่ออยู่จุดใดจุดหนึ่งให้แน่วแน่มั่นคง หรือเป็นการเพ่งนั่นเองแต่เราเพ่งโดยที่เราไม่ได้ลืมตา และเราก็ไม่ได้เพ่งโดยใช้ตาเนื้อที่หลับอยู่ด้วย แต่เราเอาความรู้สึกหรือสติเพ่งในตำแหน่งที่เราต้องการ

จะเห็นได้ว่าการตามดูกลุ่มแสงสีนั้นไม่มีทางที่จิตจะนิ่งอยู่ในจุดใดจุดหนึ่งได้เลย ดังนั้นควรละการตามดูเสียแล้วหาตำแหน่งฐานที่ตั้งแห่งสติให้ดี บางท่านตามดูลมหายใจอาณาปาณสติ บางท่านเอาจิตไว้ปลายจมูก บางท่านเอาจิตไว้เหนือสะดือสองนิ้ว แต่ละท่านจะชอบหรือชำนาญไม่เหมือนกันครับ

 

ดิฉันจะเห็นแต่แสงสว่างเปรียบได้สองอย่างคือ สว่างเหมือนเรามองท้องฟ้าที่ใสโปร่งไม่มีก้อนเมฆกับ ความสว่างเหมือนเราเปิิดไฟนีออน ถ้าเป็นตอนกลางคืนไฟดับมืด จะสว่างเหมือนมีคนเอาไฟโคมดวงเล็กๆมาวางไว้ข้างหน้าส่วนหมอกที่คุณมองเห็นมันจะเกิดเสมอถ้าคุณหลับตาธรรมดาโดยที่ไม่ได้นั่งสมาธิ เข้าใจว่าเป็นอาการปกติที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการนั่งสมาธิแต่อย่างใด ซึ่งบางครั้งจะเห็นเป็นสีต่างๆด้วยซ้ำไป อันนี้เกิดกับตัวเองค่ะ เป็นไปได้ที่แต่ละคนจะเกิดอาการไม่เหมือนกัน

 

ปล่อยไปไม่ต้องไปตาม ส่องในทำลายเชื้ออย่างเดียวพอ
มีให้ดูก็ดู ดูแล้วก็อย่าลืมเพ่งกายทำลายเชื้อ

 

สิ่งดังกล่าว คือ นิมิต ไม่ต้องตามนิมิตไป กำหนดลมหายใจ พร้อมกับภาวนาพุทโธ หายใจเข้าภาวนา พุท ลมหายใจออก ภาวนา โธ ก็เท่านี้เองทำกรรมฐาน

 

ไม่ต้องไปสนใจ กลับมาดูจิตว่าใจขณะนั้นเป็นอย่างไร
ก็จะเห็นว่าสภาวะธรรมนั้นกำลังถูกรู้อยู่
ทีนี้เมี่อพบตัวรู้แล้ว ก็ฝึกเข้าให้ชำนาญ

 

ขอบคุณมากครับ

 

เป็นดวงกสิณค่ะ


เรียกว่ากสิณสีขาว
ให้กำหนดจิตบริกรรม "โอทากสิณัง"ๆๆ
ไปเรื่อยๆ ค่ะ เพ่งตามหมอกขาวไปเรื่อยๆ


จนกว่าจะเห็นแสงสว่างวาบเหมือนจะแสบตา
เป็นอันจะเปิดตาทิพย์ได้สำเร็จ

 

อันนี้ดวงกสิณเกิดแล้วค่ะ เมื่อดวงกสิณเกิดแล้ว
ผู้ฉลาดในฌาณจะฉวยดวงกสิณนั้นนำทางทำสมาธิทันทีค่ะ
ส่วนผู้ขลาดเขลาจะกลัว ก็จะหนีบ้าง เลี่ยงไปทางอื่นบ้าง


สำหรับดวงกสิณที่สว่างคือ กสิณแสงสว่าง (อาโลกสิณ)
ให้บริกรรมว่า "อาโลกสิณัง"ๆๆๆ ไปเรื่อยๆ จนกว่าตาทิพย์จะเปิดค่ะ