วิธีปล่อยสัญญา สังขาร

ความสุขเล็กๆของคนเรากะอยู่ในจินตนาการละเนาะอย่าแย่งอิสระทางความคิดฉานนน55

 

บางคนก็จินตนาการสูงไม่น้อย เที่ยวชี้คนนั้นนี้ว่า นิสัยแบบนี้ โพธิ นิสัยแบบนี้โพธิปัจเจก
มันควรมั๊ย ไม่ควร เพราะอะไร ??

 

บางทีก็คิดนะว่าไอ้หลักการตัดสินว่านิสัยความรู้แบบไหนเป็นของโพธิ แบบไหนปัจเจก ของเขามันแปลกดี ไม่เคยได้ยินได้ฟัง แล้วไปเอามาจากไหน..ใครมันจะรู้วิธีคิดแบบนี้ได้บ้างวะ...ไม่มีหรอก สาวกภูมิก็ไม่รู้ ..แล้วใครรู้ พุกะพุงรู้ได้หรือ...ก็ไม่น่าได้นะ
ความรู้ท่านเบ่าปังแปลกดี น่าาชื่นชมนะ

 

คนเรายิ่งปฎิบัติธรรมจิตใจยิ่งเข้มแข็ง
ทุกข์แลกมาทั้งนั้น

 

วันนี้ทจะทจะว่าสงบก็สงบ จะว่าวุ่นก็วุ่น
ท่านธรรมแท้ว่าง ให้คำแนะนำบ้างก็ดีนะ
ดีเหมือนกันแหละ ขอแปลก

 

ก๊อปของตัวเองมา ไม่ผิดกฎหมายนะลุง
"พูดความจริง ดีกว่า มาสรรหาคำพูดวกวนไปเรื่อยๆ เลิกเหอะคำว่า สาวกภูมิ เลิกเอามาใช้เถอะ ทุกที่เกิดมาบนโลกหลังจากพระศาสดาตรัสรู้ล้วนคือสาวกภูมิ โดยนัยอาจมีผู้ตั้งจิตเป็นพุทธภูมิก็ทำได้ซึ่ง นับเนื่องมาหลายอสงไขยกัลป์ แม้มีจริงพุทธภูมิก็ควรทราบว่าหากพระศาสดาไม่ปรากฏ ใครจะมาสู่รู้ได้ว่า มีสาวกภูมิ มีพุทธภูมิ ถามเราในความเห็นเราแม้ไร้ค่า ก็ยืนยันว่าทุกๆคน คือ สาวกภูมิของพระพุทธเจ้าทุกพระองค์"

ส่วนเรื่องพุทธภูมิ ก็ตามนั้น ชื่อมันก็บอกทำไม พระหนุ่มชื่ออะชิตะ เกิดในยุคพระศาสดา กล่าวเพียงว่าเป็นผู้ถือบาตรได้เหมือนที่พระศาสดาถือ ย่อมมีแต่พระศาสดาที่รู้ว่าใครจะเป็นอะไร คนอื่นไม่เกี่ยว แปลว่า ถ้าไม่มีพระศาสดาก็ไม่มีใครรู้ ที่เหลือนั้นล้วนเป็นเรื่องเพ้อเจ้อ แต่กาลกระทำอันเป็นผู้สร้างบารมีเพราะปราถนาพุทธภูมิ โพธิญาณ มันก็เรื่องส่วนบุคคล เหมือนโฆษณาขายสินค้าชนิดหนึ่ง คิดเอาเองเถอะว่า เวลาโฆษณา มันจะมาบอกไหมว่ากระจอกงอกง้อย ที่เห็นนั่นแค่ฉากการจัดแสดง ถ้าคนคิดเป็นเขารู้ ไม่ต้องอธิบาย เหมือนกันกับละครนั่นแหละ ถ้าไม่มีคนดู สินค้าจะขายใคร สินค้าขายได้ไม่ดีเพราะไม่มีโฆษณา ไม่อยากให้เครียด แต่บอกแค่ว่า พระศาสดากล่าวผู้จะมาสำเร็จเป็นพระพุทธเจ้าในอนาคตกาลมีมากมายมหาศาล บำเพ็ญบารมีถึงขั้นปรมัตถ์ ส่วนเข้าๆออกๆ ไม่คุย มันเรื่องของเขา ไม่ใช่เรื่องของเรา เท่านี้ก็พอ ดีใจด้วยหรือว่าอนุโมทนาถ้ารู้ว่า การสั่งสมบารมีคืออะไร เหมือนกับ ทำดีแล้วทำไม ทำไม ต้องไปประกาศบอกคนนั้นบอกคนนี้ กลัวเขาไม่รู้รึไง อ้าวแล้วทำความดีนี่ไม่ใช่เพื่อขัดเกลาจิตใจตัวเราเองเหรอ รู้หรือไม่รู้ มันเรื่องของคนอื่น ส่วนตัวเราต้องรู้ว่าทำไปเพื่ออะไรต่างหาก

 

ม่ายฉ่าย ม่ายฉ่าย

อย่าเข้าใจไปว่า ธรรม เป็นเรื่อง บุคคล จิฮับ

ฟังแบบนี้ ก็ไม่ต่างจาก เบงตกร่อง เอา ขนมยายนำหน้า

ฟังธรรม ฟังธรรม

ต้อง พยายาม พิจารณา "ปัจจัยการ"

ว่าไปตาม ปัจจัย ที่จะเป็น

เช่น พุกกะพุง ก็บอกไปแล้วว่า แค่จิต ปีแป่กอ มี
ในสมัยใด สมัยนั้น ก็จะเป็น พุกกะพุง ทิฏฐิที่
ออกมา ก็จะเป็น โคภูอัตโนมัต พ้นการฟังจาก
ผู้อื่น แต่เข้าไม่ถึงสัทธา(ใครหน้าไหนทั้งนั้น)
ทำให้ เคว้ง อุปมา แรดนอเดียว ( ดังนั้น พวก
ที่ปรารภส่งเดะ พุกกะพุง จะต้องรวมตัวเป็น
สภา ตามพ่อแม่มาเป็นหมู่ อันนั้น ตบซับ แน่นอน)

นะ

ถ้า ลวกเพ่ พิจารณา ความเป็น ปัจจัยการ ให้แม่นๆ
ก็จะเห็น สภาวะธรรม กินข้าวต้มมัด ไม่ต้อง ง้อสมมติ
ให้เสียเวลา ต้องไปหา หนังมหา มาฏีกาช่วยตัดสินธรรม
ว่าใครแน่ ใครหนึ่ง ใครมีลิขสิทธิ ใครฝักใฝ่ความเป็น
เฮียหัวแมx

ลองดู ฮับ

ผู้ฮอ ผู้ฮอ นี่ไม่รู้ใคร แต่เสวนาแล้ว แหม่ม 3 วันเอง
มั้ง มันเห็น งู เห็น ปลาวาฬ ได้ ........แปลกดี สาวก
สมณโคดม

 

ป่าวหรอก..แค่สิ้นสงสัย..มั้ง 555

 

ท่านนี้ถนัดทางด้านการค้าจริงๆนะ ตอนนั้นถามเรื่องตั้งชื่อควาย5 ท่านก็บอกว่าการตลาดอย่างนึง

 

วาสนาไม่อยากรู้เรื่องชาวบ้านนิแย่เลย55

 

ลมหายใจคงเป็นปัจจุบันของกาย
ปัจจุบันของจิต นี่สติ ใช่ไหม

 

ลองดู ฮับ

ถ้า พ่อแม่ยังอยู่ ก็ ปรารภเลย มามะหาลุกอุ้ม

รับรอง 1000% จะเป็นกลางต่อ ดี และ ชั่ว
จั่วก็สามารถจั่วสุดๆ ดีก็สามารถจายหาย
เพื่อพ่อแม่

ทีนี้ มันไม่เที่ยง

แต่ถ้า มันเกิดบ่อยๆ "จร" บ่อยๆ ทั้งวัน "รติ"
เป็น จรติ จริต วิตกแหม่มอยู่นั่น มามะหาลูกอุ้ม
มันก็จะกลายเป็น พุกกะพุง พุทธจริต

เป็นไปตาม ปัจจัยการ ไม่ใช่ เรื่อง การดำริจะเป็น

ต้องแยกให้ออกนะฮับ

ทิฏฐิ

ดำริ

สังกัป

วาจา

กายกรรม

อาชีตะ

พวกนี้ จะเป็น ขนมชั้นหลายสี แยกจากกัน

พุกกะพุง คลี่ทูตกุดถัง จะเกิด วาจา ส่วน
กายกรรมก็ ตบตาเอา เป็นคราวๆ

ส่วน ไม่ใช่ดำริจะเป็น เอาเข้าจริงๆ ก็ต้อง
เหนือ ทิฏฐิ ....ยังไง อานาปานสติ จิฮับ

 

ปัจจัยก็ปัจจัย..แล้วนี้ไปรู้ปัจจัยที่ว่าได้ยังไง
การตลาดรึเปล่า...

 

การตลาดชัวร์ ๆ

 

ฉ่ายลวกเพ่

แค่ เห็นการเคลื่อนของลม ก็ พอแล้วในการ
แล่นไปเห็น การประชุมกันเป็น กาย

เลยไปกว่านั้น ไม่จำเป็น

ถ้าเห็นได้แบบนี้ จะ เฉียด ฌาณ4 ทุกลม
หายใจเข้าออก ( หายใจปรกติ แต่ จิต
เป็นฌาณ )

ถ้า ความรู้ชัดว่า กาย กาย ก็เป็นอัน
อสสาสะดับ ปัสสาสะดับ คือ ไม่ต้อง
ไปดู อัสสาสะ ปัสสาสะ แล้ว

หลวงพ่อพุธ จะอนุเคราะห์ว่า

มี "รู้" ไม่ตายหลอก

( แต่ต้องไม่เที่ยงนะ หากเห็น เที่ยง จะอึดอัด
เป็นจุด เป็นดวง แข็ง ตันขึ้นมา ไม่เอา .....
เจตนจะเห็น ผู้รู้ไม่เที่ยง ก็ม่ายได้ .....

ความแยบคายในการ มนสิการ จะละเอียดขึ้น )

 

นัก ธรรม เวลา จะปรารภอะไร

ไม่มีหลอกฮับ จะต้องไปเอา สิ่งที่จดจำมากล่าว

นักภาวนา สามารถ กำหนดรู้ ปัจจัย ที่จรมาบ่อยๆ
ค่อยเอามาเห็น สัจจญาณ กิจญาณ กตญาณ
ก็สามารถ พูด โดยที่ คนอื่นเข้าใจว่า ไปพยากรณ์
เขา เปล่าเลย

พูดจาก ข้อเท็จจริง ที่ฝึกฝนมา ชัดบ้าง ไม่ชัดบ้าง

ต้องเลือก กาล เทศะ ในการกล่าว

ไม่ใช่ กล่าวพร่ำเพื้อ เพราะ มันจะมาขวางการภาวนา

 

อะไรที่เป็น ปัจจัย มา ขวางการภาวนา ก็จะ กำหนดรู้

หากเห็น แล้ว เห็นว่าควรทัก ก็จะ ทัก

ทักไปแล้ว พวกเฮีย ก็ตกใจ ตามประสา แต่เรา
เลือกที่จะต้อง รักษา นักภาวนาก่อน

 

ทีนี้ ตรงนี้ สำคัญนะ ฮับ

การเห็น ปัจจัย ไม่ใช่ ตัวจะบอกว่า บรรลุ
รู้ไปก็เท่านั้น เป็น อวิชชา อีกต่างหาก

สำคัญคือ การเห็น อริยสัจจ ของ ตถาคต

ถ้าเห็นอันนี้ ไม่มีเนิ่นช้า ทางยาวไกล

 

ทั้งกายกับจิต ปัจจุบัน คือ สติตัวเดียวฮับ เหมือนกัน
รู้ที่กาย ก้ไปถึงจิต รู้ที่จิตก้แจ้งที่กาย ไปในตัว มันถึงกัน ที่สติตัวเดียวฮับ

 

ผมหนะเชื่อตั่วเฮียแหละนะ
ก็แค่พอดีท่านควาย5ท่านชี้ว่าเป็น
ผมดูแล้วเอ่อ ก็ใช่นะ
ผมก็แค่ทำเหมือนช่วยทำการตลาด ของดีๆมีคุณภาพนั้นแหละ ของดีจริง ไมใช่หลอกลวงไม่มีไหวหวั่นอยู่แล้วชิมิๆ