ขนาดพระพุทธเจ้ายังปลงแล้วเราคนธรรมดาจะเหลือเหรอ

ขนาดเกิดมาแทบสมบูรณ์แบบไปหมด สุดท้ายก็ไปคนเดียวแบบงงๆ

 

ไหง Rm J ถึงเห็นว่า พระพุทธองค์
เสด็จไปพระองค์เดียว หละ

แล้วยังปรารภว่า ไปแบบ งงๆ

ตรงไปแบบ งงๆ นี่ ไม่น่าจะใช่เลยนะ
หากไม่ลืมเรื่อง พระองค์ทรงรู้ล่วงหน้า
ตั้ง 6 เดือนเห็นจะได้ .... พอรู้ล่วงหน้า
แล้ว ก็ปรากฏนิมิตให้ พระอานนท์เห็น
ตั้งหลายหน เพียงแต่พระอานนท์นั้นมุ่ง
ทำภาระกิจอื่นจนลืมสังเกต เลยไม่ได้
"ตั้งจิตอธิษฐาน" "ขออราธนา" ไว้เพื่อ
ประโยชน์อันพึงจะมีต่อพระอานนท์ หรือ
พระอานนท์จะเล็งเห็นว่ามี

เหตุในการอยู่ต่อ จึงหมด ....

เมื่อเหตุในการ ดำรงข์ขันธ์หมด หากเป็น
ฆราวาส 7 วันเปรี้ยง!!!...ฆราวาส หรือ
RM Jอาจจะ งง อยู่ดี หากยังไม่เคยเห็น
"รอยเท้านกในอากาศ"

ทั้งนี้ทั้งนั้น ใช่เพราะว่า พระองค์ทรง
งง แล้วจึงปรินิพพาน

อันที่จริง มี ภิกษุรูปหนึ่ง ท่านพอใจใน
การเป็น "เอหิภิกขุรูปสุดท้าย" ( ผู้ที่
บวชโดยพระศาสดาเป็นองค์สุดท้าย)

ซึ่ง ภิกษุรูปนั้น ได้ตั้งจิตอธิษฐานไว้
และกาลเวลายืดยาว ก็มาประจวบ
เหมาะเข้ากับ พระสมณะโคดม
ที่จะกระทำ "พุทธเวไนยะ( กิจจำ
เพาะ พระศาสดาทำ) " เท่านั้น

ก็จะเห็นว่า ทรงกำหนดวันปรินิพพาน
เพื่อ เอหิภิกขุรูปสุดท้าย ได้ปรากฏ
สมความปราถนา จึงไม่ใช่ไปแบบ งงๆ
แต่ มี Plan and Mission complete

ส่วนประเด็น ไปคนเดียว อันนี้ อยู่ที่
ภาคก่อนหน้า"เจ้าสาวของอานนท์"
ว่า RM J เกิดทันไหม ละครช่อง3
ถ้าไม่ได้ดู ก็จะไม่เข้าใจเรื่อง

"รอยเท้านกในอากาศ"

ทว่า หากแม้นน้อยนิดหนึ่งเดียวที่
RM Jจะสามารถ เล็งเห็นความ
พลิ้วไหวตามสองบาทาของปักษา
แล้วไซร้

จะเห็นเลย สหกัลยาณธรรม มีแบบ
ว่า..พอขยับปากนับ ก็เม้มปากแล้ว...
...นั่งลง

ฟังดูยากนะ แต่ถ้าRM J รู้จักทุกขสัจจ
แล้ว ทำทาน รักษาศีล เพื่ออาศัยระลึก
ทุกขสัจจนั้น ( ทาน ศีล จะให้ ความสุข
ให้อาศัยระลึกว่า ไม่เที่ยง ...ดังนั้น การ
กำหนดรู้ทุกข์อย่างถูกวิธี จะห่าง ภัย
และ ศัตรู ทุกชนิด )

 

พระพุทธเจ้านั้น พระองค์เป็นผู้ทรงพระคุณอันประเสริฐเป็นอันมาก ยากที่จักพรรณนาให้สิ้นสุดได้โดยง่าย
แต่เมื่อประมวลกล่าวเฉพาะพระคุณที่เป็นใหญ่เป็นประธานแห่งพระคุณทั้งปวง พระคุณอันยิ่งใหญ่นั้น
มี ๓ ประการ คือ

๑. พระปัญญาธิคุณ
๒. พระบริสุทธิคุณ
๓. พระมหากรุณาธิคุณ

การที่จะอ้างอิงถึงพระพุทธองค์ในทาง
ยกย่อง
สรรเสริญควรกล่าวในมุมพระคุณของพระ
องค์ที่มีต่อโลก 3 ประการนั้น
เพียงแค่ 3 ประการก็มีรายละเอียดให้พุทธชน
ได้ระลึกจดจำน้อมนำมาขัดเกลา
จิตใจ
ได้มากมายเหลือคณานับ
จะไปเปรียบเทียบเปรียบเปรยที่นอก
เหนือจากนั้น เเบบชื่อกระทู้นี้
นั้นเป็นสิ่งที่ไม่บังควร
อย่างยิ่งฮับ

 

ตนดำรงอยู่ในสุข แต่ปัญหาทุกข์มันก็อยู่ที่ตน การแก้ที่ตนจึงเป็นการแก้ที่เหตุ
ซึ่งลักษณะการแก้ไขปรับปรุงตนเองก็เป็นหนึ่งในคุณสมบัติของกัลยาณมิตรอยู่แล้ว

หากเป็นคนทั่วไปธรรมดาที่ไม่ใช่พระปัจเจกพุทธเจ้า
หากยังไม่มีศาสนาพุทธ การแก้ปัญหาคงไม่สามารถมาแก้ที่ต้นเหตุแท้ๆได้หรอก

เราจะนำเรื่องทุกข์ที่รุมเร้าเราไปเทียบเคียงกับเรื่องเจ้าชายสิทธัตถะไม่ได้หรอก
ว่าท่านสมบูรณ์แบบมีสุขกว่ายังหาทางพ้นทุกข์ ส่วนเราทุกข์รุมเร้าขนาดนี้จะไปเหลืออะไร
เพราะความเฉียบคมทางสติปัญญาเราก็เทียบไม่ได้กับเจ้าชายสิทธัตถะอยู่แล้ว

 

จากการที่เจเอมอาร์นิ่งสยบความ
เคลื่อนไหวได้สักระยะหนึ่ง

มิได้ต่อความยาวสาวความยืดเรื่อง
งงๆของพระศาสดาที่ว่านั้น

เพราะเหตุนั้นในการณ์นี้จึงชี้ได้ว่า....

อื้อฮือ ไม่ธรรมดา อึฮื้ ไม่ธรรมดา
เอม'เจ มะธรรมมาดา อื้อฮือไม่ธรรมดา....

อย่าไปตำหนิจิต จนไม่สามารถเปิด
ญานทัสนะ อนุโลมมิกยาน

มนุษย์ทุกรูปที่เกิดทันในยุคที่
อักขระทางภาษาแม้นอักขระเดียว
ยังปรากฏเปนตัวแทนพระธรรมวินัย
และ ยังมีการถือบวชแสดงเพศ
เปนบรรพชิต

มนุษย์เหล่านั้น ไม่ธรรมดา และ
ชี้ได้ว่าต้องเคยเกิดเปนพ่อเปน
แม่ญาติพี่น้องมิตรสนิทพิชิต
สหาย(ศัตรู)กันมาทั้งนั้น [ ปล.ศัตรู
ในทางธรรมถือว่าเปนผู้ช่วยสร้าง
ปารมี รักขันตุ..เมตตา กรุณา มุทิตา
อุเบกขา กันมาไม่ได้บัญญัติคำ ศัตรู
เพื่อมุ่งกำจัด สาปแช่งให้กินน้ำพริก
นารกลาดพร้าว ]

ดังนั้น

RMJ อย่าตำหนิจิต เด็ดขาด

สิ่งใดล่วงไปแล้วในชาติก่อนๆ ให้
ยุบลงเปน กัมมัสสัตตา หลักกรรม
ว่า ให้ผลแน่ แต่ ไม่ต้องไปคุ้ยเอา
มาทาหน้าคร่ำครวญ

ให้พิจารณา ปัจจุบันว่า สำรวม
อินทรีย์นิ่งท่ามกลางความพลิ้วไหว
ได้แค่ไหนเข้ามาเลย .....

จนเหนชัดว่า กรรมใหม่ที่เปน
อกุสลงงๆ เปนต้นไม่เกิดแน่ .....
..ส่วนใดที่เปนกุสลก้ไม่มุ่งเอาเฉย
ทาน สีล เรามีแต่ก้ดับไป รอไป
ส่งผลดีแน่ๆ เราจะสามารถ.....

วางตน ดุจมี ยานอนุโลมมิกซ์
ไปกับขีวะตา(วิถีชีวิตประจำวัน)
ได้แบบ"สว่าง" "ผ่อง" ......
"แผ้วผ่าน"ทั้ง ขาวและ ดำ

แค่นี้ ในอากาศก้จะมี รอยเท้า
ของนกที่สมมติชื่อว่า. RMJ
สะเตะนิ่ม

สิ้นสงสัย เพราะ เปนคนมีคุณค่า
ต่อสังคม

ไม่ใช่ สิ้นสงสัย แต่อยู่อย่างคน
หนักแผ่นดิน

 

ปล.

อารเอมเจ สังเกตไหม

พระพุทธศาสนา จะ ชือว่า ปรากฏ
อยู่ในโลก นั้น มีเงื้อนง่ายๆว่า

ปรากฏ อักขระทางภาษา แม้นอักขระ
เดียว เช่น "น" หรือ "พ" หรือ "ม"
แล้ว คนทรงจำอักขระนั้นเปน ธรรม
และ วินัย

เสร็จแล้ว ก้มี คนที่ไม่เมาอาการ
บรรลุธรรมในเพศฆราวาส แล้ว
เมาปลิ้น ลักเพศเหนตนเปน
"ภิกษุสงฆ์" ปฏิภาณตนเปน
สงฆ์(คนของสังคม) แล้วไม่แสดง
สัญญาลักษ์เสียหน่อยนึง เช่น
เอาผ้าย้อมฝาดห้อยเปนติ่งหู
แทนการสวมจีวร(ก้ยังดี)

งง ปะ

อย่า งง

ประเด็น ไม่ได้อยู่ที่ ลักเพศ ปฏิภาณ
ตนเปนสงฆ์โดยขนบนหัวไม่หลุดสัก
เส้น

ประเด็น คือ อักขระ แม้นอักขระเดียว

ถ้า RMJ ไม่งง

จะเหนเลย พวกที่เหน ตำรายัง
ปรากฏสมบูรณ์ แล้วเที่ยวยก
ประเด็นว่า จดจารึกกันมาถูก
หรือเปล่า เปนเรื่อง ไร้สาระ

เพราะ แม้นจดจารึกกันมา เหลือ
เพียงอักขระเดียว ก้ ยังเปน
เหตุถือว่า

ตำรา คำสอน ของศาสดา
ยังอยู่ครบ สมบูรณ์เปนศาสนา
ปรากฏบนโลก