"พระเจ้าจักรพรรดิราช"

ภาวนาพุทโธเร็วๆถี่ๆ...มีเท่านี้ละคำแนะนำ

รูจมูกสองรูมีร่องตรงกลาง...ร่องนี้ละเป็นทางสายกลาง...ยอดเขาพระสุเมรุก็อยู่ตรงนี้...ดอกบัวก็อยู่ตรงนี้...ตถาคตก็อยู่ตรงนี้...เรือข้ามไปยังฝั่งพระนิพพานก็อยู่ตรงนี้

 

ตอบอันนี้หน่อย...ก็บอกอยู่ว่าถ้าจะให้ละเอียดคุยสามวันก็ไม่จบ...ที่อารมณ์เกาะเวทนาขันธ์ไปนั้นจนพบความว่างก็รู้ว่าเป็นอรูปฌาน...เหตุการณ์นั้นแค่เคยผ่าน...นักปฏิบัติทุกคนต้องผ่านอยู่แล้ว...สุดท้ายทางเข้านิพพานนั้นมันอยู่นอกๆนี่

 

ปลายทางมันอยู่ตรงนี้...

 

พุทธะยันเงา...


...หาอะไรทำเหมือนเล่าปังก่อน..หมดเรื่องคุยก็ลงรูป5555...

 

#ถามนิมิตกับท่านพระอาจารย์มั่น#

บางคราวเราสงสัยเรื่องนิมิตที่เกิดกับจิต จึงนำเรื่องนี้ไปกราบเรียนถามท่านพระอาจารย์มั่นว่า
ครูบาจารย์ ถ้านิมิตเกิดขึ้นในขณะภาวนาจะให้ทำยังไง ?
#ให้รำพึงถามไปว่าหมายถึงอย่างไรแล้วนิมิตก็จะอธิบายออกมาเอง"
จึงกราบเรียนถามต่อไปอีกว่า
ครูบาอาจารย์ ก็สิ่งที่มันปรากฏขึ้นนั้นมันไม่ใช่ของจริงนี่ครับ
#ก็มันเป็นเพียงของใช้ #ของใช้ก็สำหรับใช้ #ไม่ใช่จริง
ท่านพระอาจารย์มั่นตอบ แล้วก็ยิ้มเปิดโลกด้วยความเมตตาบางทีเริ่มภาวนา ก็เกิดความสงบ บางคืนมีนิมิต นี่ไม่ใช่อวด เพราะเป็นถึงความจริง ก็กล่าวถึงความจริงที่มันเกิดบางทีเราทำภาวนา หลับตาลงเห็นเป็นเหวลึก ลึกอย่างน่าหวาดเสียว วู้บบ!! ลงไปในเหวนั้น ลึก ลึกจนสุดๆโห! นี่ ถ้าตกลงไปตายนะนี่
เอ้า ตายก็ตายสิ เพ่งพิศดูอยู่ รู้อยู่อย่างนั้น เดี๋ยวก็หายไป
บางทีตัวนี้ใหญ่ ใหญ่เท่าตุ่มโตๆขนาดนี้ (แสดงมือประกอบ)
ตัวเรานี้เป็นตุ่ม ตัวเท่าตุ่ม
#นี้เรียกว่าอุคคหนิมิตที่มันเกิดขึ้น
ทำไมจึงเป็นอย่างนี้ มันเป็นต่างๆ แต่ที่นี้ อบรมจิตเข้าๆ จิตก็สงบเข้าไป
เมื่อภาวนา จิตมักเป็นอย่างนี้บ่อยๆ ก็นำข้อสงสัยนี้ไปกราบเรียนถามท่านว่า
ครูอาจารย์ กระผมภาวนาจิตเกิดนิมิตปรากฏเป็นอย่างนี้ จะให้พิจารณาอย่างไร?
ท่านก็บอกว่า
#ให้พิจารณากายนะ

เมื่อท่านให้เงื่อนอย่างนั้น เราก็มาคิดพิจารณาด้วยปัญญาสัมมาทิฏฐิขึ้นเอง
พอใจเราสงบลงดี ก็คิดถึงเล็บนิ้วหัวแม่มือ เล็บนิ้วชี้ เล็บนิ้วกลาง เล็บนิ้วนาง เล็บนิ้วก้อย ข้อนิ้วหัวแม่มือมีกี่ข้อ ก็นึกกำหนดตัด นิ้วชี้มีกี่ข้อก็นึกกำหนดตัด นิ้วนาง นิ้วก้อย กำหนดตัดให้หมดตัดเสร็จแล้วก็มาตัดรวบ 5 นิ้ว ตัด 5 นิ้วแล้ว ก็มาตัดข้อตานกเอี้ยง ขึ้นมาตรงกลางศอก แล้วก็มาถึงข้อศอก แล้วก็มาตัดหัวไหล่ ตัดหัวไหล่เสร็จก็มาตัดแขนซ้าย เดินจิตอย่างนี้จนหมดทั่วสรรพางค์ร่างกาย เมื่อกำหนดตัดทั้งหมดแล้ว ก็มาเจาะตา นึกให้ตาขวาหลุด ตาซ้ายหลุด จมูกขวาหลุด จมูกซ้ายหลุด ริมฝีปากบนหลุด ริมฝีปากล่างหลุด ใบหูหลุด แก้มหลุด ทีนี้เอาละ เอาให้หมดทั้งหัว หัวเสร็จก็กำหนดตัดคอ ผ่าเอาออกไปวางเหมือนผ่ากบเขียดวางอยู่บนเขียง พิจารณายกขึ้นด้วยอำนาจไตรลักษณ์ แล้ววิจารณ์ด้วยภาวนามยปัญญาที่ฝึกมาดีพอ ถึงที่สุด จิตได้อบรมด้วปัญญาอันยิ่ง #ก็สงบลงเป็นอัปปนาสมาธิอย่างน่าอัศจรรย์แต่ลักษณะอย่างนี้มันทำยากมากอันนี้ทีหลังไปดูในแบบแผนตำรับตำราซึ่งไม่เคยเรียนเคยดูมาก่อน มันก็มีอยู่ในตำราเราก็ภูมิใจ อยู่กับท่านนับถือท่านเหมือนพ่อแม่ จะคิดจะทำอะไรอันเป็นการส่งจิตไปโดยไม่มีขอบเขตแห่งธรรม เป็นเครื่องประคับประคองต้องระวัง เดี๋ยวจะเป็นบาปต้องกตัญญูกตเวทีต่อท่าน ท่านก็คงเห็นเราเป็นเหมือนลูก เพราะลำบากอยู่ด้วยกันกับท่าน และแล้วเมื่อถามปัญหาท่านเสร็จท่านก็เทศนาธรรมให้ฟังต่อไปเลยว่า

"ฟังให้ดีนะท่านเจี๊ยะ ปฏิภาคนิมิตนั้นอาศัยผู้ที่มีวาสนาจึงจะบังเกิดขึ้นได้ อุคคหนิมิตนั้นเป็นของไม่ถาวร ต้องพิจารณาให้ชำนาญแล้วเป็นปฏิภาคนิมิต เมื่อชำนาญทางปฏิภาคทวนกระแสเข้ามาเป็นตน ปฏิภาคนั้นเป็นส่วนวิปัสสนา สำหรับอุปจารสมาธิ สามารถรู้วาระจิตของผู้อื่นได้สามารถแก้นิวรณ์ได้ แต่โมหะคลุมจิต ถ้าเจริญวิปัสสนาถึงขั้นอัปปนาสมาธิแล้ว จะต้องทำความรู้ให้เต็มเสียก่อน จิตจึงจะไม่หวั่นไหวการที่จะสอนการดำเนินสมถกรรมฐานและวิปัสสนากรรมฐานโดยเฉพาะ เพียงอย่างใดอย่างหนึ่งนั้นมิได้ เพราะว่าจริตของคนมันต่างกัน แล้วแต่ความฉลาด ไหวพริบของใคร เพราะการดำเนินจิตมีหลายแง่หลายมุม แล้วแต่ความสะดวก
#นิมิตทั้งหลายเกิดด้วยปีติสมาธิอย่างเดียว
#ที่แสดงตามนิมิตออกมาทั้งหลายนั้น
#กรุณาท่านอย่าหลงตามนิมิต
#ให้พยายามทวนกระแสจิตเข้าสู่จิตเดิม
#เพราะนิมิตทั้งหลายเป็นของไม่เที่ยง
#หลงเชื่อนิมิตประเดี๋ยวก็เป็นบ้า

การที่จะแก้บ้านิมิตนั้นต้องทวนกระแสจิตเข้าสู่จิตเดิมถ้าทำอย่างนั้นได้ อย่างบางทีเรานั่งภาวนาอยู่กลางป่าเขา มีเสือมานั่งเฝ้าเราผู้บำเพ็ญพรตอยู่กลางป่าเพียงลำพังเสือนั้นเป็นเทพนิมิตเสียโดยมาก ถ้าเป็นเสือจริงมันเอาเราไปกินแล้ว" ท่านพระอาจารย์มั่นท่านเมตตาพูดธรรมะให้ฟังเพียงสั้นๆเท่านี้ ก็ก่อเกิดความกินใจเป็นอย่างยิ่งนึกถึงธรรมคำสอนและองค์ท่านเมื่อไหร่ น้ำตามันจะปริ่มไหลเพราะความถึงใจทุกที น้ำตานี้จึงเป็นน้ำตาที่มีคุณค่ามากนะ

หลวงปู่เจี๊ยะ จุนโท

อ่านแล้วพิจารณากันเองตามปัญญาตนเองนั้นแหละ..

 

ศรัทธาเป็นเจตสิกฝ่ายกุศล
ลุ่งหลง งมงาย เป็นเจตสิกฝ่ายอกุศล

ขนาดเงายังหลอนให้เป็นพุทธะ อิอิ



​

 

พุทธะยันเงา...555

ตอนนี้ธุระบนเขาก็เสร็จแล้ว...เหลือช่วยคนป่วยตามที่ได้เรียนมา...ถ้าช่วยให้เขาหายได้สักสามสี่คนก็กลับลำปางแล้วละ...รอพิสูจน์ความรู้และวิชาว่าได้ผลแค่ไหน...เตรียมตัวหลบภัยรวมกลุ่มกันไว้

 

อะไรหรือความรู้ใดก็แล้วแต่...ถ้ายังไม่พิสูจน์รู้ด้วยตนเองก็อย่าเพิ่งปลงใจเชื่อ...จนกว่าจะพิสูจน์รู้ด้วยตนเองให้เห็นเป็นประจักษ์แก่ตนเองเสียก่อน...นี้แหละเป็นคาถาอันศักดิ์สิทธิ์

 

" เดินทางมาไกล...ไกลจนไม่รู้จุดหมายมันอยู่ตรงไหนเพราะจิตนี้เป็นนักเดินทาง เดินทางไกลจนหาที่ยุติไม่ได้ แล้วยังไม่แล้ว ยังต้องเดินไปดวงเดียวมีญาติพี่น้องเพื่อนฝูงคนที่รักมากเท่าใด เมื่อตายแล้วเขาก็ไม่ไปกับเรามีแต่เพียงเราลำพังเท่านั้น เดินทางอยู่คนเดียวไม่มีเพื่อนสอง เมื่อมาเกิดเป็นมนุษย์ ก็มาสถิตอยู่ท่ามกลางอกภายในหทัยของสัตว์ทุกตัวตนแต่เมื่อเกิดมาแล้วก็ไม่ทราบที่ไปที่มา ทราบแต่เพียงเกิด - ตาย เท่านั้นยิ่งกว่านั้นไม่มีทางทราบได้ในที่สุดก็ปฏิเสธบุญและความดีทั้งมวลแต่กลับมาเห็นสิ่งที่เป็นบาป เป็นของสูงค่าไป.."

หลวงปู่เจี๊ยะ จุนโท

 

เทพหน้าแดงอาริยชนยังหลอน...สวัสดิกะ55555

 

+++ พยายาม "สร้างกระแสโกหก" ว่าพระพุทธองค์ "นอนท่าไหน"
+++ บอกให้เลยว่า "พระพุทธองค์ ไม่นอนแบบ เปรตวิสัย ก็แล้วกัน"
+++ แสดงว่า "เอ็งยังไม่รู้ว่า พระองค์นอนท่าไหน"
+++ 555 โง่ฉิบหายเลยว่ะ ไอ้พวก "บิดเบือนศาสนาพุทธ"
+++ เอ็งก็ "นอนหงายเป็นเปรต" ต่อไป
+++ การเถึยงก็ "เถียงแบบเปรต" ไปเรื่อย ๆ
+++ ใครเชื่อเอ็ง ไม่นานก็ "ซวย" ไปเอง หึหึหึหึหึ...

 

เอาแค่ขึ้นต้นก็พอละ5555

 

เทพหน้าแดงอาริยชนฝากให้ลงให้ด้วยว่างั้น55555

 

สรุปมัน "อยู่ข้างนอกตรงไหน?" มันข้างในชัดๆ(หากมันอยู่ตามที่เอ็งพูดอะนะ)แล้วก็นะร่องรูจมูกของเอ็งมันไม่ใช่พุทธะและก็ไม่ใช่ทางสายกลางห่านอะไรเลยมีแต่เอ็งคิดเอาเองว่ามันเป็นนิพพาน หลอกตัวเองไม่พอยังกล้ากระแดะหลอกคนอื่นอีกไอ้เงากุมาร

 

ตำราโบราณ ทำนายฝันหรือลายมือ เขาจะกล่าวเป็นนัยๆว่าเป็น ความน่าจะเป็น
เช่นสอบถามและตรวจสอบมา 100 คน จะมีคนที่เป็นในลักษณะแบบนี้ซัก 70 - 80 %
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเราอาจจะไม่เป็น โดยอยู่ในส่วน 20 - 30 % นั้นๆก็ได้
ด้วยเหตุนี้ หมอดูจึงมีโอกาสควบคู่ไปกับหมอเดา

เส้นสมองอยู่แนบชิดกับเส้นชีวิต = เป็นคนคิดมาก

เส้นสมอง + เส้นหัวใจ มีการดำเนินเส้นที่ไม่เสถียรแบบถี่
การมีเส้นที่ไม่เสถียรบอกถึงความเป็น โรค ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
เส้นสมองก็อย่างเช่น เป็นโรคประสาท บ้าๆบอๆเป็นช่วงๆ อิอิ
เส้นหัวใจก็อย่างเช่น หลอดเลือดในหัวใจตีบ

ไม่เสถียรแบบไม่ถี่มาก อาจจะเป็นโรคที่เป็นๆแล้วหายๆ เป็นโรคที่รักษาได้

ไม่เสถียรแบบถี่ยิบ อาจจะเป็น โรคที่เรื้อรัง ที่ต้องทำการรักษาต่อเนื่อง หรือ รักษาไม่หาย
ได้แต่พอที่จะทำให้ทุเลาลงไปจากทุกขเวทนาแต่ก็ยังไม่หาย

เคยเห็นเข้าโพสเรื่องบทสวดแก้ โรคเวร โรคกรรม ลองไปอ่านดูเพิ่มเติมได้ครับที่ลิ้งนี้ อิอิ
https://palungjit.org/threads/ลองดู...ม”-เจ็บป่วยรักษาไม่หาย-สวดคาถารักษาดู.687515/

ท้ายนี้ แต่อาจะไม่ใช่โพสท้ายสุด อิอิ
หลอน เมื่อมาสมาคมอยู่กับ หลอน ย่อมพาความหลอนให้เพิ่มพูนไปด้วยกัน

หลอนเมื่อมาพบกับผู้มีสติท่านต่างๆ ย่อมอาจจะไม่ได้รับการสนับสนุนความหลอนเสมอไป
แต่การ ตำหนิ ต่างๆเหล่านั้น ย่อมไม่ได้เป็นไปเพื่อเพิ่มความหลอน
แต่เป็นไปเพื่อช่วยลดอาการความหลอนให้ลดลง แต่เพียงเท่านั้นครับ อิอิ

 

เวปนี้มันศูนย์รวมคนบ้าอยู่แล้วนี่5555...

 

555555+...

 

พระนิพพานนั้นไม่ได้อยู่ไกลตัวเราเลย อยู่ตรงปลายจมูกหรือริมฝีปากแค่นี้เอง แต่เราก็คลำหากันไม่พบเหตุนั้น เมื่อเราหวังจะเอาความบริสุทธิ์กันจริง ๆ แล้วก็จงอย่าไปเอาอะไรอื่น ตั้งหน้าทำแต่ความเพียรไปท่าเดียว อะไรมันจะมาทางไหนก็ไม่เอาทั้งนั้น สุขก็ไม่เอาทุกข์ก็ไม่เอา ดีก็ไม่เอา ชั่วก็ไม่เอา ความได้ก็ไม่เอา ความดีก็ไม่เอา มรรคก็ไม่เอา ผลก็ไม่เอา นิพพานก็ไม่เอา ไม่เอาอะไรทั้งหมดและเมื่อเราไม่เอาอะไรแล้ว มันจะมีอะไรเล่า มันก็ไม่ต้องมีอะไร นี่แหละนิพพาน เราก็จะได้ตรงนี้เอง เปรียบเหมือนคนไม่มีเงินนั้น ขโมยมันจะเข้ามาปล้นได้อย่างไร คนที่ได้มาก็ยึดถือไว้ ๆ นั่นแหละ จะต้องถูกเขาฆ่าตาย โน่นก็จะเอา นี่ก็จะเอา หอบไว้ ๆ จนพะรุงพะรังไปหมด แล้วจะไปไหนรอด

ท่านพ่อลี ธมฺมธโร

***ท่านพ่อลีได้บอกไว้ก่อนแล้วคนมีปัญญาพิจารณาตามปัญญาตนนั้นแล...ถ้าหาไม่เจอก็นั้นแลตนบุญบารมีและปัญญายังไม่พอ***

 

พระนิพพานนั้นไม่ได้อยู่ไกลตัวเราเลย อยู่ตรงปลายจมูกหรือริมฝีปากแค่นี้เอง แต่เราก็คลำหากันไม่พบเหตุนั้น เมื่อเราหวังจะเอาความบริสุทธิ์กันจริง ๆ แล้วก็จงอย่าไปเอาอะไรอื่น ตั้งหน้าทำแต่ความเพียรไปท่าเดียว อะไรมันจะมาทางไหนก็ไม่เอาทั้งนั้น สุขก็ไม่เอาทุกข์ก็ไม่เอา ดีก็ไม่เอา ชั่วก็ไม่เอา ความได้ก็ไม่เอา ความดีก็ไม่เอา มรรคก็ไม่เอา ผลก็ไม่เอา นิพพานก็ไม่เอา ไม่เอาอะไรทั้งหมดและเมื่อเราไม่เอาอะไรแล้ว มันจะมีอะไรเล่า มันก็ไม่ต้องมีอะไร นี่แหละนิพพาน เราก็จะได้ตรงนี้เอง เปรียบเหมือนคนไม่มีเงินนั้น ขโมยมันจะเข้ามาปล้นได้อย่างไร คนที่ได้มาก็ยึดถือไว้ ๆ นั่นแหละ จะต้องถูกเขาฆ่าตาย โน่นก็จะเอา นี่ก็จะเอา หอบไว้ ๆ จนพะรุงพะรังไปหมด แล้วจะไปไหนรอด

ท่านพ่อลี ธมฺมธโร

***หากันตามความสามารถตนนั้นแล...ผู้มีปัญญา ผู้มีสติ ผู้มีความเพียร คงไม่เกินความสามารถตนจนเกินไป..***

 

ทำสติให้ตั้งมั่นไม่หวั่นไหว...เดี๋ยวก็พบเจอทางที่ถูกต้องเอง...ผู้มีความเพียรเท่านั้นที่จะพบเจอทางนี้..