ถ้าเราเลิกนั่งสมาธิเลิกสวดมนต์เราบาปมากมั้ยคะ?

ประกอบสติให้มากแล้วจะตามทันการเคลื่อนไหว
ของกายกับใจ(จิต)
ไปฟังลพ.ปราโมทย์ซัก 5- 7 คลิปที่บรรยายธรรมเกี่ยว
กับสติปัฏฐาน หรือการเจริญสติมีเป็น 100คลิป
ไม่มีคลิปใด
พาออกห่างจากเรื่องสติพูดกี่ครั้ง
ก็เรื่องสติ สัมปชัญญะ เวทนา สัญญา สังขาร
วิญญาญ
ซึ่งวิชาออกจากทุกข์จะต้องกล่าวถึงเเละต้องเข้าใจ
ถ้าไม่มีเรื่องเหล่านี้ย่อมไม่ใช่วิชาดับทุกข์

 

สวัสดีครับท่านเจ้าของกระทู้
ผมว่าทุกๆท่านในที่นี่ ย่อมเคยสุข ย่อมเคยทุกข์ ย่อมเคยเบื่อกันหมดละครับและหลายๆท่านที่ตอบปัญหาได้ย่อมเคยเจ็บปวด ทุกข์ทรมาน จนจิตใจแทบแหลกสลายกันไปเลยทีเดียวจึงได้มีคำแนะนำที่ดีๆ และเป็นกำลังใจให้ท่านเจ้าของกระทู้ครับ
ผมก็ขอแสดงความคิดเห็นในทางของผมนะครับ ผมมองว่าเรื่องบุญบาปตอนนี้ปล่อยมันไปก่อนตอนนี้สภาวะธรรมที่เกิดขึ้นกับท่านก็คือความเบื่อที่ตั่งขึ้น และคงอยู่นานยังไม่ยอมดับไปง่ายๆ
ท่านลองสังเกตุว่า 1.ความเบื่อเกิดขึ้นที่ตรงไหนจุดไหน 2.ความคิดของท่านอยู่ที่ไหนตอนที่ท่านเบื่อ 3.ถ้าท่านเห็นทั้ง 2 จุด นี้ลองสังเกตุดูว่าท่านควบคุมบังคับหรือวางสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ได้หรือไม่
เกิดมาแล้วอะไรเกิดขึ้นมาก็ยอมรับความจริงไปตามสภาพละครับ ค่อยๆล้างไปทีละหน่อยมันก็เบาบางลงไปเองละครับ ก็ขอแนะนำเพิ่มเติมให้ท่านดำเนินสติระหว่างวันเพิ่มขึ้นตามที่ผู้รู้หลายท่านแนะนำละครับ

 

เจ้าของกระทู้เป็นไงบ้าง หวังว่าไม่ตอบช้านะ ก็เพราะโลกนี้มันน่าเบื่อไงจึงต้องหาทางหลุดพ้นจากมัน ทุกสิ่งเป็นอนิจจัง ทุกคนต้องพบกับความทุกข์ทั้งนั้น ผู้ใดมีสุขมากให้ระวังทุกข์มากเช่นกัน บางทีขี้เกียจก็ไม่สวดมนต์เหมือนกันวินัยยังไม่ดีเท่าไร เรื่องปกติให้ยึดศีล5ไว้ก่อน ถ้าผิดจากนี้ถึงค่อยเกิดความเบียดเบียนคือบาปซึ่งเกิดจากกรรมคือการกระทำของตน จะแนะนำง่ายๆคือให้อยู่กับธรรมชาติอยู่กับธรรมดาไป จากนั้นถึงค่อยสรรหาบทสวดมนต์อาจจะเปิดฟังไปก่อนคิดว่าบทไหนทำให้จิตสงบหรือชอบก็สวดบทนั้นก่อน หรือหาหนังสือธรรมะมาอ่านอะไรก็ว่าไปหรือบางคนอยากปฏิบัติเลยก็ตามนั้นศึกษาไปไม่ต้องเร่งรัดหรือเปรียบเทียบกับใคร เพราะเราก็คือเราสามารถมีวิธีไปถึงปลายทางได้เยอะแยะบ้างเดิน บ้างวิ่ง บ้างขึ้นรถ มีโอกาสก็ทำบุญทำทานตามกำลัง ขอให้คุณฟื้นกำลังใจตนเองให้ได้ในเร็ววันนะ

 

เพราะความเหลวไหล ไม่จริงไม่จัง...ความหนักแน่นในตัวเองไม่มี
แรกเริ่ม..ก็ศรัทธา.....แต่ภาวนาเหมือนเด็กเล่นขายของ.แต่อยากได้ความสงบ
พอไม่สงบ..ไม่ได้ดังใจ..กิเลิกภาวนา.เหลือแต่สวดมนต์.ให้ทาน
อีกหน่อย..มนต์ก็ไม่สวด เหลือแต่ให้ทาน..ตามกาล......
แล้วก็อ้างว่า ชาวพุทธ ชาวพุทธ มันพุทธแต่ตัวหนังสือ แต่การกระทำ..กิเลสเอาไปกินหมด

 

คำพระท่านว่าธรรมะนั้นเปรียบเหมือนเรือ คนส่งผู้คนฝห้ถึงฝั่งคือความพ้นทุก เมื่อถึงฝั่งแล้วก็ต้องทิ้งเรือ เพราะถ้าแบกไปด้วยมันจะกลายเ็นภาระ เสียเปล่าๆ พอจะเข้าใจไม๊ครัย