เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

เกรงว่าเมื่อช้างสลบแล้วจะเจอแต่พวก นั่งบนหอ คอยงาช้าง สิครับ

 

สวัสดีครับ เช้าวันอาทิตย์ อากาศครึ้มๆ พักผ่อนกันอีกวัน

 

ก่อนจะพูดอะไร ให้ถามตัวเองว่า ที่จะพูดนี้จำเป็นหรือเปล่า ถ้าไม่จำเป็นก็อย่าพูด นี่เป็นขั้นต้นของการอบรมใจ เพราะถ้าเราควบคุมปากตัวเอง ไม่ได้ เราจะควบคุมใจได้อย่างไร พ่อท่านเฟื่อง โชติโก ธรรมะสวัสดีเช้าวันหยุดครับ

 

เข้ากระทู้ แวะเก็บทักดีๆจากน้องเรย์
ดูภาพให้มีความสุขย้อนหลังวันเสาร์

 

ภาพปกติปจว.น้องมากิค้างเติ่งไว้
เขียนให้สบายใจสมความสบายตา...

พุ่มไม้ม่วง.......พวงระย้า
ชื่นนัยนา.........แซมเขียวขาว
งามดอกหญ้า....ร่าเริงพราว
พันธุ์พฤกษ์ราว...ดาวคลุมดิน!

 

พร-ภาพลัดฟ้าข้ามทวีป
อ่านอย่างไม่ต้องรีบร้อน
สิ่งดีๆก็บังเกิดดังคำอวยนั้น

 

ตามนั้นแหละน้องณัฐฯ
รู้ๆกันอยู่แก่ใจ

 

เข้าวันอาทิตย์ ติดกวีไว้กับภาพ
ให้น้องเรย์อ่านชื่นใจเล็กน้อย...

ทิวหญ้าลู่..........กรูลมเกรียว
เตือนใจเหลียว...เหนี่ยวจิตยั้ง
ใต้ลมร้าย..........ร่ายทรงพลัง
ยอดหญ้ายัง.......มิพลั้งพลาด!

เป็นไม้ใหญ่ย่อมหักโค่นง่ายใต้ลมแรง
คติ"ลู่ตามลม"ดังยอดหญ้า ใช้ได้เสมอ!

 

ตามด้วยภาพไร้เดียงสา
มองมุมไหนก็ได้ความสุข...

ไก่กับไข่.......ไหนเกิดก่อน
หนูละอ่อน......ป้อนขนม
จิตดวงน้อย.....ค่อยสั่งสม
เมตตาบ่ม.......ชมชื่นทรวง!

 

ท่านพ่อเฟื่อง รติโก วัดธรรมสถิตย์ ระยอง
ยอดครูสายท่านพ่อลี สอนลึกซึ้งเข้าใจง่าย

เรื่องที่"ปาก".....ยากตรง"ปิด"
พูดก่อนคิด.......ผิดทั้งผอง
คิดก่อนพูด.......ถูกครรลอง
พึงไตร่ตรอง.....ก่อน"เปิด"ปาก!

 

2วันหยุดโพสท์ไม่มาก ไม่ยากเก็บ เมื่อวันวานวันเสาร์เข้ากรุงเกินเที่ยงคืนจึงไม่ได้จิ้มตะนาวศรีให้อ่าน วันนี้ช่วงบ่าย พักเหนื่อยพอควรแล้ว ก็จะนำเข้าหาความสำราญปนระทึกใจเป็นปกติ

ทักทายช่วงสายวันอาทิตย์เพียงนี้ สวัสดีมีสุข อย่าลืมตั้งปลุกและปูเสื่อตอนเวลาดี ที ไทม์

 

สวัสดีท่าน wanwi และพี่น้อง นักขุุดกรุ ทุกท่าน หลังจากซุ่มอ่านเรื่องราวจากหน้าแรกจนถึงหน้าปัจจุบัน กินเวลาเนิ่นนานนับได้ปีกว่า ผมติดตามอ่านเรื่องราว อีกทั้งความรู้ต่างๆที่สอดแทรกมาในกระทู้ ตามแต่ที่วันเวลาจะเอื้ออำนวย เรื่องราวที่ส่งผ่านตัวอักษรแต่ละตัวทำให้ผมจินตนาการซ่ะเห็นภาพเหมือนเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์นั้นเลยทีเดียว นอกเนื้อจากเรื่องเล่าชั้นยอด และยังได้ความรู้ประวัติพระเกจิดังๆหลายท่าน พระเครื่องดีๆ ที่ท่าน wanwi และเพื่อนสมาชิกหลายๆท่านได้นำออกมาให้ได้ร่วมกันทำบุญ ผมก็เป็นหนึ่งในนักสะสมมือใหม่ ที่ชื่นชอบพระเครื่องและเครื่องรางของขลังต่างๆ โอกาสหน้าคงได้มีวาสนาได้บูชา พระดี ปีลึก ตามแต่จังหวะเวลา วาสนา และทุนทรัพย์ในกระเป๋านะครับ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

เหลือเชื่อ ท่านขุนส่อง(ไม่ทะลุฟ้า) คู่กับ"ขุนหลวงหาวัด"ภาษานักเลงพระ...ซุ่มอ่านกระทู้อยู่ปีกว่าจึงเผยโฉม ถือเป็นสุดยอดนักอ่านทรหดแห่งปีมีความพยายามตามจนทัน ขอคารวะและชมเชยด้วยใจจริงครับ

เรื่องการทำบุญบูชาพระดี-ปีลึก ตามอัตภาพ รับประกันว่าต้องจัดให้ทุกเดือน ก็แล้วแต่จะชอบ หากเคาะไม่ทัน สู้ไม่ไหวแต่อยากได้ก็แจ้งมาได้ จะจัดให้เป็นกรณีพิเศษ ต้อนรับท่านขุนส่องสักหนึ่งองค์ คงโอเคละนะ

ขอบคุณภาพพระโพธิสัตว์องค์แท้ แค่บทสวดสุดยอด ก็ไปได้ทั่วโลกกับหลวงพ่อทวดเพียงองค์เดียว จะแถมหลวงปู่ที่เราชื่นชอบติดพวงไปอีกสัก 2 องค์ซ้าย-ขวาก็ไม่ผิดกติกา

ยินดีต้อนรับอีกครั้งครับ!

 

น้องปรายทักมาช่วงบ่าย ก็ดีเหมือนกัน ตอบทักทายนี้แล้ว ก็เข้าตะนาวศรีกันเลย อย่ารอช้า

กรุณาปูเสื่อรอตามธรรมเนียม จิ้มแล้วแก้ตัวผิด กินเวลาเอาเรื่องเชียวละคุณผู้อ่านเอ๋ย

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
====================
ความเดิม..."เร็ว...เร็ว...พวกเรากลับถ้ำ"...ผมกระตุ้นพรรคพวกสุดชีวิตเหมือนกัน!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ซากช้างผีสิงตัวที่ 2 ที่เราสามทหารเสือเผชิญในป่าดิบตะนาวศรี ถูกทิ้งไว้ไม่แยแส...

(ตัวแรก-งาของมันประดับอยู่บนเรือนพักผู้การเหมือง ในตอน "ขุมทองตะนาวศรีฯ)

เราเร่งรีบบ่ายหน้าคืนถ้ำเหล็กไหลภูนมฯ แต่การเดินขาล่องไม่ง่ายดังใจที่ร้อนเป็นไฟ ขามาเจ้ามอญหนุ่มพาเดินลงเนิน ขากลับจึงต้องตะกายสู้กับแรงดึงดูดโลกจนลิ้นห้อย

มะมอญแกร่งก็ขาแกว่งด้วยแบกมัดฟืนเบ้อเร่อเต็มแผ่นหลัง มือซ้ายกับขวาหิ้วกระทาดงตัวเขื่องร้อยพวงข้างละ 2 ตัว จะโยนอาหารเลิศรสที่ป่าประทานทิ้งไปก็ใช่ที่ ต้องทั้งหาบและหิ้วก้มหน้างุดมุดตะกายเนิน หายใจทางปากเหนื่อยปานหมาหอบแดด

เนินธรรมดาที่เราไต่ขึ้นลงเป็นเรื่องหมูๆในป่า คราวนี้ไหงรู้สึกสูงชันกินแรงผิดปกติ ผมเองก็หอบแฮ่ก เหลียวมองลุงเฒ่าต้วมเตี้ยมรั้งท้าย ตามหลังบักสมซึ่งประคับประคองผ้าขาวม้าห่อไข่กระทาดง อาหารมื้อนี้เปรียบเสมือนการเอาชีวิตเข้าแลก เราไม่ยอมเสียเหงื่อฟรี ยังไงก็ต้องทนุถนอมกลับไปสวาปามให้เกลี้ยง สาสมกับความมีราคาค่างวดเกือบจะหาค่ามิได้ของมัน!

ผมหวนคิดถึง "มนต์วูดู" ที่เคยอ่าน หมอผีเฮติปลุกวิญญาณนำร่างคนตายใหม่ๆ (เหมือนคชสารตัวนี้) เปลี่ยนเป็นผีดิบบังคับใช้งาน เรี่ยวแรงพลังผีดิบที่ไม่ต้องดื่มกิน ทำงานในไร่ไม่รู้จัดเหน็ดเหนื่อยเหมือนมนุษย์เหล็กหรือหุ่นยนต์ นายทุนไร่อ้อยนิยม "ผีดิบ" มากกว่าแรงงานคนเป็น!?

นักวิทยาศาสตร์ที่รู้เรื่องนี้ พากันมุ่งหน้าไปพิสูจน์ความจริง...

มนต์วูดูหรือสิ่งใดกันแน่...? "ปลุก" มนุษย์ที่มีเลือดเนื้อ แต่เท่งทึงไปแล้วปราศจากวิญญาณ ลุกขึ้นจากหลุม แถมยังสามารถให้นายทาสใช้สอยทำงานได้

สิ่งมหัศจรรย์พิลึกกึกกือเหนือโลกที่เป็นจริง ขนาดนั้นมีจริงๆ หรือ ?

การค้นความจริงทางวิทยาศาสตร์เรื่องผีดิบมนต์วูดูยุคโบราณ หายากดุจงมเข็มในมหาสมุทร เพราะไม่มีชาวเฮติคนใดให้ความร่วมมือเปิดปาก... ด้วยเกรงทั้งอำนาจมืดทางโลก ภัยลี้ลับทางมนต์ปิศาจที่พวกเขาเชื่อว่ามันชั่วร้ายและมีจริง จะย้อนมาทำร้ายตัวเองกับครอบครัวหากเผลอปากโป้ง!

การค้นคว้าหาความจริงจึงไม่ง่าย โลกเลือนลับหลุดยุคแห่งแดนสนธยาเกาะเฮติกับมนต์วูดู ไม่ยอมเปิดเปลือยศาสตร์ประลัยดำมืดนี้ให้โลกวิทยาศาสตร์รับรู้ พวกเขาต้องสันนิษฐานเหมือนจับแพะชนแกะในยุคช่วงพ.ศ.2500 ต้นๆหรือก่อนหน้านั้นเล็กน้อยว่า...

แรงงานผีดิบ คือคนสภาพครึ่งเป็น-ครึ่งตาย ด้วยยาสมุนไพรผสมยาพิษชนิดหนึ่ง เมื่อดื่มเข้าไปสมองบางส่วนถูกกดให้ครึ่งหลับครึ่งตื่นเยี่ยงคนตาย ไร้อารมณ์ ไร้ความรู้สึก ไม่กระหายหิวร้อนหนาว แต่จะเคลื่อนไหวไปจนกว่าสิ้นแรง สิ้นลมไปจริงๆ ในที่สุด

นั่นเป็นข้อวิเคราะห์ด้วยโลกทันสมัย ไม่เชื่อสิ่งลี้ลับโลกมืด คาถาอาคมมนต์ดำ เพียงแต่บรรดาพ่อมดหมอผีชนหมู่เกาะเฮติแสยะยิ้มหัวเราะเยาะวิทยาการสมัยใหม่ ที่ตรวจสอบแต่ "วัตถุ" ปราศจากเครื่องมือเข้าถึงเจตสิก "โลกวิญญาณ"!!!

มนต์วูดูจึงคงพลังแฝงเร้นควบคู่ไปกับวิถีโลก พิธีกรรมนต์ดำสยองเร้นลึกสุดลับแห่งโลกพิศวงที่ซ่อนอยู่ใต้มนตรา ไม่เคยถูกไขปริศนาได้ครบถ้วนทางวิทยาศาสตร์

คำตอบเพื่อไขปริศนาคงล่องลอยในสายลมเหนือมหาสมุทร ท้าทายการเปิดประตูไขของวิทยาศาสตร์ บางทีคำตอบอาจอยู่ใต้จมูกเรานี่เอง...ในพลังอำนาจมืด บวกกับยาสมุนไพรประกอบ และเวทย์มนต์กำกับที่ตกทอดมาจากบรรพกาล

ผู้ทำได้ปฏิบัติถึงย่อมมีอยู่ทั่วทุกหัวระแหงบนปฐพี ไม่ว่าจักเป็นอัศจรรย์อันบังเกิดโดยเงื้อมมือมนุษย์ หรือปิศาจแข็งด้วยตบะบารมีระดับใกล้เคียงเทพ

พวกเรามันอยู่ในจำพวกคนดวงซวย ชอบอยู่ผิดที่ผิดทาง ชะตาพาจนเข้าไปข้องเกี่ยวสิ่งเหล่านี้บ่อยๆ ราวกับผูกเป็นเนื้อคู่ตุนาหงัน คู่สร้างสมแต่ชาติปางก่อน ถูกลองของลองวิชาอยู่ร่ำไป!

(ยังมีต่อ)
-----------------------------

***เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
=============

ผมจึงไม่สงสัยเจ้าช้างผีสิงเพียงแต่นึกสงกาเป็นบ้า...เจ้าเรือนร่างมหึมาขนาดนั้น ถึงเวลาเน่าเฟะในอีก 2-3 วัน จะส่งกลิ่นตลบอบอวลป่าแตกขนาดไหน?

ยิ่งรีบสับขายิ่งช้า ใจมันโลดแล่นทะยานไปข้างหน้าไวกว่าร่าง ผมชะลอฝีเท้าบอกบักสมแซงไปก่อน ยืนรอลุงพรานตะกายมาถึง เอามือจับแขนเล็กเกร็งช่วยพยุงดึงร่างเล็กขึ้นมาเคียง หน้าพรานเฒ่าเหลืองเซียวเหลือ 2 นิ้ว ป่าตะนาวศรีมอบขุมพลัง ให้ขุมชีวิตยังชีพกับลุง แต่ความหฤโหดของมัน กำลังเอาคืน กัดกลืนพลังชีวิตลุงกะเหรี่ยงผุกร่อนอย่างช้าๆ

ไม่ติดภาระใหญ่หลวง ศึกหนักอกผีบ้าขวางหน้า ผมแทบอยากอุ้มพรานเฒ่ากลับเหมืองตอนนี้เลย...สภาพสหายพรานรุ่นปู่ผู้เคยยิ่งใหญ่ แลบอบช้ำเหลือทน มีสิทธิ์ล้มตึงง่ายๆ เหมือน อจ.เลิศจอมขมังเวทย์!

"มาลุง...ขึ้นหน้าไปผมคุมหลังเอง"

เอามือดันก้นลีบเล็กเบาๆ ตะแกหัวเราะหึ หึ รู้เจตนาไอ้หนุ่มคราวหลาน หวังดีช่วยเหลือผ่อนแรง แต่ศักดิ์ศรีจอมพรานมีหรือยอมง่ายๆ...

""ฮึ...นายทหารไม่ต้องดัน ลุงไหวยู้"...แกทำเสียงสูง ผมทำท่าโบกมือให้ทำนอง ไม่ใช่อย่างที่แกคิด...

"เปล๊า..ไม่ได้ช่วย แค่อยากรอถาม ไอ้ยักษ์ตัวนั้นเน่าขึ้นมา แถวนี้ต้องเหม็นซากบรรลัย แล้วกลิ่นจะไปถึงถ้ำมั้ย ?"

แทนคำตอบ ลุงกะหร่างควักห่อยาเส้น ม้วนๆ ส่งเข้าปากเคี้ยวหยับ เอาลิ้นดุนไว้ข้างแก้ม พักเดียวหน้าซีดเซียวมีเลือดฝาดทันควันด้วยฤทธิ์นิโคตินราคาถูก

"โอ๊ย..อย่าห่วง..เดี๋ยวไอ้พวกกินของตายก็แห่กันมากินโต๊ะ"!

ลุงเล่นสำนวน แสดงว่าร่างกายกับอารมณ์ปรับเข้าที่ ผมแสร้งทำสีหน้าดีใจ...

"เหรอ..เหรอ..ค่อยยังชั่ว..นึกว่าเหม็นตายชักแน่...ช้างตายทั้งตัว"...ผมชะงักไม่ต่อสร้อยว่า เอาใบบัวปิดไม่มิด ขืนพูดไปลุงก็ฟังสำนวนไทยๆ ไม่เข้าใจ

"อย่าดีใจนายทหาร...ไอ้ลายแถบนี้ไว้ใจบ่ได้ร้อก"!

เป็นงั้นไป ผมทำคอย่นรีบกระตุ้นบักสมกับเจ้ามอญที่กระดืบช้าๆ ด้านหน้า

"ออกแรงอีกหน่อยสม ใกล้แล้ว"

บทสนทนาเล็กน้อยช่วยผ่อนคลายรรยากาศกับความเหนื่อย ให้เวลากับการไต่เนินอีกพัก เราก็ปีนขึ้นสันเขาหักเลี้ยวขวามุ่งหน้าหาภูนมโตที่ตระหง่านชัด โดยเฉพาะมุมนี้ยอดหัวจุกโผล่ท้าทายยามไร้เมฆาบดบัง

ตรงหน้าถ้ำ ผิดคาดจังเบอร์ คุณเทพกับคุณชาติยืนคอนไอ้ปืนโตอย่างกระวนกระวาย มีสาวงามชะเง้อด้านหลัง อาจารย์กับดวงดาวอยู่ในถ้ำ...

พวกนายจ้างได้ยินเสียงปืนป่าแตก จะออกตามก็ใช่ที่ ได้แต่รอด้วยหัวใจระทึกตุ๊มต่อม

แปลกแสนแปลกอีกประการ...กองทัพอีแอ่น ยังเกาะเป็นเส้นสายสีดำพรืดทุกต้นไม้ที่รายล้อมถ้ำ รังสีสุริยันแผดกล้าหลังเที่ยงวันเล็กน้อย ไม่ส่งผลพวกมันสะดุ้งสะเทือน

ทัพอีแอ่นนับล้าน อยู่ผิดที่ผิดทางเพื่อประสงค์อันใด นี่เป็นอีกหนึ่งการบ้านข้อหินที่ควรขบคิด แก้ปริศนาให้แตก?!

------------------------------

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ" ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

สวัสดีครับ เริ่มสัปดาห์ด้วยพรมงคลจากหลวงพ่อโสธรครับ