นั่งสมาธิไม่เห็นนิมิตอะไร..ทำอย่างไรดี?

นั่งสมาธิไม่เห็นนิมิตอะไร..ทำอย่างไรดี?
​

บางคนเคยกล่าวว่า นั่งสมาธิเเล้วไม่เห็นนิมิตอะไรเลย

บางคนนั่งมาเป็นสิบปีไม่เห็นอะไรเลย

บางคนนั่งเเล้วอยากจะเห็นอย่างเดียว

บางคนนั่งเเล้วเห็นนิมิตกลับสงสัย

บางคนนั่งเเล้วเห็นนิมิตเเต่กลับไม่ได้ข้อคิดอะไรหรือธรรมอะไรจากนิมิตเลย

บางคนนั่งเเล้วเห็นนิมิตเเล้วยิ่งทำให้ตัวเองหลงตัวเอง
จริงๆเเล้วการนั่งสมาธิจุดประสงค์เพื่อความสงบมากกว่าไม่จำเป็นต้องเห็นนิมิตอะไรเลย

บางคนบอกว่านั่งสมาธิเเล้วจิตใส เเต่พอหลังออกจากสมาธิเเล้วก็กลับเป็นนิสัยเดิมๆ

ฉะนั้นการทำสมาธิสามารถทำได้ไปเรื่อยๆอย่าอยากเห็นนิมิตอย่าอยากส่งจิตไปดูโน่นดูนี่พระโบราณจารณ์บอกว่าให้ดูกายดูจิตเรานี้เเล...

ที่มา : หมอฟอร์ด

 

โมทนาด้วยครับ

เป้าหมายของศาสนาพุทธคือ ท่านสอนให้ละวาง ปล่อยวาง ความเป็นตัวเรา ของเรา

ไม่ใช่สอนเพื่อการได้ การมี ซึ่งอัตตา ตัวตน ใดๆแม้แต่นิดเดียวก็ตาม

 

ผู้ที่ตายจากมนุษย์ไปบังเกิดเป็นเทวดาชั้นต่างๆสามารถบำเพ็ญจิตให้ถึงพระนิพานได้หรือไม

ขอถามผู้รู้ครับ..คนเราตายจากภพของมนุษย์ไปบังเกิดเป็นเทวดาตามภพภูมิชั้นต่าง.สามารถบำเพ็ญเพียรต่อได้เลยโดยไม่ต้องกลับมาเกิดใหม่..เพื่อให้บรรลุถึงพระนิพพานได้หรือไม่อย่างไรครับ..ขอความอนุเคราะห์จากท่านผู้รู้ครับ..สงสัยอ่ะครับ.

 

สมาธิสมาถะมีมาก่อนพุทธกาล ก็ยังไม่สามารถหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิดสักที
ครั้นเมื่อพระพุทธองค์ทรงพบเรื่องวิปัสนา หมู่สัตว์จึงออกจากวัฏฏะสงสารกันได้ครับ

 

ถ้าจิตตื่นขึ้นมาแล้ว สามารถรู้สึกตัวได้แล้ว หมายความว่าเจริญมหาสติปัฏฐานสี่ได้แล้ว ก็เหมือนคนที่รู้เส้นทางแล้วว่าควรจะเดินอย่างไร ก็สามารถเจริญต่อได้เอง

ส่วนใหญ่แล้วเทวดาจะไมได้ภาวนากัน เพราะบนเมืองสวรรค์มันไม่มีความทุกข์แบบที่โลกมนุษย์มีกันเช่นทุกข์ทางกายนี่ไม่มีเอาเลย ดังนั้นถ้าไม่เคยหัดภาวนาจนชำนาญระดับที่รู้สึกตัวตื่นได้แล้ว ไปอยู่บนนั้นเทวดาส่วนใหญ่ ถูกกิเลสที่เรียกว่า "นันทิราคะ" หรือที่เรียกง่ายๆว่า"การเผลอเพลิน" ไมได้ภาวนากัน เพราะมองไม่ออกถูกว่าถูกกิเลสตัวนี้ครอบงำอยู่ ก็วนเวียนอยู่ในความสุขไปเรื่อยจนกว่าจะหมดบุญ

 

ได้ครับ ขึ้นอยู่กับบารมีความสามารถในการปล่อยวาง และการมีอิทธิบาท ๔ ไม่ย่อท้อ พระอนาคามีท่านก็ไปเกิดในชั้นพรหมสุทธาวาส เป็นชาติสุดท้ายแล้วท่านก็บำเพ็ญเพียรเพื่อละสังโยชน์ที่เหลือจนหมดอาสวะกิเลศ
ส่วนพระอริยะบุคคลชั้นรอง ๆ ท่านก็สามารบำเพ็ญเพื่อละสังโยชน์ต่อบนสวรรค์ที่ท่านอุบัตินั้น ถ้าท่านละสังโยชน์ที่เหลือหมดเมื่อใดท่านก็จบกิจได้เช่นกัน
ส่วนปุถุชนผู้ยังไม่เข้าถึงกระแสพระนิพพานก็ควรปฏิบัติให้ได้ให้ถึงในชาตินี้เสียก่อน เพราะถึงไม่ได้ไม่ถึง ก็ยังเป็นพลวะปัจจัยให้มีนิสัยน้อมไปสู่การปฏิบัติเพื่อละกิเลศอยู่นั่นเอง แต่ถ้าได้ถ้าถึงก็จักเป็นบุญกุศลใหญ่เหนือทรัพย์สมบัติใดที่มีอยู่ในสามโลก แต่ถ้าไม่ได้ไม่ถึงแล้วยังไม่ได้ประพฤติตนให้ใกล้ต่อพระนิพพานนั้น อันจะถึงซึ่งพระนิพพานเป็นไม่มี
มีคำกล่าวว่า ถ้าได้เห็นพระนิพพานสักครั้งโดยมีชีวิตเพียงวันเดียว ชีวิตจะเป็นกุศลมากกว่าได้เกิดมาโดยไม่พบพระนิพพานเลยแม้มีชีวิตอยู่ถึงร้อยปี

 

อยุ่ชั้นไหนก็สามารถปฎิบัติธรรมต่อได้เลย และสามารถบรรลุธรรมได้ ง่ายกว่ามนุษย์มากเพราะไม่ต้องแบกรับภาระทางโลกมีผุ้คอยให้คําสอนที่ถูกต้องนั่นก็คือ พระโพธิสัตว์ที่รอการจุติอยู่บนสวรรค์ อีกทั้งพระอริเจ้าที่อยู่บนสวรรค์ก้มีมากฉะนั้นหากตั้งใจรักษาศีล ไม่มัวเมาจนเกินไป รูจักการละสังโยชน์ให้ได้สามข้อมีใจรักพระนิพพานอย่างน้อยการบรรลุโสดาบัน ไม่ใช่เรื่องยาก
และสมัยของเรานี้หากตายไปแล้วไปเป็นเทวดาเราจะโชคดีมาก เพราะโอกาสบรรลุธรรมมีสูง เพราะพระพุทธเจ้าองค์ต่อไปคือ พระศรีอาริย์ เมื่อไหร่ท่านเสด็จขึ้นไปโปรดเทวดา บนสวรรค์แล้วเทวดาที่อยู๋ในศีลธรรม ย่อมสามารถบรรลุณรมได้หมด

 

พระอาจารย์ต่างๆท่านจะกล่าวเสมอไม่ให้ยึดติดในนิมิต เห็นก็ให้ผ่านไปอย่าไปสนใจในนิมิต พระอาจารย์บางท่านสมาธิไม่ก้าวหน้าติดนิมิต เป็น 10ปี
ไม่เห็นต้องอยากเห็นนมิตเลย นั่งสมาธิพอได้ฌาน 4 ก็ถอยฌานเอาพระไตรลักษณ์มาพิจารณา (คืออนิจจัง ทุกขัง อนัตตา)หรือเอาขันธ์ 5 ธาตุมาพิจารณา