เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

เนื้อสตางค์แดงงามแต้ๆน้อ ผมเหลืออีกองค์เดียว แต่ตอกโค้ท 9 นะ จังหวะดีๆจะนำมาออกประมูลให้หนุกหนานกับพระดีที่ไม่ต้องเสียเวลาให้ใครมาการันตี หรือประเภทขายไป พร่ำโม้น้ำลายแตกฟองว่าแท้ไป...ขี้ปากคนขาย ก็บอกพระมันแท้ทุกองค์ ลองเอาไปขายต่อหรือเอาไปคืนเถอะ วิ่งหนีป่าราบ

 

ยามอยู่หน้ากระทู้ ช่างเป็น"โมงยามแสนสุข"
เหมือนเขียนบนผืนทรายนั่นแล น้องมากิเอ๋ย

 

เป็นกุศลใหญ่หลวงทั้งกับเจ้าเหมียวและสังคมที่มันอาศัย แมวเร่ร่อนนับวันมากขึ้น เพราะจับทำหมันยาก มันเปรียวกว่าหมา ตัวเล็กหายากกว่า หลบในซอก ขึ้นหลังคา หมดปัญญาจับ อนาคตแมวกลางถนนจะมากกว่าหมากลางถนน เห็นแล้วก็เศร้าที่บางครั้งช่วยไม่ได้ ต้องอุเบกขาธรรม ท่องว่า...สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม!

 

งานเยอะแต่ไม่หนัก ถือเป็นนักบริหารที่ดี ขอให้มีงานล้นมืออย่าได้วางได้เว้นไปเรื่อยๆ น้องหมาสี่ขาจะได้มีผู้อุปถัมภ์ตามกำลังตลอดไป

 

หายใจยาวๆแผลบเดียว เลี้ยวเข้าวันพุธใกล้ถึงวันหยุดสุดสัปดาห์อีกแหล่ว...เอ้า ตั้งใจทำงานกัน ใกล้วันลุ้นแห่งชาติอีกหน-ฮ่า

 

จิ้มมาถึงทักน้องปราย แดดกำลังดีๆดันหุบพร้อมมีฝนปรอย เอากะเค้าสิ เจ้าดินฟ้าอากาศพิลึก ทำตัวไม่ถูกเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวเย็น ระวังรักษาสุขภาพกันเด้อ

 

เห็นภาพกล้วยไม้เป็นพวงสดสวยจากท่านสุวิน พร้อมคำพรสั้นแต่ดี ขอบอกว่า ชื่นตาและชื่นใจยิ่งนัก ขอบคุณมากครับ

 

ไร้ภาพแต่ไม่ขาดอักษรแทนใจ ก็พอแล้วออเจ้ามากิ สมัยโบราณส่งโปสการ์ดกว่าจะถึงให้ชื่นใจก็ตั้งหลายวัน วันนี้ส่งกันได้ทุกเมื่อที่อยากส่ง เหลือแค่เหาะไปเยี่ยมกันด้วยกายเนื้อในพริบตาเท่านั้น-ฮ่า

 

เยี่ยมครับ บุญไม่ขาดสาย กุศลอย่าขาดตอน ยามผลบุญหนุนส่งก็มาเป็นชุดไม่เว้าแหว่งกระท่อนกระแท่น อ่านเล่านั่งรถเมล์ก็น่าสนุก ไม่เคยนั่งหลายสิบปีเต็มที จะกลับระลึกถึงความหลังคงเบียดสู้คนรุ่นหนุ่มสาวบ่ไหว

 

กราบสวัสดีอาจารย์วันวิ และพี่น้องทุกท่านครับ
เรียนอาจารย์ ได้รับพระปู่ทวดทะเลซุงเรียบร้อยแล้วครับ
ขอบพระคุณอาจารย์ และคุณน้ำฝน ด้วยความเคารพครับ
ขอให้มีความสุข ความเจริญครับ

 

ทะเลซุงองค์นี้ผมซื้อมา1,000บาท เมื่อกว่า20ปีที่แล้ว ในยามที่ลพ.ทวดกำลังพุ่งแรงแซงพระทุกชนิดพรวดๆ ซื้อแพงด้วยความงามไร้ที่ติ ต่อมามีพิมพ์แปลก อุปโลกขึ้นมาหลายแบบ ราคารุ่นนี้จึงชะงัก ทั้งที่ควรจะหลักหมื่นไปตั้งนานแล้ว...ก็ดี ทำให้ผมบวกค่าทำบุญไปเพียง200บาท

โมทนาบุญต้นน้ำน้องน้อต

 

เรียน...ท่านผู้ร่วมบุญต้นน้ำ-หลวงพ่อทวด
====================

รวมรายนามและยอดปัจจัย"บุญต้นน้ำ"เที่ยวนี้ ดังนี้...

1...chaivat chinkidjakar 3,900
(ส่งมา4,300 เศษ ให้น้องสี่ขา 500)
2...natthawut_pool..... 3,500
3...tw_ch..........3,800
4...ASAP...........2,000
(ทำบุญ3อย่าง800เหลือ1,200)
5...พวงสุวรรณ์........1,200
6...พุทธเจริญ..........1,800
7...พงศ์ทวี.............1,200
8...ASAP...............1,800
(ส่งมา2,000ยกให้เว็ปหมด)
9...suthamma............900
(ส่ง1,000 ยกให้น้องสี่ขา100)
10..nott17............1,200
11..natthawut_pool.....1,800

=====รวมยอด 22,500 บาท===
(สองหมื่นสองพันห้าร้อยบาทถ้วน)

---ดำเนินการจัดส่งให้เว็ปพลังจิตเรียบร้อย

---เชิญทุกท่านผู้ร่วมบุญทั้งเคาะประมูลได้-ไม่ได้, จับสลากได้-ไม่ได้, เคาะไว-ทัน กับไม่ทันทุกท่านล้วนอยู่บนเส้นทางบุญ เชิญอธิษฐานเพื่อร่วมกันเผยแผ่พระพุทธศาสนากว้างไกลไปทั่วโลกากับเว็ปพลังจิตด้วยกัน สาธุ สาธุ สาธุ

---"บุญต้นน้ำ"เดือนนี้ ได้ไปเกือบห้าหมื่นบาท เป็นยอดบุญดี อุ่นหนาฝาคั่ง เยี่ยมยอดเกินบรรยาย!!!

 

พอมีเวลาเหลือบ้าง รีบกระโจนเข้า"ตะนาวศรั"ก่อนจะมีงานอื่นแทรกแซง ปูเสื่อรออ่านได้ครับ

 

อนุโมทนาบุญทุกท่านครับ คุณอา wanwiโอนค่าโฮส เวป เรียบร้อยแล้วครับ
​

 

ขออนุโมทนาในบุญทั้งหมดทั้งมวลกับท่านวันวิ ท่านบก และทุกๆๆท่านด้วยครับ
สาธุ สาธุ สาธุ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
====================
ความเดิม...หรือที่เรียก...ช้างกระดิกหู งูแลบลิ้น!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

จิตผนึกคุมกายอยู่หมัด ไม่ส่ายซัดวอกแวก กายที่เคยเป็นใหญ่ยอมสยบนบนอบให้จิตขึ้นครองเป็นประธาน บงการทุกอณูเรือนร่าง เสวยอารมณ์เป็นหนึ่งเดียว...

อารมณ์พุทธะเข้าครอบงำ สร้าง "มงกุฎพระพุทธเจ้า" ด้วยอำนาจบารมีวิสุทธิคุณแห่งพระพุทธองค์ ยิ่งใหญ่ล้นฟ้า ท่วมเหนือขุนคีรีทั้งปวง กำแพงปราการแก้วดั่งเหล็กเพชร ปรากฏครอบเป็นมงกุฎดุจป้อมค่ายที่มิมีวันตีแตก ผนึกพิทักษ์รักษาห้อมล้อมทั่วอาณาอย่างวิจิตรพิสดาร

ความทั้งหมดนี้ เป็นการบอกเล่าจากบักสมซึ่งเห็นภาพฉายฉานในคลองจักษุด้วยตาเนื้อ...

"ขนคึ่ก...(ขนลุก) ไปหมดเลยพี่"...มันเล่าหลังจากเหตุการณ์ผ่านไป

แต่ก่อนหน้านั้น... "เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ"!!!

ยอดไม้ใหญ่ต้นไกล แต่อยู่ใกล้หมู่คณะที่สุด หักโค่นตรงยอด เสียงครืนโครมเกรียวกราว ใบ้ไม้ร่วงปลิวไสวเหมือนโปรยเศษกระดาษว่อนผืนป่า...

กิ่งชลูดสูงสุดดังโดนมือยักษ์บิดหักจากลำต้น ท่อนหักใหญ่ขนาดท่อนซุงยักษ์ แปลงสภาพเป็นหอกโมกขศักดิ์...

หอกโมกขศักดิ์ยักษ์แค่ทับก็แบนแต้ดแต๋ นี่ดันถูกใช้เป็นซุงบิน พุ่งหวือเข้าหาผมกับลุงพรานที่นั่งเป็นเป้าบนโขดหิน

กลางสายตาแทบถลนของทุกคนยกเว้นผมกับลุงพราน...

'ตึง ตึง ตูม ตูม"...!

หอกโมกขศักดิ์จำแลง กระแทกกับบางสิ่ง ประกายไฟแลบแปลบปลาบ ซุงยักษ์แฉลบบนพื้นผิวที่มองไม่เห็น ผ่านหัวเราสองคน อานุภาพและความแรงจากการเสียดสีลม ขย่มปฐพีรอบตัวสะเทือนเลือนลั่น

ตลอดเวลาจิตผมดิ่งสงบ หารับรู้ความมีความเป็นกับสิ่งบังเกิดรอบตัว ฝากชีวิตไว้กับบารมีแห่งพุทธะ และบุญญฤทธิ์องค์ปู่ในอุ้งมือ ไม่มี "วิจิกิจฉา" ความลังเลสงสัยว่า สู้ได้หรือไม่ได้ ตายก็ต้องตาย ไม่พิศวงสงกา...

ลุงพรานเฒ่านั้นเล่า ทุ่มสมาธิกับด้ามพร้าที่ปักปลายลงกับแง่หิน หันด้านคมออกด้านหน้า

"อีโต้ตัดลม" อันบันลือ มหาเวทย์ชาวกะหร่าง ส่งพลังประสาน "มงกุฏพระพุทธเจ้า"เป็นปี่เป็นขลุ่ย เวทย์ขาวแห่งพุทธะต่อต้านมนต์มหากาฬ ตื่นตาตื่นใจ!

2 ประสานที่เคยสัมฤทธิ์ผล คงประสิทธิภาพดังเดิม...เจ้าหอกพิลึกกึกกือทำด้วยท่อนซุงยอดไม้ ถูกเหวี่ยงซัดมาอีก 2 ท่อน ทุกท่อนแฉลบกระดอนปานเรือเหาะข้ามหัวพวกเราไปตกในป่าตูมตามหมดสิ้น...

วาโยธาตุรุนแรงโหมกระหน่ำคลุ้มคลั่งหรี่กระแสบางเบา เมฆดำครองน่านฟ้าผืนใหญ่เหนือหัว ขยับเขยื้อนเคลื่อนออกเชื่องช้า

เราไม่ได้ออกอาวุธตีโต้ ผมยังคิดหาวิธีไม่พบ หากเป็นการศึก โอกาสพลั้งพลาดยังมีสูง ทัพที่เอาแต่รับ ไม่ได้รุก ย่อมไม่มีโอกาสชนะในการยุทธ อย่างมากแค่เสมอตัว ผิดยุทธวิธีการต่อสู้

แต่ตอนนี้ช่างหัวมันก่อน... เมฆดำเคลื่อนพลออกไป มันไม่โดนทำลาย แค่เพียงผละออก มีเสียงหัวเราะกระหึ่มสะท้อนอึงคะนึงไปทั้งราวป่า สลับเสียงฮึมฮัม ดังคำรามในลำคอล่องลอยปะปนในสายลม!

บางอย่างนอกจากไม่ยินดีต้อนรับ ยังเล่นหนักล่อแรง กะเอาถึงม้วยมรณัง ถ้าเรารอดเท่ากับมันทดสอบด้วยกลยุทธ์หยั่งเชิง...รู้เขา รู้เรา!

เราไม่ชนะ...มันก็ไม่แพ้ ลุงพรานเก็บมีด ผมเก็บองค์ปู่ ทุกคนกรูกันเข้ามา...

(ยังมีต่อ)

-------------------

***เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตามพรบ.ลิขสิทธิ์ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
=============

ลุงเฒ่าถอนหายใจ เอาท่อนแขนปาดเหงื่อ...

"ไอ้ถ้ำนี่มันร้าย ลุงยังเกือบตาย นายทหาร"

ผมพยักหน้ารับรู้ นึกแวบถึงเจ้าแม่จันทิมาผู้มีอดีตชาติพัวพันอย่างอัศจรรย์ยิ่งกว่าหนังแขก

เจ้าแม่ไม่อยู่แล้ว อิทธิฤทธิ์ย่านนี้น่าถูกส่งต่อครอบครองดูแลโดย 2 เทวี...เลื่อนวิทยฐานะเป็น "2เจ้าแม่"

ผมนึกหน้าสองเธอลางเลือน แต่จดรำลีลาชดช้อยงามตรึงตา ท่วงท่าสวยสง่านั้นได้!

น่าเจรจากับเธอไม่ยาก...แต่ก็อีกนั่นแหละ บางครั้งเรื่องของเทวดา ผีสางนางโกง เจ้าป่าเจ้าเขา เอาแน่เอานอนอันใดไม่ได้

พวกภพภูมิต่างมิติมักเป็นสิ่งที่เราคาดเดาผิดเสมอ!!!

ยิ่งคิด ยิ่งเป็นห่วง 4 ชีวิตในถ้ำ ผมไต่ลงจากโขด ลุงพรานแม้แก่แต่ยังแกร่ง ร่างเล็กผอมเกร็งกระโดดตามว่องไว...

"ไปถ้ำให้ไวเถอะ อาการแบบนี้ไม่สู้ดี"!

ลางสังหรณ์ของพวกเรา เป็นจริง เมื่อใช้เวลาอีกเกือบชั่วโมง เดินย้อนกลับถึงปากถ้ำ หามีเงาร่างใครออกมาต้อนรับ

พวกเราใจหายรีบผลุนผลันเข้าภายในโถงถ้ำ ก็เห็นกองไฟยังแดงคุโชน มีร่างนอนเกลื่อนตามมุม...

"พี่เทพ พี่เทพ ผมมาแล้ว"...คุณชาติร้องระล่ำระลัก ถลันไปหาร่างญาติผู้พี่ที่คุ้นตาซึ่งหลับอุตุ เพียงเขย่าแรงๆ คุณเทพก็คราง ลืมตา ส่วนลุงพรานกับผมและบักสมช่วยปลุกเจ้ามอญหนุ่มมะกับเจ้าดวง

ทุกคนตื่นตัวและตื่นเต้นแม้จะยังโผเผ ผมโล่งใจแต่ก็ยังตะหงิด เมื่อยืนมองเหนือร่างจอมขมังเวทย์ที่นอนไม่รู้สึกรู้สม

"อาจารย์...ตื่น ตื่น นอนกินบ้านกินเมือง"

ร่างอจ.เลิศสั่นตามแรงเขย่าแต่ไม่ยอมขานตอบ แม้เสียงอืออา

คุณเทพตามเข้ามาดู ร้องเรียก...

"นง...มาช่วยตรวจที...เร้ว"

คุณนงก็เหมือนหมอ รีบนั่งคุกเข่าจับชีพจร เอาไฟฉายส่องนิ้วเปิดเปลือกตาที่ขาวขุ่น ส่องม่านตาสักพักก็ร้องบอกเสียงตระหนก...

"ไม่ดีเลย ชีพจรอ่อนจัง ขาดน้ำ อาการหนักมาก ต้องเข้าโรงพยาบาล"

เธอพูดด้วยความเคยชิน เพราะรู้อยู่แก่ใจว่า ไปโรงพยาบาลตอนนี้ยากพอๆกับหาหนทางไต่สู่สวรรค์...พูดแล้วคุณนงก็เปลี่ยน...

"ช่วยกันอุ้มไปอาบแดดข้างนอกดีกว่า"

"อย่า...อันตราย อยู่ในนี้ปลอดภัยกว่า"...หนุ่มใหญ่ค้านเสียงหลง

จากนั้นเล่าสั้นๆ คร่าวๆ ด่วนจี๋ถึงการประจัญหน้ากับเจ้าถ้ำ...ผมกับลุงพรานไม่แปลกใจ มีแต่บักสมกับคุณชาติที่ฟังแล้วทำท่าสยองขน

"เอาไงดี มีหนทางอื่นช่วยประทังอาจารย์ไปก่อนมั้ย?"...ผมถามลอยๆ

"ได้น้ำเกลือ ก็ช่วยได้ อย่างน้อยพากลับถึงเหมืองก็รอด แต่กลางป่า..." สาวงามพูดแล้วเม้มปาก ด้วยความโมโห ฉุนเฉียวฉิวตัวเอง ที่พูดโง่ๆ ออกมาถึงสองครั้ง

เพียงแต่ครั้งหลังนี้ไม่โง่...จุดประกายบางอย่างสว่างวาบให้ผมฉุกคิด

"น้ำเกลือใช่มั้ยครับ"?...ผมถามย้ำให้แน่ใจ คุณนงร้องตอบ "ค่ะ"

ผมรีบรื้อค้นเป้แทบกระจุย อา...อยู่นี่เอง สมุนไพรวิเศษชิ้นสุดท้าย ยาบำรุงกำลัง บำรุงเลือด แว่นใหญ่เท่าฝ่ามือ

ผมชูให้ทุกคนดู..."โสมครับ ต้มให้อาจารย์กินแทนน้ำเกลือ...เดี๋ยวนี้"!!!

--------------------

***เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตามพรบ.ลิขสิทธิ์ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
สองท่อน
ศึกสองภพ
สะเทือน
เลือนลั่น
ถึงถ้ำครบทีม
ได้เวลา สู้

 

มันหยดเลย รวมร่างรวมตัวกันซะที ต่อจากนี้คงได้สู้กะเจ้าถ้ำอีกมันหยดล่ะครับ รอๆๆๆๆๆ พรุ่งนี้นะ พี่วัน สู้สู้ กองเชียร์ 555

 

ผมได้รับเหรียญหลวงปูทวด ปี22 แล้วครับ ต้องขอขอบพระคุณ คุณอากับ คุณน้ำฝน มากครับ