ฝันไปถึง เมืองบังบด เมืองผี แดนลับแล แล้วแต่จะเรียก

วันนี้ไปดูหนังมา ชอบและประทับใจ หนังทำได้เหมือนที่เคยเห็นในจิต 70%

ลองไปดูนะคะ สำหรับคนชอบต่างดาว ภาพสวยงามมาก ยานในเรื่องคล้ายในจินตภาพ

Valerian and the City of a Thousand Planets

ปล.ตอนอยู่ในโรง จิตทะลุมิติ กาแล็คซี่ ไปอีกห้วงมิติ มีการสื่อสารติดต่อมามากมาย
รู้สึกมีพลังงานมาก

 

ฝันแปลกประหลาด เดินอยู่กลางทะเลทราย ในชุดยิปซี อีกแล้ว
ข้ามมิติและห้วงเวลา
แต่ในจิตไม่หวาดกลัว จนพบผู้ทำนาย พร้อมกับผู้ติดตาม

เธอทำนายว่า จะเกิด ภัยพิบัติมากมาย ทุกแห่ง บนโลกที่ป้าอยู่
จงระวังตัวให้ดี

พลังงานด้านดีของระบบจักรวาลอ่อนแรงลงมาก

เป็นกลียุค และทุกข์เข็ญ คนจะฆ่ากันเอง มากมาย

ป้าได้แต่นิ่งเงียบ ผู้ทำนายบอกต่อไปว่า

การสื่อสาร เชื่อมต่อกัน ทำได้ยากขึ้น เพราะมีคลื่นแทรกมามามิติดำเปิดกว้าง
เธอบอกว่า ได้เวลาทำงานแล้ว จงอย่าหลับไหลต่อไป

 

อรุณรุ่ง ท่านขุนทั้งสี่ ก็เตรียมขึ้นม้า เพื่อออกเดินทางไปพบนายเหนือหัวของตน
พ่อบ้านและสมัครพรรคพวก ก็ชักม้ามาหา ก่อนที่ขุนสิงห์ จะออกเดินทาง ขุนสิงห์ให้
แปลกใจอยู่ครามครัน พ่อบ้านต้องการอันใดกันแน่

พ่อบ้านลงจากหลังม้าเป็นการให้เกียรติ แล้วตรงมาหาขุนทองซึ่งอาวุโสที่สุด
"ท่านขุน พวกข้าอยากจะไถ่โทษ ที่พ่อหมอได้ทำการอันมิควร ทำให้เดือดร้อนกายใจ
พวกข้าขออาสา ติดตามขบวนท่าน ไปที่อโยธยา แล้วจักมารอที่ค่าย หากพวกท่านจัก
กลับมาที่หมู่บ้าน ก็จะติดตามมาส่ง กะไรเสียพวกข้าก็ขึ้นล่อง ชำนาญทาง จักได้
ย่นเพลาไปได้หลายเพลา"

ท่านขุนทั้งสามได้แต่แคลงใจ แต่ขุนทองตรึกตรอง แล้วพยักหน้าเบาๆ เป็นสัญญาน
"เชิญ พ่อบ้าน นำทางเถิด"

 

ตามอ่านอยู่นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
^__^

 

ท่านขุนทั้งสี่ พร้อสสมัครพรรคพวกของพ่อบ้าน ก็ออกเดินทางจากหมู่บ้านแห่งนั้น
การเดินทางเป็นไปอย่างทรหดอดทน พักน้อย ไม่มีใครปริปากบ่น ขบวนของท่านขุน รวม
กับกลุ่มพ่อบ้าน ราว 15 คน พ่อบ้านชำนาญจริง ดั่งคำกล่าวอ้าง เพียงล่วงราตรีเดียว
ก็มาถึงย่านเมืองสุพรรณบุรี พ่อบ้านพาลัดเลาะ เข้าออกตามหมู่บ้าน เลียบหมู่บ้านบ้าง
แต่ย่นเพลาไปได้อักโข

 

ขุนแก้วลอบสังเกตุอากัปกริยาของพ่อบ้านแลพรรคพวก ดูเข้มแข็งเอาการเอางาน
ขุนแก้วได้แต่ตรึกตรองในใจ " น่าเสียดายฝีมือ น่าจักรักชาติบ้านเมือง ใยต้องเป็นโจร
เยี่ยงนี้" ไม่ใช่เพียงขุนแก้วที่คิดเยี่ยงนั้น ขุนทองก็เช่นกัน

รุ่งสาง ขุนทั้งสี่ แลกลุ่มพ่อบ้านต่างมุ่งตรงเข้าสู่อโยธยา ฝนห่าใหญ่ตกลงมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
พ่อบ้านลังเล จักวกเข้าหมู่บ้านหาที่หลบฝน แต่ขุนสิงห์กลับชักม้ามุ่งหน้า ไม่สนใจผู้ใด
ใจคิดไปถึงเจ้าพี่ทั้งสอง

 

ท่านขุนทั้งสามหนาวจนสั่น แต่ก็ไม่กล้าทิ้งขุนสิงห์ ควบตะบึงม้าตามประชิดตัว
พ่อบ้านก็ชักม้าตามติดมา ขบวนท่านขุน ่ฝ่าสายฝน จนถึงกำแพงเมืองชั้นนอก
เพียงไม่ถึงสองราตรี ขบวนก็เดินทางถึงอโยธยา

 

เมื่อเข้าสู่กำแพงเมือง ทหารของเจ้าหอหน้าก็มารอรับ พวกพ่อบ้านลังเลอยู่
ทหารของเจ้าหอหน้า บอกข่าวว่า ให้พวกพ่อบ้านรอที่นอกเขตเมือง ที่ที่เคยพบ
หากมีข่าวใด จะส่งม้าเร็วไป

พ่อบ้านดูลังเล แต่ก็มิกล้าขัดโองการ

 

สิงห์หนาวจนสั่น แต่ก็มิปริปากบ่น ใจให้อุ่นนัก ที่จะได้พบเจ้าพี่

 

สิงห์ควบม้าเข้าไปได้เพียงเขตพระราชฐานชั้นนอก ก็ต้องลงเดินต่อ ท่านขุนทั้งสี่ ถูกพาไปยังเรือนพักรับรอง มีข้าวปลาอาหาร เสื้อผ้ารอพร้อมสรรพ สิงห์รีบชำระร่างกายให้สะอาด รอพบเจ้าพี่

หันไปมองทั้งขุนทั้งสาม แม้อ่อนเพลียร่างกาย แต่ก็ดูตื่นเต้นไม่แพ้กัน เป็นเวลาอันควรที่สิงห์
แลท่านขุน จบภารกิจ แม้จะอ่อนล้า แต่เมื่อมีนางกำนัลหน้ามลมาตาม ท่านขุนทั้งสี่ ก็รีบลุกตามไปอย่างคล่องแคล่ว

 

ในเขตพระราชฐานชั้นนอก แม้จะมีทหารยามตามจุดต่างๆ แต่ท่านขุนทั้งสี่ ในชุดพระราชทาน
ก็ดูมีสง่าราศรี เป็นที่จับตาในท่าทางยามขยับกายา จนทั้งสี่ มาถึงห้องที่เปิดรอไว้ นางกำนัลก็
ค้อมศรีษะให้ แล้วเดินจากไป สิงห์รีบก้าวข้ามบานประตูไปตามใจที่ร้อนรน

แม้จะเป็นราตรีล่วงมาจนดึก ในห้องจุดเทียนอยู่สว่างไสว พื้นกระดานขัดเป็นมันวาว มีท่านขุนนั่งอยู่หน้า พระที่นั่งหลายคน ล้วนแต่งชุดเครื่องแบบพระราชทาน สิงห์ให้ชะงัก นึกว่าท่านพี่จักให้
พบเป็นการส่วนพระองค์ แต่บรรยากาศช่างเป็นพิธีการนัก สิงห์ค่อยๆ คลานเข่า ไประหว่างแถว
ยังไม่เห็นท่านพี่ทั้ง 2 พระองค์ ทุกท่านในห้องนั้น นั่งนิ่งดั่งหุ่นดินเผาปั้น ดูเคร่งขรึมนัก

 

ด้วยใจอันร้อนมิทันได้คิดอันใด ขุนสิงห์ ก็คลานเข่า มาถึงกลางที่ ท่านขุนนั่งเป็นสองฝั่ง
อย่างเป็นระเบียบ หันมาดู เพื่อนเกลอ ท่านขุนทั้งสาม กลับหมอบอยู่ท้ายแถว ขณะที่ขุนสิงห์
กำลังละล้าละลัง จะไปทางไหนดี ก็ได้ยินเสียง
" เจ้าหอหน้า เสด็จ"

ท่านขุนทั้งหลายที่นั่งอยู่ ก็ถวายบังคมหมอบกราบ อย่างเป็นระเบียบ สิงห์ก็เช่นกัน

สิงหก้มหน้า ได้ยินเสียงฝีเท้าเบาๆ แต่หนักแน่น แล้วก็รู้สึกถึงก้อนบางอย่างที่วิ่งมาจุก
ที่คอ รู้สึกคิดถึงเจ้าพี่ เหมือนจากกันไปนานแสนนาน

ได้ยินพระสุรเสียงดุดัน เอ่ยเบาๆ แต่กังวานไปทั่วห้อง
"ไม่ต้องมากพิธี การใดก็เร่งแถลงเถิด เพลาล่วงราตรี"

 

ท่านขุนทุกคน ยังนิ่งเงียบกริบ ขุนสิงห์ก็มิกล้าเงยหน้า รู้สึกถึงพระอารมณ์ที่
ราวกับคลื่นร้อนๆ ที่ปะทะมาไม่หยุด ยังไม่ทันได้คิดต่อ ก็ได้ยินพระสุรเสียง
"ขุนสิงห์ ใยไม่รู้จักที่ทางของตน มาขวางกลางทางเยี่ยงนี้ ท่านพ่อพระยา
ของเจ้ามิได้สอนฤา ว่าเข้าเจ้าเข้านายทำกันเยี่ยงไร ฤาไม่รู้จักเจ้านาย อยาก
จักนั่งจักนอนที่ไหนก็ได้ เหมือนบ่าวไม่รู้จักนาย"

ขุนสิงห์ร้อนไปทั้งหน้า มิกล้าเงยหน้าขึ้นสบพระพักตร์ ไม่กล้ากวนน้ำให้ขุ่น
"ขุนสิงห์ มีตาหามีแววไม่ ท่านขุนทั้งหลาย แบ่งฝักแบ่งฝ่าย ใยพ่อไม่รู้จักเข้าฝักเข้าฝ่าย
จักมานั่งกลางที่กลางทางกะไร หากข้าจักเดินผ่านไป คงต้องเหยียบเจ้าให้จมธรณี
เช่นนั่นฤา ขุนสิงห์"

ขุนสิงห์คนเลือดร้อน ได้ฟังก็ให้อายแทบแทรกแผ่นดินหนี

"ข้าถามเจ้า ใยมิตอบ ขุนสิงห์ จักเป็นจระเข้ขวางคลองอีกนานฤาไม่ มาขยับมาไกล้ๆข้า
จักได้มิเสียแรง จักได้เหยียบให้จมธรณีเสียเลย หากเจ้ายังขวางข้า"

ขุนสิงห์ กลืนน้ำลาย รู้สึกกลัวใจเจ้าพี่ คลานเข้าไป จนเห็นพระบาท อยู่ตรงหน้า ก็ค่อยๆ กราบ
แทบพระบาท
"สิงห์ มาแล้ว ท่านพี่"

ได้ยินเสียง ฮึ จมูก

"ข้านึกว่า ลืมเสียแล้ว ขุนสิงห์ เจ้าชีวิตแลวิญญานของท่านขุน คือผู้ใด"

สิงห์กลืนน้ำลาย

"ไม่เคยลืมแม้ลมหายใจเข้าออก พะย่ะคะ"

 

ขอเชิญเป็นเจ้าภาพกฐินสามัคคีวัดลี้หลวง
อำเภอลี้ จังหวัดลำพูน ประจำปี พ.ศ.๒๕๖๐
ถวายองค์กฐินวันที่ ๒๗ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๖๐
ตรงกับวันพระ ขึ้น ๘ ค่ำ เดือน ๑๒

คณะเจ้าภาพ คณะศรัทธาวัดลี้หลวงขอเชิญทุกท่านได้ร่วมสร้างกุศลบารมีบุญกฐินร่วมกันโดยจตุปัจจัยบริวารกฐินจักได้นำไปใช้ในการ...
-ติดตั้งระบบไฟฟ้าศาลาหลวงพ่ออิ่มบุญ
-ติดกระจกบานหน้าต่างประตู
-ทาสีศาลาฯลฯ
ให้เเล้วเสร็จเพื่อใช้ในการพระศาสนาสืบไป

ท่านผู้มีความประสงค์เป็นเจ้าภาพกฐิน* โปรดแจ้งชื่อเพื่อทางวัดจักได้จัดพิมพ์ในใบฎีกาบอกบุญ
*ร่วมเป็นเจ้าภาพกฐินตามกำลังศรัทธา
*แจ้งรายชื่อได้ที่ inbox หรือใน Line กรุณาแจ้งรายชื่อภายใน
วันที่ ๑๕ กันยายน ๒๕๖๐ เพื่อจัดพิมพ์และส่งซองฎีกาให้ทาง ปณ.
ขอทุกท่านที่มีจิตศรัทธาจงเป็นผู้ประสบแต่ความสุข ความเจริญ เจริญด้วยลาภ ยศ ธนสารสมบัติเป็นกำลังให้แก่พระพุทธศาสนาสืบไปทุกท่านเทอญ...

พระปลัดณัฏฐกิตติ์ นาถสีโล
สำนักงานเจ้าคณะตำบลลี้ เขต๑
วัดลี้หลวง ๑๓๓ หมู่ ๖ ต.ลี้ อ.ลี้ จ.ลำพูน ๕๑๑๑๐
โทร.093 5155818
ผู้แทนคณะกรรมการวัดลี้หลวง

 

สิงห์ได้ยินเสียงผีเท้า ที่เดินมาอย่างเร่งรีบ ของชายฉกรรจ์กลุ่มหนึ่ง มาหยุดที่หน้าประตู
เจ้าหอหน้า ผินพระพักตร์ไปยัง บานประตู ใบหน้าดูเคร่งขรึมนัก สิงห์จักเคลื่อนกายจักไปนั่ง
ข้างท่านขุมกลุ่มของตน แต่สายพระเนตรอันดุดัน ตวัดมาเสียก่อน สิงห์มิกล้าขยับ ได้แต่
นั่งข้างพระบาท

แล้วเสียงฝีเท้าที่หยุดหน้าประตู ก็ก้าวเข้ามา ท่านขุนท่านนึง ก็ก้าวเข้ามา ผิวคล้ำเกรียมจนเป็น
สีทองแดง ร่างกายบึกบึนนัก ใบหน้าท่านขุนดูอ่อนล้า เสื้อผ้า เนื้อตัว ดั่งไปคลุกฝุ่นมา
แต่สิงห์มองเห็นความมุ่งมั่นและแข็งกร้าว จากดวงตาของท่านขุนได้ ท่านขุนก้าวเข้ามา
เหงื่อยังโซมกาย เสื้อผ้าอาบเหงื่อแนบไปกับตัว

ท่านขุนคลานเข้ามาไกล้ ส่วนท่านขุนท่านอื่นที่ติดตามมา อีก 5 ท่านก็ถวายบังคม แล้วคลานไปนั่งที่ปลายแถว ขณะนี้ ในห้องโล่งนั้น แน่นขนัด ไปด้วยเหล่าท่านขุน ราว 30 ชีวิต

ท่านขุนร่างใหญ่ หันไปสบตาขุนแก้วแวบนึง เมื่อมาถึงหน้าพระพักตร์ ท่านขุนก็ถวายบังคม
" ข้าพระพุทธเจ้า ขุนมิ่ง ขอถวายรายงาน พระพุทธเจ้าข้า"

แล้วสาวตาอันดุดันของท่านขุน ก็เลื่อนมาประสานสายตา กับขุนสิงห์ ที่นั่งหน้าพระพักตร์
สิงห์รู้สึกได้ถึงมนต์คาถา ที่รายล้อมขุนมิ่ง ดั่งคาถาของทั้งสองจะลอยวนออกจากกายา มา
ปะทะกัน แต่ถูกสยบด้วยบารมีของเจ้าหอหน้า

"การทางเมืองสุพรรณบุรี แลเขตเมืองวิเศษชัยชาญ สำเร็จลุล่วง พระพุทธเจ้าข้า"

เจ้าหอหน้าพระพักตร์เรียบเฉย พยักพระพักตร์เป็นสัญญาน

"หากการอาณาบริเวณรอบเขตเมืองอโยธยา ลุล่วง ก็ถึงเพลาที่จักตระเวณขึ้นเหนือ
รอบเขตเมืองสองแคว ยังมิสงบนัก ยังแบ่งฝักฝ่าย เพลานี้พระอนุชายังกำราบไม่สิ้น"

"ที่ข้าเรียกรวมพวกเจ้า เพื่อให้ขวัญกำลังใจ ขอพวกเจ้าจงอย่าย่อท้อในการทำงาน
เพื่อแผ่นดิน แม้จักอยู่คนละหัวเมือง แต่จงรู้ว่า เรามีพ่ออยู่หัวองค์เดียวกัน เพลานี้
ศึกยังไม่ระอุ แต่ไฟก็โหมเชื้อขึ้น จงอย่าให้ไฟโหมลุก ต้องตัดไฟเสียแต่ต้นลม"

"เพลาล่วงราตรี จงกลับไปพักเถิด เพลาพรุ่ง จงพร้อมเพรียงกันที่ท้องพระโรง
ต่อหน้าพ่ออยู่หัว จงสดับฟังพ่อข้าออกราชการ "

ท่านขุนทั้งหลาย พร้อมเพรียงกันถวายบังคม เจ้าหอหน้าเสด็จลุกออกจากพระที่นั่ง
แล้วทรงพระดำเนิน โดยไม่หันมามองสิงห์อีก

 

สิงห์ไม่กล้าเอ่ยเรียก เจ้าหอหน้า ด้วยเดาพระอารมณ์ไม่ถูก ได้แต่เก็บความสงสัย
หลายอย่างในใจ เจ้าพี่เล็ก คงมิได้ มาในครานี้ หรือไร

ใยเจ้าหอหน้าถึงเรียกประชุมเพลาราตรี ท่านขุนตั้งมาก แต่มิได้กล่าวราชการอันใดเลย
ท่านขุนทั้งหลายออกจากห้อง เหลือเพียงขุนสิงห์ ที่นั่งมิรู้เรื่องอยู หน้าแท่นประทับ

ขนาดที่กำลังครุ่นคิด มิรู้การใด ก็ได้ยินพระสุรเสียงของเจ้าหอหน้า ซึ่งเดินมาจากหลัง
ฉากไม้อันงดงามหลังที่ประทับ
"ขุนสิงห์ จักนั่งจนอรุณรุ่งเลยฤา มิรู้จักที่จักทาง ใยไม่ตามไปเฝ้าข้า อยู่ป่า รู้จัก
หน้าที่ตน มาอยู่เมืองมิเท่าไร จักกระด้างกระเดื่อง ข้าว่าคงไม่พ้นโดนอาญา"

ขุนสิงห์ สะดุ้ง รีบลุกตามเจ้าหอหน้าไปทันที แม้ท่านจักดุ แต่ขุนสิงห์กลับรู้สึกใจพองนัก

 

วันนี้มีคนติดต่อมา อยากนำเรื่องของพี่สิงห์ ไปเล่าใน Youtube น่าสนใจดีค่ะ
เรื่องจักได้แพร่หลาย ถ้าเสร็จแล้วยังไง ก็ลองไปติดตามฟังกันนะคะ น่าจะสนุกทีเดียวค่ะ

อ้อ คนเล่าอยากได้ภาพประกอบ ไปลงในคลิป ใครมีฝีมือ อยากร่วมงานครานี้
ก็เชิญส่งภาพมาให้ป้าได้นะคะ LINE ID:kwan1981

ปล.ป้าเปิดดูดวง 1 เดือน หาเงินทำบุญกฐิน แถวลำพูน เชียงใหม่ สิ้นปี นะจ๊ะ
ก.ย.นี้นะ คิวเกือบเต็มละ

 

เจ้าหอหน้า เดินผ่านทะลุไปหลังฉากไม้ ผ่านไปอีกห้อง ฝีเท้าเงียบสงบ ดั่งพยัคฆ์
ท่านไม่ตรัสการใด การเดินตามเจ้าหอหน้า เหมือนไม่มีสิ้นสุด เดินผ่านหลายอาคาร
ทหารยามเริ่มหายไป สิงห์กำลังละล้าละลัง ด้วยเริ่มสำเนียกว่า ตนเหมือนกำลังจะล่วงล้ำ
เข้าไปฝ่ายใน ซึ่งเป็นการมิบังควร ด้วยตนเป็นบุรุษ ถือเป็นอาญาร้ายแรง

 

เจ้าหอหน้า ตรัสลอยลมมา ดั่งรู้ใจสิงห์
"ข้าคือเจ้าของแผ่นดินแลเวียงวัง จักเกรงกฎ เกรงอาญาใดใต้แผ่นดินนี้ หากข้าสั่งจงทำ"

สิงห์กลืนน้ำลาย แล้วรีบสืบเท้า ตามไปจนเกือบชิดพระวรกายเจ้าหอหน้า

คืนนั้น ช่างยาวนานสำหรับสิงห์นัก

 

เจ้าหอหน้า ดำเนินไปจนตำหนักใน ส่วนพระองค์ อันงดงาม แลอัครฐาน
สมเป็นอโยธยา เมืองแห่งทองคำ งดงามยิ่งนักเมื่อ เนื้อทองต้องแสงจันทร์

สิงห์ละลานตานัก กับความวิจิตรงดงาม ของตำหนักฝ่ายใน