เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

พี่สุธรรมาอยู่กรมอุทยานฯ หรือกรมป่าไม้ครับ

 

โพสท์ยังค้างบ้าง แต่ขอไว้ตอบพรุ่งนี้
เพื่อให้ได้เนื้อหามากขึ้นอีกหน่อย
ลุยกันเลยครับ

 

แหม....มันน่าจะได้ออกงิ้วพะบู๊เลี๊ยะพะกันสักยกสองยก ท่าจะมันส์หยด

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ผมบอกคุณเทพอย่ากังวล นั่งข้างกองไฟกับผมนี่แหละ ถ้ามันมาผมลุยเอง!

พูดไม่ทันขาดคำ ลมกลางคืนก็กระหน่ำโครมใหญ่ เปลวไฟ กองฟืนกระเด็น ลูกไฟ
กระจายทั่วลาน ผมกำหลวงปู่ลุกขึ้นยืน จิกปลายเท้ากับแม่พระธรณี กำหนดจิตมั่น
เอาองค์หลวงปู่เป็นแก่นกลางแห่งจิต บริกรรม"มงกุฏพระพุทธเจ้า" คาบเดียว 9 จบ
หยิบไฟฉาย ถือปืนเดินไปทางแอ่งน้ำตก...

มันตระหง่านอยู่นั่น...อสูรน้ำร่างมหึมาในแก่นกายผู้หญิง ตัวมันชะลูดสูงเหนือยอด
ไม้เทียมฟ้า ไฟฉายในมือผม ส่องผ่านทะลุร่างมันไปเป็นลำแสง เป็นรูปที่ไม่มีร่าง
เป็นความว่างแต่มีตัวตน คนไม่เคยผจญ ต้องจับไข้หัวโกร๋นหรือหัวใจวายตาย!!

ผมกำหนดจิตถามมันง่ายๆ..."ต้องการอะไร ใยยังรังควาญพวกเรา?"

"ข้าหิว" มันตอบทางจิต..."เลือด2-3หยดไม่พอ ส่งมาคน ข้าจะปล่อยพวกแกไป"

"รอตรงนี้" ผมเจรจาทางจิตกับมัน ดึงมีดมาขีดเป็นเส้นตรงกั้นเป็นปราการด้วย
มหามงกุฏพระพุทธเจ้า หันกลับมาที่กองไฟ บอกคุณเทพห้ามลุก ห้ามวิ่ง ห้าม
ร้อง มองดูเฉยๆ ผมเยือกเย็นอย่างประหลาด เย็นอย่างไม่เคยเป็น หยิบกระติก
น้ำ รินใส่ฝาเอาหลวงปู่แช่ หยิบกระสุนเอาน้ำมนต์แตะ2-3หยด ใส่แทนลูกเดิม
ที่สไลด์ออกจากรังเพลิง

เดินกลับไปที่มันยังผงาดร่าง โงนง้ำท้องฟ้า ผมยิงใส่โดยไม่ต้องเล็งไม่สนว่ายิง
ใส่อากาศไปตรงไหน ใหญ่เท่าภูเขาขนาดนั้น ไอ้ดวงดาวไม่เคยยิงปืน ยังยิงถูก!

อสูรกายหวีดก้อง ร้องโอดโอย รูปที่ไร้ร่างของมันถูกลูกซองเบอร์ห้ากระจายผ่าน
เหมือนหมอกควันที่เราเอาไม้จิ้มทะลุไปอีกด้าน ผิดกันที่ นี่คือรูกระสุนดาวกระจาย
นับรูไม่ถ้วน และรูไม่คืนร่างกลับมาต่อกันติด ร่างมันโงนเงนแล้วหดตัวลง ดังนักมา
ยากล เล่นกลย้ายร่างอำพรางตา หดเหลือเท่าคนธรรมดา ผู้ชายหน้าตาหมองเศร้า
ในแสงไฟฉายส่องผ่าน

มันแสยะเหมือนยิ้ม ตาแดงก่ำไม่สะท้อนไฟฉาย มันหลับตา แล้วลืมอีกครั้ง ดวงตาสี
แดงหายวับ กลายเป็นตาคน เฉกเช่นเรา ภาพเหล่านี้ เปลี่ยนเร็วกลางแสงไฟ ราวกับ
ปีศาจกำลังเล่นภาพสามมิติ ให้ผมชมโดยไม่ต้องสวมแว่น

หรือนี่เป็นการปลดเปลื้องวิญญาณ ถอดถอนมิติปีศาจ โดยผมไม่ตั้งใจ รื้อพันธนาการ
อสุรกายผีน้ำที่เฝ้าซากรากษสมานาน รอกัดกินเหยื่อเพื่อเอามาเป็นตัวแทน แต่ป่าลึก
ดงดิบมันจะหาเหยื่อได้จากไหน ?นอกจากส่ำสัตว์ที่มันไม่ชอบ เลือดและเนื้อไม่หอม
หวาน เหมือนเลือดเนื้อมนุษย์ มันจึงทุกข์ทรมานอยู่กลางแอ่งน้ำตก นานแสนนาน

เจ้าปีศาจเล่นภาพลวงตาตาหนสุดท้าย กลายเป็นชาวบ้านซอมซ่อ เป็นภาพก่อนตาย
แล้วร่างละลายหายไป ทิ้งไว้เพียงคลื่นสั่นสะเทือนผะแผ่ว...มันล่องลอยสอดแทรก
เสียงน้ำตกครืนโครม กลางละอองฝอยน้ำเย็นเยือกที่ลมหอบมาชโลมร่างและใบหน้า
ผมเปียกชื้น ผมยังได้ยินชัดทางโสตและนาฆะประสาท...

----------ขอ--ขอบ--ใจ ----------

 

สุดยอดเลยครับคุณอาสมกับที่ตั้งตารอวันไหนไม่ได้อ่านเหมือนกินข้าวไม่อร่อยนอนไม่ค่อยหลับ สงสัยจะเสพติดกระทู้นี้แล้วครับ ขอบพระคุณมากครับ

 

พลังเสียงลูกซองทำป่าตื่น คนตื่น ทุกคนตื่นมาห้อมล้อมกองไฟ แต่ผมไล่ไปนอน
ทั้งลุงพรานกับคุณชาติิที่เพิ่งเข้านอนไม่ถึงสองชั่วโมง...คุณนงก็ตื่น ด้วยหน้าตา
สดชื่น ไม่งัวเงีย

ผมทำเฉยเสีย ไม่ไล่เธอเข้าเพิงหมาแหงน ตอนที่เธอบอกว่าอยากนั่งข้างกองไฟ
สักพัก...คนสำคัญ อาจารย์เลิศ ผมบอกเชิญนอนเอาแรงเถิด เมื่อกี้ยิงงูตัวใหญ่ ไล่
มันไปแล้ว ตาเรียวคม ราวงูจงอางของแกมีแววสงสัย แต่คงเป็นเพราะ ไม่ได้กินมื้อ
เย็น ด้วยถือศีลบางอย่าง ร่างกายระโหย สมาธิร่วงโรยตามวัย แกยอมกลับเข้าเต้นท์
นอนโดยดี

คุณนงกระชับเสื้อหนาเดินป่า แต่มีเสื้อนอนหนาทับง่ายๆอีกตัวกอดอกเดินเข้ามานั่ง
ใกล้ผม กองไฟเหลือเราสามคน ผม คุณนง คุณเทพ ซึ่งหายตื่นตะลึงจากฉากสามมิติ
เหนือธรรมชาติ ผู้อาวุโสที่สุดในวง ยื่นกระติกบรั่นดีให้คุณนง เธอรับมาแตะริมฝีปาก
แบบที่เรียกว่า ซิบ ซิบ แล้วส่งคืน ใบหน้างามสะท้อนแสงจากกองไฟระเรื่อ

แล้วเธอก็เริ่มเล่าเรื่องเหมือนการเล่านิทานรอบกองไฟ "พันหนึ่งทิวา-อาหรับราตรี"
มหากาพย์ยอดนิยายชาวทะเลทราย

เพียงแต่เราสามอยู่กันท่ามกลาง แมกไม้ ขุนเขา น้ำตก ส่ำเสียงวิหคราตรี ห่างไกล
ความแห้งแล้งระอุของทะเลทราย ปานนรกกับสวรรค์!!!

เรื่องเล่าของเราก็ไม่มากมายขนาดพันหนึ่งทิวา เป็นแค่เศษเสี้ยวแห่งทิวาวันนี้ เมื่อ
คุณนงลงสรงสำราญแอ่งน้ำตก ฮัมเพลงให้ผมรู้ ครู่เดียวเธอเห็นว่า มีสาหร่ายกลุ่ม
ใหญ่ ลอยตะคุ่มใต้น้ำเข้ามาใกล้ ด้วยความสงสัย เพราะแอ่งน้ำตกใสสะอาด ควรจะ
ปราศจากพืชน้ำชนิดนี้ คุณนงจึงลุยน้ำไปหา ก้มตัวจะหยิบกลุ่มสาหร่ายขึ้นดู...

ทันใด...สาหร่ายก็ทะลึ่งพรวดเหนือน้ำก่อนโดนมือเธอแตะ คุณนงผงะหงายหลัง
มันรวดเร็วมาก เพียงชั่วพริบตา อ้าปากหวีดร้องยังไม่ทัน มือยักษา ขยุ้มผมเธอ
กระชาก ผงกกลับมาข้างหน้า จับหัวคว่ำกดกับพื้นน้ำ ลากเธอลงไปน้ำลึก คุณนง
สู้สุดชีวิตตะกายมือไม้ ขาถีบสุดตัว แต่รู้ว่า สู้มันไม่ได้แน่ กับพละกำลังที่กระชาก
ทึ้งเหมือนรัดตรึงไว้ เจ็บไปทั้งหนังหัว

วูบสุดท้ายก่อนปล่อยร่างลอยตามแรงมือกระชากหรือจมลง คุณนงรู้สึกเหมือนมี
เชือกหรือบางสิ่งรัดข้อเท้าเธอไว้ ดึงชักคะเย่อกับอสูรน้ำ ทำให้เธอมีพลังฮึดเฮือก
สำคัญที่สุดของชีวิต เธอสู้ด้วยพลังก็อกสอง เอามือตะกุยเพื่อดึงมือมันออก แล้ว
ได้ยินเสียงเหนือหัว ตูม !ตูม! ตูม !แก้วหูแทบแตก

ผมถามคุณนง ตอนอจ.เลิศทำพิธี มีความรู้สึกอย่างไรบ้าง?

ฮึ...คุณนงร้อง สั่นหัว...เฉยๆไม่รู้สึกอะไรเลย เมื่อยที่นั่งนานด้วยซ้ำ!

 

พัก ราตรีสวัสดิ์ละครับท่านผู้อ่านที่รัก
เขียนได้ห้าท่อน ยาวมาก
คงจุใจนักอ่าน เมื่อยนิ้ว เมื่อยตาพอควร
เจอกันพรุ่งนี้เช่นเคยครับ

 

ราตรีสวัสดิ์เช่นกันครับ

 

สนุกตื่นเต้นมากครับแถมได้เรียนรู้อะไรหลายๆเรื่อง สติ สมาธิ การเข้าถึงจิตในการทำให้พระคาถามีความศักดิ์สิทธิ์เท่าทวีคูณ ร่วมถึงความศักดิ์สิทธิ์ในพระคาถามงกุฎพระพุทธเจ้า( ขออัญเชิญคุณแห่งพระพุทธเจ้าอันวิเศษคุณแห่งกระแสพระนิพพานอันประเสริฐซึ่งพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ทรงสรรเสริญแล้วจงเป็นมหาวิภูษิตาภรณ์ประดับด้วยมงกุฎทิพย์และเครื่องทรงแห่งพระเจ้ามหาจักรพรรดิครอบคลุมข้าพเจ้าตลอดกาลทุกเมื่อเทอญ”)ขอบพระคุณคุณอา wanwi มากๆครับ

 

ขอบคุณครับคุณอา
วันนี้หลายตอนมาก รักษาสุขภาพด้วยครับ
แฟนคลับนับวันยิ่งมากขึ้นทุกทีๆ คงเหมือนผมสมัยที่อ่านใหม่ๆ
มาอ่านหลังท่านอื่น ผมก็เร่งอ่าน ว่างก็รีบอ่าน จนมาทัน ณปัจจุบัน
ผมเชื่อ สมาชิกหลายท่านก็เป็นแบบผม อ่านกันจนติดงอมแงม กลายมาเป็นแฟนคลับกันทั้งนั้น
นั่งรออ่านกันแบบวันต่อวันกันเลยทีเดียว

 

สนุกตื่นเต้นทุกตอน ขอบคุณมากๆครับ

 

สนุกจริงๆ แต่ผมเป็นคนเข้าใจยาก กระสุนแตะน้ำมนต์พระท่ากระดานทำให้พรายน้ำไปผุดไปเกิดได้ นับว่าท่านศักดิ์สิทธิ์จริงๆ ถือเป็นของวิเศษที่หาได้ยาก ไม่เคยได้ยินว่ามีวัตถุมงคลไหนส่งพรายไปผุดไปเกิดได้นอกจากทำให้ผีพรายหลีกหนีไป หรือพระกรรมฐานพระอริยะเจ้าท่านแผ่เมตตาไปให้ นี่นับว่าของวิเศษจริงๆ

 

ไม่ได้อ่านมาหลายวันตามรวดเดียวเลยขอบคุณท่านผู้เขียนมากครับ ด้วยภาษาที่พรรณาอย่างลึกซึ้ง ยังคงความสนุกตื่นเต้น ลุ้นระทึก น่าติดตามอย่างไม่รู้เบื่อ อยู่ในทุกๆตอน ขอตามติดการผจญภัยของพี่เอ็กจนสุดหล้า และเป็นกำลังใจให้ท่านผู้เขียนสร้างสรรค์ผลงานต่อไป ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ ^^"

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
ระทึกใจจริงๆกับคุณเอ็กซ์
(บทคาถานำมาปรับใช้
ในชีวิตประจำวันได้อย่างไรดีครับคุณอา)

 

ขอบคุนครับคุณอา ได้อ่านสักนิด สักหน่อย แค่นี้ก้อหลับฝันดีแล้ว ราตรีสวัสดิ์ทุกท่านครับ

 

แป๊บๆ มาถึงหน้า 70 แล้ว ตามอ่านรวดเดียว 2 ตอน อิ่มเอมใจกันไป

รอติดตามตอนต่อไปครับผม

 

กำลังสนุกเชียวครับ ใกล้จุดไคลแมกซ์แล้วเมื่อถึงถ้ำเหล็กไหล อะไรจะเกิดขึ้น ต้องรอลุ้นอย่างเดียว
พักผ่อนเต็มที่ครับคุณลุงและเพื่อนนักอ่านทุกท่าน ราตรีสวัสดิ์ครับ

 

น้องบีเอ็มราตรีสวัสดิ์
ผมมาอรุณสวัสดิ์และกัน
เจอกันอีกทีช่วงสายัณห์สวัสดิ์นะ

 

อ่านแบบนี้ก็ดีครับ สอง-สามวันอ่านที
ได้น้ำ ได้เนื้อจุใจ เพราะผมเขียนยาวขึ้น
ให้สมใจแฟนคลับที่เพิ่มมากตลอดเวลา ขอบคุณครับ