เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

กระทู้ไปไวมาก เพราะโพสท์ล้นหลาม
และผมต้องตามตอบไม่ละลด...ไม่ยอม
ทิ้งมิตรรักนักอ่านท่านใดไว้ข้างหลัง เป็นนิสัย
ผมครับ ทำอะไรแล้วต้องให้พึงใจทั่วถ้วนหน้า
มีเรื่องแจกพระนี่แหละที่หนักใจมาก
เพราะคนไม่ได้มีมากกว่าคนได้...แต่ก็หวังว่า

ทุกคนคงเข้าใจเจตนา!!!

 

ไม่ทันนี่ แสดงวา่ชื่อไม่อยู่ในลิสท์แน่นอน
ใจเย็นนะครับ ผ่านชุดแรกไปก่อน ยังมีอีก
มวยไม่ใช่ยกเดียวครับ น้องบิ๊ก

 

ขอบคุณมากครับ

 

สงบจริงรึน้องบานชื่น
สงครามยังไม่จบ อย่าเพิ่งนับศพ
จบง่ายก็ไม่ใช่เรื่องนี้

 

ยังมีเวลาครับน้องบาซู ทำนุบำรุงที่เหลืออยู่ให้ดี
ถนอมกล่อมเลี้ยงให้ป่ายังเป็นป่า อย่าหดหายกว่านี้
ไม่ช้าก็คงมีป่าจริงๆ ให้รุ่นลูกหลานเหลนท่องอีกครา
อ่านเก่งมากครับ ที่ตามทัน ใช้เวลานานมั้ยครับ..อยากรู้

 

ติดตามอยู่ครับ ขนาดงานยุ่งเพียงใด ก็ต้องเฝ้าคอยเข้ามาอ่าน เป็นเรื่องเสพติด ที่ไม่ขาดในชีวิตประจำวันได้ เมื่อก่อนคิดว่ามีเรื่องผจญภัย หลักธรรม และพระเครื่อง แต่มีเรื่องกระทิงเขาอ่อนยิ่งเพิ่มรสชาติของเนื้อหา จนมิอาจพลาดติดตามได้

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
==============================

ได้เวลาอาหารเย็น เป็นมื้อง่ายๆ ชาวกรุงเริ่มกินง่ายตามพวกเรา คุณเทพ
ผ่านการเดินป่ามาพอควรปรับตัวไว คุณนงกับคุณชาติก็ไหลตามสถานะ
การณ์ได้ง่าย อาจารย์เลิศไม่กินมื้อเย็น แกจะถือศีล เิพื่อไปทำพิธีคืนเพ็ญ
15 ค่ำ ในถ้ำวันรุ่งขึ้น แต่วันนี้อาจารย์บ่นเหนื่อย เพราะร่ายมนต์เจรจากับ
อสูรน้ำยกใหญ่-ขอพักเรียกพลังสมาธิคืน!

ผมจัดเวรยามสองคู่ จากหกโมงเย็นถึงเที่ยงคืน ให้ลุงพรานปืนโบราณคู่คุณ
ชาติ สมิงแก่ประสบการณ์สูงเป็นพี่เลี้ยงเสือหนุ่มขี้เมาใจร้อน ผลัดสุดท้ายผม
คู่กับคุณเทพผู้ปราดเปรื่อง ประกบกับผู้เรืองเดช บักสมเป็นตัวเสริม อยากมา
ช่วยช่วงไหนก็ได้ตามอัธยาศัย

คุณนงยังไม่ยอมนอนเต้นท์ ให้อาจารย์เลิศนอนคู่กับคุณเทพดังเดิม เธอมุด
เข้าถุงนอนใต้เพิงหมาแหงนกันน้ำค้างอย่างดี มีไฟกองเล็กที่ผมจัดให้ปลาย
เท้า เรานอนเป็นดาวล้อมเดือนสวยงาม ทุกตำแหน่งดูแลง่าย การนั่งยามให้
นั่งคนละฟากกองไฟ หันหลังให้เพียงเท่านี้ คืนสองของทริปท่องไพรน่าฉลุย

ความมืดโรยตัวรวดเร็ว ความเย็นยะเยือกกดทับแต่ไม่ทารุณ ใต้เงาไม้ใหญ่
ทุกต้น ต้านลม กันน้ำค้างได้ดี มีเพียงความหนาวที่ลอยอ่้อยอิ่งมาจากผืนน้ำ
ส่งพลังเย็นเล็ดรอดเพิ่มอุณหภูมิ ส่วนด้านบนกบาล ลมและน้ำค้างถูกกางกั้น
โดย ไฟ เพิง กับหลังคาใบไม้

ผมหลับสบายจนลุงพรานมาสะกิดปลุกเปลี่ยนยาม...ตัวลุงคลานเข้านอนที่ว่าง
วางปืนปูผ้า ซุนไฟปลายเท้า ปัดเนื้อตัวเล็กน้อย บิดตัวกร๊อบ แล้วห่อตัวเข้าผ้า
ผืนบาง ดึงผ้าขาวม้าคลุมตา คลุมหัวหลับทันทีเหมือนบิดกุญแจดับเครื่องยนต์

คุณเทพตามมาที่กองไฟไม่ช้านัก นายทุนชาวกรุงเตรียมพร้อมมีบรั่นดีในกระติก
เล็ก จิบทีละนิดแก้หนาว แกส่งให้ผมบอก..."อุ่นเครื่องหน่อย"..ผมขอบคุณ
แต่ปฏิเสธไม่รับ บอกตรงๆว่า แพ้กอฮอล์ ดื่มแล้วลมพิษขึ้น คุณเทพก็ไม่เสีย
มารยาทคะยั้นคะยอ

ผมเดินสำรวจบริเวณแค้มป์ ส่องไปทางเสียงน้ำตกโครมครามห่างไปหน่อย
เสียงน้ำไม่มีโมงยามหยุดพัก แนวป่าใต้น้ำตก มีดวงตาแวววามสะท้อนแสง
ไฟกลับมาหลายสิบคู่ สัตว์กลางคืนลงกินน้ำ ไม่กระสา กลิ่นอันตราย หรือ
วี่แววไอ้ลาย รึ นยอมทิ้งพวกเราจริงๆ?

แกล้งเดินเฉียดไปทางซุ้มคุณนง ที่อยู่ไม่ห่างจากผมนั่งยามไม่เกิน7-8ก้าว
ผมมองเห็นลางๆ ช่วยเขี่ยไฟให้แรงขึ้น มองเห็นถุงนอน สองถุงตะคุ่ม หลับ
สนิททั้งคู่ด้วยความเหนื่อย ตระหนก อ่อนเพลีย

กลับมานั่งยามที่กองไฟ คุณเทพเหยียดเอกเขนกฝั่งตรงข้าม เราคุยข้ามกอง
ไฟโดยไม่มองหน้า คุณเทพถามว่า ผมทำอะไรมา? ทำไมมาอยู่เหมือง? ยัง
หนุ่มแน่น เก่งมากใยไม่อยู่เมือง?...แกยิงคำถามเป็นชุด ผมต้องเรียบเรียงคำ
ตอบทีละข้อ ส่วนตัวคุณเทพผมไม่กล้าถามกลับ ด้วยวัยที่ต่างกันมาก ผมควร
รอจนกว่าแกจะเล่า ถ้าไม่เล่าก็แล้วไป

ผมอยากถามแกแค่ว่า เดินป่าครั้งนี้ เที่ยวถ้ำอย่างเดียวจริงหรือ?

 

ผมคันคะเยอเพราะเห็นไส้ใน เครื่องเคราองค์ประกอบที่อาจารย์เลิศเผยโฉม
แต่จนแล้วจนเล่า ก็ไม่ได้ปริปากถาม คุณเทพก็คุยเรื่องอื่นเรื่อยเปื่อย ซาฟารี
อัฟริกา สัตว์ป่าพันธุ์แปลกหายากที่เจอในทุ่งหญ้าสะวันน่า ผมฟังเพลินจนลืม
ล้วงความลับคับอกจากแก

"ฮ้าววว์...ยังง่วงเหมือนนะเนี่ย" คุณเทพเปิดปากหาวหลังจากโม้นาน...ผม
บอกงั้น เอาสักงีบก็ได้ข้างกองไฟนี่เลย ผมนั่งเป็นเพื่อนสบายใจได้

คุณเทพส่งเสียงอือข้ามมาว่า..."เอา น้องพรานนั่งคนเดียวก่อน ผมของีบนิด
เดียว"...ว่าแล้วก็เอนนอนดื้อๆ ผมอดขำ...พวกชาวกรุง คิดว่าตัวเองกระดูก
เหล็ก เจอพิษป่าเข้าไป ครางฮือเป็น นกถืดทือทุกราย!

อากาศยะเยือกก็จริง แต่ไอร้อนฉ่า จากไฟกองมหึมาช่วยได้ ผมนั่งขัดสมาธิ
ปืนพาดตัก เหม่อมองเงาไม้รอบตัวเพลินๆ ก็ได้ยินเสียงพิกล มาจากคุณเทพ
ที่หลับไปพัก

แกทำเสียงคราง เหมือนถูกใจบางสิ่ง เสียงผู้ชายพึงใจ เมื่อกำลังอยู่ในห้วง
กามารมณ์หรือดำกฤษณา ผมอธิบายไม่ถูก รู้แต่ว่า มันใช่!!

ผมยันเข่า ลุกมองคุณเทพที่กำลังยกสองแขนขึ้นชู ท่าโอบกอดผู้หญิง แต่ไม่มี
อะไรในสายตา ผมเห็นเพียงความว่างของอากาศ กลางแสงสว่างกองไฟ

ยังไม่พอ แกผลุดลุกนั่งทำท่าตระกองกอด หน้าซุกไซร้อากาศ ทำปากจู๋จูบจ๊วบจ๊าบ...ชักเละแล้ว อย่ากระนั้นเลย ผมลุกขึ้นช้าๆ ยกปืนระวัง เตรียมอ้อม
กองไฟไปใกล้ เผื่อผิดท่าจะได้รวบตัว

ทันใด คุณเทพก็กระโดดผึงจากท่านั่ง ตะโกนลั่น...

"อย่าไป...อย่าทิ้งผม" วิ่งลิ่วไปทางน้ำตกทันที วิ่งตัวเปล่าไม่เอาปืน ผมวาง
ปืนพุ่งสุดตัวเหมือนนักรักบี้ ก้านยาวผมได้เปรียบ ทีเดียวถึง แท็กด้านหลัง
รวบตัวทัน ล้มกลิ้งทั้งคู่ คุณเทพหลับตา ชกเปะปะ มือไม้ปัดป่าย ราวคนบ้า
ผมรีบถอดองค์หลวงปู่คล้องคอหมับ ปากท่องมหาคาถา"มงกุฏพระพุทธเจ้า"
เป่าพรวดเต็มหน้า ทั้งลม ทั้งน้ำลายกระจาย

 

กำลังลุ้นมันส์ๆ เลยครับคุณอา จบซะแล้ว เป็นกำลังใจให้น่ะครับ ติดงอมแงม จะลงแดงเหมือนติดยาแล้วครับ

 

นายทุนชาวกรุงสะดุ้งเฮือก ตาเหลือกขาว ตัวอ่อนระทวยในอ้อมแขน ผมรีบ
วางนอนราบกับพื้น หันไปคว้าปืนก่อนเพื่ออุ่นใจ ลากแกกลับมา ข้างกองไฟ
ถอดหลวงปู่ออกคืนคอตัวเอง เอามือตบหน้าเบาๆปลุกสติ

"คุณเทพตื่น เกิดอะไรขึ้น?"...ผมก้มพูดกรอกเข้าใบหู ไม่อยากเสียงดังให้ตื่น
กันทั้งแค้มป์

เสียงเรอเอิ้ก แล้วคุณเทพก็ลืมตา หน้ากลางแสงไฟสาดจับเหรอหราไม่รู้เรื่อง

"โทษทีน้องพราน ผมเผลอหลับนานนิดนึง...มา มาช่วยนั่งยามเป็นเพื่อน" ว่า
แล้วทำท่าลุกขึ้น ก่อนร้อง "เอ๊ะ" เอามือกุมขมับ ผมรีบจับแขนไว้...

"นอนก่อน อย่าเพิ่งลุกก็ได้ครับ"

คุณเทพจับแขนผมตอบบีบแน่น ท่าทางเปลี่ยนเป็นประหลาดใจกึ่งตกใจ

"ผมฝันแปลกน้องพราน...ฝันว่ามีผู้หญิงเดินขึ้นมาจากน้ำตก เข้ามากอด ชวน
ผมทำโน่น นี่ แล้วจู่ๆก็ลุกขึ้นวิ่งหนี ผมวิ่งตาม เป็นไง เป็นกัน เหมือนจริงที่สุด
ไม่เหมือนฝันสักนิด"...คุณเทพเล่าสีหน้ากังวล

ผมเชื่อว่าเป็นเรื่องจริง...เหตุเพิ่งเกิดสดร้อนไม่เกินห้านาที ความทรงจำคุณเทพ
ยังไม่ถูกลบจากจิตสำนึก หรือสมอง

รีบเล่าสิ่งตาเห็น และช่วยไว้ให้คุณเทพฟัง แล้วถามว่า...

"ผู้หญิง แบบไหนครับ?"

คุณเทพหลับตา เอามือบีบขมับ เค้นความทรงจำสดๆร้อนๆออกมา...

"สวยมาก สวยยิ่งกว่านางไม้ ชวนผมไปอยู่ด้วย เธอบอกบ้านอยู่แถวน้ำตกนี่เอง"

มนตราหย่าศึกอาจารย์เลิศไม่เป็นผล มันละจากผู้หญิง หันมาจัดการผู้ชาย หรืออสูรน้ำในแอ่งน้ำตก มีหลายตน?

 

ครับ ตอนนี้มีครบเครื่อง แต่ก็นำเสนอยากสุดๆ
ติดตามไปเรื่อยๆ จะรู้ความคลาสสิค

 

สิ่งแรกที่มองหา คือ นักขุดกรุ ติดหนึบเลย มีลุ้นตลอด ขอบคุณที่เอื้อเฟื้อถ่ายทอดให้ได้อ่าน
ขอบคุณค่ะ

 

อย่าเพิ่งลงแดง มียาแก้ให้ทุกวันครับ

 

ยินดีมากครับ นักอ่านที่ลงด้วย"ค่ะ"ยังมีไม่มาก
ชักชวนเพื่อนมาอ่านเรื่องดีดี กันมั่งนะครับ
ขอบคุณการติดตาม

 

ขอบคุณครับ กลายเป็นกระทู้ที่ผมต้องเข้าทุกบ่ายและค่ำไปละ ^^

 

พักแล้วครับ พบกันหลังมื้อเย็น
ขอให้มีความสุขกับการอ่านครับ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
ท่าจะยาวตอนนี้
ยาวๆหน่อยก็ดีครับ
ชุ่มชื่นกวนใจนัก

 

ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้ครับ

อ่านเพลินจริงๆ

ตามต่อคืนนี้

 

แวะมาทักทายครับ อาจจะห่างหายไปบ้าง ด้วยภาระหน้าที่ แต่ไม่เคยลืม ยังติดตามอ่านตลอดครับ

 

อ่านตั้งแต่เริ่มลง ทุกวันนี้ติดหนึบเลย สนุกตื่นเต้นแถมมีสาระความรู้อีกเพียบ ชอบมากครับ