การนำอาหารไปวางไว้เต็มโต๊ะเพื่อเซ่นไหว้ผี คุณเชื่อว่าจะมีผีมากินอาหารนั้นจริงๆไหม

การนำอาหารไปวางไว้เต็มโต๊ะเพื่อเซ่นไหว้ผี คุณเชื่อว่าจะมีผีมากินอาหารนั้นจริงๆไหม

ถ้ากิน ทำไมผีต้องมากินเฉพาะอาหารที่เขานำมาเซ่นไหว้
ทำไมผีถึงไม่ไปกินอาหารที่เขาทำวางขายตามท้องตลาด
ซึ่งถ้าจะกินก็น่าจะกินได้ เพราะผีคือผี ไม่มีใครมองเห็น กินแล้วไม่ต้องจ่ายเงินก็ได้

 

กำลังจิตไม่พอ
หรือบารมีไม่มาก
ความสามารถในการทำได้มีข้อจำกัด
ไม่ว่าการไปไหนมาไหนหรือการทำอะไรได้
เป็นที่มาของการเชิญและอนุญาตครับ
ปล.หมายถึงผีๆ ที่ยังต้องการบุญเป็นหลัก
เพื่อยกระดับจิตให้ให้มีความสบาย
เป็นอันดับแรกนะครับ ส่วนที่กิน
กินแบบนามธรรม ถ้าเราลามากิน
อาหารนั้นจะจืดๆครับ
ส่วนตัวเรียกกินแบบเสพธาตุครับ

 

จริงๆเลยครับพี่นพ

อาหารจืดหมดรสชาติเรื่องจริง พวกนี้จะกินไอทิพย์ของอาหาร ไปหมด ทำให้อาหารที่มีรสชาติกลับจืดห่วยแตกสิ้นดี ขนาดผมให้ถวายเทวดา ยังรู้สึกจืดเลย

 

จากเท่าที่ผมเคยได้ยินมาและเคยเจอกับตัวเองก็คือ อาหารที่ใช้เซ่นผีแล้ว จะบูดเน่าเสียรวดเร็วมาก บูดเร็วกว่าอาหารทั่วไป

 

แต่ที่ผมแปลกใจคือ เหตุใดพวกผีจึงไม่อาจแอบไปขโมยกินอาหารที่เขาทำวางขายตามร้านข้าวแกงได้
หรือว่า ในเมืองผีก็มีตำรวจผี
หรือว่า เป็นเพราะกฏแห่งกรรม ในเมื่อเขาไม่ได้อุทิศให้ พวกผีก็จะไปหยิบจับขึ้นมากินไม่ได้

 

ต้องมี permission นี่เอง

 

แต่ละบริเวณมักจะมีเจ้าที่ครับ หน้าที่อย่างหนึ่งคือ
ดูแลบริเวณที่ตนเองรับผิดชอบครับ
อย่างเช่นคนเชื้อสายจีน
ก็มี ตี่จู่เอี๊ยะ อย่างไทยก็ศาลต่างๆ
หรือไม่ก็เทวดาประจำบ้าน
เทวดาอากาศ ผู้เป็นใหญ่บริเวณนั้น
ผู้ดูแลบริเวณเฉพาะที่นั้นๆ
อะไรอย่างนี้เป็นต้นครับ...

ทั่วๆไปนะครับ วิญญานเนาะ คือ ถ้าตายแล้ว
รูปกายยังอยู่ในลักษณะเหมือนชุดที่ตัวเองส่วมใส่
และดูรูปร่างหน้าตาเหมือนคนทั่วๆไป
ปกติระดับนี้ความสามารถในการไปไหนมาไหนจากบริเวณ
ที่ตัวเองอยู่จะน้อยครับ แค่ออกไปพ้นซัก ไม่กี่เมตร
จะเหนื่อยคล้ายๆเราปั่นจักรยานขึ้นเนินนั่นหละครับ..
ต่อให้อายุซักเกือบสองร้อยปีนะครับ (กรณีนี้คือไม่ได้รับบุญเลย
อยู่ได้ด้วยการมีศีล ๕ อย่างเดียว ณ ก่อนที่จะตาย
ต่อให้อายุซักเกือบสองร้อยปีก็ไปใกล้ๆก็เหนื่อยครับ
นี่ประสบการณ์ตรงจากเจ้ใบเตย อายุ ๑๘๖ ปีข้างบ้านข้าพเจ้าเลยครับ
อยู่เพราะติดเครื่องประดับชิ้นเดียว)

นี่คือพูดให้พอเห็นภาพครับ เพื่อจะพอเข้าใจ
ลักษณะดวงวิญญานที่ ดูเหมือนคน แต่ว่า
รูปร่างดูไม่สวยงามได้ คิดว่า น่าจะพอ
ประมาณ ถึงความสามารถในการทำอะไรได้บ้างนะครับ

ยกเว้นพวกที่เหมือนคนอยู่มานานมาก ผิวออกดำๆเหมือนถ่าน
พวกนี้พอไปไหนมาไหนได้ แต่ก็ต้องดูว่า จะมีเจ้าที่อีกหรือเปล่า
บริเวณที่ตนจะไปด้วยครับ

การวางของเซ่นไหว้ และทำพิธีเชื้อเชิญ
ก็เสมือนแสงนำทางในการให้ไปรับประทานอาหาร
ในรูปนามธรรมได้ชั่วคราวนั่นเองครับ​​​
ปล.พวกที่เหมือนคนเนี่ยแต่รูปร่างดูไม่สวยไม่งาม เค้าจะ
ทั้งหนาว ทั้งมืด ทั้งหิว ความเป็นทิพย์ไม่มี
ในระดับที่จะสนองกิเลสเพื่อให้ตนเองสบายได้เหมือนภูมิเทวดาขึ้นไปครับ
เนื่องจากผลกรรมที่ตนเองได้กระทำไว้สมัยเป็นมนุษย์
ดังนั้นหากว่า เค้าสามารถปรากฏให้เราเห็นได้แม้เพียง
เสี้ยววินาที นั่นหมายความว่า เค้าแทบจะใช้พลังงานทั้งหมด
ในช่วงที่เค้าสิ้นอายุไข
ของเค้าแล้วสำหรับการปรากฏ
โดยมากทำได้แค่ ให้เราพอรู้สึกเหมือนมีใครตาม
หรือแค่ทำเสียงดังจัวหวะเดียวไม่มีหางเสียงแล้วหยุด
แค่เคาะโน้นนี่นั่น จังหวะเดียวแล้วหยุดแบบไม่มีลากเสียง
แค่นี้ก็ใช้แรงมากแล้วสำหรับพวกนี้ครับ
ส่วนตัวพอเข้าใจประเด็นนี้ จึงมักแนะนำสมาชิกว่า
อย่าไปสวดมนต์ไล่เค้า อย่าพึ่งไปขอบารมีครูบาร์
อาจารย์เพื่อไล่เค้า เพราะถ้าเค้ามีเจตนาร้ายจริงๆ
เจ้าที่เทวดาประจำตัวเราคงไปปล่อยให้เค้าเข้ามาใกล้เราได้ครับ
ยกเว้นว่าเป็นเจ้ากรรมนายเวรเรา หรือเป็นอุปทานในใจลึกของเรา
หรือเป็นวิญญานบรรพบุรษเราอย่างนี้จะเข้าใกล้เราได้
ทั่วไปแล้ว อย่าไปกลัวเค้า(เพราะเค้าปรากฏ
และทำได้แค่นั้นจริงๆ)...

บางดวงวิญญานที่ส่วนตัวเห็นด้วยตาเปล่า
มีเคสหนึ่งเมื่อ ๖ ปีก่อนหน้าเค้าหายไปครึ่งหนึ่งเลยครับ
เพราะว่ารถจักรยานล้มแล้วโดนรถใหญ่
ทับจนหน้าหายไป เค้าก็ปรากฏได้แบบ
ที่หน้าหายไปครึ่งหนึ่งนั่นหละครับ..
ถามว่าตอนเห็นตกใจไหม (ตกใจซิครับ)
แต่รีบดึงสติกลับมาให้เร็วแล้วก็อุทิศส่วนไปครับ

ดังนั้นหากใครเจอก็ตาม พยายามตั้งสติไว้ครับ
และให้พยายามนึกถึงบุญที่เราทำมา โดยอ้างพระรัตนตรัย
ไว้ให้เป็นประธาน แล้วรวมบุญเรา และอุทิศให้เค้าซะ
ก็จบแล้วครับ ไม่มีอะไรมากหรอกครับ....
การอุทิศส่วนกุศลเป็นอะไรที่มนุษย์ทำได้ง่ายๆครับ
เป็นสิ่งหนึ่งที่เราได้เปรียบกายทิพย์ทั้งหลาย
นอกจากเรื่องความสามารถในการสร้างสติทางธรรมครับ
ที่กายทิพย์ก็ทำไม่ได้เหมือนเราๆที่มีกายเนื้อเพราะสติ
ทางธรรมเกิดขึ้นได้ ต้องสร้างที่ฐานที่มีกาย
อย่างมนุษย์เราๆเท่านั้นครับ(^_^)