โพสต์เรตติ้ง
| ได้รับ: | ให้: | |
|---|---|---|
 |
1,733 | 2,418 |
|
0 | 0 |
|
0 | 0 |
|
0 | 0 |
|
0 | 0 |
|
0 | 0 |
|
0 | 0 |
|
0 | 0 |
- ที่ตั้ง:
- s้ๅuvๅยvoJ
- อาชีพ:
- เจ้าของร้าน
แชร์หน้านี้
- Loading...
- Loading...
-
เกี่ยวกับ
- ที่ตั้ง:
- s้ๅuvๅยvoJ
- อาชีพ:
- เจ้าของร้าน
- แนะนำตัวเอง:
-
เป็นคน จ.อุบลฯ โดยกำเนิด
ม.๖ แม่โดนอาจาร์ยหลอกให้เขียนใบลาออกจากโรงเรียน(ไม่รู้ท่านคิดอะไรถึงอยากให้ผมออกจากโรงเรียน แต่ก็ถือว่าเป็นพระคุณที่ทำให้ผมได้มีวันนี้)
๑๙ ติดยา เสพและขาย ญาติไม่รับเป็นญาติ เป็นที่ต้องการตัวของตำรวจ
๒๐ หัดภาวนา ไม่ได้เรื่องอะไรเพราะติดในนิมิต(จิตไม่เคยรวมสักครั้ง)
๒๑ เกณฑ์ทหาร ทหารเมินไม่อยากรับ,ออกบวช เป็นพระสังกัดนิกาย ธรรมยุตินิกาย บวชได้วันที่ ๒ จิตรวม ออกจากสมาธิ เห็นอะไรไม่บอก แต่โง่ ไม่โอปนะยิโก
๒๗ สึกเิพราะไม่มีเครื่องอยู่ ไม่ทำอะไรกินข้าวชาวบ้านไปวันๆ (ตกนรกกี่ขุมก็ไม่รู้)
๒๘ ทำงานทุกอย่าง หาเงิน หลงกลับไปขายยา อีกครั้ง โชคยังดีที่รองผู้กำกับท่านมีเมตตา มาบอกให้เลิก (ทุกวันนี้ยังจำประโยคที่ท่านกล่าวได้ไม่มีวันลืม)
ปัจจุบัน(๒๕๕๓) มีร้านขายของเป็นของตัวเองกับภรรยา ๒ ร้าน พออยู่พอกินแต่ยังไม่รวย
สรุปแล้ว ว่าจะเอาชีวิตของตัวเองมาแต่งนิยายขายดีเปล่านี่(ขนาดตอนคบกับภรรยายังไม่ได้แต่งงาน ก็โดนกีดขวาง พ่อแฟนเกียจยิ่งกว่าอะไรในโลก (เน่าสนิท) หลังแต่งประมาณ ๑ ปี สั่งพ่อตาให้ทำอะไรก็ทำ บอกให้ขายรถยังขาย)
พอดีกว่าประเด๋วได้แต่นิยายจริงๆ
http://www.vcharkarn.com/varticle/?catid=147ปฏิสัมพันธ์
ลายเซ็น
"รัก...รัก...รัก...รัก...รัก... = หลง...หลง...หลง...หลง...หลง..." - Loading...