อัลบั้มพระ ประวัติ และวัตถุมงคล

สวัสดีครับพี่โญ วันนี้นัดทานข้าวกับเพื่อนๆที่ทำงานเก่าครับ...

 

งามมากๆครับพี่เอ๊ะ...

 

กราบครูบาขาวปี

ยินดีกับพี่ตี๋ด้วยครับ ครูบา ถ้าได้อ่านประวัติท่านแล้ว ถือว่า พระเครื่องท่าน บูชาได้สนิทใจครับพี่

 

เหรียญเกลียวเชือกหมดจากวัดแล้วนะครับ.....

 

มีข้อมูลอื่น ๆ ประกอบไหมครับน้องกูน

 

​

คุณวุฒิพอจะทราบหรือเปล่าครับว่าผ้ายันต์ผืนนี้ทันหลวงพ่อโอดหรือเปล่าครับ ขอบพระคุณครับ....

 

รู้สึกที่วัดเขียนข้อมูลปีสร้างไว้ แต่ผมจำไม่ได้แล้ว ครับ...

 

พิมพ์พระออกมาในแนวแข็งๆไปหน่อยครับคุณกูน...เพราะปั้นแบบเราใช้โปรแกรมug...tool ก็ไม่มีดอกเล็กๆที่จะเก็บรายละเอียดต่างๆได้ครับ...

 

สวัสดีพี่เอ๊ะ พี่กูน พี่โญ พี่ตี๋ น้องเอ๋ และทุกๆท่าน

 

แค่นี้ก็สุดยอดแล้วครับพี่เอ๊ะ ขออนุโมทนากับเจตนาการสร้างที่ดีในครั้งนี้ด้วยครับ...

 

พระอรหันต์กลางกรุง
คำสอนของพระอรหันต์กลางกรุง
คนเราเมื่อมีลาภ ก็มีเสื่อมลาภ
เมื่อมียศ ก็มีเสื่อมยศ
เมื่อมีสุข ก็มีทุกข์
เมื่อมีสรรเสริญ ก็มีนินทา
เป็นของคู่กันมาเช่นนี้
จะไปถืออะไรกับปากมนุษย์
ถึงจะดีแสนดี มันก็ติ
ถึงจะชั่วแสนชั่ว มันก็ชม
นับประสาอะไร พระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐเลิศยิ่งกว่ามนุษย์และเทวดา
ยังมีมารผจญ ยังมีคนนินทาติเตียน
ปุถุชนอย่างเราจะรอดพ้นจากโลกะธรรมดังกล่าวแล้วไม่ได้
ต้องคิดเสียว่า เขาจะติก็ช่าง ชมก็ช่าง
เราไม่ได้ทำอะไรให้เขาเดือดเนื้อร้อนใจ
ก่อนที่เราจะทำอะไร เราคิดแล้วว่าไม่เดือดร้อนแก่ตัวเราและคนอื่นเราจึงทำ
ใครจะนินทาว่าใส่ร้ายอย่างไรก็ช่างเขา
บุญเราทำ กรรมเราไม่สร้าง
พยายามสงบกาย สงบวาจา สงบใจ
จะต้องไปกังวล กลัวใครติเตียนทำไม
ไม่เห็นมีประโยชน์ เปลืองความคิดเปล่า ๆ

คำสอนเรื่องโลกธรรมแปดประการ
ของท่านธมฺมวิตกฺโกภิกขุ (เจ้าคุณนรฯ) วัดเทพศิรินทราวาส กรุงเทพฯ


ท่านธมฺมวิตกฺโกภิกขุ มีนามเดิมว่า ตรึก จินตยานนท์ ท่านเกิดเมื่อวันที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2440 ตรงกับวันเสาร์ ขึ้น 15 ค่ำ เดือน 3 ปีระกา เป็นวันมาฆบูชา

หลังจากจบการศึกษาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ จากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง ท่านได้เข้ารับราชการในกรมมหาดเล็ก ต่อมาได้รับพระราชทานเลื่อนตำแหน่งหน้าที่การงานขึ้นมาเป็นเจ้ากรมห้องพระบรรทม มีบรรดาศักดิ์เป็น พระยานรรัตนราชมานิต และได้รับโปรดเกล้าฯ ให้เป็นองคมนตรีของรัชกาลที่ 6

สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (เจริญ ญาณวโร)
พระอุปัชฌาย์ และกัลยาณมิตรในทางธรรม ของท่านธมฺมวิตกฺโกภิกขุ

ท่านรับราชการจนกระทั่งรัชกาลที่ 6 สวรรคต จึงได้อุปสมบทเพื่ออุทิศถวายพระราชกุศล เมื่อวันที่ 24 มีนาคม พ.ศ. 2468 ที่วัดเทพศิรินทราวาส กรุงเทพมหานคร มีสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (เจริญ ญาณวโร) เป็นพระอุปัชฌาย์ ท่านธมฺมวิตกฺโกภิกขุมักกล่าวเสมอ ๆ ว่า "สมเด็จฯ ท่านไม่ใช่พระธรรมดานะ สมเด็จฯ ท่านเป็นพระอริยบุคคลแล้ว"

ท่านธมฺมวิตกฺโกภิกขุ เป็นผู้อดทน มีความเพียร การทำวัตรเช้า-เย็น ท่านทำโดยตลอดไม่เคยขาด มีงดอยู่วันเดียวคือวันที่ท่านอาพาธเพราะถูกงูกัด สมเด็จอุปัชฌาย์ได้บอกให้ท่านงดสักวัน ท่านก็งดวันนั้นหนึ่งวัน ตลอดเวลาสี่สิบกว่าปี ท่านงดทำวัตรเพียงวันเดียว

ระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 ผู้คนในกรุงเทพฯ ได้อพยพหนีภัยไปอยู่ต่างจังหวัดกันเป็นส่วนมาก ไม่เว้นแม้แต่พระสงฆ์ในวัดเทพศิรินทร์ แต่ท่านธมฺมวิตกฺโกภิกขุ ยังคงอยู่ที่กุฏิของท่านตลอดระยะเวลาสงคราม ครั้งหนึ่งท่านเห็นเครื่องบินมาบินวนอยู่หลายรอบ และทิ้งระเบิดลงมา ระเบิดลูกแรกตกลงข้างโบสถ์ แต่ไม่ระเบิด ภายหลังได้ติดต่อเจ้าหน้าที่มาขุดเอาไป ท่านบอกว่า พระเชียงแสนและพระประธานในโบสถ์ศักดิ์สิทธิ์ ถ้าลูกระเบิดที่ตกลงมานั้นระเบิดขึ้นมา โบสถ์ก็คงพังเสียหายมาก ส่วนระเบิดอีกสองลูกไปตกถูกตึกแม้นนฤมิตของโรงเรียนวัดเทพศิรินทร์ และตึกที่ทำการของการรถไฟแห่งประเทศไทย พังพินาศ

ท่านธมฺมวิตกฺโกภิกขุ อยู่ในวัดเทพศิรินทราวาส ตลอดระยะเวลาสงครามโดยปลอดภัย เวลากลางคืนท่านก็ลงจำวัดในหีบศพ แล้วใช้จีวรคลุมหีบศพต่างมุ้ง ท่านบอกว่า หากพลาดพลั้งระเบิดตกลงมา เวลาคนมาเก็บศพก็ไม่ลำบาก
ในบั้นปลายชีวิต ท่านธมฺมวิตกฺโกภิกขุ อาพาธด้วยโรคมะเร็งที่ลำคอ แผลมะเร็งมีขนาดใหญ่มาก แต่ท่านก็มิได้แสดงความเจ็บปวดให้ญาติโยมเห็น ยังคงลงโบสถ์ ทำวัตรเช้าเย็น และสนทนากับญาติโยมเป็นปรกติ

การสวดมนต์ทำวัตรในโบสถ์เช้าเย็น ท่านธมฺมวิตกฺโกภิกขุ จะเป็นผู้นำสวดทุกวัน ทั้ง ๆ ที่ท่านเป็นแผลมะเร็งที่คอขนาดใหญ่มาก แต่เวลาสวดมนต์ เสียงสวดมนต์ของท่านจะดังมาก เป็นที่น่าอัศจรรย์

คุณหมอไพบูลย์ บุษปธำรง เป็นหมอคนเดียวที่ท่านธมฺมวิตกฺโกภิกขุอนุญาตให้ชำระแผลมะเร็งให้ท่านตั้งแต่เริ่มแรกที่แผลแตก ประมาณกลางปี พ.ศ. 2513 หลังจากชำระแผลเสร็จแล้ว ท่านจะสวดให้พรแด่ทุก ๆ คนด้วย ชินบัญชรคาถา และ สัพพะสิทธิคาถา เพื่อเป็นสิริมงคล
เรื่องอาการอาพาธของท่านธมฺมวิตกฺโกภิกขุ ทราบถึงพระกรรณสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ได้เสด็จพระราชดำเนินมาเยี่ยมอาการที่พระอุโบสถ วัดเทพศิรินทราวาส ถึงสองครั้ง การเสด็จพระราชดำเนินเยี่ยมอาการในครั้งที่สอง เมื่อวันศุกร์ที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2513 ท่านธมฺมวิตกฺโก ได้กราบบังคมทูลว่า "อาตมาเห็นจะต้องขอลาแล้ว"
พระพ่อแม่ธรณีปฐวีธาตุ
หนึ่งสัปดาห์ก่อนท่านธมฺมวิตกฺโกมรณภาพ ท่านได้เสกก้อนกรวดศักดิ์สิทธิ์ เรียกว่า พระพ่อแม่ธรณีปฐวีธาตุ มีอานุภาพมาก

เช้าวันที่ท่านละสังขาร ท่านบอกกับหลานของท่านซึ่งไปส่งอาหารเป็นประจำว่า ให้เอาอาหารกลับไป วันนี้ไม่ฉัน และให้ไปบอกพระด้วยว่า วันนี้ไม่ลงโบสถ์ทำวัตรสวดมนต์

การที่ท่านไม่ลงโบสถ์ทำวัตรสวดมนต์ นับว่าเป็นเรื่องใหญ่มาก เพราะท่านเคยพูดเสมอว่า "หากอาตมาขาดทำวัตรเมื่อใด นั่นก็หมายความว่า อาตมาจะต้องมรณภาพแล้ว"

สาต้นนี้ ท่านธมฺมวิตกฺโกภิกขุนั่งเป็นประจำ เวลาท่านลงโบสถ์ทำวัตรเช้า-เย็น

ท่านธมฺมวิตกฺโก ได้ละสังขารไปเมื่อวันที่ 8 มกราคม พ.ศ. 2514 สิริอายุได้ 74 ปี

หลวงตามหาบัว ญาณสมฺปนฺโน ได้เคยพูดถึงท่านธมฺมวิตกฺโกว่า ท่านเป็นพระอรหันต์กลางกรุง และเป็นพระที่สันโดษมาก

 

สวัสดียามดึกครับน้องเอ็ม อากาศทางเหนือเป็นอย่างไรบ้างครับ.....

 

สุดยอดครับพี่เอ๊ะ งานแบบนี้ ถ้าใครไม่เคยทำ ก็คงคิดว่าง่ายๆ แต่ผมคิดว่า กว่าจะได้มา ยากลำบาก เหมือนกันนะครับ

 

องค์ไหนๆถ้าผ่านหน้ากล้องคุณโญเป็นองค์ดาราไปเลยครับ...

 

เมื่อวานตอนสองทุ่มกว่าๆ ฝนตกหนักเลยครับ วันนี้ ตอนห้าโมงกว่าๆ ลงของขึ้นตึก ของเหลือนิดเดียว ฝนตก ดีที่ไม่หนักมาก ตอนนี้สบายๆ ครับพี่กูน

 

ธมมวิตกโก

 

ขอให้มีความสุขกับการทำงานครับคุณเอ็ม...

 

ฟังที่พี่เอ๊ะเล่าให้ฟังถือว่าลำบากมากๆครับ และเมื่อสร้างเสร็จแล้ว"แก๊งอัลบั้มพระ"ก็จะตระเวนไปทั่วทิศเพื่อไปกราบขอความเมตตาจากครูบาอาจารย์ที่พวกเราเคารพนับถือปลุกเสกให้ครบ9องค์ถึงจะแจกให้ไปบูชากัน งานนี้เพื่อพี่ๆน้องๆของพวกเรา จะไกลหรือจะเหนื่อยแค่ไหนก็พร้อมลุยเต็มที่ครับ....

 

ขอบคุณครับพี่เอ๊ะ

พี่เอ๊ะ พี่กูน วัตถุมงคลรุ่นนี้ จะเอามาปลุกเศกที่ ทริปเหนือรอบสองหรือป่าวครับ หรือที่ เขต กทม ปริมณฑล อย่างเดียว

 

เห็นด้วยครับพี่เอ๊ะ....