วัดในอยุธยาติด1 ใน 10 อันดับสถานที่น่าหวาดกลัวที่สุดในเอเชีย

.... ส่วนตัวก้เป็นคนชอบประวัติศาสตร์ไทยมาก ๆ คนหนึ่งคะตั้งแต่สมัยเรียนจะชอบมากยิ่งช่วงตอนต้น ๆ และ ตอนเสียกรุงจะชอบมากเป็นพิเศษ .. เลยมีความใฝ่ฝันที่อยากจะไปเห็นด้วยตาตัวเองสักครั้ง แต่อีกใจก็กลัว ผี เพราะคิดว่ามีคนตายเยอะ ๆ แล้วตายในสงครามคงดุน่าดู ...

... จนมีโอกาสได้ไปจริง ๆ ตอน ม.2 ตื่นเต้นมากสำหรับเด็กบ้านนอกอย่าง กาลีนะ แถมครูพาไปนอนในโรงเรียนที่ติดกับวัดเก่าแก่สมัยอยุธยาเป็นเมืองหลวงด้วยแต่จำชื่อไม่ได้ ..รู้แต่ว่าสามารถมองเห็นเจดีย์วัดใหญ่ชัยมงคลได้อยู่ด้านซ้ายของโรงเรียน และ ผีดุคะ .. เพื่อนมันบอกมานะคะว่ามักมีคนเห็นทหารรบกันบริเวณสนามฟุตบอลบ่อย ๆ ตอนกลางคืน ... แต่กาลีนะไม่เจอคะเพราะไม่กล้านอนกลัวเจอผีคะ 5555555 นั้งเฝ้าเพื่อนเล่นไพ่คะไม่กล้าไปแม้แต่ห้องน้ำ ...

.... แล้วตอนเช้าครูพาไปที่วัดพระศรีสรรเพชญ์ตื่นเต้นมากคะสวยงามมากคะ ... แต่ กาลีนะ ไม่รู้สึกว่ามันน่ากลัวนะคะ ... กลับรู้สึกดี อบอุ่นเหมือนบ้าน ... เดินไปสำรวจทุกที่คะชอบคะ .... แต่ถ้าเป็นส่วนหลัง ๆ ที่มีต้นพุทราเยอะ ๆ ปลูกห่างกันคล้ายสวนตรงนั้นกลับเป็นที่ที่น่ากลัวสำหรับ กาลีนะ คะซึ่งปัจจุบันเวลาที่ขับรถผ่านแถวนั้นก็ยังรู้สึกกลัวอยู่ และ อ้างว้าง หดหู่ หมดอาลัยตายอยากด้วยสึคะ .. มาทราบตอนหลังว่ามันเป้นลานประหารนักโทษอะไรสักอย่างนี้แหละคะอ่านจากคู่สร้างคู่สมมาเลยถึงบางอ้อ. .. ตอนนั้นจำได้ว่าอยากมาอยู่ที่นี้ทำงานที่นี้ ... และ จะบอกว่า กาลีนะ สมหวังจริง ๆ คะ ได้มาอยู่มานอน มาทำงานที่อยุทธยา อ่างทอง สุพรรณบุรี ชัยนาท สิงห์บุรี ... สมใจอยากเลยคะ ... ได้ไปสัมผัสบรรยากาสแบบถึงก้นลึกกันเลยเพราะ กาลีนะ ต้องทำงาน กับ ชาวนา ... ไปกินนอนไปทำงานตามวัดต่าง ๆ ทั่วทั้งจังหวัดที่กล่าวมา ... แต่ในความรู้สึกของกาลีนะที่วัดพระศรีสรรเพชญ์ไม่น่ากลัวคะ ... ยังมีที่อื่นที่น่ากลัวกว่านี้คะ ... แต่แถวบางระจันนั้นก็น่ากลัวคะ ..

.. ปล. กาลีนะเดินทางไปทำงานแทบทุกวันขับรถจากกรุงเทพไปตามจังหวัดพวกนี้วันหนึ่งตกเฉลี่ยวันละ 200 กิโลได้คะ เพราะเป็นเซลล์ .. ต้องเดินทางคนเดียวทั้งกลางวันกลางคืนไม่เลือก ... เคยขับรถคนเดียวกลางทุ่งนาก็ทำมาแล้ว ... ดีนะคะไม่เจอแจ็คพ๊อต ....

 

สงสัยสมาชิก หลายๆคน ในเว็บพลังจิตอาจจะเคยเกิดในสมัยอยุธยา ส่วนตัวเวลาอ่านหนังสือ ดูหนัง หรือได้ยินได้ฟังเรื่องราวเกี่ยวกับอยุธยา มันจะรู้สึกสนใจเป็นพิเศษ และก็ภูมิใจกับอดีตเมืองหลวงของไทยเรา

ที่นักประวัติศาสตร์ฝรั่งยกย่องอยุธยาว่าเป็น 1 ใน 16 เมืองใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์มวลมนุษย์ (จากการศึกษาพบว่าเมื่อ 3-4 ศตวรรษก่อน กรุงศรีอยุธยาฯ เคยเป็นนครใหญ่อันดับ 1 ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ อย่างไม่มีเมืองอื่นใดสามารถเทียบได้ในยุคนั้นและอยู่ในลำดับที่ 13 เมืองใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ 5,000 ปีของมวลมนุษย์)

มีประชากรตั้ง 1 ล้านคน (เยอะอยู่นะ) เป็นอู่ข้าวอู่น้ำ เป็นแหล่งความเจริญรุ่งเรืองสุดขีด เป็นแหล่งวิวัฒนาการทางสังคม และวัฒนธรรมหลากหลาย เป็นอู่อารยธรรมอีกแห่งหนึ่งในซีกโลกตะวันออก ศูนย์กลางศิลปะวิทยาการแขนงต่างๆ

ยุคนี้เริ่มมีการเจริญสัมพันธไมตรีกับชาติตะวันตกและชาติอื่นๆ กลายเป็นแหล่งค้าขายระหว่างประเทศ และแว่นแคว้นต่างๆ จนกระทั่งชาวต่างชาติหลายๆ ชาติในยุคนั้นขนานนามอยุธยาว่าเป็นดินแดนสุวรรรณภูมิ

น่าเสียดายว่าระยะหลังๆ ภาวะน้ำท่วมที่เกิดขึ้นที่อยุธยาทุก ๆ ปี ติดต่อกัน ซากโบราณสถานหลายแห่งทรุดโทรมเร็วกว่าปกติ เพราะแช่น้ำอยู่นาน เห็นซากปรักหักพังแล้วก็ อดคิดไม่ได้ว่า เมืองใหญ่ ๆ อย่างอยุธยาที่เคยรุ่งเรือง ยังมีวันย่อยยับ นอกจากเพราะฝีมือข้าศึกภายนอกแล้วส่วนนึงเพราะคนไทยด้วยกันเองแท้ๆ

 

วิหารพระมงคลบพิตรนี่แหละของจริงสำหรับเรา เล่นเอาเลือดตกเลย ทั้งคันรถบัสฉันบาดเจ็บอยู่คนเดียว มีคนซื้อลอตเตอรี่จากที่นี่แล้วได้รางวัล 2 คน เหตุเกิดก่อนเข้าวิหารสะดุดหิน ไหว้พระแบบเลือดไหลซิบๆเลย ไม่มีใครเอาพลาสเตอร์ไปเลยจนเดินออกมาถึงร้านส้มตำไก่ย่างของมุสลิมนั่นแหละ ถึงได้พลาสเตอร์ไปปิดแผล เอาน้ำมนต์ที่บูชาจากวัดมาอาบแล้วก็สบายใจ

 

หลวงพ่อมงคลบพิตรกับหลวงพ่อโต วัดพนัญเชิง ท่านมีความศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมืองไทยมานาน ส่วนตัวก็นับถือ เวลาไปอยุธยา มักจะต้องไปกราบค่ะ

พุทธลักษณะท่านงดงามมาก ๆ แค่ไปนั่งมองท่านเฉยๆ ก็สบายจิต สบายใจดี อีกทั้งประวัติ ตำนานในการสร้าง และช่วงสมัยที่ไทยเสียกรุง ฯ ก็มีความมหัศจรรย์

มีเรื่องเล่าว่า.....หลวงปู่สีโห ครูอาจารย์กรรมฐานสายอาจารย์มั่นองค์หนึ่ง ซึ่งท่านมีข้อวัตรปฏิบัติที่งดงาม

ท่านได้ประจักษ์ถึงความศักดิ์สิทธิ์ สมัยที่ท่านธุดงค์ ไปอยุธยา และได้ไปพบดวงพระวิญญาณของพระเจ้าสายน้ำผึ้ง ซึ่งเป็นผู้สร้างหลวงพ่อทั้งสององค์

ขอตัดตอนที่หนังสือในเครือโลกทิพย์มาส่วนหนึ่ง พูดถึงเกี่ยวกับอยุธยา

......หลังจากนมัสการหลวงพ่อโตพระมงคลบพิตรแล้ว หลวงปู่ได้ไปท่องเที่ยวนมัสการตามสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ อีกหลายแห่ง

เพราะกรุงศรีอยุธยามากมายไปด้วยวัดวาอารามร้าง มีปรางค์เจดีย์โบราณที่ควรค่าแก่การสนใจ

ตลอดจนสิ่งลี้ลับ วิญญาณที่วนเวียนเฝ้าหวงแหนขุมมหาสมบัติของกษัตราธิราชเจ้า ขุมทรัพย์ของพ่อค้าวาณิช และประชาราษฏร์ที่วายชีพไปตามกฏแห่งกรรมเมื่อครั้งกรุงแตก

ได้นำข้าวของเงินทองซุกซ่อนให้พ้นจากสายตาของพม่าซึ่งมีอยู่ตามใต้ดินมากมายนับไม่ถ้วน เปรียบแล้ว อยุธยาก็คือสุสานขุมทรัพย์ในอดีต.......

 

ทุ่งลุมพลี...ชื่อเสียงโด่งดังอยู่ค่ะ หลาย ๆที่ ที่มีข่าวว่าขุดเจอทรัพย์สมบัติโบราณทรัพย์สมบัติพวกนี้ก็ยังคงฝังอยู่ตามท้องไร่ท้องนา เพราะพอจวนตัว ข้าศึกเข้ากรุงได้ชาวบ้านก็รีบๆ ฝังๆไว้ หนีเอาชีวิตรอดให้ได้ แล้วค่อยกลับมาขุด แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้กลับมา เพราะเสียชีวิตซะก่อน

ว่าแต่ว่า ชาวบ้านเค้าไม่กลัวเจ้าของตัวจริง ตามคืนหรือไงก็ไม่รู้ ถ้าเคยเป็นของๆเค้าในอดีตชาติก็ไม่เป็นไร คงจะไม่เจอใครตามมาทวง

คิดว่าควรแจ้งกรมศิลปากรมาดำเนินการขุดค้น เพื่อเก็บรักษาไว้เป็นสมบัติชาติจะดีกว่า เพราะขนาดเจ้าหน้าที่ที่มีหน้าที่ขุดค้นทรัพย์สมบัติพวกนี้ ถ้าทำด้วยความไม่เคารพ บางทียังเจอดีเลยค่ะ

 

.... น่ากลัวเหมือนกันนะคะ .. เพราะเวลาทำนามันจะอันตรายได้คะ ...คงมีเอาไปขายตลาดมืด ..

 

ถ้าเขาเก็บไว้ไม่ได้คิดว่าจะเอาไปขาย เอาไว้ดูของบรรพบุรุษมันก็เป็นเหมือนเครื่องเตือนใจ พอเราสืบตระกูลไปจริงๆก็พบว่าพ่อของตา(ทวด) เขาเป็นคนอยุธยาไม่รู้หรอกนะว่าญาติอยู่แถวไหน แต่ทางที่ดีที่สุดก็นั่นแหละเอาไว้เป็นสมบัติส่วนกลางดีที่สุด จะได้เอาไว้ศึกษา แต่บางทีวาระกรรมมาถึง มันก็จะโผล่มาให้เราเห็นเพื่อที่จะให้จำได้ก่อนที่กรรมนั้นๆจะมาถึง

 

เราคนสิงห์บุรีค่ะ แต่ไม่ได้อยู่อ.บางระจัน เคยไปไม่กี่ครั้ง รู้สึกไปแล้วขนลุก หดหู่เศร้าๆ เคยมีผู้ใหญ่เล่าให้ฟัง ถ้าใครไม่อยากเป็นทหาร ช่วงที่ต้องเกณฑ์ทหารน่ะค่ะ ให้ไปบนหาบน้ำตรงบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์น่ะค่ะ อาจจะ 200 300 รึ 500 หาบ เพราะวีรชนชาวบ้านบางระจันพวกท่านไม่ชอบทหารน่ะค่ะ คงเป็นเพราะไม่ยอมส่งปืนใหญ่หรือกำลังพลมาช่วยชาวบ้าน ตอนนี้ไม่ได้ไปเลย ไม่รู้บรรยากาศเปลี่ยนไปแค่ไหน

 

วัดพระศรีสรรเพชรเคยไปมาหลายครั้งแล้วค่ะ
มีครั้งหนึ่งไปถึงก็บ่ายใกล้เย็นแล้ว เดินสองคนกับเพื่อน พอจะกลับ กลับหาทางออกจากวัดไม่เจอ แปลกดี และตกใจเล็กน้อย
โชคดี เดินไปเจอฝรั่ง เดินตามเค้าออกมาจากวัดได้ เลยรอดตัวไป ไม่งั้นคงเดินหลงอยู่ในนั้นถึงเช้าเลย
ใครไม่เคย ก็ลองไปเดินช่วงเย็นๆใกล้เขาปิดนะคะ

 

จริงๆ เวลาไปพระนครฯ เหมือนได้กลับบ้านค่ะพี่
แต่จะรู้สึกเหงาๆ เศร้าๆ โหยหา
ไม่เคยรู้สึกว่ากลัวค่ะ...แม้ว่าเป็นแค่ความรู้สึก
แต่เป็นความรู้สึกที่คุ้นเคย
^^ สงสัยติงต้องไปทานยาแล้วค่ะ...

 

ไม่เป็นไรค่ะ ไม่รู้สึกว่าแรงสักนิด ผมตั้งๆ ก็ดูดีนะคะ ไม่ต้องเสียเงินเข้าร้านทำผม

 

เรื่องหาทางออกไม่เจอนี่.....เจอมาแล้ว ครับ

หลายปีก่อนไปหล่อพระวัดหน้าวัว อ.บางปะหัน โดยรับแม่ชี
ที่วัดประดู่ทรงธรรมไปด้วย โดยออกไปทางหลังวัดผ่านไปทางวัดดุสิต
ข้ามทางรถไฟแล้วตัดออกสายเอเซีย

ขากลับก็จะเข้าทางเดิม วนรถอยู่ 2 รอบ หาทางที่เคยออกไม่เจอ
เผลอไปเข้าอีกทางหนึ่ง ไปออกตรงเพนียดคล้องช้าง
เลยไปแวะดูช้างที่อยู่ในนั้นสักหน่อย

ไปเจอช้างใหญ่เชือกหนึ่งโดนล่ามโซ่ไว้โดยลำพัง
พอดีนึกขึ้นได้ว่ามีกล้วยจากโต๊ะบวงสรวงมาด้วย
เลยส่งให้กิน ช้างนั้นท่าทางดีใจ ยกงวงไหว้แล้วหยิบกล้วยเข้าปาก

เจ้าของช้างพาพวกวิ่งหน้าตั้งเข้ามาหา
เพราะเห็นคนชุดขาว 4 คน มาที่ช้างตัวสำคัญ
แล้วบอกว่าตัวนี้เป็นช้างพลายกำลังจะตกมันเลยต้องมาล่ามไว้
นึกว่าคงต้องทำร้ายพวกคุณแน่ๆ เพราะขนาดควาญเองยังต้องอยู่ห่างๆ

พวกเราก็ไม่คาดคิด เพราะช้างนั้นก็ดูเป็นปกติไม่มีท่าทีดุร้ายแต่ประการใด
ก่อนจากเราก็ตั้งจิตอุทิศบุญกุศลที่ทำในวันนี้ให้ทุกชีวิตในที่นั้น

ต่อมาได้ถามเรื่องนี้กับพราหมณ์ผู้รู้ ท่านบอกว่าที่เพนียดมีช้างสำคัญ
ล้มมามากมายในอดีต แต่คงไม่มใครอุทิศบุญให้เลยให้เทวดาไปตามพวกเรามา
ให้อนุโมทนาบุญ จึงเกิดเป็นประสพการณ์ที่ว่านี้

 

ผมตั้งน่ะไม่เป็นไรหรอก ครับ

แต่ตั้งแล้วไม่ลู่ลงแล้วพาลจะร่วงนี่สิ ครับ
น่าวิตก....ยิ่ง

 

ผมไปมาแล้วครับ วัดโพธิ์เก้าต้น ไปกราบหลวงพ่อธรรมโชติด้วย ไม่น่ากลัวเหมือนได้เจอเพื่อนเก่าที่อยู่ที่นั่น อยากไปอีก แต่ผมดูหนังหรืออ่านนิยายที่มีเรื่องเกี่ยวกับชาวบ้านบางระจันไม่ได้เลยครับ ยังกับอยู่ในเหตุการณ์เสียเอง ขนลุกขนชัน น้ำตาร่วง สงสารพวกชาวบ้านมากๆ

 

เข้าเว็บพลังจิต เพราะเริ่มเรื่องจากประวัติศาสตร์ที่ไม่ได้จารึก ก็ทำให้รู้มากขึ้น ไม่ใช่เพราะฟังโดยเล่าสืบต่อกันมา ทุกคนก็ต้องใช้วิจารณญาณของตนเอง เคยไปพม่าเขาก็บอกว่าเขาคือสุวรรณภูมิ เขาไม่ได้เอาทองของไทยไป ทองเจดีย์ชเวดากองเป็นของเขา เราก็ไม่รู้สินะ แต่ที่สังเกตคือกฎหมายบ้านเขาแรงมาก ไม่มีขโมย แล้วตู้บริจาคเงินก็ไม่ต้องใส่กุญแจเหมือนบ้านเรา แต่ตอนนี้อาจเปลี่ยนไปแล้วก็ได้ ตอนไปหงสาวดีก็จะมราบว่าพวกยะไข่เผาพระราชวังบุเรงนอง แต่พระธาตุมุเตาก็ยังคงอยู่ คือเผาวังนี่ก็ต้องจริงเพราะเขาต้องการตัดรากถอนโคนเรา แล้วที่เจดีย์ชเวดากองก็พบโบราณวัตถุจากเขมรบ้าง ไทยบ้าง ที่ยึดไป แต่ชเวดากองก็ยิ่งใหญ่จริง ช่วงเย็นชาวพม่าก็มาสวดมนต์ทำสมาธิที่วัดกันเยอะ ไกด์ของเราเป็นไทยใหญ่เกลียดพม่า แต่เขาก็เล่าเรื่องพระพุทธทองคำของเขาที่อังกฤษขนไปทำให้สมเด็จพระราชินีปวดหัวจนอังกฤษต้องเอามาคืน
เราก็มาคิดนะว่าถึงใครเป็นเจ้าของเก่าอะไร แต่ก็ไม่ควรยึดติดไว้เป็นสมบัติชาติให้คนศึกษาดีกว่า