มีข่าวดี ไม่เชื่ออย่าลบหลู่

ในเมื่อมันเป็นกรรมที่เราไม่สามารถจะเบี่ยงได้ งั้นเรามาทำอะไรตีๆเพื่อประโยชน์สำหรับชาวโลกกันเถอะ เอแต่ว่าจะทำอะไรดีหละ ช่วยกันเสนอมาเลยแล้วน้องจะสนองเป็นคนแรกเลย

 

คนเกิดมาทุกคนย่อมต้องพบกับความตาย ไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้

เจริญมรณานุสติทุกลมหายใจเข้าออกเป็นดี ถึงตายก็ได้ไปจุติในภพภูมิที่ดี

 

มันก็ไม่เกี่ยวหลอกครับ มันเป็นความเชื่อส่วนบุคคล ถ้าจะพูดอย่างนั้นก็พูดได้นะครับ แต่ของจริงเป็นอย่างไรก็ไม่มีใครรู้หรอกครับ

 

เค้าเจาะจงมีแล้วครับ เค้าบอกว่า ประเทศไทยจะประมาณ๒เท่าของที่กำหนดไว้(๑๓,๐๐๐,๐๐๐เป็น๒๖,๐๐๐,๐๐๐) นอกนั้น๑๓ประเทศต่อ๑๓,๐๐๐,๐๐๐คนครับ

 

ถ้าคิดอย่างนี้ก็ขออนุโมทนาอย่างสูงสุดเลยครับ
เพราะผมก็มีความตั้งใจหลายอย่างครับ ดังนี้
๑ ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน
๒ ช่วยเหลือสัตว์นรกและวิญญาณเร่ร่อนเพื่อให้ไปผุดไปเกิด
๓ ช่วยเหลือมนุษย์ต่างดาวและอื่นๆ
๔ ช่วยเหลือทุกอย่าง

 

ถูกแล้วครับ ถ้าคนแยกแยะออกก็คงยื่นเวลาออกไปในการล้างโลกให้ครบ๑๐,๐๐๐,๐๐๐,๐๐๘ปีครับ

วัตถูที่ว่าอันนี้คือพระห้อยคอเอย(จตุคาม) ตะกรุตเอย

ทุกคนที่ไม่รู้ตัวเองหลังจากพบกับความจริงก็จะสมเพชตัวเองทั้งนั้นแหละครับ

 

ถูกแล้วครับ ขออนุโมทนาอย่างสุดๆเลยครับ
๑ ก็ช่วยเตือนคนอื่นๆที่ทำบาปหรือทำอะไรไม่ถูกว่าให้กลับตัวกลับใจและสำนึกผิดครับ
๒ บอกให้คนมาดูกระทู้นี้เยอะๆนะครับ

 

ใช่ครับ ในทางคริสต์ พระเยซูสอนว่า หากผู้ติดตามพระเยซูได้ตายไป ก็จะได้กายใหม่ ถ้าเทียบเคียงกับทางพุทธศาสนา ผม(เดา)ว่า น่าจะเป็นอทิสมานกาย นั่นเองครับ

 

คืออันที่จริงพวกเราไม่มีวันตายหลอกครับแค่ว่าวิญญาณของเราเปลี่ยนร่างไปร่างอื่นตะหากครับ

 

ครูบาเจ้าวงศ์ กล่าวกับศิษย์ไว้ว่า 10 คน เหลือ 3 คน 60 สิบล้านคน ก็ประมาณ 18 ล้านคน ที่อยู่รอดครับ ใกล้เคียงกัน ครูบาน้อยกล่าวไว้ว่าจะเกิดแผ่นดินแยกกลายเป็นแม่น้ำสายใหม่ น้ำเป็นพิษน้ำบนดินจะกินไม่ได้ โรคระบาดจะรุนแรง เกิดแผ่นดินไหวใหญ่ สงครามที่ใช้อาวุธนิวเคลีย ขออย่าได้ประมาทในชีวิตครับ

 

สาธุด้วยครับกับทุกท่าน

อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดล่ะครับ มนุษย์เป็นผู้กระทำเอง คิดชั่ว พูดชั่ว ทำชั่ว มันก็ได้รับผลเช่นนี้แล
​

---คิดชั่วและไปพาคนอื่นชั่ว
---พูดชั่วด้วยวาจายุยงให้สร้างความเลว
---ทำชั่วกระทำสิ่งผิดและอาจทำให้คนอื่นทำตาม

โลกเราจึงเป็นเช่นนี้ล่ะ สิ่งที่เกิดเช่นนี้เพราะตัวกิเลสทั้งนั้น ถ้ามนุษย์ไม่ยึดติด บริสุทธิ์ทั้ง กาย วาจา ใจ โลกเราคงเป็นดั่งแต่ก่อน อยู่กันด้วยความสุข​

 

*** สัญญา...หากจะต้องตาย ****

ก็ขอให้มี "สัจจะ" ไว้ก่อน
ก่อนตาย... หากต้องเกิดใหม่
ก็ขอให้พบ "หลักสัจจะธรรม โลกุตตระธรรม"

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

พี่หนุมาน จ๋า ตอนนี้หรือตอนไหนๆ ขอตั้งปณิธานที่เดียวจ๊ะ นิพพานๆๆ
ไม่มีหากหรอกจ๊ะ ขอแน่วแน่ตรงนิพพาน หาก...นั้น อาจเหนี่ยวรั้งเราไว้

 

อืม แล้วข่าวดีตรงไหนเนี๊ยะ น่ากลัว..... ที่รู้ๆ มาจากนักปฏิบัติธรรมท่านบอกว่า ภายใน 5 ปี นี้อ่ะค่ะ (แต่ไม่รู้ปีไหน) ท่านบอกว่านิมิตรเห็นเป็นพระอาทิตย์หลายดวง(จำไม่ได้กี่ดวง 3-4 นี่แหละค่ะ) มีไฟพวยพุ่งลงมาทำลายบนพื้นดิน ท้องฟ้าน่ากลัวมากๆ เลยค่ะ

ตอนนี้สำหรับตัวเอง ก็พยายามบอกคนอื่น ให้ทำความดี นั่งสมาธิ สวดมนต์ (เท่าที่เค้าจะเชื่อ) พูดยากเพราะทุกวันนี้วัตถุ ได้สำคัญกว่า จิตใจไปเสียแล้ว

แต่ในความรู้สึกตัวเองนะค่ะ พวกเราคงจะลำบากกันมาก อดๆ ยากๆ อยู่บนเขา(อยู่ในป่าบนเขาน่าจะรอดกว่าอยู่ในเมือง) แต่จะอยู่ได้หากเรามีพรหมวิหารสี่ข้อนี้สำคัญมากๆๆ เวลามีสงครามความเห็นแก่ตัวของมนุษย์จะยิ่งทวีคูณเพราะความรักตัวกลัวตาย ยังไม่นับอุเบกขาที่ต้องมีเมื่อพบเห็นความสูญเสีย ความตายรายล้อม

ต้องมีศีล มีสติ ละอัตตา กล่าวโดยรวม พัฒนาจิตใจเราเองให้สูงส่งจึงจะพ้นภัย

ในความรู้สึกตัวเองอีกหน่ะแหละ คิดว่าความรุนแรงไม่น่าจะถึงขั้นทำลายล้างทุกชีวิตขนาดนั้น เพราะในเวลานี้เรายังมีพระอริยบุคคลที่ยังมีชีวิตหลายๆ ท่าน

และยังมีความเชื่อมั่นในคุณงามความดีบนโลกมนุษย์ เพราะว่าอย่างไรก็ตามความดีนั้นยังมีอยู่ไม่ได้สูญหายไปเลย เพียงแต่ ดีน้อย เท่านั้นเอง เวลานี้พลังของความดีกับความชั่วนั้นคงกำลังแข่งขันท้าทายกัน(คิดเอาเองนะ)

แต่เมื่อถึงขีดสุดของความชั่วและความดีแล้วการทำลายล้าง จะทำให้เกิดความสมดุลย์ มนุษย์ที่เหลืออยู่มีความสลด สังเวช เห็นสาเหตุของภัยที่เกิดขึ้น

ความดีจะเริ่มก่อตัวขึ้นอีกครั้ง ทุกอย่างเป็นเหมือนกฏคือ การเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วดับไป

มาเกิดในยุคที่ต้องมีภัยพิบัติ ต้องมีเหตุผล จากหลายๆ อย่าง บางท่านมาเกิดเพราะอาจมีหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายให้มาทำ มาช่วยเหลือ มาแนะนำ

หรือถูกเกิดมาเพื่อ การทดสอบ สำหรับการยกระดับจิต (วิกฤติพิสูจน์ใจ)

การบำเพ็ญบารมี...

หรือถูกเกิดมาเพื่อ การใช้กรรม.....

แต่ที่แน่ๆ หากเกิดขึ้นมาแล้ว มันจะมีทางเลือก 2 ทาง (ไม่เกี่ยวกับว่ามีชีวิตหรือเสียชีวิต) มีทางเลือกว่าเราจะทำความดีด้วยใจมุ่งมั่น หรือยอมทำความชั่วด้วยความรักตัวกลัวตาย ไม่มีใครรู้นอกจากส่วนลึกของเราเอง (เราเลือกได้เรากำหนดได้ ด้วยความมุ่งมั่นยึดมั่นในพระรัตนตรัยเป็นสรณะ)

 

(verygood) (verygood) (bb-flower (bb-flower

 

อะไรจะเกิด ยังไงผมก็สู้เต็มที่จนถึงเฮือกสุดท้าย ขอให้ทุกคนสู้ๆๆๆ

 

จิงอย่างที่ว่าครับ ไม่น่าจะตายหมด ผู้ที่มีบุญสั่งสมมานานจนถึงขั้นพุทธภูมิจะมาเป็นพระพุทธเจ้าองค์ต่อไป ผมเคยอ่านมาแบบนี้

 

0 ยามฝูงนกรอเอื้อนสิริศรี
เพลินวจีปิติล้าดั่งหกเหิน
กาดำเฝ้ากุมเร้าเย้าย่างเดิน
พาลเถลิงดำแลงเข้าธานี


0 ข่าวร้ายยินแผ่เข้าดังฟ้าฟาด
ป้อมเหล็กยาตร์สู่บาทวิถี
นกเอี้ยงดำหลงทิศเข้าจิกตี
นกดีดีพาระร่ำระทมใน


0 เสื้อทรงเมืองหมายมุ่งสู่ราวไพร
ทวาลัยเต็มเยื่องด้วยยักษ์ขี
เป็นสัญญาณแต่นั้นมิมีดี
ขอความดีส่งผลนำส่งกรรม


** อ่านเพลินๆ นะ **

 

ก่อนตายเราอาจจะนึกถึงสัจจะไม่ทัน ยังไงก็ขอให้นึกถึงพระพุทธเจ้าหรือพุทธนิมิตที่เคยฝึกฝนไว้(พุทธานุสสติ)เป็นที่ตั้งครับ ที่คุณคณานันท์เคยบอกเคยสอนไว้ไม่ผิดหรอกครับว่าให้พวกเราซ้อมตาย(มรณานุสสติ)กันบ่อยให้เกิดความชำนาญแล้วต้องซ้อมควบคู่ไปกับพุทธานุสสติและเฝ้าดูลมหายใจสบายๆลมหายใจอาจจะหายไปก็ไม่ต้องกลัวไม่ต้องกังวล คิดอย่างเดียวว่าตายเป็นตายให้อยู่ก็ได้ไม่ให้อยู่ก็ได้จิตน้อมระลึกถึงพระพุทธองค์ตลอดครับผม

 

ถ้ารู้จักความตาย จะเห็นว่าไม่น่ากลัวอย่างที่คิด
ถ้าเคยเห็นวินาทีของคนหรือสัตว์ที่สิ้นใจ เห็นลมหายใจสุดท้ายเฮือกสุดท้ายของเค้า จะรู้และเข้าใจทันทีว่ายังไปต่อ มีเส้นทางแห่งความเป็นไปได้รออยู่ข้างหน้า เหมือนการหลับและตื่นใหม่ในอีกวันนึง..จบบทเรียนหนึ่งเพื่อไปพบกับบทเรียนอื่นๆที่ช่วยขยายความรู้ออกไปในภพภูมิต่างมิติที่ละเอียดลึกต่างกันไป..เมื่อความเชื่อได้เปลี่ยนเป็นความรู้แล้ว ความวิตกกังวล+ความกลัวเรื่องความตายจะหมดไป..เอาเรื่องนี้มาให้อ่านครับ

ท่านอาจารย์อนาลัยกล่าวไว้ว่า การเป็นตัวตนของเรานั้นไม่ได้คงที่ถาวรอย่างที่เราคิด เพราะจิตวิญญาณเปลี่ยนวิถีการจดจ่ออยู่ตลอดวันเวลาไปสู่มิติอื่น โลกอื่น ชาติภพอื่น ตัวตนอื่นๆของเราอยู่ตลอดวันเวลา ร่างกายตัวตนของเราอยู่ในภาวะที่เรียกได้ว่า กะพริบ เกิด-ดับอยู่ตลอดวันเวลา เช่นเดียวกับที่เซลล์ตายไปและมีเซลล์ใหม่เกิดขึ้นทดแทน

ความตายที่ท่านอาจารย์อนาลัยกล่าวถึงว่า เป็นไปหรือเกิดขึ้นอยู่ตลอดเวลานั้น หมายถึงการตายของเซลล์ซี่งเป็นการตายที่มีการเกิดใหม่ด้วยพร้อมๆกันไป กล่าวคือ ทุกเจ็ดปี เซลล์ทั้งหมดที่ตายไปจะได้มีเซลล์เกิดใหม่มาแทนที่ทั้งหมด เรียกได้ว่า ร่างกายทั้งร่างมีเซลล์ใหม่หมดทุกเจ็ดปี การตายในลักษณะนี้เป็นการตายที่เราไม่รู้เห็น หรือไม่รู้ตัว เพราะชีวิตและการตายเป็นไปอย่างปราศจากรอยต่อ

มันคงจะเป็นการยากที่เราทั้งหลายจะเข้าใจสภาวะดังกล่าวนี้ได้ นอกเสียจากเราจะเผชิญกับประสบการณ์ใกล้ตาย หรือหลังความตายด้วยตนเอง หรือเผชิญกับความฝันที่ทำให้เราตระหนักได้ว่าความตายคืออะไร

พี่นักเขียนเชื่อว่า ผู้ที่สนใจใฝ่รู้เกี่ยวกับจิตวิญญาณอย่างแท้จริง ในที่สุดแล้วจะสนใจความตายไม่น้อยไปกว่าที่เราสนใจชีวิต และแสวงหาความเป็นจริงเกี่ยวกับความตายไม่น้อยไปกว่าที่เราแสวงหาความเป็นจริงเกี่ยวกับชีวิตและในที่สุดเราก็จะพบว่า ความตายกับชีวิตเป็นส่วนหนึ่งของวงจรที่แยกจากกันไม่ได้ หากปราศจากความตาย ชีวิตใหม่ก็เกิดขึ้นไม่ได้เช่นเดียวกับการตายและการเกิดใหม่ของเซลล์ และความตายก็ไม่ใช่จุดจบ เพราะข้อมูลความรู้และความทรงจำข้ามชาติภพย่อมไม่สูญสลาย แต่ยังคงดำเนินและถ่ายทอดต่อไปได้ด้วยอารมณ์-จินตนาการและความรู้สึกนึกคิดของจิตวิญญาณที่เราเรียกว่า คนเป็นและคนตาย




http://palungjit.org/showthread.php?t=86527&page=143