พระครูปลัดธนู ชาคโร วัดประชารังสรรค์ จ.นนทบุรี

ผ้ายันต์มหาลาภเชียนมือหลวงพ่อเขียนให้เก็บไว้เมื่อ15ปีที่ผ่านมา

 

สวยมากเลยครับ

 

สุดยอดครับพี่ นจอ.26 ผมเห็นทีแรกแทบจะกด อนุโมทนาให้ไม่ทันเลยครับ สวยครับสวย นานๆจะได้เจอของหายากอีกสักชิ้น ยังมีอะไรเด็ดๆเอามาโชว์น้องๆอีกนะครับ หรือว่าท่านไหนๆมีอะไรสวยๆก็เอามาชมกันบ้างนะครับ

15ปีที่ผ่านมาก็แสดงว่าเป็นช่วงปี 2541 เป็นช่วงที่ผมยังตามหาหลวงลุงท่านยังไม่พบเลยครับ (ถ้าจำไม่ผิดเวปกูเกิ้ลเพิ่งจะเกิดเองครับ)

 

จัดไปอีกชิ้น"พญาเต่าเรือน"

 

จัดมาอีกเลยครับพี่ นจอ.26 จัดมาชมกันอีกนะครับ ถ้าชิ้นนี้เรียกได้ว่าทำให้เฉพาะคนได้เลยนะครับ ผมยังไม่เคยเห็นเลยครับ แสดงว่าพี่น่าจะยังมีของดีๆอีกแน่ๆเลย

 

ห่างหายจากการเขียนซะหลายวันต้องก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างขะมักเขม้น พอจะได้มีเวลาโปร่งๆหน่อยก็น่าจะวันนี้ รีบชิงลงมือเขียนก่อนดีกว่าเดี๋ยวจะมีงานเข้าอีก...

พยายามนั่งลำดับเหตุการณ์อย่างคร่าวว่า รายชื่อพระอาจารย์ที่หลวงลุงท่านได้ไปถวายตัวเป็นศิษย์เพื่อเรียนวิชา ต่อมาเป็นองค์ไหน (พยายามแกะรอยจากช่วงเวลา ที่หลวงลุงท่านเล่าแล้วพยายามลำดับเหตุการณ์เอานะครับว่า น่าจะเรียนจากองค์ไหนก่อน-หลัง)...

พระอาจารย์ท่านที่ 2 เป็นพระสงฆ์ครับ ที่ลำดับไว้ท่านที่สองเนื่องจากได้ยินหลวงลุงท่านเล่าว่าท่านไปเรียนมาสมัยเมื่อท่านยังหนุ่มๆรุ่นๆราวอายุ20 ได้ คือหลวงพ่ออั๊บ วัดใหม่ต้านทาน ท่านว่าอยู่ที่ อ.บางซ้าย ตอนได้ฟังหลวงลุงท่านเล่านึกจินตนาการว่าสมัยนั้นต้องเดินลัดทุ่งไปเรียนแน่นอน แสดงว่ากิตติศัพท์ของหลวงพ่ออั๊บ วัดใหม่ต้านทานนี้คงจะต้องดังอย่างแน่นอน ไม่อย่างนั้นท่านคงไม่เดินลัดทุ่งจากลาดน้ำเค็มไปถึงทุ่งบางซ้ายแน่ ท่านเล่าว่าหลวงพ่ออั๊บเก่งหลายๆอย่าง ท่านได้วิชาดีๆแปลกๆมาเยอะ เคยแม้กระทั่งได้ยินท่านพูดเรื่องยันต์นางพิม ให้ฟังด้วยครับ ฟังท่านเล่ามา-เล่าไปอีกสักพัก ผมต้องถึงกับร้องอ๋อ...(ยาวๆ) ที่แท้ หลวงพ่ออั๊บ วัดใหม่ต้านทาน แท้จริงแล้วก็เป็นองค์เดียวกันกับพระอาจารย์ที่ผมถวายตัวเป็นศิษย์ท่านมาหลายปีแล้วนั่นเอง ท่านก็คือหลวงปู่อั๊บ วัดท้องไทร นครปฐม นั่นเอง จุดไต้ตำตอ หลังจากนั้นเวลาผมเข้าไปกราบหลวงปู่อั๊บวัดท้องไทร ผมมักถามท่านเกี่ยวกับหลวงลุงธนู ซึ่งหลวงปู่อั๊บท่านจะเรียกหลวงลุงว่า"พระครู" แสดงว่าหลวงปู่อั๊บ ท่านจำศิษย์ของท่านได้เสมอ บางครั้งท่านจะถามถึงว่า พระครูท่านยังสบายดีไหม สำหรับประวัติและความดังของหลวงปู่ผมคงไม่ต้องอธิบายให้ยาวเพราะสามารถหาอ่านประวัติของท่านได้จากศิษย์ที่ได้เคยเขียนเวปและจากหนังสือก็หลายเล่ม เอาเป็นว่าเรื่องพระอาจารย์องค์ที่ 2 อย่างเป็นทางการก็จบเรื่องแบบง่ายๆอย่างนี้แหละครับ ถ้าท่านใดมีเรื่องราวเพิ่มเติม ก็รบกวนเข้ามาแชร์ๆข้อมูลกันบ้างนะครับ หรือว่าเป็นภาพวัตถุมงคลของท่านก็น่าชมครับ ขอบคุณครับ

 

เล่าไปเล่ามา แล้วผมคิดถึงหลวงปู่อั๊บ จังครับ รู้สึกจุกขึ้นมาเลยบอกไม่ถูก สมัยก่อนเมื่อตอนท่านยังอยู่ผมไปกราบท่าน ท่านเมตตามากจริงๆ

 

นอกเรื่องสักนิดหนึ่งครับ พอดีไปเจอในเวปขายของแล้วลองอ่านๆดู ฝากไว้นิดหนึ่งสำหรับผู้ที่จะเอาเรื่องราวจากที่ผมเขียนไว้นี้ไปขายของ (ผมไม่เคยหวงเลยนะครับ) ซึ่งผมว่าหลายๆเรื่อง หลายๆพระเกจิอาจารย์ยังไม่เคยถูกบันทึกไว้ที่ไหนเลย รู้กันแค่ชื่อหลวงพ่ออะไร วัดอะไรแค่นั้น ผมเข้าใจท่านที่ต้องการจะปล่อยพระก็พยายามค้นหาเรื่องราวจากเวปไซต์ต่างๆบ้าง เพื่อใช้เป็นเรื่องราวประกอบการขายให้ดูน่าเชื่อถือมากขึ้น ซึ่งผมก็โดนท่านก๊อปปี้ข้อความผมไปแต่เอาไปบางส่วน (wordingผมชัดๆ) ผสมกันไปผสมกันมามั่วไปหมด บางทีก็เอาข้อมูลที่ได้จากผมไปผสมกับข้อมูลแหล่งอื่นๆซึ่งมันผิดโจ้งๆ ผมว่ามันเสียประวัติศาสตร์เอามากๆเลย แล้วเมื่อท่านอื่นๆที่ต้องการจะปล่อยพระองค์นี้ แบบนี้อีก ก็ก๊อปปี้ข้อความของท่านไปอีกที แล้วเอาไปผสมกันอีก มันก็จะเละเทะไปกันใหญ่ ไม่สิ้นสุด (กรุณาตรวจสอบสักนิดบางทียังแย้งกันเองเลย แปลกๆ ตลกดี) จริงๆแล้วสำหรับตัวผมเอง ไม่ใช่ว่าผมจะไม่เคยอ่านเรื่องราวของใครเลย หรือไม่เคยใช้ข้อมูลของใครเลย แต่ทุกครั้งที่ผมใช้ข้อมูลนั้นๆ หรือแม้แต่รูปภาพผมก็จะขออนุญาต/อ้างเจ้าของรูป (ถ้าจะดูตัวอย่างก็ต้องกลับไปดูรูปภาพที่หน้าแรกดูครับ) ผมจะพยายามทำไว้แบบนี้เสมอให้ติดเป็นนิสัย ไม่ใช่ว่าอยากเท่ห์อย่างเดียวหรอกครับ จริงๆเวลาคนอ่านเรื่องราวจะได้แยกแยะแหล่งที่มาข้อมูล และ ตรวจสอบได้เวลาที่ข้อมูลขัดแย้งกันเอง และ ประโยชน์อื่นๆอีก ฝากๆประเด็นนี้ไว้หน่อยนะครับสำหรับท่านที่เข้ามาหาเรื่องราวเพื่อไปลงขายของ...

 

เข้าเรื่องกันดีกว่า ยังมีบางท่านรออ่านอยู่...
ก่อนอื่นต้องออกตัวไว้ก่อนนะครับ ว่าลำดับก่อน-หลัง ผมพยายามลำดับเองนะครับ ได้จากการเทียบกับเรื่องราวที่เคยสอบถามกับหลวงลุงว่าท่านเคยเรียนวิชากับใครไว้บ้าง แล้วผมเอามาเทียบเวลาเอาเอง หากผมลำดับผิดถูกคลาดเคลื่อน ต้องขออภัยด้วยนะครับ...

มาที่พระอาจารย์ท่านที่ 3 นะครับท่านเป็นพระสงฆ์ ที่เวลาผมเจอชื่อท่านตามเวปขายพระ ก็มักจะเจอแต่ข้อความประมาณว่า "อดีตพระเกจิอยุธยา ท่านเก่งทางเมตตามหานิยม" ทำนองนี้ ตอนแรกๆก็แปลกใจนะว่าทำไมหนอไม่มีข้อมูลถูกบันทึกเอาไว้มากกว่านี้เลยหรอ
ตอนนี้เริ่มจะเข้าใจมากขึ้นเรื่อยๆถึงเหตุผลที่บางคนรู้ (บางคนรู้มากกว่าผมอีก) แต่ไม่ยอมบอกกล่าวหรือบันทึกเก็บไว้ เหตุผลนึงก็คงจะเซ็งกับเรื่องราวประมาณเรื่องที่ผ่านมาแบบที่ผมเจอมา (สงสัยผมเองก็คงต้องกลั่นกรองไว้บ้างซะแล้ว)

ชาวบ้านยุคเก่าๆยุคพ่อใหญ่หรือแม่ของผมจะรู้จักท่านในนาม หลวงพ่อมา วัดใหม่ หรือ หลวงพ่อบุญมา วัดลาดชิดนั่นเอง เรื่องราวของท่านมีมากมายที่ได้รับการบอกเล่าจากคนรุ่นเก่าๆ แต่เรื่องราวส่วนมากแล้วจะเป็นเรื่องเล่าเกี่ยวกับความดุของท่าน ท่านเป็นพระโบราณพวกขโมยขโจรกลัวท่านกันเป็นแถวๆ ส่วนในด้านวัตถุมงคล ถ้าเป็นยุคที่ผมเป็นเด็กเล็กๆ เด็กรุ่นราวคราวเดียวกัน บอกได้ว่าในคอมักจะห้อย ถ้าไม่หลวงพ่อเริญ วัดใต้ ก็มักจะให้เด็กห้อยหลวงพ่อมา วัดลาดชิด ซะเป็นส่วนมาก เนื่องจากมีเรื่องเล่าติดหูเรื่องหนึ่งเกี่ยวกับเด็กน้อย(เล็กมาก) คนนึง ซึ่งปกติตอนกลางวันพ่อแม่ก็จะออกไปทำนา เด็กๆก็จะฝากให้ตาให้ยายเลี้ยงกันตามประสาลูกชาวนา วันหนึ่งเด็กน้อยเจ้ากรรม ซึ่งเจ้าตัวก็ยังว่ายน้ำไม่เป็น (ถ้าใครเคยไปแถวนั้นจะทราบว่า บ้านส่วนใหญ่ระแวกนั้นมักจะสร้างติดแม่น้ำน้อย ซึ่งถ้าเป็นเด็กโตๆขึ้นมาหน่อยจะว่ายน้ำเป็นกันทุกคน) เที่ยวเดินเตาะแตะๆไปเล่นตามประสาเด็กเล็กๆ ซึ่งตายายก็คงจะดูกันได้ไม่ตลอดเวลาหรอก รวมถึงคงเป็นกรรมอะไรของเด็กน้อยคนนั้น เงียบหายไปจนเย็น ตกเย็นพ่อแม่เข้ามาบ้านหาลูกกันไม่เจอ เดินตามหาแถวนั้นเผื่อใครเอาไปช่วยเลี้ยงก็หาไม่เจอจนมืดจนค่ำ ในที่สุดแล้วก็มองไปไต้ถุนร้าน มองเห็นเจ้าตัวเล็กลอยน้ำอยู่ นึกว่าลูกตายแล้ว ผิดคาดเด็กยังรอดชีวิตอยู่ พ่อแม่ดีใจกันจนน้ำตาไหล ท้ายที่สุดแล้วดูเด็กคนนั้นไม่บุบสลายเลยสักนิด ซึ่งในคอของเด็กน้อย มีเหรียญหลวงพ่อมา วัดลาดชิดห้อยอยู่ในเชือกร่มอยู่เพียงเส้นเดียว...

 

อีกเรื่องราวประสบการณ์หนึ่งก็มักเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเดินทางโดยรถมอเตอร์ไซค์ ซึ่งเรื่องราวนี้ก็ได้รับการบอกเล่ามาหลากหลายกรณี ซึ่งได้ยินมาตั้งแต่ผมยังเล็กๆจำรายละเอียดไม่ได้มากและมีหลายๆคนเกิดคล้ายๆกันด้วย เช่นบางคนขี่มอเตอร์ไซค์แล้วไปชนมาหนัก รถเละหมดแต่ตัวผู้ขับขี่ซึ่งห้อยเหรียญหลวงพ่อบุญมาในคอไม่เป็นอะไรเพียงแค่เคล็ดขัดยอกธรรมดา บางรายซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์แล้วพากันไปประสบอุบัติเหตุหนัก ตัวคนขับเจ็บหนักรถเสียหาย แต่คนซ้อนคนเดียวที่ห้อยเหรียญหลวงพ่อบุญมาร่างกายเป็นปกติ...

 

รบกวนพี่น้ำมนต์1อีกรอบครับ พอจะมีรู้สายรถเมย์ไปที่วัดไหมครับ
พอดีไม่มีรถส่วนตัวครับผม แล้วไปตรวจดวงชะตาต้องเตรียมอะไรไปบ้างครับ

 

ยินดีครับ

 

คำถามนี้ตอบยากน่าดูเลยครับ น้ำตาแทบปริ (แซวเล่นนะครับ ช่วยๆกันไปครับ ผมเต็มที่อยู่แล้วคร้าบบบ)

ผมไม่แน่ใจนะครับว่า คุณนพเก้ามหา บ้านอยู่แถวไหน หรือจะเริ่มเดินทางจากแถวๆไหน เอาเป็นว่าผมแนะนำเป็นกลางๆก็คงจะต้องยึดจุดหลักๆใหญ่ๆไว้ก่อนนะครับ เผื่อเป็นประโยชน์กับท่านอื่นๆไปด้วย งั้นผมแนะนำอย่างนี้ดีกว่าครับ(หลังจากที่ลองค้นหาข้อมูลให้แล้วได้ยังงี้)

ถ้าการเดินทางรถเมล์ต้องตั้งเป้าหมายไปถึงหน้าวัดสวนแก้วก่อน เพราะเป็นวัดดังคนรู้จักกันเยอะ

1.นั่งรถเมล์สาย 63 และสาย 97 (อนุสาวรีย์-ท่าน้ำนนท์) ลงที่ท่าน้ำนนท์ แล้ว ข้ามไปฝั่งท่าน้ำบางศรีเมือง แล้วต่อรถสองแถวไปถึงหน้าวัดสวนแก้ว ตรงซอยข้างวัดสวนแก้วจะมีวินมอเตอร์ไซค์อยู่ ให้ต่อวินฯ บอกว่าไปวัดประชารังสรรค์ (อย่าลืมขอเบอร์วินไว้ด้วยนะครับเผื่อตอนขากลับ)

2.นั่งรถ สาย 134, ปอ.171 และ ปอ.528 หน้าเดอมอลล์งามวงศ์วาน ลงที่สี่แยกบางพลู แล้ว ต่อรถประจำทาง สาย1024ข. ลงที่หน้าวัดสวนแก้ว จากนั้นก็เหมือนเดิม วินมอเตอร์ไซค์ไปวัดประชารังสรรค์ เน้นไว้เหมือนเดิมครับ อย่าลืมขอเบอร์วินไว้ด้วยนะครับเผื่อตอนขากลับ เดี๋ยวจะเดินเหนื่อย

สำหรับเรื่องการเตรียมของก็ทำใจให้สบายๆครับ ท่านเป็นคนไม่มีพิธีการอะไรมาก (ท่านใจดีครับ) ปกติถ้าเป็นผม ที่ผมจะติดมือไปประจำตอนไปกราบครูบาอาจารย์ รวมถึงท่านอื่นๆก็ เช่น ดอกไม้ ธูป เทียน หรืออาจเพิ่มนมสักแพ็คนึง แค่นั้นครับ

อย่าลืมเรื่องสุนัขที่ผมเคยเตือนไว้นะครับ

ขอให้โชคดีครับ

 

ขอบคุณพี่น้ำมนต์1มากครับ

 

วันนี้ไปกราบท่านมาแล้ว จัดไปชุดใหญ่ครับ เต็มแขนเลย อิๆ

 

ขอเสริมเส้นทางอีกนิดหนึ่งครับ ถ้าข้ามเรือมาถึงท่าเรือบางขุนศรีแล้ว นั่งรถสองแถวแดงถึงวัด ไม่ต้องไปลงที่ไหนจอดป้ายสุดท้ายที่ลาดวัดเลยครับ
พี่พ่อพระกาฬ เข้าไปกี่โมงครับเมื่อวานผมเช้าสัก7-8โมงครับ

 

วันนี้ไปทำสังฆทาน กับท่านชุดใหญ่ครับ อิๆ จัดที่แขนมาอีก เต็มดอกเลย

 

ถ่ายรูปมาชมกันบ้างซิครับ (ขอแทนท่านอื่นๆด้วยครับ) เผื่อหลายๆท่านจะสนใจ
จะได้ไปขอหลวงลุงบ้าง แบบเต็มๆ...

 

ข้อมูลพลาดจนได้เรา อายจัง...

ช่วยๆกันครับ...

ขอบคุณครับคุณ นพเก้ามหา ที่ช่วยเข้ามาเพิ่มเติมข้อมูลเรื่องรถสองแถวครับ
จริงๆด้วย ป้ายสุดท้ายที่ลานวัด ใกล้ๆกับโรงเรียนนะครับ ถ้าใครลืมซื้อนมกล่องมาเดินไปอีกนิดจะเป็นร้านขายของครับ ผมเคยเข้าไปซื้อนมกล่องมาถวายหลวงลุงครับ

 

ช่วงนี้งานเรียกว่า ท่วมหัวท่วมหู เลยครับ เพิ่งมีเวลาหายใจหน่อยก็เช้านี้เองครับ บางทีเข้ามาได้แค่อ่านเฉยๆ แล้วก็ต้องรีบทำงานต่อ แค่ปกติก็งานเต็มแล้ว มาช่วงนี้ทั้งงานราษฎร์งานหลวงเลยครับ งานราษฎร์ล่าสุดหัวหน้าผมแกเป็นชาวต่างชาติแล้วได้ไปฟังเทศน์จากท่าน ว.วชิรเมธี นายผมแกและเพื่อนๆของแก ฟังภาษาไทยไม่ออก แต่สนใจว่าทำไมพระองค์นี้ถึงได้เทศน์แล้วคนตั้งใจฟังกันมากแถมหัวเราะกันใหญ่ แกเลยอัดเป็นคลิปเสียงมาให้ผมแปลเป็นภาษาอังกฤษให้ที งานเข้าซิครับ ท่าน ว. ท่านเทศน์ยาวซะด้วยเล่นซะ 1ชั่วโมง แปลกันสนุกเลยครับ
ต้องแก้ตัวไว้ก่อนเดี๋ยวท่านที่รออ่าน (คิดเข้าข้างตัวเองครับ ว่ามีคนรออ่าน...) เรื่องราวที่ผมเขียนจะหาว่าผมหายหัวไปไหน ไม่ได้หายไปไหนนะครับ เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละครับ...