เรื่องของกฎแห่งกรรม(หลวงพ่อฤาษีลิงดำ)

หลวงพ่อพระราชพรหมยานตอบปัญหาธรรม

ผู้ถาม :- "หลวงพ่อครับ คนเราเกิดมานี่นะครับ ต้องสร้างทั้งกรรมดีและกรรมชั่ว อันนี้เป็นเพราะว่าเนื่องจากผลของกรรมเก่า หรือว่าเราสร้างขึ้นใหม่ครับ…?"

หลวงพ่อ :- "ทั้งใหม่ทั้งเก่า คือกรรมเก่าบางอย่างมันให้ผลในชาติปัจจุบัน บางอย่างให้ผลในชาติต่อไป บางอย่างอีกหลายชาติจึงจะให้ผล เราเกิดมานี่ เราทำแต่กรรมดีอย่างเดียวหรือเปล่าล่ะ เคยทำกรรมชั่วบ้างไหม…?"

ผู้ถาม :- "เคยครับ"

หลวงพ่อ :- "ทีนี้ผลที่รับนี่ไม่แน่ ฉันตอบไม่ได้ว่าผลที่ได้รับเป็นกรรมใหม่หรือกรรมเก่า"

ผู้ถาม :- "สิ่งที่เรากระทำลงไปเป็นสิ่งไม่ดี เป็นกรรมเก่าที่เราทำไม่ดี หรือว่าเราสร้างของเราใหม่ครับ…?"

หลวงพ่อ :- บางทีเราก็สร้างใหม่ เพราะเราขยันสร้าง อย่าไปโทษเก่าเสมอไปเลย โทษปัจจุบันดีกว่า คือ ทุกสิ่งทุกอย่างโทษปัจจุบันไว้ดีกว่า ป้องกันตัวได้ บางอย่างก็อาศัยกรรมเก่าที่เราทำมา มันให้ผลจึงมีความเห็นผิด บางอย่างสิ่งแวดล้อมมันเกิดขึ้นในปัจจุบัน ทำให้เราเห็นผิด ก็คิดว่าไอ้กรรมเก่ามันแค่ไหนก็ช่างมัน ไม่สนใจ ทำกรรมใหม่ให้ดีไว้เสมอๆ ดีกว่า อย่าไปคำนึงถึงสิ่งที่ล่วงมาแล้ว กรรมเก่ามันจะเลวมันจะชั่วก็ช่างมัน

อย่าลืมว่าเราเกิดมาเป็นมนุษย์ได้เพราะอาศัยความดีหลายอย่าง

๑.เราเคยมีศีล ๕ บริสุทธิ์ หรือมีกรรมบถ ๑๐ บริสุทธิ์ เราจึงเป็นมนุษย์ที่มีความสมบูรณ์ได้

๒.เรามีทรัพย์สินเพราะเราเคยให้ทาน

๓.เรามีปัญญาคิดอะไรได้บ้าง เพราะเราเคยอบรมในด้านความดี ในด้านธรรมมาก่อน

เราต้องคำนึงถึง ๓ อย่างนี้ เพราะมันเป็นความดีเดิม

๑.ในเมื่อเราเป็นมนุษย์ได้แล้ว เราจะกลับไปเป็นสัตว์นรกอีกไหม…ถ้าเราทำลายศีลข้อใดข้อหนึ่ง นั่นแสดงว่ามันจะกลับไปนรกอีก

ประการที่ ๒ เราเกิดมาเป็นคนตระหนี่ เป็นคนดีพอกลับไปเราก็ต้องกลับไปแก้ผ้าใหม่

และประการที่ ๓ เราทำลายสติสัมปชัญญะของเราให้มันเสื่อมทรามลง เป็นการทำลายของเดิมที่เราก่อมาแล้วให้สลายตัวไป ถ้าเราคิดอย่างนี้แล้วจะดีขึ้น

ฉะนั้น พระพุทธเจ้าท่านจึงทรงสั่งสอน อย่าตามนึกถึงสิ่งที่ล่วงมาแล้ว และจงอย่าคำนึงถึงสิ่งที่ยังมาไม่ถึง พยายามรักษาความดีปัจจุบันไว้ ถ้าปัจจุบันของเราดี เพราะอารมณ์ของเราจริงๆ ไม่มีอดีตไม่มีอนาคตหรอก มันมีแต่ปัจจุบัน คือให้มีความรู้สึกว่าเดี๋ยวนี้อยู่เสมอ

คืออารมณ์ทำเป็นอาจิณกรรม ถึงแม้ว่าครั้งละเล็กละน้อยมันก็ชิน อาจิณกรรมถ้าเป็นฝ่ายอกุศล มันมีโทษถึงอนันตริยกรรมได้ แต่ถ้าอาจิณกรรมฝ่ายกุศลมันก็มีผลมหันต์เหมือนกัน

ถ้าเราไม่ตามนึกถึงมัน เรามุ่งหน้าทำแต่ความดี อันดับเลวที่สุดถ้าเราเป็นพระโสดาบัน กรรมที่ไม่ดีนั้นจะให้ผลลงอบายภูมิไม่ได้ มันจะให้ผลแต่เพียงว่าเราเกิดมาเป็นมนุษย์ใหม่เท่านั้น มันตัดอบายภูมิ ใช่ไหม…ได้กำไรตั้งเยอะ ดีไม่ดีเป็นอรหันต์เสียชาตินี้หมดเรื่องหมดราวไปเลย เพราะมันเหลือแค่เศษกรรม ใช่ไหม…ดอกเบี้ยมันนิดหน่อย เอาอย่างนั้นนะ

จำไว้แค่นี้ก็แล้วกันนะ เอาเวลานี้ให้มันดีอยู่เสมอ อย่าไปเอาเวลาอื่นนะ เวลาปัจจุบันนี้เมื่อความรู้สึกยังมีอยู่ให้จิตมันว่างจากอารมณ์ที่เป็นอกุศล ที่พระพุทธเจ้าทรงสอน ให้ทรงอนุสสติ อนุสสติ แปลว่า การตามนึกถึง คือให้นึกถึงความดีอยู่เสมอ อนุสสติก็มี พุทธานุสสติ ธัมมานุสสติ สังฆานุสสติ สีลานุสสติ จาคานุสสติ เทวตานุสสติ มรณานุสสติ กายคตานุสสติ อุปสมานุสสติ และอานาปานุสสติ

ถ้าเราตามนึกถึงอนุสสติอย่างใดอย่างหนึ่ง มันเป็นเรื่องของความดี ทีนี้ความดีที่เราจะไปชำระหนี้ความชั่วเดิมให้หมดไป ถ้าจะไปนิพพานรับรองไม่ได้ไปแน่ เพราะอะไร เกิดทุกชาติก็สร้างเรื่อย เสริมความชั่วอยู่เสมอ ทีนี้ทางพระพุทธศาสนาเราไม่มีการล้างบาป แต่ว่าทางพุทธศาสนาให้สร้างกำลังจิตในด้านความดี ให้มีกำลังสูง เพื่อหนีบาปให้พ้นไป ถ้าจิตติดด้านความดีฝ่ายสูงมันก็มี ๔ ขั้นคือ

๑. พระโสดาบัน
๒. พระสกิทาคามี
๓. พระอนาคามี
๔. พระอรหันต์

 

บาปกรรมที่เราเคยทำมา แต่ปัจจุบันเรารักษาศิล5จนเราตายไป เราจะหนีกรรมพ้นไหมครับ

 

ลดลงได้ครับ เพราะทาน ศีล ภาวนา จัดเป็นบุญ แต่หนีกรรมไม่พ้นอย่างดีที่สุดก็สามารถผ่อนหนักเป็นเบาลงได้ เปรียบเสมือนบุญเป็นน้ำใสหมั่นสั่งสมจนเป็นขันธสันดานก็จะสามารถเจือจางน้ำเกลือลงฉันใดฉันนั้นครับ

แก้กรรมต้องแก้ด้วยความดี มิใช่แก้ด้วยสมมุติบัญญัติอย่างที่มีหลายๆท่านโฆษณาชวนเชื่อครับ

 

ขอบคุณครับ

 

ผู้ที่ได้บรรลุอริยบุคคลขั้นเเรกในศาสนาทุกข์ก็ดี
ความเสียดเเทงของกิเลสก็ดีมีน้อยสิ่งเหล่านี้
มีแต่จะบางเบาไปข้างหน้า เเละเที่ยงเเท้ต่อ
การตรัสรู้ธรรมในกาลข้างหน้าแน่นอน
อนึ่งความทุกข์ทางใจของพระโสดาบัน
นั้นอุปมาเหมือนหยดน้ำบนปลายหญ้าคากับน้ำในมหาสมุทร
ความทุกข์ของพระโสดาบันเท่ากับหยดน้ำบนปลาย
หญ้าคา แต่ความทุกข์ของผู้ยังไม่เข้าถึงกระเเสพระ
นิพพาน (โสดาบัน)เท่ากับน้ำในมหาสมุทรเหตุที่เป็น
เช่นนั้นเพราะว่า อบายภูมิ 4 คือ สัตว์ดิรัจฉาน เปรต
อสูรกาย นรก เป็นสิ่งที่ปุถุชนทั่วไปสามารถไปบังเกิดได้
เพราะมีตัวเเปรคือ กุศลและอกุศล
ถ้ากุศลวิบากมาก(กรรมดี)จะ
เป็นเครื่องหนุนนำไปเกิดในสุคติภูมิคือ กามาวจร
(มนุษย์/สวรรค์ 6 ชั้น)รูปาวจร (พรหมโลก 16 ชั้น)
และอรูปาวจร (อรูปพรหมโลก 4)
ส่วนอกุศลวิบากนั้น (กรรมชั่ว) ผลก็นำไปสู่อบายภูมิ
ทั้ง 4 อย่างไม่ต้องสงสัย
สมดังพุทธภาษิตที่พระพุทธองค์ตรัสไว้ว่า
จิตฺเต สงฺกิลิฏฺเฐ ทุคฺคติ ปาฏิกงฺขา
เมื่อจิตเศร้าหมองแล้ว ทุคติเป็นอันหวังได้
ม.มู. ๑๒/๖๔

จิตฺเต อสงฺกิลิฏฺเฐ สุคติ ปาฏิกงฺขา
เมื่อจิตไม่เศร้าหมอง สุคติเป็นอันหวังได้
ม.มู. ๑๒/๖๔
สรุปแล้ว...ผู้ถึงนิพพาน คือผู้ที่พ้นจาก
ทุกข์ทั้งปวงอย่างแท้จริง ไม่ต้องมาเวียนว่ายตายเกิดอยู่
ในภพทั้ง 3 (ภูมิ 31) สูงๆ ต่ำๆ ไม่มีวันจบ
และสิ้นเป็นอยู่อย่างนี้ (วัฎฎะ เเปลว่า"วน")
เราและท่านทั้งหลายจงยึดเอาพระนิพพานเป็น
หลักชัยเถิด นิพฺพานํ ปรมํ สุขํ นิพพานเป็นบรมสุขฯ

 

สาธุ สาธุ สาธุ
จะเป็นเช่นไร ขึ้นอยู่กับกรรม(การกระทำ)ของเราเอง ...

 

อย่าไปนึกถึงในสิ่งที่เรากระทำผิดไปแล้วนั้น สิ่งที่ล่วงผ่านมาแล้ว ไม่มีใครไปตามเเก้ไขในอดีต
อันไม่ดีนั้นได้ จงสร้างความดีขึ้นมาใหม่ แล้วรักษาความดีนั้นไว้และทรงอารมณ์ให้ผ่องใสเสมอได้เเก่การเจริญสมาธิภาวนา อันนี้เเหละจะรักษาเราไว้ไม่ให้ตกต่ำ
ส่วนบาปกรรมที่เราเคยกระทำมาต้องชดใช้ทุกกรณี ไม่ว่ากรรมหนัก กรรมเบา โดยไม่มีข้อยกเว้น
เมื่อเวรกรรมสนองเรา เราอย่าไปซ้ำเติมเจ้าของ จงให้กำลังใจตนเองเถิด ยิ้มรับมันเหมือนเรามีเเผล อย่าไปขยายอาการบาดเจ็บหรือซ้ำเติมเเผลนั้น ควรรีบหาทางรักษาเร็วไวฉันใด กรรมที่สนองผลต่อเราในรูปแบบของทุกข์นั้น เมื่อมันเกิดขึ้นจงสอนใจตัวเองว่า ผิดเป็นครู เห็นความผิดของตน เเล้วดำเนินชีวิตทางใหม่ที่ประกอบด้วยธรรม จิตที่กำลังทุกข์นั้น จะเปลี่ยนสภาพดีขึ้นเรื่อยๆ แล้วทุกข์เหล่านั้นจะค่อยๆลบเลือนไปเอง

 

จะหมั่น ระลึกถึงความตาย ระลึกถึงคุณของพระรัตนตรัย ระลึกและรักษาไว้ซึ่งศีล5 ตามกำลังความสามารถของเรา เพื่อหนีกรรมที่ได้กระทำไว้แล้ว

 

ดิฉันก็จะระลึกถึงคุณพระรัตนตรัย และรักษาศีล 5 ตามกำลังที่สุด เท่าที่จะทำได้ นิสัยจะไม่โกงกินทั้งของราษของหลวง แต่บางครั้ง ศีล 5 ก็พลอยด่างพร้อย เพราะสายงานที่ทำอยู่ โดยที่เราไม่เห็นด้วย ไม่เต็มใจเลยสักนิด ไม่เซ็นก็ไม่ได้ จะโดนบีบ โดนเล่นงานอย่างแรง

 

คล้ายๆกับผมเลยครับ
และขออนุโมทนาทุกๆความเห็นครับ

 

กรรมในอดีตคือผลในปัจจุบัน แล้วในอนาคตท่านต้องการผลเป็นแบบไหนดีหรือชั่วอยู่ที่ตัวของท่านเอง "การทำชั่วทำได้ง่ายดายนัก ความดีทำยากแต่ต้องทำและควรจะทำ"

ขออนุโมทนาบุญกับทุกท่านที่เพียรพยามทำกรรมดีทุกๆท่านค่ะ

 

ขออนุโมทนาค่ะ คนเราเกิดมาอนันตชาติ เกิดเป็นคนก็ดี เทวดาก็ดี สัตว์นรกก็ดี พ้นกรรมไปไม่ได้หรอกค่ะ ขึ้นกับว่าจะเป็นกรรมดีหรือกรรมชั่วเท่านั้นเอง

 

อ่านคำสอนของครูบาอาารย์ ควรรู้จักจับใจความสำคัญไปพิจารณาด้วย

อ่านคำสอนของครูบาอาจารย์ ควรรู้จักจับใจความสำคัญไปพิจารณาด้วย

ขออนุญาตครับ

ถ้าจะให้ผมยกข้อความสำคัญขึ้นมาพิจารณา ผมก็จะยกข้อความที่สำคัญคือ

หลวงพ่อ :- "ทีนี้ผลที่รับนี่ไม่แน่ ฉันตอบไม่ได้ว่าผลที่ได้รับเป็นกรรมใหม่หรือกรรมเก่า"

"ทีนี้ความดีที่เราจะไปชำระหนี้ความชั่วเดิมให้หมดไป"

"ทีนี้ทางพระพุทธศาสนาเราไม่มีการล้างบาป
แต่ว่าทางพุทธศาสนาให้สร้างกำลังจิตในด้านความดี ให้มีกำลังสูง เพื่อหนีบาปให้พ้นไป"

ใครที่พากันคิดว่า ไม่สามารถหนีกรรมชั่วที่เราได้เคยสร้างเอาไว้ได้พ้น ก็ขอให้พิจารณากันใหม่

การสร้างกุศลผลบุญนั้น แม้ว่าจะไม่มากพอ จนถึงขั้นเป็นอริยะ ก็ให้ผลมากน้อย ลดหลั่นกันไป ตามกุศลผลบุญนั้น

เช่น การสร้างกุศลผลบุญเอาไว้มากๆ จนเจ้ากรรมนายเวรรอไม่ไหว ในที่สุดก็ต้องยอม อโหสิกรรมให้ หมดเวร หมดกรรมต่อกัน

ขอโมทนาบุญ ขออนุโมทนาบุญ

ลุงมหา