หลงทาง

เห็นเขาตอบกัน ก็อยากจะตอบ จนใจที่ไม่เห็นมันเป็นอะไรเท่าไรเลย สงสัยช่วงนี้จินตนาการดับวูบ :'(

 

" วิปัตติปะฏิพาหายะ สัพพะสัมปัตติสิทธิยา สัพพะทุกขะวินาสายะ ปริตตัง พรูถะ มังคะลัง
วิปัตติปะฏิพาหายะ สัพพะสัมปัตติสิทธิยา สัพพะภะยะวินาสายะ ปริตตัง พรูถะ มังคะลัง
วิปัตติปะฏิพาหายะ สัพพะสัมปัตติสิทธิยา สัพพะโรคะวิสาสายะ ปริตตัง พรูถะ มังคะลัง "

ขอพระสงฆ์ทั้งหลาย จงสวดพระปริต อันเป็นมงคล เพื่อป้องกันความวิบัติ เพื่อความสำเร็จ
ในสมบัติทั้งปวง และเพื่อให้ทุกข์ทั้งปวงพินาศไป เพื่อให้ภัยทั้งปวงพินาศไป เพื่อให้โรคทั้ง ปวงพินาศไป
ใครที่นั่งสมาธิแล้วเกรงว่าจะถูกรบกวน จาก อมนุษย์ทั้งหลายให้สวดบทอาราธนาพระปริต
ผู้เขียนใช้อยู่ประจำได้ผลดีมากครับ สวดก่อนที่จะนั่งสมาธิครับ จะได้ไม่หลงทาง

 

เริ่มดูลม หายใจ ตามไปก่อน
แม้นยามนอน สัมผัสลม ห่มผ้าใว้
สมาธิจิต แน่วแน่ ลมหายไป
ละเอียดได้ อยู่ในจิต ติดตามลม

เมื่อจิตนิ่ง ลงดิ่ง ทิ้งวางหมด
จิตจ่อจด ใจรับรู้ ขึ้นภูผา
จิตหักเห เร่เข้ารับ เอกัคคตา
อุเบกขา คงวางอยู่ มีคู่ฌาน

รักษาศีล ข้อเดียวให้ เหนียวแน่น
ไม่หวงแหน ปัจจ้ยสี่ ที่มีหา
ดำรงค์แต่ กรรมดี มีเมตตา
กาลเวลามี หนึ่งเดียว เที่ยวดูลม

 

พูดถึงหลงทางสมัยยี่สิบปีก่อนเราก็ หลงทางเหมือนทุกฯคนนั่นและครับ มีความชอบ
และรัก พระเครื่องเป็นชีวิตจิตใจ มีหนังสือพระกี่เล่มก็หาอ่าน แล้วก็นั่งส่องพระได้
ไม่หลับไม่นอน พระเครื่องสามสี่ร้อยองค์ส่องจนจำได้ หมด แล้วก็ มาเริ่มจับพลังพระ
แต่ละองค์จน ชำนาญ และสามารถใส่พลังเข้าไปในพระแต่ละองค์ได้ และก็เล่นแร่แปรธาตุ
ถ่ายพลังจากองค์พระในมือซ้าย พลังวิ่งผ่านแขน มาลงที่องค์พระอยู่ในมือขวา 
คราวนี้ค่อยฯคัดแยกออกใว้องค์ไหนที่มีพลังน้อย เก็บใว้เฉพาะที่มีพลังมากและแสงนวล
และที่มีแสงทองพุ่งขึ้นออกมาจากองค์พระ มาก้าวข้ามและปล่อยวางพระเครื่องได้ ก็เมื่อเรา
อธิฐานอัญเชิญ  พระเครื่องมาได้นี่แหละ คือไม่ง้อท่าน ถ้าอยากมาก็ให้นิมนต์เสด็จมาเอง
ตามอัธยาศัย เรียกว่าไม่ง้อ ไม่อยากมาก็อย่ามา เชียว แล้วก็ให้หาทางมาเองให้ถูกด้วย พึ่งมารู้ของที่เป็นธาตุทั้งสี่ที่ถูกบรรจุใว้ด้วยพลังจิต ย่อมจะเรียกอัญเชิญมาได้
ด้วยพลังจิต เช่นกัน  บางทีเล่นมาทีเดียวยกกรุ เลย กว่าจะปรับจิตได้ หลายวันเหมือนกัน
เพราะความปลื้มปิติมาก และไม่คิดว่าจะมาได้มากมาย จนต้องรีบหาทางแจกออกไปบ้าง
แบ่งไปให้ คนอื่นช่วยกันหลงทางต่อ ฝึกได้สมาธิดีไปหลายราย ก็เพราะหัดจับพลังพระเครื่องนี่แหละครับ เรียกว่าหลงทางถูกทาง ส่วนหนังสือพระเครื่องนั้นมีราวฯ รวมน้ำหนักแล้วสักราวฯ ๕๐ กิโลคงจะได้ ๕๕

 

โฮ่ะๆๆๆ เราก็เริ่มจับพลังของพระเครื่อง คงเหมือนเด็กเจอของเล่นแปลกๆ นิ
จับพระแล้วรู้สึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นภายในกาย แต่ไม่รู้ว่าคืออะไร บอกได้เพียงแต่ว่ามีพลัง
เหอะ..เหอะ.. คงหลงทางแล้วเรา ไหนๆก็หลงแล้ว ขอคำแนะนำในการหลงทางถูก บ้างสิคะ..

 

เพิ่งหลงทางมาเจอค่ะ ขอติดตามอ่านด้วยคนนะคะ

 

ขอบคุณครับ คุณคมสันต์

 

หลงทางเข้ามากระทู้นี้เหมือนหลายๆท่านค่ะ...... อิอิ...อิอิ มีแต่นักกลอน แถมด้วยเรื่องมีสาระ

อีก......เอ่อ ท่านเจ้าของกระทู้คงจะไม่ว่านะคะ ที่ดิฉันจะแวะมาเยี่ยมชมบ่อยๆ



ชอบอ่านเรื่องเล่า ของท่านเจ้าของกระทู้ค่ะ..........

 

เชิญจ้า...Welcome to หลงทาง...

แต่งกลอนไม่เก่งจ้า...
เก่งแต่แต่งประตู...
ต้องให้ลูกศิษย์สายตรงหลวงพ่อเทพ...
แต่งกลอนสอนธรรมะไปก่อน...
จะได้มีเวลาไปรักษาไหล่ยอก เพราะแต่งประตูมากไปหน่อย..
..จะว่าไปนะ..เราก็อุตสาห์ แต่โคลงกล เอาไว้แต่หน้าแรก...ไม่เห็นมีใครทักเลยอ่ะ...
งอนขึ้นเด๋วจะแต่งเป็นกระทู้ห่อโครงซะดีมั๊ยนะ...

 

ท่านคุณป๋าปล่อยไว้......มุกคอย หยอดหยด
ทำถล่มถมลบรอย........กวี
แกล้งงอนให้เอ็นจอย....ขำขัน...หัวร่อ
เล่นอ่านแล้วจ่อได้.......ว่าให้...รับมุก...

 

ทั้งตามหามาเรื่อยๆ...รวมทั้งหลงทาง...และแล้วก็หาเจออ่านซะเพลินจนลืมกดไลท์เช่นกัน...ขอเป็นแฟนคลับด้วยคนนะค่ะ...ข้าพเจ้าก็คิดเหมือนๆกับทุกๆท่านว่าเมื่อก่อนมัวทำอะไรอยู่...ถึงไม่ได้เข้าเฝ้าและฟังพระธรรมเทศนาขององค์สมเด็จพระพุทธเจ้าพระองค์ใดองคหนึ่ง..เพื่อจะได้สำเร็จเป็นอรหันต์ จะได้ไม่ต้องเหลือตกค้างมาถึงทุกวันนี้...

 

แต่ที่สำคัญกว่าคือ
อะไรคือ เครื่องป้องกันการหลงทาง...
และเมื่อหลงทางแล้ว...
จะรู้ได้อย่างไรว่า กำลังหลงทางอยู่...
แล้วจะกลับไปเริ่มตรงไหนดี..ให้มันถูกทาง...

..โดนใจอีกแล้วคะ อิอิ .. หนูก็เคยตอบพระอาจารย์ตัวเองไปคล้าย ๆ แบบนี้แหละคะ ว่า " ถ้าทางตรงมันเดินยากมันก็มีทางอ้อมให้เดิน อยู่ที่เราจะทำยังไงเพราะยังไงก็ถึงที่หมายเหมือนกันคะ " อิอิ

... มีคนแซวว่าเรียกพี่ระมิงค์ .. ก้เพราะเดาอายุไม่ออกคะบางทีก็เหมือนอายุห่างไม่มาก แต่ตอนแรกที่พี่ไปตอบแนะนำดพสนี้บอกได้เลยว่ารู้สึกว่าแก่มากคะ เลยตัดสินใจว่าเรียกพี่ดีที่สุดรู้สึกดี และ อบอุ่นดีคะ ไม่ได้จะลบหลู่นะคะ .. เรียกด้วยความรัก และ เคารพคะ .. ขออนุญาติพี่ระมิงคืแล้วคะ ..... ห่างแค่ 10 ปี เรียกพี่คงไม่น่าเกลียดมั้งคะ ... ><

 

หือ ถามอายุกันหรือนี่ ไปก่อนนะ ถามกันเสร็จเมื่อไรจะกลับมาใหม่ อิอิ ถึงเก๊าจะอายุร่างเยอะ แต่อายุสมองเค้าน้อยนะ จะบอกให้ เรียกป๋าเสียเลยนี่แน่ะ เผื่อมีคนพาไปเลี้ยง อะคิอะคิ

ถามตัวเองเหมือนกันค่ะ ว่ามัวทำอะไรอยู่ ตกค้างมานานถึงเพียงนี้ แต่อาจเพราะว่าตอนนั้นยังไม่ฉลาดพอ แม้ได้พบกับท่าน แต่ยังมิได้ฟังขอธรรมใดๆจากท่านเลย อาจเป็นเพราะเหตุปัจจัยหลายประการที่ยังไม่ถึงพร้อม และดวงจิตอาจยังผูกพันกับบางสิ่ง จนมิอาจปล่อยวาง หรือคิดว่าตนยังมีหน้าที่บางอย่างต้องกระทำ มีหลายเหตุผลเหลือเกินที่เลือกมาบอกกับตัวเอง น่าตลกดีนะคะ ต้องตักเตือนตนเองอยู่เสมอๆ ว่าต้องทำอะไรในปัจจุบันเท่านั้น

 

ก็เห็นอยู่ เหมือนกันจ้า ว่าจะทัก
แต่ไม่ยัก รู้ว่า กลกลอนไหน
เลยอ่านแล้ว เพิกเฉย ทำเมินไป
เพราะว่าใคร่ อ่านต่อ ให้พอความ

 

คาถาป้องกันหลงทาง บทที่ 1

วันคืนล่วงไป ล่วงไป บัดนี้ เราทำอะไรอยู่

 

อ่ะจึ๋ย.ยยยยย โดนนน เลย..เต็มๆๆๆ

 

อ๊าก โดนขอรับทั่นป๋า สำนึกแล้วครับ พยายามอยู่ ถึงจะเพลีย ได้วันละหน่อย แต่ไม่ถอยนะขอรับ รู้แล้วว่าตนเองจะไปไหน เหลือแค่ว่าต้องทำให้ได้ เลยหลงทางมาแถวนี้พอดี ได้มาพบเพื่อนๆแลกเปลี่ยนสาระกัน รู้สึกดีเหลือเกิน ขอบคุณกั๊บป๋ม ({)

 

วันคืนล่วงไป ล่วงไป บัดนี้ เรากำลังหลงทางค่ะ({)({)({)

 

คาถาป้องกันหลงทาง บทที่ 2

"ผู้ใดเพียรตามดูจิต ผู้นั้นจักพ้นทุกข์"

 

ขอบคุณค่ะ...................