อยากเริ่มนั้งสมาธิ มีปัญหาขอคำแนะนำด้วยคะ

สวัสดีคะทุกท่าน

.... ดิฉันเป็นคนที่มีปัญหาเรื่องการทำสมาธิมาก ตั้งแต่เด็กจนโตตอนนี้อายุก็ สามสิบกว่าแล้วเป็นคนอยู่นิ่งไม่เป็นชอบทำโน้นทำนี้ตลอดเวลา ทั้งร่างกายและสมอง มาช่วงสองสามปีมานี้ดิฉันเริ่มสนใจธรรมมากขึ้น และ เคยมีพระท่านหนึ่งชาวบ้านเรียกท่านว่า "หลวงปู่ฤษีตาไฟ" วัดหนองทารภู อ.หันคา จ.ชัยนาท ท่านเคยทักดิฉันว่า "ถ้าอยากรู้อะไรให้ฝึกนั้งสมาธิเองแล้วจะรู้ทุกอย่าง ไม่จำเป็นต้องมาหาพระ" ทำให้ดิฉันลองสนใจอยากฝึกอย่างที่ท่านแนะนำ

.. แต่ปัญหาที่เจอบ่อย ๆ คือ พอนั้งไปสักพักจะรู้สึกกลัวคะ เพราะหูเราจะรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงไรอยู่รอบ ๆ (รอบข้างเราไม่มีใครในระยะสามเมตร) บางครั้งก็เหมือนมีใครอยู่ใกล้ ๆ บางที่ก็เหมือนเห็นภาพอะไร ๆ ด้วยความเป็นเด็กจะกลัวมากยอมรับว่าเป็นคนกลัวผีมาก ๆ และ ไม่กล้านั้งเกินห้านาที

.. ด้วยเหตุนี้เลยคิดว่าเอาที่ง่าย ๆ ก่อนละกัน ก็ได้ความรู้เพิ่มมาว่า เราไม่จำเป็นต้องนั้ง เราสามารถ ยืน เดิน เพ่ง หรือ ทำกิจกรรมใดอยู่ก็ทำสมาธิได้เหมือนกัน .. ดิฉันเลยเริ่มจากตรงนั้น .. และ สวดมนต์บ่อย ๆ ก้ดีขึ้นมาก .. เลยอยากลองนั้งสมาธิดูบ้างว่าจะทำได้ไหม๊ .. เพราะตอนนี้เริ่มกลัวน้อยลง ..

อ้อ อีกอย่างคะจะเป็นบ่อยยิ่งตอนเป็นเด็ก คือ เวลาจะนอนบางทีเหมือนเราจะหน้ามืดรู้ตัวอีกที เหมือนวิญญาณเราหลุดออกจากร่างคะ เพราะจะเห็นตัวเองนอนหลับอยู่ บางที่ก็จะเห็นเป็นคนอื่นมาคุยด้วย (ซึ่งไม่ใช่คนแน่ ๆ ) โดยเฉพาะนอนแปลกที่ และ เคยฝันว่ามีคนพาไปดูอดีตตัวเองว่าก่อนนี้เป็นใครทำอะไรไว้บ้างสองสามครั้ง บางทีเราไปที่ไหนสักที่แล้วเราจะรู้สึกเหมือนมีวิญญาณอยู่ตรงนั้น คือ เรารับรู้ได้แต่มองไม่เห็นคะ มันทรมานมากไม่รู้จะทำยังไงดี เลยคิดว่าถ้าเรานั้งสมาธิได้จิตใจเราคงสงบกว่านี้ เย็นกว่านี้ ยอมรับนะคะว่าแต่ก่อนเป็นคนที่โมโหง่ายมาก เห็นอะไรไม่ถูกต้องไม่ได้ ลุกพรึบเหมือนไฟนะคะ

... เพราะตอนนี้ถึงเป็นแบบเดิมแต่ก็เรียกสติตัวเองได้ดีขึ้นไม่กลัวมากแล้ว ... ถ้านั้งสมาธิได้ดิฉันคงควบคุมจิตใจตัวเองได้มากกว่านี้ รบกวนท่านผู้รู้ช่วยแนะนำให้ดิฉันได้ลองฝึกทำหน่อยนะคะ .. เอาแบบนั้งจากเริ่มต้นคะ .. ขอบคุณล่วงหน้า

 

ยืน เดิน นั่ง นอน สมาธิ ทุกลมหายใจ เข้า ออก

มีสติ อยู่กับ ปัจจุบัน ไม่ฟุ้งซ่าน

.

 

เอางี้นะครับ
คือกรรมฐานที่ปฏิบัติกันอยู่นี่ โดยเฉพาะการฝึกสมาธิ
เมื่อมันมาถึงระดับหนึ่งแล้ว ก็จะมีอารมณ์เป็นทิพย์ คือรู้เห็นได้ยินอะไรแปลกๆ
ถ้าไปกลัวมัน... ก็ไม่ต้องไปไหน วนเวียนอยู่ในสังสารวัฏต่อไป

ดังนั้นการปฏิบัติสมาธิก่อนจะเข้าสู่การภาวนา
ครูบาอาจารย์ผู้ฉลาดจึงมักจะสอนให้นักปฏิบัติ
มอบกายถวายชีวิตให้กับองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
แปลง่ายๆว่า ตายก็ยอม
แล้วก็พิจารณาขันธ์๕ หรือร่างกายว่า มันเป็นของเราจริงมั้ย
เป็นทุกข์จริงมั้ย ควรยึดมั่นถือมั่นอีกมั้ย
แล้วค่อยเข้าโหมดภาวนา
ถ้าอารมณ์ฟุ้งซ่านก็กลับมาพิจารณาใหม่

ถ้าอารมณ์ใกล้ฌาาน จะมีเทวดาคุ้มครองครับ ไม่ต้องกลัว

 

... ขอบคุณมากเลยคะ .. พอดีทำงานขายของตอนกลางคืน ปิดร้านตีสาม กว่าจะสวดมนต์นอนก็เช้าพอดี

.. เมื่อเช้าเลยลองทำดูแต่สวดมนต์เสร็จก็จะนอนหลับตาทำสมาธิเหยียดตัวตรงเอามือประสานที่ช่วงใต้ราวนมกำหนดรู้ลมหายใจคะ .. มันเห็นเป็นเหมือนมีคล้ายเปลวเทียนสีน้ำเงินตรงกลางเป็นสีดำตรงกลางพยายายามมองแล้วก็เหมือนเดิม แล้วมันวืบไปเลยมันเหมือนยาวนานมาก และ ฉันเห็นผู้หญิงคนหนึ่งแว๊บเดียว ตกใจพอลืมตาขึ้นมามันเพิ่งผ่านไปแค่ไม่กี่นาที .. ดิฉันก็ไม่เข้าใจแต่คิดว่ามันคงเป็นการหลอกตัวเองมากกว่า

... วันนี้ดิฉันก็จะลองทำอีกครั้งจะลองนั้งดูบ้าง แต่มีปัญหาที่หลังเพราะอุบัติเหตุหลังตรงช่วงเอวกระแทกกับที่พักมือรถทัวร์เมื่อสองเดือนที่แล้ว นั้งนานไม่ได้คะจะปวดตรงเอว .. แต่ที่สามารถทำได้ดีคงเป็นการเดินจงกรมคะ เพราะอยู่กับตัวเองได้มากสุด

ขอบคุณ ท่านทั้งสองมากนะคะ .. สาธุคะ สำหรับธรรมทานของท่าน

 

ไม่ต้องนั่งก็ได้ครับ นอนภาวนา ก็ได้ครับ ก่อนนอน ภาวนาาจนหลับยิ่งดี ตื่นนอนใหม่ๆก็นอนภวานาต่อก็ได้ครับ ทำอารมณ์ให้ชิน

 

โมทนากับท่านเจ้าของกระทู้ด้วยน่ะคะ่ที่พยายามจะนั่งสมาธิ ปฏิบัติภาวนา......เอาใจช่วยค่ะ ก่อนนั่งสมาธิ หรือนอนสมาธิ หรือเริ่มทำงานไปไหน ก็ให้น้อมจิตตนเองอาราธนาบารมีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกพระองค์ พระธรรม พระอริยสงฆ์เจ้าทุกพระองค์เมตตาสงเคราะห์เรานำหน้าเราทุกการกระทำของเรานะ่ค่ะ.......ก่อนนั่งสมาธิ ให้ทำแบบนี้แล้วขอบพระคุณในคุณของแม่พระทั้ง 5 อันได้แก่พระแม่ดิน นำ้ ลม ไฟ และพระแม่โพสฬ เพราะทุกพระแม่มีคุณต่อร่างกายขันธ์ 5 เราหากขาดพระแม่หนึ่งพระแม่ใดไป ร่างกายเราทรุด หลังจานั้นเชิญท่านท้าวจตุโลกบาลทั้ง 4 มาปกปักรักษาขันธ์ 5 เราระหว่างเรานั่งสมาธิไม่ให้สิ่งไม่ดี วิญญาณมาทำร้ายร่างกายเราได้ แล้วจึงสมาทานพระกรรมฐานค่ะ ตามที่มีคนบอก" กล่าวคือมอบกายถวายชีวิตต่อพระพุทธองค์ เมื่อนั่งหรือนอนแล้วแต่ท่านจะถนัด หากมีแสงให้พุ่งไปตามแสงนั้นขอบารมีพระพุทธองค์สงเคราะห์ ไม่ต้องกลัวนะ่ค่ะ นึกถึงพระพุทธเจ้าไว้ค่ะแล้วท่านจะมาสงเคราะห์เองค่ะ.......ว่างก็ภาวนาได้ทุกที่ทุกเวลา ลองภาวนา นะมะพะทะ ดูนะ่ค่ะ ความรู้สามารถหาอ่านได้ในการปฏิบัติเรื่อง" มโนยิทธิ" ของหลวงพ่อฤาษีลิงดำค่ะ........หากถนัดภาวนา " พุทโธ" ก็ภาวนาไปน่ะคะ่ดูลมหายใจไป เดี๋ยวของเก่าที่ท่านได้ก็มาเองค่ะ ไม่ว่าทางใดตามแต่ท่านเคยได้ปฏิบัติมา... สาธุค่ะ

 

ลองนอนมองรูปพระพุทธเจ้าหรือพระพุทธรูปจนหลับไปซิครับ ทำสมาธิรู้ลมเข้าออกไปด้วยนะครับ ทำเบาๆสบายๆจนหลับไปครับ แล้วสังเกตดูครับว่าเป็นอย่างไร เจริญในธรรมครับ

 

เพ่งกายในกาย จับพองยุบเหนือสะดือ รู้อารมณ์ละอารมณ์ ไม่นานก็ได้ญาน และขึ้นสู่ปฐมฌาน ตามนี้ไม่เกิน2ทิตย์

http://palungjit.org/threads/เข้าฌาน-แล้วระลึกชาติ.363781/

 

ใช้สติเพ่งที่จุดมโนทวาร อยู่กลึ่งกลางระหว่างนัยตาทั้งสองข้าง
ไม่ต้องกำหนดว่าเป็นอะไร
เป็นฌานสมาบัติ๙ หรือวิปัสสนาญาณ๙

 

จริงๆเพ่งในกายตรงไหนก็ได้แต่เพ่งตรงกลางระหว่างตาสองข้างจะทำให้เวียนหัวมึนหัวได้ไม่เชื่อไปลองดู
แต่การวางจิตไว้เหนือสะดือ2นิ้วศูนย์กลางกายนี้เป็นตาของจิตคับหรือศูนย์รวมจิตนั่นเอง

การเข้าฌานสมาบัติ9 ก็ทำได้ตลอดเมื่อถึงฌาน8แล้วก็ขึ้นไป ไม่จำเป็นต้องเพ่งจุดนัยตาเท่านั้นคับ

 

การฝึกอบจิต ก็ต้องมีหลัก

อยากเริ่มนั่งสมาธิ แต่มีปัญหา

 

จุดมโนทวารเป็นทางออกของความคิด การเพ่งเข้าที่จุดนี้เป็นมุ่งเข้าดับเหตุแห่งทุกข์ก็คือความคิด เพราะความคิดนี้ละคือสมุทัย
การเพ่งเข้าที่จุดมโนทวารนี้เป็นการต่อสู้กับความคิดและอารมณ์ต่างๆ อาการเวียนหัวเป็นเพียงอารมณ์หนึ่งที่เล็กน้อยมากที่เกิดขึ้น ยังมีเวทนาที่ยิ่งใหญ่ไพศาลให้เราต่อสู้อีกมากมาย
หากกลัวทุกข์ ก็จะไม่เห็นทุกข์ เมื่อไม่เห็นทุกข์ก็จะไม่รู้ทุกข์ และเมื่อไม่รู้ทุกข์แล้วละก็จะไม่สามารถดับทุกข์ใดๆได้เลย
เจริญในธรรมครับ

 

แม้จะเพ่งไปที่จุดไหนความคิดย่อมเกิดขึ้นได้นะ คนที่วางจิตจับพองยุบเค้าไปถึงอภิญญากันเท่าไหร่แล้ว วางจิตระหว่างคิ้วคุณไปถึงญาน ฌานรึยัง อย่าพูดมั่วๆถ้ายังไม่รู้แจ้ง


กลัวทุกข์นั่นก็ผิด นักบวชบางพวกเค้าทรมานตนจนเสียชีวิตยังไม่ถึงไหนยังไม่สำเร็จเค้าเหล่านั้นกลัวทุกข์รึเปล่าหละ เพราะธรรมมะนั้นฝึกที่จิต ผมก็ไม่ได้กลัวทุกข์หมุนรอบฌาน8 หนักจนจะหายใจไม่ออกคุณเคยเจอรึยังมากลัวทุกข์เหอะๆ และก่อนหน้าผมก็ลองเพ่งที่ระหว่างคิ้วไม่นานก็เหวียนหัวทำให้ปฏิบัติธรรมได้ไม่นาน เวียนหัวทั้งวันถ้าเพ่งแล้ว จับพองยุบที่ท้องและเดินจงกลมไม่นานก็ได้ฌานแล้วจิตเป็นสมาธิไวด้วย

 

จุดมโนทวารอยู่ระหว่างลูกนัยตาทั้งสองข้าง ไม่ใช่จุดระหว่างคิ้วครับ

 

แล้วแต่จริตของแต่ล่ะบุคคล

 

นั่นแหละคับ คือบริเวณส่วนศีระทั้งหมดคุณเพ่งดูส่วนไหนก็ตามไม่นานก็จะเหวียนหัวเพราะจิตนี้มีกำลัง

 

พระอาจารย์ของคุณท่านทำได้ แต่สำหรับคุณ เวียนหัวแน่นอน

 

จุดมโนทวารเป็นจุดทางออกแห่งความคิด เมื่อเพ่งก็ไปสกัด ไปตัดอารมณ์ของความคิด ไม่ไหลตามความคิด จึงเป็นธรรมทวนกระแส เพื่อการเข้าไปรู้ไปเห็นทุกข์ และสู่การดับทุกข์ในที่สุด
ผมก็ไม่ได้บอกว่าไม่ทุกข์ แต่บอกว่าทุกข์ตรงนี้มันเล็กน้อยมาก ข้างหน้ามีทุกข์ที่ยิ่งใหญ่ไพศาลกว่านี้อีกมาก และผมก็ได้พบกับทุกข์มากมายหลายรูปแบบ (ย้อนไปดูโพสต์แรกได้) ผมก็ปฏิบัติแบบนี้ ทุกข์ก็อยู่กับผมอย่างนี้มาร่วม ๓ ปีแล้วครับ แม้นพิมพ์อยู่นี้ก็ทุกข์เพราะผมก็เพ่งอยู่ครับ หลวงปู่สอนว่าทุกข์เป็นปัจจัยพาให้พ้นทุกข์ ผมจึงไม่กลัวที่จะทุกข์
เจริญในธรรมครับ

 

ผมไม่ได้อวดอะไรนะ ถามว่า3ปีคุณได้ ญาน ฌาน รึยัง อภิญญาเกิดขึ้นบ้างรึยังคับในตัวคุณ ที่คุณว่าใช่ ผมบอกได้เลยแม้ทรมานตนไปจนตายก็ไม่เกิดประโยชน์ไม่เกิดญานได้ ถ้าไม่ใช่ทางจริงๆ

 

ผมมั่นใจแล้วว่าใช่ครับ