อยากบรรลุธรรมเข้ามา

ความจริง(ไตรลักษณณะ)นั้นจะต้องปรากฎครบทั้งหกทวาร แต่ความจริงที่ปรากฎทางมโนทวารนั้นจะมีวิธีไหนอีกหรือเปล่าผมไม่อาจรู้ได้ แต่ต้องครบทั้งหกทวารนะ และผมพบด้วยวิธีที่ผมบอกเท่านั้นเองครับ

 

จะมีกี่ทวาร กี่อายตนะ ก็ตาม..เมื่อจิตอยู่กับปัจจุบัน จิตท่านต้องรวมลงเป็นหนึ่งเดียวเท่านั้น ใช่ไหมครับท่านนิว..เป็นมหาสติ
ตราบใด..ที่ยังมีผู้ทรงสติปัฏฐานอยู่ในโลกนี้ ตราบนั้นโลกนี้จึงไม่ว่างจากอรหันต์เลย..
ที่ท่านว่าหายสงสัย ..หายสงสัยจากเรื่องอันใดครับ:'(

 

ข้างบนสีแดงผมเข้าใจอย่างนี้นะครับการประจักษ์ความจริงในปัจจบันนั้นทำลายกิเลสได้แบบบนพื้นผิวจิตซึ่งถือว่าเป็นผลดี แต่การประจักษ์ทางมโนทวารนั้นกำจัดได้ลงไปถึงอนุสัยกิเลส จนทำลายสังโยชน์ได้อย่างน้อยก็สังโยชน์สาม เพราะการเข้าถึงนั้น อาศัยกำลังมาก จิตที่เข้าถึงอาศรัยจิตที่ละเอียดเข้มแข็งมากกว่าจิตที่ระลึกอยู่กับปัจจุบัน เพราะในขณะนั้นจิตก็อยู่กับปัจจุบันทุกขณะจนประจักษ์ในสิ่งนั้นก็เป็นปัจจุบันในขณะนั้นแต่จิตมีพลังมากกว่าการระลึกตามปรกตินะ

 

อริยะมี4ขั้น ใช้กำลังสมาธิตัดกิเลสต่างกันหมดครับ ที่คุณโพสต์มาแค่อยู่ในขั้นตั้งตน ตั้งตัว เท่านั้นครับกำลังยังไม่พอที่จะแยกขันธ์5..ด้วยซ้ำเพียงขั้นต้นครับ
โสดาบัน ต้องใช้กำลังสมาธิต่างกับ
สกิทาคามี ต้องใช้กำลังสมาธิต่างกับ
อนาคามี ต้องใช้กำลังสมาธิต่างกับ
อรหันต์ ใช้กำลังสมาธิต่างกันหมดเห็นไหมครับ

 

เป็นคำกล่าวที่ถูกถ้าไม่ว่างเว้นทรงสติปัฎฐานอยู่ในโลก(สติปัฎฐานที่ตรงและถูกด้วยน่าจะสำคัญด้วย แต่นั้นก็วินิจฉัยกันไป) ส่วนถามผมว่าหายสงสัยอะไร ผมหายสงสัยจากไตรลักษณณ์ที่เป็นความจริง ทุกสิ่งล้วนเป็นอนัตตา ดังนั้นทำให้ผมหายสงสัยพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ ในสมัยเราศึกษาธรรมะเราศึกษาเพราะหลายสาเหตุ และด้วยความอยาก แต่ถ้าเราหายสงสัยเราจะเดินธรรมะด้วยเพียงสิ่งเดียวคือพระนิพาน นั้นหมายความว่าสิ่งใดบนโลกไม่ใช่เป้าหมาย

 

แน่นอนครับ ระดับพระอริยะนั้นต้องอาศัยพลังสติปัญญาที่ตกต่างกันครับ แต่กำลังสมาธินี้ผมไม่แน่ใจไม่ขอแย้ง เพราะ ส่วนเรื่องการแยกขันต์อะไรนั้นขึ้นอยู่กับการเข้าใจแต่ล่ะท่านน่าจะเข้าใจได้ด้วยตนเองอธิบายไม่ได้มากกว่าที่อธิบายไป หรือมีท่านใดอธิบายได้พิศดารกว่าก็น่าจะแสดงนะครับ ผมแค่แยกได้5กองเท่านั้นว่าไม่ใช่อะไรที่เป็นตัวตนเลย มันเป็นเช่นนั้นเองประมาณนั้น

 

คำกล่าวเรื่องสติปัฏฐานนั้น..ผมจงใจบอกท่านว่าคนที่เกิดสติจริงๆ..สมาธิเขาจะเกิดด้วยคู่กัน เพราะเป็นอัญญะมัญญะเสมอ..
เมื่อท่านผู้ใดเกิดสติสมาธิแล้ว..ไม่มีหรอกครับ เขาจะอยู่เฉยๆ เขาจะทรงสติปัฏฐานไปในชีวิตประจำวันเสมอ..ครับ ทั้งวันทั้งคืน..ฯล
ดังนั้น หากท่านได้ยินครูอาจารย์ ท่านพูดว่า 12 ปีแล้วอาตมาไม่เคยนอนหลับเลย..นั่นเพราะ ท่านทรงสติปัฏฐานอยู่ตลอดเวลานั่นเอง..ผมเข้าใจเองครับ:'(

 

"..ส่วนถามผมว่าหายสงสัยอะไร ผมหายสงสัยจากไตรลักษณณ์ที่เป็นความจริง ทุกสิ่งล้วนเป็นอนัตตา.."
ช่วยขยายตรงนี้หน่อยครับ ผมไม่เข้าใจ ครับ:'(
ท่านตาม เกิด-ดับ ทันรึไม่ ท่านเห็นทุกอย่างราบเป็นหน้ากลองรึไม่ ท่านเคยเดินอสุภรึไม่..ลองเอาผลตรงนี้มาคุยกันหน่อยครับ สาธุ

 

ถ้าผมบอกท่านว่าเกืิอบ10แล้วผมไม่เคยหลับสนิทเลยสติอยู่กับความรู้สึกตัวตลอด80% ผมนอนไม่เหมือนคนปรกติหรือที่ผมเป็นมานานมากแล้ว เพราะการแท้งตลอดอริยสัจนั้นมันใช่กำลังมากจนทำให้สติในปัจจุบันของเรานั้นมีกำลังเสมอๆจนแม้แต่นอนเขาก้ทำหน้าที่เข้าเลยเป็นอัตโนมัติ ท่านยกมาผมเข้าใจได้ทันทีไม่สงสัยเลยแม้ต่นิดเดียว

 

อย่างนั้น ท่านนอนฝันรึไม่ ฝันชัดเจนรึไม่ ฝันเป็นจริงในบางเรื่องเป้นไหมครับ

 

หากท่านอ้างอย่างนี้ ..การแทงอริยสัจจ์..โดยสติยังไม่บริบูรณ์ เหตุใด สภาวะจิตของท่าน จึงไม่บีบบังคับท่านให้"รู้" หรือ "ทำ" ในสิงที่ควรรู้--ทำ ก่อน-หลัง เล่าครับ:'(

 

จินตามยปัญญาก็พอพิจารณาได้อยู่แล้วเรื่องความเป็นอนัตตาคือสิ่งทั้งหลายนั้นเป็นเพียงธาตุเท่านั้นไม่เป็นตัวตนเป็นก้อนแข็งทึบอะไรเป็นการประชุมลงของธาตุทั้งหลายมาอยู่รวมกันชั่วคราวก็สลายไปทุกสิ่งมันเป็นอย่างนั้น พิจารณาเอาก็ได้ประมาณนี้แหล่ะ แต่นั้นก็เป็นเพียงขั้นจินตมยญาณ ขั้นภาวนามยปัญญานี่แหล่ะถึงต้องสติปัฎฐานสี่พิจารณาลมหายใจจนเห็นการเกิดดับทั้งหกทวารว่ากายเราจิตเราที่เราสมมุติว่ากายเราจิตเรานั้นมันก็แตกสลายไปทั้งหมด ธรรมภายนอกภายในเหมือนกันธรรมทั้งโลกธาตูเหมือนกัน จนปรากฎสูญญตาลักษณะให้เห็นในมโนทวารด้วย ทำให้เกิดอนัตตสัญญาที่มีพลัง ส่วนการเกิดดับในปัจจันปันธรรมนั้นผู้ใดหยุดอยู่แ่คตรงนี้นั้นยังไม่ข้ามปุถุชนน่นอนครับ ก็ถือเป็นการดีแล้วถ้าใครมีสติเกิดได้ไวเกิดไก้บ่อยก็สามารถปิดอบายได้ดีกว่าผู้ไม่มีสติเลย เพราะขณะจิตที่เคลื่อนออกจากกายไปคิดเรื่องอื่นๆนั้นเท่ากับเราได้สร้างภพน้อยขึ้นมาล้วถ้าทรงตัวอยู่กับเรื่องนั้นนานๆชาติการสืบเนื่องมีอายุเท่าที่เราคิดอาจจะนานหรือไม่นานก็แล้วตแต่สติจะเกิดหรือไม่เกิด นี่ไงครับสาเหตุที่เราสมควรจะต้องมีสติกันให้มาก ส่วนอสุภะนั้นเอาไว้กำจัดกามราคะ เดินก็ถือว่าดีมากช่วยได้มากที่เดียว

 

การตื่นกับการนอนต่างกันครับ การตื่นนั้นทวารทั้งหมดถูกเปิดสติจะทำงานได้อยากมากกว่าการนอนหลับ เพราะสังขารขันต์ฝ่ายอกุศลมันก็ทำหน้าทีของมัน กิเลสที่ยังไม่ถูกดับก็ทำหน้าที่ของมัน คำว่ากิเลสเบาบาง สติยังไม่สมบูรณ์นั้น ย่อมทำในสิ่งที่มองว่าเป็นอกุศลได้ แต่ปัญญาก็รู้ว่าสิ่งนั้นก็เป็นอนัตตาเช่นกัน ทำให้เราสำรวมระวังในการต่อไป ทำให้เสพกามได้แบบสมควรแก่เพศ การกระทำอกุศลแต่รู้ตัวกำลังกิเลสจะน้อยมาก เปรียบคนที่จับก้อนถ่านแดงร้อน คนที่รู้ว่าถ่านร้อนกับคนไม่รู้ว่าถ่านร้อนนั้น จับเหมือนกันแต่ให้ผลต่างกัน คนที่ไม่รู้ว่าร้อนจะให้ผลหนักกว่าอันนี้ฉันใดก็ฉันนั้น คนที่เสพกามแบบรู้กับไม่รู้จึงต่างกันครับ

 

การบรรยายของคุณ ไม่มีภาษาปฏิบัติเลย แสดงถึงสัญญาล้วนๆ ต้องตรวจสอบตนเองแล้วครับ ที่พรรคพวกเขาเข้ามาแย้ง
.. นี่หากท่านขันธ์อยู่..ท่านขันธ์ จะช่วยชี้จุดคุณได้ร้อยเปอร์เซ็นต์เลยคัรบ

 

สัญญาสิสำคัญ ถ้าไม่มีสัญญาเราจะไม่สามารถมีปัญญาได้เลย เพราะลักษณณ์ต่างไตรลักษณ์ก็ต้องสัญญาเป็นตัวจำ

 

ท่านนิว..ความเห็นนี้ ชี้ชัดเจนว่า ท่านไม่รู้จัก .."ตัวสติ"..และเข้าใจพลังของสติเลยครับ..นอนแบบมีสติอกุศลกุศล ก็เข้ามาในสติคุณไม่ได้ครับ..สาธุ
เพราะจิตคุณจะอยู่กับสติ ปัจจุบัน ..อะไรจะแทรกได้ก็ต่อเมื่อสติขาดหรือเผลอหลับไปครับ
ยิ่ง หากคุณทรงสติปัฏฐานได้ในเวลานอน คุณจะสดชื่น หมื่นๆปี ลุกขึ้นดีดผึงไม่มีรู้สึกซ้ำสองเลย การนอนไม่หลับ กับการนอนหลับๆตื่นๆแบบขาดสติ มันคนละเรื่องครับ ต้องฟังคนอื่นบ้างนะครับ เลือกแลกเปลี่ยนกัน สนทนากันไป สาธุ

 

แน่นอนครับถ้าใครสมบูรณ์อกุศลเข้ามาไม่ได้แน่นอนเพราะสติเป็นตัวกั้นอกุศล แต่ใครล่ะจะสมบูรณ์ท่านพิจารณาด้วย มีแต่อรหันต์เท่านั้นไม่ใช่เหรอ คนที่นอนแล้วมีสตินั้นย่อมแตกต่างกันไปไม่เหมือนกัน แต่เชื่อได้เลยคนที่ฝึกสติปัฎฐานจะป็นไปในทางเดียวกันคือการนอนจะต้องเปลี่ยนไปจากคนปรกติ ส่วนจะแตกต่างอย่างไรก็วินิจฉัยกันไป ท่านกำลังคิดว่าอริยะบุคคลนั้นจะต้องมีสติรู้อะไรก่อนหน้าหลังแล้วงดเว้นอกุศลกรรมนั้นได้หมดซิ ผิดแล้วท่าน สมมุติสผมงดเสพกามมานานถึง8เดือนอสุจิไม่ออกเลย ปวดไข่มากเลย แล้วก็ทำตัวเองนั้นมันผิดหรือปล่า และในขณะที่ทำนั้นก็พยายามไม่นึกอะไร แต่สิ่งที่มันปรากฎขึ้นแก่จิตมันเกิดขึ้นมาเองเช่นภาพผู้หญิงอื่นที่ป็นสัญญาเก่าๆ แล้วเราจะทำอะไรได้ ในเมื่อทุกอย่างเราบังคับบัญชามันไม่ได้ ท่านน่าจะเข้าใจได้นะ

 

การอธิบายธรรมะส่วนใหญ่เราจะอธิบายกันในลักษณ์เอาที่สุดแห่งธรรมมาบรรยายทั้งๆตัวเราก็ยังไปไม่ถึงก็ทำให้เราไม่เข้าใจในสิ่งที่เราเป็นอยู่ว่าเราจะทำอะไรได้บ้าง และมันเกินขอบเขตของศิลหรือไม่ แม้กระทั้งการเกินขอบเขตของศิลนั้นก็ไม่ได้เป็นเครื่องว่าเราจะไม่บรรลุธรรม เพราะสิ่งที่เกินขอบเขตสิลนั้นเป็นเพียงวิบากก่อให้เกิดโทษในปัจจุบันได้ และอนาคต และต่อๆไปได้ เรากลัวจนไม่เข้าใจความจริงของคำว่าขันต์5อนัตตา แต่ผู้ที่ก้าวเข้าสู่อริยชนนั้นสติมีกำลังจะไม่ล่วงศิล5เลย ศิล5ก็เอากันตรง ง่ายไม่ต้องเติมไม่ต้องแต่ง ต้องครบองค์ถือว่าผิดแน่ไม่ใช่แน่ ตัวข้าพเจ้าเองมาวินิจฉัยให้เห็นเพื่อเป็นประโยชน์ มุมมองหนึ่งจะเข้าใจประการใดก็อีกเรื่องเพราะคนเราสะสมมาต่างกัน ยึดดียึดไม่ดีมีค่าเท่ากัน (ไม่น่ารัก) ขันต์5ไม่ใช่เราบังคับบัญชาไม่ได้ ตามเหตุปัจจัย สติเป็นเพียงนายถวารเท่านั้น ตัวปัญญาคือตัวตัดวัฎฎะ

 

ไม่ต้องอริยะอรหันต์หรอกครับ คนธรรมดาอย่างผมนอนนี่ ผมนอน 3 เดือนไม่เคยฝัน.. ปัจจุบันฝันทุกคืน อิอิ
ส่วนเรื่องกามที่คุณยกมานั้น..แสดงถึงการปฏิบัติไม่ถูกต้อง ต้นเหตุคือ ความอยากทั้งมวล..ต้องดับที่ความอยากก่อน..จะไม่มีปวดไข่หรอกครับ พลังตัวนี้เขาจะแปลเป็นอย่างอื่นหมดเพราะสติคุณจะกั้นเองแม้นอนหลับ
ภาพอะไรก็ตามหญิงงาม-หญิงโป๊ จะไม่เกิดกับคุณเลย ไข่ก็ไม่ปวด หากคุณปฏิบัติถูกครับ ..อยากอยากทั้งมวล มันสะสมในจิต พูดไปคุณสัมผัสไม่ได้แต่ผมเคยสัมผัสมาแล้ว แค่นอนไม่เคยฝันคุณเคยเป็นอย่างผมไหมครับ มันต้อมีเหตุที่ทำไมไม่ฝันซิครับ ปัจจุบันคุณฝันไหมครับ
..สติไงครับ:'(

 

เห็นด้วยครับ ฉนั้นอย่าอธิบายเกินภูมิ ผมพยายามเลี่ยงมาก
สติ..เป็นตัวที่ต้องนำมา.."เรียนรู้" ตำรา คำครู..ให้เกิดปัญญา คนมีสติมักจะมีความรู้ผุดขึ้นมาเองบ้าง นึกออกเองบ้าง จนมีคนหลงว่า เกิดสมาธิปัญญาจะเกิดเอง..(พระสอนไม่ถูก) สาเหตุมาจากพลังของ สติ-สมาธิ เขาเกิดคู่กันเสมอนี่แหละครับ
ก็ท่านตั้งธง เป็นอริยะ คนเขาก็เข้ามาสอบถาม นะนี่ครับ