วิญญาณมาขอส่วนบุญครับ

วัน อังคาร ที่ ๒๔ กรกฎาคม ๒๕๕๕ มีกำหนดการเดินทางไปไหว้พระพุทธบาทสี่รอยที่แม่ริม เชียงใหม่ ออกเดินทางโดยใช้เส้นทางขึ้นทางเด่นชัย-ลำปาง โดยออกจากปทุมธานี มุ่งหน้าพักที่ลำปาง วันพุธค่อยเดินทางไปเชียงใหม่ โดยไปกับเพื่อนรวมกัน ๒ คน ระหว่างทางมีฝนปรอยบางๆ ตั้งแต่พิจิตรเรื่อยไป สำหรับเส้นทางหมายเลข ๑๑ ส่วนใหญ่จะเป็นทางขึ้นเขาเป็นส่วนใหญ่ ตรงข้ามถ้ามาจากลำปาง-เด่นชัยจะเป็นทางลงเขา ผู้ที่ใช้เส้นทางนี้คงทราบกันดี เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นก่อนถึงแยกอำเภอแม่เมาะ ประมาณ ๑o-๒o กิโลเมตร ผมใช้ความเร็วประมาณ ๘o กิโลเมตรต่อชั่วโมง ด้วยรถคู่ใจเป็นรถกระบะอีซูสุ ก็ขับมาเป็นปกติดีไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนถึงมีเนินขึ้นเขาแล้วเข้าโค้งขวา เพื่อนทักผมว่า "พี่.." แค่นั้น ๑ วินาที จากนั้นพวงมาลัยที่ผมบังคับอยู่ มันก็รู้สึกว่าล้อด้านหน้าผมสองล้อมันไม่อยู่กับตัวรถ รู้สึกว่าล้อมันไถลไปเอง โดยมุ่งหน้าออกไปทางกันทางที่จะตกเขา ผมก็ได้หักพวงมาลัยกลับมาทางขวา ๑ ครั้ง จากนั้นรู้สึกว่าล้อหลังหายไปด้วยเช่นกัน พอหักขวากลับมาเสร็จก็ดึงไปซ้ายอีกครั้ง รถก็หันหน้าไปทางลงเขาที่มีคันกั้นทาง แต่ที่กั้นทางตรงนั้นไม่มี ก่อนที่รถจะร่วงหล่นไปข้างล่าง ผมตัดสินใจครั้งสุดท้ายหักพวงมาลัยขวาหมด จากนั้นรถก็ขวางลำคร่อม ๒ เลนส์ทางด้านฝั่งขาขึ้นจากลอง-ลำปาง ทุกอย่างหยุดสนิท เครื่องดับ เกียร์ค้าง ช่วงนั้นรถทั้ง ๒ เส้นทางไม่มีรถตามและสวนมา ผมมองซ้ายและขวา ก่อนปลดเกียร์เข้าเกียร์ว่างและสตาร์ทเครื่องยนต์ใหม่อีกครั้ง จากนั้นทำการตั้งลำรถยนต์แล้วกลับรถมุ่งหน้าเดินทางต่อไปข้างหน้า ช่วงเวลาไม่ถึง ๑o วินาทีแห่งความตายผ่านพ้นไปแล้ว


คำพูดแรกที่ผมถามเพื่อนว่า

ผม:"แกเห็นอะไร" เพื่อนเหมือนกำลังตั้งสติอยู่ กว่าจะตอบออกมาได้ก็ใช้เวลานานพอสมควร

เพื่อน:"เห็นวิญญาณยืนอยู่ข้างถนน"

ผม: "มีทั้งหมดกี่คน"

เพื่อน:" ๓ คน ไม่ใช่ ๘ คน คนยืน ๓ ที่นอนอีก ๕"

ผม:"ที่พี่ขับรถมาอยู่แล้วลื่น คือพวกเค้านอนให้รถเราทับใช่มะ"

เพื่อน:"น่าจะใช่นะ ตอนแรกเห็นแค่ ๓ คนยืน แต่เมื่อกี้ดูใหม่ มี ๘ คน แสดงว่าคงนอนให้ทับนั่นแหละ"

ผม:"อืม พี่ก็พึ่งรู้วันนี้แหละ แค่เราทักเค้า แค่วินาทีเดียว เค้ามีฤทธิ์อำนาจขนาดนี้เลย น่ากลัวจริงๆ"

เพื่อน:"แล้วเค้ามาทำแบบนี้ทำไม หรือว่าจะหาตัวตายตัวแทน"

ผม:"ก็อาจเป็นไปได้ แต่ที่สำคัญพี่ว่าเค้าอยากให้เห็นมากกว่า ว่าพวกเค้าเหล่านี้ยังอยู่ที่นี่ ยังไม่ได้ไปไหน ก็เลยมาปรากฎให้เห็น อีกสองวัน วันพระเดี๋ยวเราทำบุญไปให้เค้าก็แล้วกัน"

เพื่อน:"ก็คงอย่างนั้นแหละ เดี๋ยวไปไหว้พระพุทธบาทสี่รอย ใส่บาตรแล้วจะอุทิศบุญไปให้"

ผม:"พี่ว่าแล้วเชียวขับรถอยู่ดีๆ ทำไมล้อหายไปไหนหว่า คิดว่าไปเที่ยวไหนแล้วเรา นี่ถ้าแกตกใจมาเกาะมือพี่หรือไม่ถ้าพี่มองดูตามที่แกบอกทันล่ะก็ ป่านนี้ร่วงตกภูเขาไปเรียบร้อยไปแระ ยังดีที่แกงงเหมือนพี่ไปซะก่อน เลยต่างคนต่างสงสัย พี่เลยยังพอหักพวงมาลัยได้ สงสัยนี่ถ้าแตะเบรคป่านนี้กลิ้งไม่รู้กี่ตลบแระ เออว่าแต่ ตอนที่พี่หักขวาสุดรถหยุดทำไมรถไม่พลิกตีลังกา"

เพื่อน:"นั่นนะสิ ยังไงก็ไม่น่ารอด เพราะว่าเหตุการณ์แบบนี้หนูเคยเกิดขึ้นแล้ว ตอนนั้นก็แบบนี้แหละแต่รถตีลังหลายตลบ"

ผม:"อ้อ ตอนที่แกเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้กับน้องชาย เออ แกก็รอดตายจากรถหลายครั้งแล้วเนาะ ดวงแข็งน่าดู"

เพื่อน:"ตอนนั้นน้องชายมันทำอะไรไม่ถูกหนูเลยสั่งให้มันหักสุดๆแบบนี้แหละ แต่ว่ารถมันพลิกตีลังกาหลายตลบเลย ส่วนหนูตัวลอยออกนอกรถตั้งแต่ตอนหักแล้ว เลยไม่ตกข้างทางบนหญ้า ไม่มีบาดแผลอะไรเลย ส่วนน้องชายไหปลาร้าหัก"

ผม:"ตายยากจริงๆแก ตรงที่เค้าอยู่กันตรงนั้น ถ้าพี่เดาไม่ผิดนะ คืออุบัติเหตุรถทัวร์แหกโค้งที่ออกข่าวมาไม่นานนี่แหละประมาณเดือนนี่แหละ ถ้าพี่จำไม่ผิด เค้าบอกว่าเส้นทางลอง-ลำปาง ตอนนั้นพี่ดูข่าวพี่ยังอุทิศบุญมาให้พวกเค้าเลย เห็นในข่าวเสียชีวิตเยอะด้วย"
เพื่อนทำท่าตกใจ:"เออ สงสัยจะใช่ พี่เห็นขอบทางรึเปล่ารั้วกั้นทางล้มหมดเลย"

ผม:"ตรูจะเห็นไหมเนี่ย แค่แกเรียกชื่อเท่านั้นแหละ ก็เป็นอย่างที่เห็น เอาเวลาที่ไหนมองล่ะ แล้วแกเรียกพี่ทำไม"

เพื่อน:"อ้าว ก็จะเรียกให้ดูว่าพวกเค้าอยู่ตรงนั้น จะได้ช่วยกันอุทิศบุญให้ไง"

ผม:"อืม แล้วเป็นไงล่ะ บอกแล้วว่าอย่าทักเค้า ให้เลยไปก่อนแล้วค่อยบอกก็ได้ แต่ยอมรับว่าแค่ทักวินาทีเดียว เค้ามีฤทธิ์ขนาดนี้เลย คราวหน้าไม่เอานา ความตายอยู่แค่เสี้ยววินาทีเอง"

เพื่อน:"ก็มันตกใจนี่นา พอโผล่ขึ้นเนินมาก็เจอเลย"

ผม:"พี่มีเรื่องจะเล่าให้ฟัง คือเหตุการณ์เมื่อกี้นี้อะ พี่ฝันอยู่บ่อยๆแบบนี้
เลย เหมือนกันไม่มีผิด แต่ในฝันอะหักรถกลับไม่ได้ รถร่วงตกภูเขาตัวลอยความรู้สึกเบาหวิว จากนั้นก็ตื่น ใจก็เต้นเร็ว เป็นแบบนี้บ่อยๆ สงสัยนี่แหละคือชะตากรรมที่ต้องเจอ มันหลีกเลี่ยงไม่ได้ นี่ถ้าไม่ได้เข้าทางธรรมมะหรือมาทางไหว้พระป่านนี้ไปไหนแล้วก็ไม่รู้"

เพื่อน:"ก็คงจะจริง ลุงเค้าก็ทักมาไม่อยากให้เดินทางช่วงนี้ เพราะจะมีอันตราย"

ผม:"แกไม่แปลกใจเรอะ ทำไมรถเราหักพวงมาลัยขนาดนั้น ไม่ตีลังกาหลายตลบแบบที่น่าจะเป็น"

เพื่อน:" นั่นน่ะสิ ไม่น่ารอด"

ผม:"'งานนี้คนช่วยคงเยอะ แต่ไม่น่าจะใช่ครู อาจารย์ของเราหรอก เพราะครู อาจารย์เค้ารู้ไม่สามารถฝืนชะตากรรมให้เราได้หรอก น่าจะเป็นญาติพี่น้อง ผู้ที่เราเคยช่วยเหลือเขาทั้งหลายเอาไว้ เค้าคงมาดันรถเอาไว้ แกสังเกตุดิ รถเราเหวี่ยงกลับแล้วขวางถนน แกยังไม่เอียงเลยสักนิด แกนั่งรถเหมือนปกติทุกอย่าง เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ท่านั่งแกขัดสมาธิมายังไงแกก็ยังขัดสมาธิอยู่แบบนั้นเลย"

เพื่อน"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ เออจริงเนาะ"

ผม:"ถึงว่ามีเรื่องแปลกๆมาตลอดก่อนที่จะมาถึง"

เพื่อน:"แปลกยังไง"

ผม:"เมื่อเช้าแกโทรมาตอนพี่ขับรถ พี่บอกอะไรแก"

เพื่อน:"กำลังสวดมนต์อยู่"

ผม:"เออ แล้วแกไม่แปลกใจเรอะ ปรกติพี่ขับรถพี่สวดมนต์ที่ไหน"

เพื่อน:" นั่นน่ะสิ เห็นโทรไปบอกว่ากำลังสวดมนต์อยู่ เอ ขับรถอยู่สวดมนต์ได้ยังไง"

ผม:"นั่นแหละ เมื่อเช้าไม่รู้เป็นยังไง อยากสวดมนต์ตั้งแต่มาถึงอยุธยาแระ ก็เลยสวดจนจบ แผ่เมตตา ระลึกถึงครู อาจารย์ จากนั้นก็สวดยอดพระกัณฑ์และพระธรรมจักรจนครบ ๓ จบ จนถึงพิจิตร แล้วแกก็โทรมา ตอนแรกว่าจะสวดให้ถึง ๙ จบ แกโทรมาซะก่อน ดีสมน้ำหน้าว่าจะสวดให้แกด้วย เพราะของแกเลข ๙ ของพี่อะเลข ๓"

เพื่อน:"อ้าว ไหงงั้นล่ะ"

ผม:"ชอบขัดดีนัก แล้วอีกอย่างท้ายรถอยู่ดีๆก็อยากติดตัดสติ๊กเกอร์คำว่า " จิ เจ รุ นิ" ติดท้ายรถ ๓ ชุด ปรกติไม่มีเวลา อยู่ดีๆก็ตัดแป๊บเดียวเสร็จ ติดสวยงามด้านท้ายรถ วันก่อนไปวัดบางนมโค ไปกราบหลวงปู่ปาน เนื่องในวันคล้ายวันเกิดท่าน ก็ได้สติ๊กเกอร์มาแปะหน้ารถอีก มันจะบังเอิญเกินไปรึเปล่า"

เพื่อน:"อิอิ เมื่อเช้าก็นึกยังไงไม่รู้ นิมนต์พระมาหลายองค์เลย"

ผม:"ทำไมแกไม่เอามาหมดหิ้งเลยล่ะ"

เพื่อน:"ก็ว่าอยู่ แต่เกรงใจ"

ผม:"ตรูประชด"





ยาวเลย ผ่านมายังอุ่นๆเลย นึกว่าจะไม่ได้เข้าเว็บพลังจิตอีกแระ ยังมีต่ออีกนะครับ ขอพักก่อน





ลืมเลย เอาบุญที่ไปกราบไหว้พระพุทธบาทสี่รอยมาฝากทุกๆคนครับ สาธุ สาธุ สาธุ







อนุโมทนาบุญแด่ผู้ที่ใฝ่ในธรรมมะทุกๆท่านด้วยเทอญ สาธุ สาธุ สาธุ

 

กรณีแบบนี้ไม่เคยเจอครับ..ผมว่าถ้าสติเราไม่ดีคงจะแย่อยู่นะครับ.โอกาสเกิดอุบัติเหตุสูงมากครับ..ปกติเวลาขับรถส่วนใหญ่จะเจอ 1.ยืนเฉยๆข้างทางด้านขวา 2.เต็มที่กระโดดเข้ามาจากด้านขวาก็ไม่ถึงรถ 3. ไม่ก็โผล่มาอยู่ห่างจากหลังรถแบบนิ่งๆ.ประมาณเมตรหนึ่งครับ.
กรณี 1,2 ผมเจอทุกครั้งที่ขับรถทางไกลตอนกลางคืน แต่ กรณีที่ 3 เพิ่งเจอคืนวันที่ 28 หรือเช้า 29 ผมยังมาคิดเล่นๆว่าเข้าใจปรากฎตัวให้เห็นดีเนาะเพราะอยู่ดีๆเราจะมองกระจกส่องหลังเอง 555+ แต่ก็อุทิศบุญหลังจากนั้นได้เลยครับ ไม่มีปัญหาอะไร..

 

ยังโชคดีที่ว่า ขับไม่เร็ว ถ้ามาซัก 100 ขึ้นไปนี่ ท่าจะลำบาก หักหมดขนาดนั้น ... อนุโมทนาบุญด้วยครับ ทำบุญที่วัดพระบาทสี่รอย .. ปีนี้ผมก็ว่าจะขึ้นไปเหมือนกัน...

 

na_krub วิญญาณมาขอส่วนบุญครับ

1. วิญญาณไม่ได้มาขอส่วนบุญนะ

2. วิญญาณนั้นเป็นเจ้ากรรมทั้งหมดของเพื่อนคุณ

3. ที่รอดมาได้เป็นเพราะบุญบารมีของคุณna_krub

แค่มาบอกกล่าวความเห็นครับ

 

ผมบอกให้ก็ได้ครับว่าจริง..จริงๆผมจะสื่อทำนองนี้นั่นหละครับ..ในประโยคที่ผมเขียนตอบในกระทู้..

 

-- ยินดีที่ได้รู้จักคุณnopphakan คงจะมีโอกาสได้พูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันอีกนะครับ

 

ขอบคุณทุกความคิดเห็นนะครับ


เพื่อนผม เค้าก็ไม่ใช่คนธรรมดาอยู่แล้ว เกิดวันพุธ ตอนเที่ยงคืน เค้ายังขาดเรื่องการควบคุมสติ ถ้าได้ฝึกมากๆและเมื่อนิ่งเมื่อไหร่ ก็คงจะดีกว่านี้ ส่วนที่คุณ นิวจูล่ง บอกก็มีเหตุผล แต่ผมคิดแค่ว่า พวกเค้าอยากให้ทราบว่ายังมีพวกเค้าอยู่ประมาณนั้นเอง ให้เราช่วยพวกเค้าที แต่หลังจากที่เกิดเหตุการณ์นั้นขึ้น ได้ไปกราบไหว้พระพุทธบาทสี่รอย และทำบุญให้ในวันพระ พวกเค้าบางคนก็มาเข้าฝันเพื่อน เพื่อที่จะมาขอโทษและบอกว่า "ทักแรงไปหน่อย" นี่แค่ทักนะเนี่ย สำหรับผมวิญญาณเหล่านี้ถือเป็นครู อาจารย์ สอนให้รู้อะไรหลายๆอย่าง

ตอนขากลับจากลำปาง ใช้เส้นทางเดิม บอกกับเพื่อนว่า ถ้าถึงที่เดิมให้บอกด้วยนะ เดี๋ยวจะจอดอุทิศบุญให้อีกครั้ง ขาลงจากลำปางเป็นเนินลงภูเขา ทำให้ผ่านตรงนั้นเร็วมากจนผมจำไม่ได้ แต่เพื่อนบอกว่า ผ่านไปแล้ว พวกเค้าก็ยืนอยู่ตรงนั้นนั่นแหละ งั้นไม่เป็นไร กลับบ้านสวดมนต์ แล้วค่อยแผ่ส่วนบุญมาให้เค้าเรื่อยๆก็แล้วกัน


คุณ nopphakan กับคุณ นิวจูล่ง สงสัยจะเป็นแบบเพื่อนผม เห็นในสิ่งที่คนธรรมดาไม่เห็น แต่ผมโชคดีครับ ไม่เห็นอะไรเลย เมื่อก่อนเคยอิจฉาบุคคลที่ได้ของทิพย์ติดตัวมา แต่ตอนหลังรู้ว่าตัวเองไม่จำเป็นต้องได้หรอก ขอให้แค่เชื่อมั่นในพระพุทธองค์ก็พอ ง่ายๆสั้นๆ "ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว" แค่ประโยคนี้ประโยคเดียวเราก็รู้แนวทางในการเดินตามรอยพระพุทธองค์แล้ว


อนุโมทนาบุญแด่ผู้ที่ใฝ่ในธรรมมะทุกๆท่านด้วยครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ผมผ่านเส้นนั้นบ่อยทุกอาทิตย์ นะ ไม่เคยเห็นหรอก ตอนขับรถ เมื่อเสาร์ที่ผ่านมา ก็ปาไป หลังเที่ยงคืนล่ะ สงสัยไม่ใช่เจ้ากรรมนายเวรกัน เลยไม่เป็นอะไร

 

ล่าสุดที่ทราบมา ไม่ใช่เจ้ากรรมนายเวรใครหรอกครับ เป็นสัมภเวสี ยังไม่หมดอายุขัยย์ ต้องรอจนกว่าจะถึงเวลา คนที่จะเห็นได้ต้องมีสิ่งวิเศษติดตัวมา สำหรับคนธรรมดาไม่ต้องห่วงครับ ไม่ได้เห็นง่ายๆแน่นอน ถ้าอยากจะรู้ว่าอยู่แถวๆไหน ให้สังเกตุทางด้านซ้ายนะครับ ที่แผงกั้นทางล้มเป็นแถบนั่นแหละครับ สำหรับผู้ที่ผ่านไปแล้วอยากอุทิศบุญให้ก็เลือกจอดรถดีๆนะครับ ตรงนั้นเป็นเนินทางขึ้นพอดี รถทางลงมาจะลงมาเร็วมาก


อนุโมทนาบุญแด่ผู้ที่ใฝ่ในธรรมมะทุกๆท่านครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ขอต่อจากความเดิมตอนที่แล้วนะครับ


เช้าวันพุธ ที่ ๒๕ กรกฎาคม ๒๕๕๕ เวลาประมาณ ๘ นาฬิกา เตรียมตัวออกเดินทางจากลำปาง มุ่งหน้าสู่แม่ริม เชียงใหม่ ใช้จีพีเอส จับพิกัดวัดพระธาตุสี่รอย แต่งานนี้จีพีเอสหาไม่เจอ เลยต้องใช้ประสบการณ์เดิมๆคือศึกษาจากป้ายเส้นทางและสอบถามเส้นทางด้วยปาก เมื่อพบเส้นทางอ.แม่ริมแล้ว ก็มุ่งสู้เส้นทางพระธาตุสี่รอย เส้นทางขาขึ้นนี่ยอมรับเลยครับว่าโหดมากๆกับการขับรถขึ้นเขาเองเป็นระยะทางไกลๆครั้งแรก กับอีซูสุคู่ใจ แต่ดีที่ว่าเส้นทางเป็นถนนดีถึงจะลื่นไปนิด ก็ไปแบบเรื่อยๆใจเย็นๆ จนกระทั่งถึงที่หมาย เมื่อไปถึงฝนก็โปรยลงมาพอดี ทำบุญดอกไม้ ธูปเทียน กราบไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ หลังจากนั้นมุ่งหน้าเดินไปที่พระพุทธบาทสี่รอย ของจริงกับในรูปต่างกันเลย ในรูปที่ค้นจากเน็ตนี่เหมือนทำขึ้นมา แต่ของจริงดูแล้วก็ทึ่งบอกไม่ถูก หลักจากกราบไหว้เสร็จแล้ว ก็ทำบุญทำทานตามกำลังศรัทธา ก่อนกลับเหมือนทุกครั้งที่ทำ อุทิศบุญให้ผู้ที่ปกปักรักษาที่แห่งนี้ และอุทิศบุญให้กับผู้ที่ตามเรามา รวมทั้งอุทิศบุญให้กับผู้ที่ตกอยู่ในวิบากกรรมต่างๆ จากนั้นก็ขับรถมุ่งหน้ากลับไปพักที่แพร่ เช้าวันพฤหัสบดี ที่ ๒๖ กรกฎาคม ๒๕๕๕ ก็ได้มีโอกาสทำบุญใส่บาตร ซึ่งตรงกับวันพระพอดี และได้ไปซื้อปลาดุกในตลาดปล่อยไป ๙ ตัว ตอนแรกนับคนที่ลำบากที่ทำให้รถเราหมุนได้ ๘ คน เลยแถมบวกไปอีก ๑ จากนั้นได้ไปกราบนมัสการพระธาตุช่อแฮ เป็นการจบทริปในครั้งนี้ แต่ความจริงอีกสิ่งหนึ่งคือเมื่อวาน วันที่ ๓๑ กรกฎาคา ๒๕๕๕ จากเหตุการณ์ที่ผ่านมาในวันนั้น ได้คุยแชทกับเพื่อนคนที่ไปด้วยกัน ตามด้านล่าง


ผม:"วันที่เราขับลงจากพระธาตุสี่รอยวันนั้น ทำไมขาลงมันถึงได้เร็วหว่า "


เพื่อน:" อืม จริงด้วย ตอนขาขึ้นกว่าจะไปถึงเกือบสองชั่วโมง แต่ขากลับทำไมแป๊บเดียว ออกแม่ริมแล้วล่ะ"


ผม:" แกสังเกตุตอนลงไหมว่า มันคนละเส้นกับทางขึ้น ตอนขึ้นไปเรามาทางนี้ที่ไหนล่ะ สรุปแกนำมาผิดทางอีกแระ เชื่อจีพีเอส ยังดีกว่าอีก ดีนะมันใช้ไม่ได้ ถ้าใช้ได้ไม่พึ่งแกหรอก"


เพื่อน:"อ้าว ใครจะรู้ล่ะว่าไปทางไหน เห็นเค้าเขียนบอกว่าทางนี้ก็ไปทางนี้สิ"


ผม:"ปล่อยมันเหอะ แล้วตอนที่ขึ้นไปถึงเห็นแล้วเป็นยังไง ของจริงกับในรูป"


เพื่อน:"น่าศรัทธากว่าตั้งเยอะ หนูแอบร้องไห้ด้วย"


ผม:"เป็นเรื่องปรกติของความปลื้มปิติ มีคนจำนวนเท่าใดที่ขึ้นมานี่ ขึ้นมาเพื่อจะดูให้เห็นจริงว่าเป็นของจริงและจะดำเนินรอยตามพระพุทธบาทของพระพุทธองค์ทั้งสี่ ไม่ได้มาแบบเพื่อขอให้ตนเองสมหวังในสิ่งที่ตัวเองต้องการหรือโชคลาภ"


เพื่อน:"ก็คงจะจริง ส่วนใหญ่มาเพื่อขอให้ตัวเองทั้งนั้น"




เพื่อน:"พี่จำได้ไหมตอนที่พี่บอกว่า แกจะโหนทำไม นี่ไม่ใช่รถเมลล์ได้ไหม"


ผม:"เออ จำได้ ว่าแต่ทำไม"


เพื่อน:"พี่ไม่สงสัยหรือว่าทำไมอยู่ดีๆ หนูจะทำท่าโหนทำไม"


ผม:"จะไปรู้แกเรอะ"


เพื่อน:"ไม่โหนยังไงล่ะ พี่ไม่ได้เห็นแบบที่หนูเห็นนี่"


ผมเริ่มสงสัย:"แกเห็นอะไร"


เพื่อน:"เปรตล่ะสิ สูงๆทั้งนั้น ตอนแรกคิดว่าเป็นต้นไม้ แต่เอ ทำไมต้นขยับได้ ก็เลยแหงนหน้าขึ้นไปข้างบน หัวใจแทบวาย สูงๆทั้งนั้น"


ผม:"เออ แล้วทีแบบนี้ไม่บอก ตอนไปถึงพระธาตุ กลับมาบอกตอนที่ตรูอยู่บ้าน แล้วตรูจะรู้ไหมเนี่ย ว่ามีพวกเค้าอยู่ด้วย"


เพื่อน:"ก็ตอนนั้นมันกลัวแบบขยับไม่ได้เลย ฉี่แทบราด เลยต้องโหนแบบนั้นนั่นแหละ พอลงรถได้หนูบอกขอไปฉี่ก่อนเลย รู้ยังล่ะ"


ผม:"อืม แล้วแกเห็นตั้งแต่ตอนไหนหว่า"


เพื่อน:"พี่จำตรงที่ป้ายบอกว่าเหลืออีก ๗ กิโลมะ นั่นแหละ ตลอดทางนั้นจนไปถึงพระธาตุสี่รอย"


ผม:"เปรตสูงๆทั้งนั้นเลยเหรอ มีเตี้ยๆแบบแกมะ"


เพื่อน:"ใช่ มีแต่สูงๆทั้งหมด แต่ว่าบางตัวก็มือใหญ่ ตัวเตี้ยๆไม่มี"


ผม:"สงสัยเป็นพวกลักลอบตัดไม้หรือขโมยของหลวงซะล่ะมั๊ง แบบหาประโยชน์จากของบ้านเมืองอะไรแบบนี้"


เพื่อน:"ไม่รู้สิ พอตอนเราเข้าไปไหว้พระนะ ตามมากันเต็มไปหมดเลย ตรงลานจอดรถแน่นขนัด บางตัวก้มกราบขอส่วนบุญ ดูแล้วน่าสงสารมาก หนูเลยต้องรีบเอาเหรียญไปโยนทำบุญให้เค้า"


ผม:"ทีแบบนี้ล่ะไม่บอก ไอ้ที่ไม่อยากให้บอกก็บอก"


เพื่อน:"ความกลัว บวกกับความสงสารล่ะนะ เลยลืมบอก"


ผม:"แล้วสรุปว่าพวกเค้าได้รับกันครบหมดทุกคนไหม"


เพื่อน:"น่าจะครบหมดนั่นแหละ เพราะตอนขากลับลงมาไม่มีพวกเค้าแล้ว"


ผม:"ก็น่าจะเป็นเช่นนั้น เออ แล้วตอนที่พี่ให้เค้าได้รับกันไหม เพราะตอนนั้นพี่ก็อุทิศตามแบบของพี่ เพราะพี่ไม่รู้นี่ว่ามีพวกเค้าด้วย"


เพื่อน:"ได้รับสิ หนูมองดูอยู่ตลอด"


ผม:" ถามเรื่องนี้ก็ดีแระ พี่สงสัยมานานแระ ตอนที่พี่อุทิศบุญไปแสงของพี่ออกไปยังไง ข้างเดียว ทิศเดียว ให้ได้เฉพาะพวกเค้า หรือกระจาย"


เพื่อน:"ของพี่น่ะเหรอ ก็ตรงไปให้พวกเค้าเป็นก้อนกลมๆสีขาว พุ่งไปให้กับทุกคน แล้วก็กระจายออกทุกทิศทุกทาง"


ผม:"แสดงว่าไปแบบไม่มีประมาณ เยส สำเร็จแล้ว"


เพื่อน:"เป็นอะไรพี่"


ผม:"แกจำคราวโน้นได้ไหมที่ไปไหว้พระที่ลำพูน ที่เราได้ไปปั้นพระกันะ ที่แม่ชีบอกว่า ถ้าใครไม่ได้มาปั้นพระที่นี่ถือว่ามาไม่ถึงวัดนี้ แล้วตอนไปถึงแกก็พบกับพวกที่มาขอส่วนบุญประมาณ ๒o คน ขากลับพี่อุทิศให้แล้วให้แกดูบอกว่า ที่พี่อุทิศให้ไปเขาได้รับไหม แกบอกว่าได้หมดทุกคน"


เพื่อน:"จำได้ ทำไมล่ะ"


ผม:" อ้าว พี่ก็นึกว่าที่พี่อุทิศไปให้ได้ไกลแค่นั้นล่ะสิ ไม่ไกลเหมือนครั้งนี้"


เพื่อน:"อ้อ ครั้งนั้นพี่ก็กระจายแบบนี้อะแหละ แต่พี่ไม่ได้ถามละเอียดนี่ ว่ากระจายแบบไหน ถามแค่ว่าพวกเค้าเหล่านั้นได้รับไหม หนูก็บอกไปว่า ได้"


ผม:"ตรูถามสั้นเองว่างั้น หรือแกตอบไม่ละเอียด สรุปแผ่ไม่มีประมาณได้นานแล้ว แต่คิดว่าไปได้แค่ไกล้ๆ ค่อยสบายใจหน่อย ความสำเร็จที่แท้จริงเราก็ทำสำเร็จแล้ว สิ่งที่อยากได้มานาน เยสๆๆ"


เพื่อน:"อ้อ ถึงว่าดิ ไปกราบไหว้ครู อาจารย์ต่างๆเพราะอยากได้สิ่งนี้เอง"


ผม:"ใช่แล้ว ไปแต่ละที่ได้มาอย่างละนิด อย่างละหน่อย จะว่าไปแค่ไปกราบไหว้ท่านเอง ท่านไม่อยู่แล้ว แต่ท่านก็มีเมตตาให้ในสิ่งที่เราอยากรู้ทุกๆท่านเลย เอามารวมๆกันแล้ว ก็สมหวังเหมือนในปัจจุบัน ทำให้มีกำลังใจมากขึ้นในการทำความดี และดำเนินตามรอยพระบาทของพระพุทธองค์ทุกๆพระองค์ 'ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว' มีแค่นี้เอง บ๊ะคมกริบ"


เพื่อน:"เอามาปลอกพลับหน่อยดิ ได้สดๆจากต้นเลย"



เรื่องจริง ๙๙ เปอร์เซ็นต์แต่งขึ้น ๑ เปอร์เซ็นต์




อยากจะแนะนำผู้ที่ไปกราบไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์นะครับ เราไปเพื่อหาคำสอนของครู อาจารย์ทั้งหลาย ขณะตอนที่สังขารท่านอยู่ท่านสอนอะไรเอาไว้ เพราะเราไม่ได้มีโอกาสพบเจอท่านตอนที่ท่านมีสังขารอยู่ บุญเราไม่ทันตอนท่านอยู่ แต่บุญนั้นก็ไม่ได้หายไปไหน อย่าไปเพื่อขอให้ตัวเองได้โน่น ได้นี่ สมหวังแล้วจะกลับมาใหม่ สมบัติที่ล้ำค่าอยู่ที่คำสอนของครู อาจารย์ทุกๆท่าน ท่านให้ไว้แล้ว อยู่ที่ว่าใครจะเอาไปใช้หรือเปล่า และที่สำคัญเราควรเป็นผู้ให้มากกว่าผู้รับ เมื่อเราไปที่นั้นๆแล้ว เราก็สมควรอุทิศบุญของเราให้กับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ที่นั่น รวมทั้งผู้ที่ตกอยู่ในวิบากกรรมต่างๆ ที่มารอรับผลบุญ โดยที่ไม่รู้ว่าตัวเองจะหลุดพ้นจากตรงนั้นเมื่อไหร่ แต่ก็ทนรอ สำหรับสิ่งศักดิ์สิทธิ์หรือผู้ที่ปกปักสถานที่แห่งนั้นๆ คงได้บุญน้อยมาก เพราะมีแต่คนมาขอท่าน จะมีคนจำนวนเท่าไหร่ที่มาให้ท่าน เพื่อที่จะให้ท่านได้มีบุญ อำนาจบารมีช่วยเหลือคนอื่นได้อีกมากมาย "ส่วนใหญ่ที่เห็นคนไปทำบุญ ทำทานกันก็เยอะ แต่ไม่เคยเห็นแสงบุญจากบุคคลนั้นๆพุ่งไปให้กับใครๆเลย" บ่งบอกได้ว่าคนเรานั้นมีความสนใจผู้อื่นมากน้อยขนาดไหน




อนุโมทนาบุญแด่ผู้ที่ใฝ่ในธรรมมะทุกๆท่านด้วยนะครับ

 

ผมกลัวเรื่องอุบัติเหตุทางรถยนต์แบบนี้มากๆเลย เลยพยายามขับรถไม่ประมาท้วผมเองชอบทำบุญประเภทปล่อยสัตว์ที่กำลังจะถูกเขาฆ่ามากเป็นพิเศษ คงจะช่วยบรรเทาได้ไม่มากก็ปานกลางครับ:d:d​

 

ถ้าเราไม่เห็น หรือเห็นแล้วไม่ทักก็ไม่เป็นไรผ่านไปแล้วค่อยอุทิศให้ก็ได้ครับ

 

อืม จะบอกว่า คืน วันอาสาฬหบูชา ผมนั่งรถกลับเชียงใหม่ เวลา ประมาณ 3 ทุ่มเศษๆ ตรงที่ จขกท. พูด ช่วง สี่แยก ลอง ถึงป้อมยาม ก่อนถึงแม่เมาะ ถ้าขาเขาลำปาง จะอยู่ด้านขวามือ มีร่องรอย ที่กั้นทางล้มเป็นแทบ ผมก็พยายามมองดูนะ ก็ไม่เห็นอะไร ในใจก็คิดว่า สงสัยคงได้บุญจาก เจ้าของกระทู้แล้ว เราไม่ต้องแผ่บุญให้แล้วล่ะ พอกำลังคิดจะจบ เลยมาสักประมาณ 3-4 ร้อยเมตรได้ ด้านขวามือจะมือพื้นที่หญ้าเตียนอยู่ข้างทาง ประมาณว่ารถจอดได้ แต่เลยเข้าไปมีพงหญ้าประมาณอกอยู่ ผมเห็น อะไรสีขาวๆ ตัวประมาณคน ตั้ง(หรือยืนอยู่ไม่รู้) ด้วยสภาพแสงไปจากรถที่ส่องถนน บวกกับมองไม่ค่อยถนัด ผมเหลี่ยวมองตาม จนรถเลยผ่านไป มองก็ยังไม่แน่ชัดว่ารายละเอียดคืออะไร แต่จากที่เห็นๆ คือ เหมือนคนที่หุ้มด้วยผ้าห่อศพยืนอยู่ ตอนนั้นมองตามไม่ตกใจอะไร มาตกใจเอาตอนนั่งมองข้างทางไปสักพัก แล้วหันมามองเก้าอี้ข้างหน้า โอ้ว:boo: แทบสะดุ้ง เพราะไมคิดว่าไอ้คนข้างหน้า(ผู้หญิงสาว) จะมองหน้าผมอยู่ ตกใจหมด เพราะเวลาผู้หญิงมอง ตามันน่ากลัวกว่าที่ผมเห็นข้างทางเมื่อกี้อีก