ไม่แน่ใจว่า วิญญาณเป็นส่วนหนึ่งของจิต หรือ เป็นสิ่งเดียวกัน

ผมก็ยังสรุปไม่ได้นะครับ
มันถึงขั้นเเยกรูป เเยกนาม กันมันก็ต้องทำได้ก่อนถึงบอกได้อีกทีอ่านะ ก็เเค่บอกว่า เเค่รู้วิปัสสนา เเบบถูกต้องเเค่นี้เดียวก็เจอเป้าหมายเองครับ

 

ทำให้จิตมันยอมรับก่อน ด้วยการเพียรสอนไปเรื่อยๆ ด้วยสัญญาเอาให้มันเข้าใจยอมรับนะครับ
วิปัสสนาจะช่วย เเยกรูป เเยกนามได้เเน่ อิอิ

ก็พยายาม ดูทั่ง ทุกขสภาวะ สุข เเละ อุเบกขา นะครับ เเละพยายามอย่าให้ สุข ทุกข์ เกิดบ่อยๆเเล้วไปเพลินกับมันจะกลายเป็น อนุสัยที่ผิด ให้กลับมาอยู่อุเบกขา สักพักก็พิจรณาอุเบกขานี้ด้วยนะ เดียวจะกลายเป็นอวิชชานุสัยไปอักเเค่นี้เเละ เมื่อเกิดผัสสะเมื่อไรก็ให้ดูเวทนาอย่างเเรก ดูจนมันดับ เเละเวลามันคิดอะไรฟุ้งซ่าน ก็คอยมองมันอย่างเป็นกลางจนมันดับเเค่นี้เเละนะเเต่เเรกๆก็ต้องพิจรณาไปก่อนนะจะได้ชินนะครับ ความเห็นนะ

 

เพิ่มอีกนิดนะ

ทุกข์เวทนา มีความหมายว่าทนได้ยาก ลำบาก เดือดร้อน เป็นความทุกจากการเสวยอารม ทางกาย กับใจ สามัญชนก็รู้โดยไม่ต้องศึกษา เช่น ปวดหัว ตัวร้อน เเบบนี้ไม่ต้องไปสนใจกำหนดอะไร

เเต่ทุกขสภาวะ นี้เเละต้องกำหนดรู้ครับตัวนี้ ความทุกเพราะสังขาร เกิดจากปัจจัยปรุงเเต่ง
ที่จริงนะตัวนี้มันไม่เกียวอะไรกับร่างกายเเต่มันดันมาเเสดงบททุกข์ไง เลยต้องจับตาดูเเค่นี้ละ

 

น่าสนใจครับ

แล้วมีวิธีแยกรูปนามอย่างไรครับ ^^

 

ใช่แยกอย่างนี้รึเปล่าครับ

ปวดหัว เป็น ปวด หัว

ปวด เป็น เวทนา

หัว เป็น รูป


ตัวร้อน เป็น ตัว ร้อน

ตัว เป็น รูป

ร้อน เป็น เตโชธาตุ ( ก็เป็นรูป )

รูป ผัสสะ รูป หรือ กระทบกัน เกิดรู้ที่กาย เกิดรู้สึกทุกข์เวทนา

ตัวร้อน เป็น สมมุตติ ของจริงคือ เวทนาตรงรู้สึก

แบบนี้รึเปล่าครับ

 

ผมขอสรุปแบบคนโง่ๆ สักนิดนะครับ

สมมุติ นะครับ ว่า ที่พระพุทธองค์ ตรัส คือ วิญญาณ เป็นสิ่งเดียวกับ จิต เพียงแต่คนละกิริยา ของมันเท่านั้น วิญญาณ=รับรู้ จิต=นึกรู้ จากนั้น มาดูที่ว่า จิตเห็นจิต หรือ จิตในจิต ดูนะครับว่ามันคืออะไร
เมื่อวิญญาณรับผัสสะมา วิญญาณกลายเป็นหรือถูกเรียกว่า จิต(นึกรู้)(ที่มีอวิชชา) ทำงานร่วม เจตสิก กลายเป็น กระแส ปฏิจจสมุปบาท จนเกิดทุกข์
ทุกข์เกิด จาก เจตสิก ทำงาน ที่ทำงานร่วมกับ จิต ทุกข์จึง มาเป็นที่จิต
แล้วมาดูว่าทำไมจึง ว่า จิตเห็นจิต หรือ จิตในจิต นะครับ
ในแง่ปัจจุบันขณะ และ ข้ามภพชาติ
จิตเห็นจิต(วิญญาณที่รับผัสสะมา) นำธรรมมาพิจารณาลงตัดกระแส ปฏิจจสมุปบาท ทุกข์ไม่ทันเกิด และพิจารณา ในความเป็นอนัตตาของจิตนั้นที่ เดี่ยวเกิดเดียวดับได้ด้วย(ลงสติปัฏฐานจิต) หรือหากตัดไม่ทันเกิดทุกข์ ก็จะพิจารณา ให้เห็นว่า จิตหรือ วิญญาณ นั้นแหละ คือตัวทุกข์ สู่การละจางคลายยึดมั่น ใน ขันธ์
ในแง่ กาย เวทนา และ ธรรมก็เช่นเดียวกัน ครับ
จะเห็นว่า หากเพียร จิตเห็นจิต จะเป็นการเดินมรรค อย่างยิ่ง
แล้วแต่จะพิจารณา ครับ
ขอบคุณครับ

 

ก็คงต้องฝึกสติดูตามการเกิดดับไปเลื่อยๆก่อนละมั่งครับ ผมว่างั้นนะ เเล้วก็จะเข้าใจว่านี่ สัญญาส่วน เวทนาส่วน สังขารส่วน วิญญานนี่ส่วน ก็ประมานนี่ละครับไม่มีพิเศษละเท่าที่อ่านมา

ก็เคยมีพระสูตรที่พระพุทธเจ้าตรัสกับสาวกว่าทำมั่นเพียรทำไปเลื่อยๆ เเท้ที่จริงเเล้วจะมีเวลาที่เหมาะสม

 

ส่วนเรื่องรุปนี้ยังไม่เเน่ใจนะ เเต่ที่พระปราโมทท่านบอกว่าเห็นเป็นธาตุ นะ

เเต่ผมว่าถึงขั้นเเยกนามออกเเล้วก็คงจะเข้าใจอะไรได้เยอะนะ

 

ขอแสดงความคิดเห็นนะครับ
แยกรูป (แยกธาตุ) ก็คือ การมองลงไปว่า ร่างกายนั้นแท้จริง เป็นแค่ การประชุมกันของ ธาตุ ดิน น้ำ ลม ไฟ เท่านั้น เช่น อุณหภูมิ ในร่างกายคือ ผลจากธาตุไฟ เนื้อหนัง คือธาตุดินผสมน้ำ กระดูก เป็นธาตุดิน เลือดเป็นธาตุน้ำ การเคลื่อนไหวในกาย เป็นธาตุลม เช่นนั้นแล้ว กายที่ว่าเป็นเรา จะมีที่ไหนเล่า สุดท้ายก็ สะลายกลับสู่ธาตุก่อนการประชุมกัน เท่านั้น

สาธุครับ

 

รู้นาม กับ แยกรูปออกจากนาม หรือ แยกนามออกจากนาม ไม่เหมือนกันครับ

ควรกำหนดรู้ อะไรเป็นรูป อะไรเป็นนามก่อน เด๊่ยวมันไปต่อของมันเอง

 

ที่จริงมันมีความระเอียดมากมาย เรื่องร้อนอะไรนั่น น่าจะเป็นโผฏฐัพพารมณ์ ทวารที่กาย
คือวิญญาณเข้าไปรับรู้อารม เลยเกิดความร้อนประมานนั่น
อารม6 สี เสียง กลิ่น รส รู้สึกทางกาย ธรรมารมณ์

 

ขอบคุณในความปราถนาดีครับ

สาธุครับ

 

http://www.dharma-gateway.com/ubasika/nina/abhidham-17.htm

ทำไปเรื่อยๆเดียวก็มีญานบอก เเค่ละ นันทิ เท่านั่นละ

 

หยุด ถาม อยากรู้ หาคำตอบ เฝ้าติดตาม แสคงความรู้
แค่ ปลีกวิเวก อยู่กรรม เท่านั้นพอ