ทำไมมีแต่คนอ้างคำสอนของครูบาต่างๆมากกว่าพระไตรปิฏก

ส่วนที่สอนถูกก็มีครับ แต่ส่วนที่เพี้ยนก็เยอะ

อย่างทุกวันนี้มีการเดินจงกรม แล้วสอนให้บริกรรมว่า ย่างหนอ หรือ ก้าวหนอ หรือ เดินหนอ เป็นต้น แล้วต้องค่อยๆเดินด้วยนะ


ซึ่งดูแล้วมันผิดจากธรรมชาติครับ ยังไม่รวมภวนาว่าพุทโธนะ

 

จริตทั้งหลายนั้น สติปัฏฐานทั้ง ๔ ก็เหมาะแก่คนทุกจริตอยู่แล้วครับ แต่หากไม่บรรลุธรรมก็รู้ได้เลยว่าเป็นเพราะ

๑. ไม่ได้เป็นติเหตุกปฏิสนธิ
๒. ปฏิบัติผิดจากทาง
๓. ปฏิบัติเพราะเห็นว่าเป็นสิ่งที่ดี (อันนี้เป็นไปด้วยอำนาจของตัญหา)

ยังมีอีกเยอะครับ

 

สงสัยอันนี้คุณ จะเข้า ใจผิด อันนี้เป็นพระอริยสัจจากพระโอษฐ์ เป็นพระวจนะ ไม่ใช่ท่านพุทธทาสแต่งเองซะหน่อย..............................

 

ไม่ไ้ด้เข้าใจผิดครับ ผมทราบว่าเป็นพุทธพจน์ เพียงแต่ผมไม่ชอบพุทธทาสครับ (เหตุผลส่วนตัว ซึ่งผมก็ขอโทษอีกทีครับ)

 

.......................ผมไม่ไดว่าอะไรหรอกไม่เกี่ยวกับผม...แต่พูดถึงความไม่ชอบ เวลาคุณภาวนา ตอนนี้ คุณ ภาวนาวิธีใหน สติปัฎฐาน4 อานาปานสติ?..............................................

 

สติปัฏฐานไม่ได้ภาวนาครับ ส่วนอานาปาณสตินั้นนับลมเป็นคู่ๆตามวิสุทธิมรรค

 

................พิจารณาสภาวะธรรม แบบ บ้านธรรมะ หรือเปล่า (ปรมัตถ์ธรรม) ทำอานาปานสติ แล้วพิจารณาอะไรต่อใหม?........เช่นเจริญสติรู้ตัวดู รูป นาม ...............................

 

ผมทำเป็นอย่างๆไปครับ ส่วนมากจะสติปัฏฐาน ก็แค่สติระลึกรู้ตามทวารเท่านั้นเอง ไม่ได้ไปใส่บัญญัติว่ารูปอะไรนามอะไร เพราะที่ปฏิบัตินั้นต้องอาศัยสภาวะ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับบัญญัติแต่อย่างใด

 

.......................คุณก็ต้องมีอาจารย์ ใช่ใหม? ไม่ได้ อ่านตำราเอาเอง...........................

 

.................ขอโทษที่ต้องถาม อย่างคุณยังมี อคติอยู่บ้างอย่างเช่นไม่ชอบพระรูปนี้ ไม่ชอบการปฎิบัติแบบนั้น........ถ้าคุณภาวนาแล้ว มันไม่หมดไปจากใจหรือ ในเม่ื่อมันเป็น อกุศลอย่างชัดเจน......................

 

เรื่องอคติเกี่ยวกับพระผมยอมรับว่าผมมีครับ และทุกคนที่ยังมีกิเลสอยู่ยังมีแน่นอน เพียงแค่บางครั้งข่มมันเอาไว้ หรือยังไม่ได้เหตุปัจจัยให้กิเลสตัวนี้เกิดขึ้น

แต่เรื่องของการปฏิบัตินั้น กลับไม่ได้ปฏิบัติเพราะชอบไม่ชอบแต่อย่างใด หากแต่เพราะว่าสติปัฏฐานหรือวิปัสสนานี่ีแหละเป็นทางเดียวเท่านั้นที่จะทำให้สิ้นจากความยึดมั่นถือมั่นว่าเป็นอัตตาอย่างสิ้นเชิง

ผมจึงไม่เห็นว่าจำเป็นต้องปฏิบัติสมภะให้เกิดฌาณเสียก่อนแต่อย่างใด
เพราะว่า เมื่อทางตรงมีแล้วสะดวกแล้ว ก็คงไม่ต้องไปทางอ้อมให้เสียเวลาแต่อย่างใด (นอกจากเสียว่าท่านอื่นจะหวังประโยชน์อย่างอื่นไปด้วย)

 

ถูกต้องครับ แต่อาจารย์ที่ท่านสอนผมท่านก็ไม่ได้บอกให้ผมเชื่อถือท่าน
หากแต่เมื่อนำไปเทียบกับคำภีร์ต่างๆแล้วเข้ากันได้ และเป็นเหตุเป็นผลที่กว้างขวางพอก็จึงถือเอาครับ (มีหลายครั้งที่ผมก็ยกเรื่องต่างๆมาสนทนากับอาจารย์)

 

.........ถ้าคุณเป็นนักภาวนา คุณทำอานาปานสตินั่งหลับตาหรือไม่? แต่พูดถึงถ้า คุณ เจริญสติจริงจริงรู้สภาพธรรม...โดยมีศิล สงัดจากกาม พยาบาท... ก็ถือว่าคุณ จิตตั้งมั่นแล้วละ.......เรื่องศิลสำคัญนะ

 

ก็ยังเป็นปุถุชนนี่ครับ อนุสัยกิเลสมันก็ย่อมมีได้ มีแต่พระอริยเจ้าเท่านั้นที่หมดไป
แม้แต่ปุถุชนผู้ได้ฌาณก็ยังมีอนุสัยกิเลสอยู่ครบเลย

 

เอ่อ อาณาปาต้องหลับตาอยู่แล้วนี่นา
ศีลสำคัญครับ แต่ก็ไม่ใช่ศีลเพียงอย่างเดียว


ขอแก้นิดนึงครับ ผมไม่ใช่นักภาวนา ผมเพียงแต่ปฏิบัติเมื่อมีโอกาศเท่านั้นเอง
และเพราะเห็นความสำคัญของศีลนี่แหละ เลยต้องมาตั้งกระทู้นี้ครับ เพราะหลายๆอย่างมันเสี่ยงต่อการทำให้พระท่านต้องอาบัติ

อย่างหลายๆรูปที่ประกาศตนว่ามีคุณวิเศษ ทำของขลัง หรือน้อมลาภเข้าสู่ตนเป็นต้น

 

หรือแม้กระทั่งท่านไม่ได้มาประกาสเอง อาจจะมีลูกศิษย์มาประกาศให้ อันนี้ก็เสี่ยงอาบัติเหมือนกัน

 

.................ก็แล้วแต่คุณมันอาจจะเป็นภายในคุณเรียกร้องก็ได้........แต่ขอบอกว่า พิจารณา กุศล อกุศล ของตัวเองบ้าง ผมว่าถ้าทำเยอะเยอะ จากอนุสัยปฎิฆะ มันจะกลายเป็น อาสวะที่เอาออกยาก....แล้วมันจะแก้ยาก ต้องอยู่ในวังวนนั้น.........

 

มันก็เยอะอยู่แล้วครับ แล้วก็เอาออกยากเหมือนกันทุกคน(ปุถุชน)
เพียงแต่หากไม่ปูทางเอาไว้ ต่างคนต่างคิดไปว่าปล่อยเขาไปเถอะ เขาจะทำยังไงก็ช่างเขา อย่านี้พระสาสนาอาจจะไม่อยู่ถึงรุ่นลูกหลานเราก็ได้ เพราะทุกวันนี้ก็เข้าใจเป็นเรื่องของเครื่องรางของขลังไปแล้ว


อย่าลืมว่าพุทธบริษัท๔ต้องช่วยกันดำรงค์ไว้ในส่วนที่ถูกต้อง
ส่วนไหนที่มันขัดต่อพระไตรปิฏกก็ควรแก้ไขไม่ใช่เหรอ

ไม่อย่างนั้นในอนาคตเราคงได้เห็นการปฏิบัติที่แหวกแวนมากไปกว่านี้ขึ้นมาอีกเป็นแน่ๆครับ

 

นอนก่อนนะครับ ดึกมากแล้ว ขอบคุณทุกท่านที่ร่วมสนทนา
เอาไว้พรุ่งนี้มาต่อใหม่นะครับ

 

ศีลไหนสำคัญล่ะครับ ศีล๕ ศีล๘ ศีล ๑๐