หลวงปู่แหวนมาโปรดในนิมิตร(ฝัน)

เฮ็ดในสิ่งที่เชื่อ แล้วก็ เชื่อในสิ่งที่เฮ็ด

 

โมทนาสาธุด้วยนะครับ

 

ภาพบนฟ้า
แสงแห่งพระสุริยะเทพ และพระฉัพรรรณรังสี

เห็นเพียงรูปก็ควรปีติ

 

<table class="tborder" border="0" cellpadding="6" cellspacing="1" width="100%"><tbody><tr><td class="thead">ขณะนี้มีคนกำลังดูกระทู้นี้อยู่ : 9 คน ( เป็นสมาชิก 3 คน และ บุคคลทั่วไป 6 คน ) </td> <td class="thead" width="14%"> [ แนะนำเรื่องเด่น ] </td> </tr> <tr> <td class="alt1" colspan="2" width="100%"> IT Man, สาวกธรรม1+, manopk</td></tr></tbody></table>
สวัสดีครับคุณmanopk ผมยังไม่ได้เตรียม...ให้นะครับ ใจเย็นๆเด้อ...เสาร์นี้เดี๋ยวจัดให้

สวัสดีท่านน้องอาบัง

 

บ่วงนาคบาศ หรือ งูกลืนหาง หรือ บ่วงงู หรือ บ่วงบาศนาคราช

เป็นสุดยอดเครื่องราง แห่งโชคลาภ และป้องกันภัย คือ มีกินไม่มีหมด ไม่มีอด งูกินหางกัน ต่างตัวก็ต่างกิน ยิ่งกินก็ยิ่งรัดเข้าหากัน พอชนกันก็คลายออก จึงเรียกว่า กินไม่หมด ตามตำนานโบราณ นาคบาศ คือ ศรของอินทรชิต ที่ยิงไปเป็นงูรัดศัตรู ซึ่งภายหลัง พญานาคราชได้มีครอบครองไว้ และ พรานบุญไปขอยืม บ่วงบาศนี้ จากพญานาค และเนื่องจากพรานบุญเคยช่วยเหลือ พญานาคราชไว้ พญานาคราชได้ให้สัญญาว่า ขออะไรก็จะให้ ทั้งที่เป็นของสำคัญ และกลัวพรานบุญไม่คืน แต่ก็ให้ไป เพราะต้องรักษาคำพูด พรานบุญจึงสามารถจับกินรีได้ และนำบ่วงนาคบาศนั้นไปคืน พญานาคราช

นาคบาศยังเป็นบ่วงเชือกที่แข็งแรงที่สุด พญาครุฑเจ้าแห่งนก ก็ยังกลัว บ่วงนาคบาศนี้เช่นกัน

ตามตำราครูบาอาจารย์เชื่อว่า สามารถ ชนะทุกอย่าง หรือ ชนะหมด ใช้ทำน้ำมนต์ เสริมดวง ป้องกันภูติผีและคุณไสย เป็นเมตตามหานิยมแคล้วคลาดปลอดภัย ค้าขายดี มีกินไม่มีอด มีเสน่ห์ต่อเพศตรงข้าม และเด่นด้านการเสี่ยงโชค

 

บรรยากาศของหน้าผา ลานหิน บนยอดภูผาผึ้ง ก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์แสงพระฉัพพรรณรังสีของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและแสงสุริยเทพที่แผ่รังสีลงมาให้กับพ่อแม่ครูอาจารย์และเหล่านักรบธรรมในขณะการนั่งสมาธิภาวนาบนลานหิน บรรยากาศจะมัวๆสลับมีแดดบ้าง ตามภาพครับ

 

กราบ กราบ กราบ กราบ กราบ

หลังจากที่ผมถวายน้ำเกลือแร่สีแดง(ข้างๆ)
จากนั้นก็ขอถ่ายภาพนี้ (13:59) แล้วเรียกเหล่านักรบธรรมขึ้นมาฟังธรรม (13:59)
จากนั้นก็เกิดเหตุการณ์ระอองฝนลงมา เม็ดเล็กๆแต่เย็นมาก (14:00)



ฝน>เย็น>ร้อน>เย็น>???
ไม่ต่างจาก ทุกข์>สุข>ทุกข์>สุข>???
ธรรมเดียวกัน ซึมซับ เข้าใจต่างกัน แต่ความรู้สึกภายใน เย็น เหมือนกัน
​

 

พุทโธ เม นาโถ ธัมโม เม นาโถ สังโฆ เม นาโถ
09:50 (14 ส.ค. 54)


นักรบธรรมร่วมชาติ
(09:51)


คุณพ่อของพ่อแม่ครูอาจารย์ พ.สุรเตโช
(09:51)

ภาพเหตุการณ์อารมณ์ร่วม
แห่งความปีติสุดๆ ที่สื่อผ่านคำอธิษฐานของท่าน ดร.นนต์
ส่งถึงเหล่านักรบธรรมทั้งหลาย
​

 

พุทโธ เม นาโถ พระพุทธเจ้าเป็นที่พึ่งของข้าพเจ้า
ธัมโม เม นาโถ พระธรรมเป็นที่พึ่ง ของข้าพเจ้า
สังโฆ เม นาโถ พระสงฆ์เป็นที่พึ่งของข้าพเจ้า
​

 

สวัสดีครับพี่ๆ
วันนี้ร่วมทำบุญสร้างศาลาปฏิบัติธรรม และหอฉัน ถวายพ่อแม่ครูอาจารย์
11,600 บาทครับ

 

ภาพเพิงผาสูงคล้ายผาแต้ม แต่อยูสูงจากพื้นดินมากและเล็กกว่า มีภาพแต้มเป็นรูปฝ่ามือของคนโบราณยุคก่อนประวัติศาสตร์ 3,000 ปีที่ผ่านมา ดินแดนแห่งนี้ พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านเล่าให้ฟังว่า เป็นดินแดนของเหล่าอริยเจ้า พระสงฆ์ ฤาษี ดาบส นักพรต ชีไพร แดนบังบด แดนเทพ และแดนวิญาณ มีทั้งดีและร้ายสุดๆ ผู้ใดมีพลังจิตและภูมิธรรมไม่เข้มแข็งไม่ควรเข้าไปบำเพ็ญผู้เดียวเป็นอันขาด

บริเวณเหล่านี้ เป็นที่พ่อแม่ครูอาจารย์และผู้ติดตามเคยมาบำเพ็ญอยู่หลายภพ ท่านเล่าให้ฟังว่า ภพหนึ่งท่านนุ่งห่มจีวรสีกลักเข้ม และถ้าจำไม่ผิด ผมได้ยินท่านหรือแม่ชมพูดว่า มีผู้ติดตามเป็นพระห้า เณรหนึ่ง (ความเห็นของผมคือ น่าจะเป็นพุทธประเพณีของนิยตโพธิสัตว์ที่จะลงมาตรัสรู้ในอนาคตอันใกล้ หมายถึงเหล่าปัญจวัคคีย์กระมัง....เป็นแค่ความเห็นครับ)

ตอนอยู่ในเพิงผา ผมได้นั่งสมาธิประมาณเกือบสิบนาที ปรากฏจิตดิ่งเร็วและสงบมาก แต่ต้องถอนสมาธิเพราะหมดเวลาที่จะอยู่ตรงนั้น หลังจากนั้น พ่อแม่ครูอาจารย์ถามผมอย่างมีปริศนาว่า ระลึกรู้เห็นอะไรหรือเปล่า ผมตอบท่านว่า ยังไม่เห็นอะไรครับ ผมลองมาพิจารณาถึงคำพูดของท่าน หรือว่าเราเคยติดตามท่านในการบำเพ็ญ ณ ที่แห่งนี้มาแล้ว จิตก็ดูคุ้นเคยกับที่แห่งนี้ เสมือนได้กลับบ้านเก่าอย่างนั้น ปริศนานี้ เอาไว้รู้ด้วยตัวเองในโอกาสต่อไปครับ

 

ขออนุโมทนากับบุญที่ท่านได้กระทำแล้วทุกประการครับ
ผมมีความยินดีจะมอบสิ่งมงคลให้แก่ท่านเพื่อแสดงน้ำใจและมิตรไมตรีต่อเหล่านักรบธรรม (ถือเป็นประเพณีก็แล้วกัน) กรุณาแจ้งผมมานะครับ

 

โมทนาสาธุครับ
เดี๋ยวผม fw: pm ที่อยู่ของคุณมานพส่งไปให้ท่าน ดร.นนต์ด้วยนะครับ

ปรึกษาหลังไมค์ละกัน

 

เคยได้ยินพ่อแม่ครูอาจารย์กล่าวเรื่อง พระ5รูป เณร 1 รูป ธุดงค์โดยการเหาะไปในอากาศ ทั้งหมดล้วนเป็นพระอรหันต์ รวมทั้งเณรด้วย แต่ผมก็ไม่แน่ใจครับเพราะอาจจำคลาดเคลื่อน

ขอบคุณที่กรุณานะครับ ถ้าเป็นไปได้พอจะมีพระที่มีส่วนช่วยในการปฏิบัติบ้างหรือเปล่าครับ

เมื่อเรากำหนดเป้าหมายแล้วก็ต้องกำหนดแผนการ
เมื่อกำหนดแผนการก็ต้องเดินตามแผนที่กำหนดไว้
ตอนนี้ผมอยู่ในช่วงการเดินตามแผน

ขอบคุณพี่ๆ ทุกท่านที่กรุณาแสดงภาพพ่อแม่ครูอาจารย์นะครับ ก่อนหน้านี้หาได้ยากมาก

มานพ

 

ปรึกษาเสร็จแล้ว

ก็ต้องขอแสดงความยินดีกับคุณมานพด้วยนะครับ
น่าจะเป็นวาระของคุณจริงๆ ที่จะได้รับพระพิมพ์พิเศษของท่านดร.นนต์
ที่ post ไว้ก่อนหน้านี้

สำหรับผมจะส่งพระพิมพ์ปัญจสิริของท่านสมาชิกธรรมไปให้นะครับ

โมทนาสาธุทุกประการ

 

สภาวะแห่งความปีติสุดเกินที่พรรณาในบางเหตุการณ์นั้น ไม่มีอยู่ในสารบบของความนึกคิดใดๆมาก่อน เกินวิสัยของผู้คนทั่วไป หรือเกินวิสัยของผู้ยังไม่บรรลุธรรม ไม่มีอาการเสแสร้ง ไม่มีอาการปรุงแต่ง ไม่มีอาการของการอยากทำให้เกิด มันเป็นเอง เกิดเอง ตามเหตุแห่งบุญ ตามเหตุแห่งกาลเวลา ที่บังเกิดขึ้น

ในเช้าวันพระใหญ่ 15 ค่ำ เดือนเก้า ปี 2554 จะเป็นวันมงคลและจดจำสำหรับผมและเหล่านักรบธรรมที่รับรู้ร่วมกันกับพ่อแม่ครูอาจารย์ ในเหตุการณ์แห่งความปีติในครั้งนี้ คือ ในขณะที่ผมก้มลงกราบพระบรมสารีริกธาตุของพระสัมสัมพุทธเจ้าทั้งสี่พระองค์ และพระธาตุของพ่อแม่ครูอาจารย์บนกุฏิของพ่อแม่ครูอาจารย์อยู่นั้น ปรากฏจิตเกิดปีติและจิตรวมสงบ พร้อมกับแม่พระธรณีได้ดึงหน้าผากและมือผมไว้ติดแนบแน่นกับพื้นกุฏิ พยายามจะดึงขึ้นเท่าไรก็ไม่ได้ ยิ่งดึงหนักลงไปอีก ผมจึงโน้มจิตลงไปอธิษฐานต่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า พระโพธิสัตว์เจ้า พระอรหันต์เจ้า และครูอาจารย์สืบต่อกันมาทุกพระองค์ เพื่อขอถอนสัจจะและสัญญาใดๆที่เป็นฝ่ายมิจฉาทิฏฐิตั้งแต่ในอดีตชาติทั้งหมด และขอยังไว้แต่สัจจะและสัญญาใดๆที่เป็นสัมมาทิฏฐิเท่านั้น ปรากฏว่าความปีติหลั่งไหลออกมาจนหาที่สุดมิได้ และเป็นที่สุดแห่งชีวิต ขณะเดียวกันแรงดึงดูดก็ยังไม่สิ้นสุดประหนึ่งว่า เรายังไม่เสร็จสิ้นวาระแห่งคำอธิษฐาน ในช่วงเวลานี้ พ่อแม่ครูอาจารย์รับรู้ในวาระแห่งกระแสจิตของผม ท่านจึงได้เอ่ยกับทุกคนว่า ผมกำลังอยู่ในอาการแห่งความปีติสูงสุด ทำให้คุณแม่ชมร้องไห้ไม่หยุด รวมทั้งเหล่านักรบธรรมก็อยู่ในอาการที่ไม่ต่างกัน ผมได้อธิษฐานจิตต่อไป โดยพรรณาถึงความปีติในการได้มีบุญบำเพ็ญเพียรเพื่อความหลุดพ้นและเพื่อยังกิจสืบต่อพระพุทธศาสนาให้ยืนยาว ระลึกถึงบุญคุณของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ ได้มีการพรรณาถึงพ่อแม่ครูอาจารย์ เพื่อนธรรม เหล่านักรบธรรม จนบางครั้งสะอึกสะอื้น ไม่สามารถจะพรรณาต่อไปได้ ต้องหยุดตั้งจิตให้ผ่อนคลายความปีติไปสู่ความว่าง แต่ก็ทำอยู่ได้ไม่นาน สภาวะได้ดึงไปสู่ความปีติซ้ำแล้วซ้ำเล่า เมื่อไม่สามารถดึงศรีษะและมือถอนขึ้นมาได้ จิตระลึกรู้ตัวหนึ่งผุดขึ้นมาก็คือ โอ้หนอความหนักอึ้งของเราขณะนี้ เสมือนเป็นความหนักอึ้งของสรรพสัตว์ที่หนักด้วยกิเลสทั้งหลาย วนเวียนอยู่ในความทุกข์ไม่สิ้นสุด หากเราสามารถถอนความหนักอึ้งให้กับพวกเขาได้ เราควรจะต้องทำ และก่อนอื่นข้าพระพุทธเจ้าขอกระทำให้ตัวเองเบาจากกองกิเลสทั้งหลายทั้งมวลก่อน หลังจากนั้น ผมจึงได้อธิษฐานจิตขอบรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ในภพนี้และมีความปรารถนาอย่างล้นพ้นที่จะยังคงช่วยพ่อแม่ครูอาจารย์ จนกว่าพระองค์ท่านจะตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มหาแห่งความปีติที่เกิดขึ้นมาอย่างกระทันหันแบบไม่ได้ตั้งใจหรือรู้ตัวมาก่อนนี้ มันช่างเป็นความสุขที่ยากจะอธิบายให้ใครทราบได้ แต่มันเป็นภาษาจิตที่เหล่านักรบธรรมและผู้ที่อยู่ในเหตุการรับรู้ในความปีติได้อย่างอัตโนมัติ นี้หนอความปีติสุขล้นแม้จะไม่ใช่การบรรลุธรรมชั้นสูง แต่มันก็อิ่มเอิบมาจนทุกวันนี้ แล้วการบรรลุอรหันตผลนั้น จะยิ่งใหญ่เพียงใด ผมไม่แปลกใจหรอกว่า ทำไมแผ่นดินจึงสั่นไหวไปหลายโลกธาตุ ผมอยู่ในอาการนี้ยาวนานนับสิบกว่านาที จึงอธิษฐานจิตขอถอนหน้าผากและมือขึ้นจากพื้น แต่ก็ค่อยพยุงขึ้นมาใช้แรงเต็มที่สามครั้งจึงสามารถถอนขึ้นมาได้ ตลอดเวลาก็นึกถึงบุญคุณของแม่พระธรณีที่มาเป็นพยานในครั้งนี้ บางอย่างผมไม่สามารถพูดออกอากาศได้ ผมรู้สึกว่าพระเบื้องบนและเทวดาท่านเสด็จมาอนุโมทนาในครั้งนี้ด้วย หลังจากนั้น จิตอันปีตินี้ได้ดึงให้ผมเข้าไปก้มกราบบนเท้าของพ่อแม่ครูอาจารย์อย่างนอบน้อมอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เป็นภาพอันปีติอีกภาพหนึ่งที่จะไม่ลืมเลือนไปทุกชาติภพ เรื่องราวและความกระจ่างทั้งหลายนั้น คงต้องถามพ่อแม่ครูอาจารย์ต่อไป สิ่งที่พบ ที่เห็น เพื่อเป็นสิ่งยืนยันให้กับบรรดาเหล่านักรบธรรม เช่นเดียวกับปาฏิหารย์ที่ได้เกิดขึ้นมาแล้วในวันก่อนนั้น.... ผมสามารถเล่าได้แต่เพียงเท่านี้ ส่วนเรื่องภายในส่วนตัวมิสามารถเล่าได้.... ก็ขออนุโมทนากับผู้ที่ร่วมอนุโมทนาด้วยทุกท่าน และขอให้ผู้ที่ได้อ่านพบข้อความนี้ จงบังเกิดความปีติและโน้มนำท่านไปสู่ความสว่างแจ้งในธรรมทุกท่านเทอญ

 

โมทนาสาธุกับคำอธิษฐานและความปีติยินดียิ่ง
ความปีติ...ส่งผ่านอากาศมาหา ก่อนผมลงไปรับประทานอาหารกลางวันครับ

 

ขออนุโมทนาบุญทุกประการครับท่านอาจารย์นนต์ ผมจำภาพที่ท่านก้มลงกราบแทบเท้าของพ่อแม่ครูอาจารย์ แล้วยกมือขึ้นมาลูบศรีษะของท่านเอง น้ำตาแห่งความปิติไหลอาบ2แก้มของท่าน และก็จำได้ว่าน้ำตาของผมซึมออกมาอย่างไม่รู้ตัว ทั้งกายและจิตมีแต่ความเย็นสบาย แล้วก็ถึงโอกาสได้กราบแทบเท้าพ่อแม่ครูอาจารย์บ้าง คิดเมื่อไรใจเป็นสุขเมื่อนั้นครับ

 

แล้วอย่าลืมของผมนะพี่สมบัติ 555

 

ของเก่า นำมาเล่า (post) ใหม่ครับ หุหุ