สงครามภพชาติกับการภาวนา

เกิดมาแล้วอย่าเสียใจที่ได้เกิด อย่ามองแต่ทุกข์จนลืมสุข สุขน้อยเพราะทุกข์มาก สุขมากเพราะทุกข์น้อย สลับสับเปลี่ยนหมุนเวียนเข้ามา ทุกข์สุขของคู่กันไม่มีทุกข์หรือสุขอย่างเดียวจนตลอดชีวิต เหมือนฤดูกาลที่พัดผ่านสัมผัสกายไม่เคยหยุดนิ่ง ยังมีความสุขอยู่กับลิ้นอยู่ไหมเปรี้ยวหวานมันเผ็ดครบรสไหม ยังมีความสุขกับดวงตาไหมที่ทำให้เห็นสิ่งสวยงามไหมสิ่งที่ทำให้ซูซ่าวาบหวิว ยังมีความสุขกับเสียงเพลงอันไพเราะไหม ยังมีความสุขอยู่กับจมูกที่ได้กลิ่นอาหารกลิ่นเนื้อสาว รูทวารทั้ง9ของขันธ์นี้ยังคงสัมผัสสุขได้ แล้วจะบอกว่ามีแต่ทุกข์อย่างไร อย่าเพิ่งก้าวไปถึงนิพพานเลย เพราะกุญแจ10ดอกสู่นิพพานอยู่บนเขาพระสุเมรุโน้น อีกกี่หมื่นชาติจะไปถึงได้ เอาแค่ศีลห้าครบ ปฏิบัติธรรมสมาธิกรรมฐาน เข้าพิจารณาทุกข์สุขให้ท่องแท้ ปรับให้ทุกข์สุขสมดุลย์เท่ากันไม่เอียง เป็นพื้นฐานให้เดินต่อไปเพื่อควบคุมจิตให้มั่นคงดำรงสติได้มั่น รู้สุขในทุกข์ ทุกข์ในสุขเมื่อใด แล้วค่อยตัดสินใจอีกที จะมาเกิดอีกไหม ต้องมาแน่แต่จะทำอย่างไรให้ตกฟากในที่ดีๆไม่ไปหล่นในรังนกหนูไก่กาเป็ดลิงหรือหนอน แต่พวกเขาก็มีทุกข์สุขเหมือนเรานะ กรรมมุนาวตฺติโลโก

 

ขอบพระคุณครับ

ขอบพระคุณลุงไชยมากนะครับที่ให้ข้อคิดและกำลังใจ เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาบ่อยๆครับ เปลี่ยนศาสนาก็เคยเปลี่ยนบ่อยจะตายไป ก็ถือเป็นประสบการณ์ อย่างเมื่อวานก็จะเอา 2 สายๆวันนี้ก็กลับมาเอา 1 ครับ ทุกๆท่านเร่งทำความเพียรนะครับ ไม่ต้องรอบุญบารมีหรือพระอรหันต์มาโปรดหรอก หรือเที่ยวตามเสาะหาพระอรหันต์ รีบๆปฏิบัติเข้า ที่กาย วาจา ใจของเรานี้แหละ นะครับ.........

 

ชะอุ้ยส์! คืออะไรครับ งง?...........

 

แชร์ประสบการณ์ในการภาวนา
1.เราศึกษาและปฏิบัติตามหลักพรหมวิหารสี่ ธรรมะสำหรับความเป็นตัวเอง ความเป็นผู้มีสิริบังเกิดแก่ตน
2.เราศึกษาและเข้าใจหลักโลกธรรม 8 เพื่อประพฤติดี เพื่อนำความสุขมาให้
3.เราศึกษาเรื่องทิศทั้ง 6 เพื่อการปฏิบัติตนให้ดี
4.เราศึกษาหลักมนุษยสัมพันธ์ในทางพุทธ คือหลักสังคหวัตถุ 4
5.เราศึกษาหลักธรรมเพื่อกิจการงานราบรื่น ตลอดจนการครองชีวิตและแก้ปัญหาคือ อิทธิบาท 4 ฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา
6.เราทำสมาธิจนจิตสงบจึงก้าวเข้าสู่ภาคปัญญา
7.ภาวนาสติปัฐฐานสี่
8.ศึกษาและทำความเข้าใจปฏิจจสมุปบาท
9.ศึกษาและทำความเข้าใจอริยสัจจ์สี่
10.มองทุกอย่างในโลกให้เป็นธรรมดา ไม่ว่ารูปนามมันธรรมดา มันเป็นของมันเช่นนั้นเอง ไม่หลงใหลเกินเหตุ
11.เราเอาราคะ โทสะ โมหะออกให้เบาบาง
12.เราทำทานหรือทำบุญด้วย
13.เรารักษาศีล
ทั้งหมดนี้แบ่งปันครับ..........

 

กัลยาณชน (ต่อจากโครตภูก่อนพระโสดาบัน)

1.ศรัทธาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
2.ดำริในการละบาปทั้งปวง
3.ดำริในจาคะ คือการให้ทานหรือทำบุญ
4.มีเมตตาต่อทุกสรรพชีวิตที่เราพบเจอในสังคม
5.ตั้งตนไว้ชอบ
6.สนทนาธรรมตามกาล
7.ดำริออกจากกิเลสทั้งปวง
8.มั่นคงในทางธรรม
9.จิตใจเป็นอรรถเป็นธรรม
10.จิตใจประเสริฐ
11.จิตใจงดงาม
12.กตัญญูต่อผู้มีพระคุณ
13.รักษาศีลให้ดีที่สุดหรือตามดำริตน
14.ปฏิบัติธรรมตามกำลังตน
15.ไม่ละทิ้งการเรียน
16.เป็นคนดีของคุณพ่อคุณแม่และสังคม
17.ไม่ขี้เกียจอาบน้ำ
18.อ่านหนังสือธรรมะด้วย
19.ปฏิบัติตนให้ดีทางกาย วาจา ใจ
20.ปรารถนานิพพาน..........(มั่นคงในทางธรรม ข้อนี้สำคัญ)..........

 

ขออณุญาติแสดงความคิดเห็นนะครับ

ไม่เห็นด้วยนะครับที่มีทรรศนคติว่านิพพานเป็นเรืองไกลตัว ความจริงนิพพานเป็นธรรมสัจจะปรมัทถ์(ตามแนวของพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน พระสมณะโคดม...) ผมคิดว่าทุกคนควรจะศึกษาและปฏิบัติธรรมเพื่อพ้นทุกข์ในชาติหนึ่งๆเลยทีเดียว อย่างผมปรารถนาพุทธภูมิ แต่ผมก็ไม่ได้นั่งรอนอนรอว่าเมื่อไหร่จะได้หนอ เมื่อไหร่จะรู้ว่านิพพานเป็นอัตตาหรืออนัตตาหนอ แต่ได้ลงมือศึกษาและปฏิบัติธรรมเพื่อมรรคผลนิพพานเลยที่เดียว เคยคลานจงกรมที่วัดป่าตอนดึกๆ(น้องๆวัยรุ่นอย่าเอาอย่างนะ คือพี่ผ่านตรงนั้นมาแล้วจึงเล่าให้ฟังได้ หมายถึงในวัดน่ะมีผี...) คลานจงกรมจนหัวเข่าแตกได้เลือด เดินจงกรมตากแดดตอนกลางวันก็เคย นั่งสมาธิกลางแดดก็เคย ก็เพื่อฝึกตนและละกิเลส เพื่อนิพพาน อยากหนุนใจให้ทุกท่านได้ศึกษาและปฏิบัติธรรม ถ้าเราทำงานเราไม่มีเวลาเราก็ทำสมาธิและภาวนาก่อนนอนก็ได้ เพื่อนิพพานหรืออย่างน้อยละสังขารแล้วไปสู่สุคติ ท่านอื่นใครมีความเห็นอย่างไรเชิญกล่าวเสริมนะครับ...ฟางว่าน

 

ขอเป็นกำลังใจให้ท่านที่มีความป่วยหรือโรคประจำตัวนะครับ ถึงแม้เราจะป่วยแต่อย่าให้ใจเราป่วยด้วย ขอให้เข้มแข็ง จิตใจเข้มแข็งได้ก็ด้วยการทำสมาธิ การทำสมาธิมีประโยชน์มากมายมหาศาล ใครที่ท้อถอยเพราะมีโรคเบียดเบียนก็ขอให้ทำจิตใจให้เป็นปกติ ให้กำลังใจตัวเองว่าเราจะไม่ท้อถอยในการทำความดี ตอนนี้เราป่วยอีกประเดี๋ยวเดียวเราก็หาย ความป่วยนั้นคงไม่มีใครเกิดมาไม่เคยป่วย เราจะปฏิบัติธรรม เช่น ทาน ศีล ภาวนา เราจะตั้งจิตใจไว้ในทางกุศล ป่วยกายแต่ใจไม่ป่วย นะครับ อย่างผมก็ป่วย ป่วยเป็นโรคจิตเภท(schizophrenia) อยู่กับโรคนี้มาสิบกว่าปีแล้ว แต่ผมรู้จักให้กำลังใจตัวเอง รู้จักมองโลกว่ามันเป็นเช่นนั้นเอง ตายไปเราก็เอาอะไรไปด้วยไม่ได้(คำสอนท่านพระอาจารย์ท่านพุทธทาส) เอาไปได้ก็คือคุณงามความดีหรือบุญกุศล เพราะฉะนั้นเราไม่ควรประมาทในชีวิต(พุทธดำรัสของพระพุทธเจ้าก่อนปริพนิพพาน) และการปฏิบัติธรรมข้อแตกต่างระหว่างทาน ศีล ภาวนา กับศีล สมาธิ ปัญญาแตกต่างกันอย่างไร ผมสอบถามพระผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบท่านหนึ่ง ท่านกล่าวว่า ทาน ศีล ภาวนา สำหรับฆราวาส ส่วนศีล สมาธิ ปัญญาสำหรับพระหรือนักบวชครับ ป่วยก็ป่วยไปแต่ก็บรรลุธรรมได้นะครับถ้ามีศรัทธาและความเพียร แบ่งปันครับ...

 

ขอสนับสนุน ที่ คุณ เขียนนะครับ...

 

ขอให้หายป่วยนะครับ...เอาใจช่วยครับ...