โดนขังวิญญาณ

เห็นด้วยคะ อยู่คนเดียวนี่.. สบายกว่ากันเยอะแยะเลยนะ... ไปไหนมาไหนได้แบบอิสระไม่ต้องห่วง...ว่าใครจะอยู่รอ หรือ ใครจะเป็นอย่างไง..และอีกหลายๆเรื่อง ...

.สำหรับ ศิลามณี ไม่เอาหรอกคะ...รักไหนๆก็ไม่เอาทั้งนั้น เพราะป็นตัวหน่วงเหนี่ยว เป็นยางเหนียว..คอยร้อยรัด..ทั้งทางโลก และ ทางธรรม ..ไปไหนมาไหนไม่สะดวก ยังต้องห่วนนู้นนี่นั้นอีก... พูดง่ายๆไม่หาห่วงใหม่มาคล้องคอหรอกคะ..

ว๊าว..catt4.พระเอกแบบ คุณจิ-โป นี่...ต้องวางไว้บนหิ้วพระ..คะ หายากส์..ส์ส์ส์เต็มทน

 

จะบอกว่ารักที่หน้าตาก็ไม่ใช่ จะบอกว่ารักที่จิตเขาก็ไม่เชิง แต่รักในความดีของเค้ามั้ง สรุปต้องหาเหตุของรักนั้นให้เจอ แล้วจะปลงมันได้ใช่มั้ยหล่ะพี่จิ-โป หนูพูดทีไร ก็พูดเข้าธรรมตลอด คงไม่เบื่อกันนะคะ

ส่วนนอนตื่นสายก็ไม่ได้เดือดร้อนใคร เพราะก็ทำงานแม้เวลาหลับก็ทำงาน นับถือพี่เค้าเลย ส่วนกินยากก็มีเหตุผล สรุปดีไปหมด

 

แหม่ ผมก็อยากอยู่คนเดียวนะแต่สายไปละ ฮี่ ๆ

 

มันเป็นยังไงนะคะคุณทู... ทำงานแม้เวลาหลับ?.. ..มีด้วยเหรอคะ หรือว่าละเมอแล้วลุกขึ้นไปทำงานตอนนอนหลับ...

 

นั่นนะสิโน๊ะ...หลวมตัวไปแล้วนี่...ก็ต้องทำหน้าที่ พ่อ แม่ ลูก สามี ภรรยา ที่ดีก่อน...

 

เมื่อหาเหตุแห่งความรักไม่เจอแสดงว่าคือ"หลง"ไม่ได้รักเพราะหาจุดที่จะรัก
ไม่ได้ เลยมาลงตรงกิเลสตัวที่เรียกว่าหลงตามลักษณะกิเลสคือรักโลภโกรธหลง
เหมือนเราเห็นพี่หม่ำจ๊กม๊กมา เราก็หลงในภาพลักษณ์ของเขาที่เราจำได้ว่าตลก
ก็ยิ้มออกมาทั้งๆที่พี่หม่ำยังไม่ได้ทำอะไรที่ตลกให้เราเห็นเลย

ตอนนั้นผมอยู่ป.1 ป.2 ก็หลงรัก ด.ญ. คนนึงมาตอนนี้จำชื่อนามสกุลได้แต่
จำหน้าตาไม่ได้แล้ว แต่คิดถึงชื่อ ด.ญ.นี้ขึ้นมาแล้วสุขใจ นี่เรียกว่าหลงใน
สัญญา การหลงนี้ก็เป็นกิเลสก่อให้เกิดความสุขใจ ก็ไม่ได้ทำร้ายใครนอกจาก
ทำร้ายใจของผมเองให้เร่าร้อน แต่คิดว่าทุกคนก็มีเรื่องแบบนี้ทั้งนั้นเพราะเป็น
คนก็ต้งผ่านเรื่องแบบนี้มาบ้างก็ปลงๆละวางความร้อนนี้ไปตามปกติครับ
ถ้าสุขแบบไม่เดือดร้อนใครก็ไม่ลงนรกหรอกแต่จะอยู่แค่เทวดานี่เอง

 

ผมว่าอย่าไปรู้เลยดีกว่าว่าการถูกสิงมันเป็นยังงัย เพราะเวลาแก้มันเหนื่อย...และก้อเสียเวลามาก งานการที่ทำก้อทำได้ไม่เต็มที่ จะว่าไปก้อมี
อาการคล้ายๆคนเป็นโรคจิตนิดๆครับ ถ้าหนักมากก้อเสียสติสัมปชัญญะไปเลย
เรื่องโอกาสที่จะรักษาอารมณ์กุศลก้อยาก จะรับผลแห่งกรรมดีที่ทำไว้..ก้อยาก
เอาเป้นว่าให้ผมรู้รสชาติมันคนเดียวก้อพอแล้วครับ...

 

ของที่บ้านคุณศิลามณีดียังงั้น แค่เฉียดผ่านก็เสียเลือดเนื้อ ใครจะกล้าไปแทรก
แซงแถวนั้นใช่ใหม เดี๋ยวดูก่อนว่าจะตอบเรื่องถูกสิงยังไงดี เครื่องยังไม่ร้อนต้อง
ไปวิ่งซักรอบซะละมั้ง

 

พี่จิ-โป ต้องมีวอร์มเครื่องด้วยหรอครับเนี้ย อิอิ
ช่วงนี้ขี้เกียจที่จะสวดมนต์และนั่งสมาธิมากมาย
อยู่ที่ทำงานก็คิดว่าจะกลับมาสวดมนต์ พอถึงบ้านก็ขี้เกียจ เฮ้อ

จำได้ว่าพี่จิ-โปบอกว่าถ้าตัวเราลอยขึ้นไปเรื่อย ๆ เหมือนจิตจะออกจากร่าง
อยากจะรู้ว่าถ้าเราตายตอนนี้ จิตเราจะไปอยู่ไหนครับ

 

รีบๆตอบนะครับ ผมจะได้มีแนวจัดการสักที...นี่ก้อหนักๆหนืบๆเหนียวๆยังงัยไม่รุ้ ที๋สำคัญผมจะต้องรีบเคลียร์ตัวเองโดยเร็ว แล้วต้องมานั่งฝึกตาทิพย์เพื่อตามไปแก้ปัญหาให้คนที่บ้านอีก...ดีไม่ดี อาจต้องเผื่อชาวบ้านบางคนด้วย ว่าแต่ว่า....ถ้าผมจะฝึกตาทิพย์ท่านจิโปมีอะไรจะแนะนำหรือชี้แนะผมบ้างครับ แบบหลักสูตรระยะสั้นอะไรทำนองนี้อ่ะครับ ก่ออนุเคราะห์ผมหน่อยนะครับ ขอบคุณครับ

 

ผมก็ประมาณนั้นละครับอาศัยบางช่วงเวลางานฝึกอานาปานสติไปพลาง แบบงู ๆ ปลา ๆ

 

เขาเรียกว่าถ่วงเวลาเพราะต้องตอบทางเอ็มด้วยน่ะสิครับ
โรคขี้เกียจมันทำให้เราตัวหนัก จิตก็หนัก ไม่รวดเร็วฉับไวทันกิเลสแต่เรื่องที่
จะไหลตามกิเลสไปน่ะง่าย เคลิ้มไวเชียวล่ะ

ถ้าตายตอนจิตออกจากร่างในแบบที่เรามีสติว่าเราลอยขึ้น ด้วยอำนาจแห่งสติ
นี้ในขณะนี้เรายังไม่มีกุศลที่จะส่งเราไปภพภูมิไหนได้ เพราะสติยังละความเห็น
ว่าเราเป็นคนไม่ได้ ต้องลอยอยู่แบบนั้นเจ็ดวันเจ็ดราตรีจนสติเราเริ่มหมดเริ่มละ
ซึ่งกายสังขารได้ จะเข้าสู่สภาวะแห่งนิมิต ถ้าจิตใต้สำนึกเราอยู่ในความดี
อาจจะเห็นสถานที่สวยงาม หรือเห็นเทวดา พระพรหม จิตก็จะปฏิสนธิกับนิมิต
ทำให้เกิดอารมณ์

ทีนี้เมื่อจิตปรุงในนิมิตเช่นเทวดา ก็เกิดอารมณ์สุข เมื่อไม่มีกายสังขารแล้ว
(เพราะตายแล้ว)นิมิตนั้นก็อยู่ได้นานตราบเท่าที่ยังมีอารมณ์ความสุขอยู่ ก็อยุ่
ในนิมิตนั้นสวรรค์ชั้นนั้นๆ จนความสุขหมดไปก็หลุดจากนิมิตหรือตกสวรรค์

ตอนหลุดนี่ล่ะถ้าในนิมิตนั้นเราสงบสะอาดพอหลุดก็ไปสวรรค์ชั้นต่อไป ถ้าเรา
เกิดกิเลสใดพอหลุดก็จะไปตามนิมิตนั้นทันที จะไปจุติหรือปฏิสนธิในไหนไม่รู้


ตรงข้าม ถ้าขณะนั้นเราเกิดกลัวหรือทุกข์กังวล เราอาจเกิดนิมิตที่ไม่ดีจิตก็ปฏิ
สนธิในนรกภูมิก็ได้ ท่านว่าคนเรานั้นมีมืดมาสว่างไป สว่างมามืดไปสว่างมาก็
สว่างไปเป็นสามอย่าง สามคติ

ฉะนั้นแล้วเราต้องมีความคิดดีๆต่อคนรอบข้าง คิดในทางบวกเผื่อเราหลุดไป
ตอนใร้สติจะได้เจอแต่นิมิตดีๆ ทำให้อารมณ์แจ่มใสก็จะไปภูมิที่ดีๆครับ

 

ตอนแรกก็เพียงได่ยินเสียงแว่วมา แล้วมากรอกในสมอง เท่านั้น
ตอนนี้เริ่มสัมผัสมันได้ว่าที่แว่ว ที่มากรอกเสียงด่าในสมองมันเกาะหนึบๆก็แสดง
ว่าดีขึ้นมากมายครับ ตาทิพย์ก็เริ่มฝึกจากตรงนี้ก็ได้ มองเห็นตรงที่มันสัมผัสได้
ว่าหนึบๆแล้วก้สัมผัสให้รู้เข้าไปอีกว่าประกอบด้วยธาตุอะไรตรงหนึบๆนั่นเช่น
ดินน้ำลมไฟอากาศ ประกอบขึ้นด้วยอะไรมากที่สุดแยกธาตุมันออกมาเหมือนเรา
เข้าห้องแอร์แล้วรู้สึกเย็นแอร์แล้วรู้ว่าในอากาศมีหยดน้ำ มีลมไฟน้อยหน่อยประ
กอบกันอยู่ในความว่างเกิดเป็นสภาวะเรียกว่าอุณหภูมิ

แล้วเมื่อเราแยกออกถูกบ้างผิดบ้างก็จะเริ่มเข้าที่เข้าทาง ก็จะเหมือเริ่ม"เห็น"
ด้วยมโนจิต ตรงนี้ล่ะท่านที่ได้ตาทิพย์ด้วยธาตุก็แบบนี้เองครับ

 

ขอบคุณครับ อ่านกระทู้นี้ที่ไร เข้าสมาธิขึ้น อุปจารสมาธิ เกือบทุกครั้ง

ผมมันก็ไม่ใช่คนดีซักเท่าไร แต่ก็จะพยายามทำให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้

 

มาเล่าเรื่องไปเที่ยวในมิติเร้นลับ ยายทีโอขอมาว่าเล่านิทานให้ฟังหน่อย

เมื่อวานด้วนความสงสัยว่าเอ๊ ทำไมเขาว่าที่ตรงนั้นทำกินไม่ขึ้น มีพลังลบเยอะจริงๆ
เลยไปดู ปรากฏว่าตรงนั้นแต่ก่อนมีลำห้วยไหลผ่านพญานาคใช้เป็นทางขึ้นจากลำห้วย
ขึ้นมาเมืองมนุษย์ในสมัยโบราณ

พอตอนหลังมีคนเข้าไปปิด ไปถมทางขึ้นนี้ พญานาคเลยย้ายมาขึ้นถัดมาทางเหนืออีก
ประมาณ8-9ช่วงเรือพาย พอพ้นช่วงวังน้ำวนขึ้นมาก็เข้าทางซ้าย เป็นทางขึ้นใหม่ พอผม
ขึ้นมาบนทางก็มองเห็นของกำแพงของตึกที่คนอาศัย หันกลับไปมองตรงที่ขึ้นมา กลาย
เป็นหลังกำแพงเป็นป่าพุ คือข้างบนเป็นป่าข้างล่างเป็นน้ำ พญานาคสองตัวคู่กันท่าทาง
จะเป็นสามีภรรยา คู่กันเอาหางแช่น้ำหันหน้าไปทิศตะวันออก ซ้ายมือมีพญานาคหนุ่ม
เอาหางแช่น้ำเหมือนกันแต่แยกออกมาหันหน้าไปเหนือค่อนไปตะวันออกเฉียงเหนือ

ผมก็เลยขึ้นไปบนกำแพงลองเอาใม้มากระทุ้งตรงดินฝั่งมนุษย์ ดินก็กระเพื่อมๆแสดงว่า
อยู่ได้อีกไม่นาน ผมเลยลอยขึ้นไปทางหางของพญานาคหนุ่มขึ้นไปตามเกล็ด เพราะใกล้
ผมดี ทันใดนั้นก็ปรากฏเป็นร่างผู้ชาย มาเอาดาบฟันลงมา ผมก็เอาใม้ในมือรับใว้ แล้วก็
เอาดาบรูปครึ่งวงกลมเฉือนไปตรงคอคนนั้น เขาก็หลบ แต่เขาได้เปรียบเพราะอยู่ข้างบน
ส่วนผมอยู่ข้างล่าง แต่ผมฟันโดนเขาบาดเจ็บไปหลายที่และลอยขึ้นไปในระดับเดียวกันได้

ผู้ชายคนนั้นก็กีะโดดไปทางพญานาคสองตัวนั้น ผมก็ลอยตามเกล็ดไปตรงส่วนหัวก็พ้น
หลุมป่า่ที่เป็นน้ำที่เขาทั้งสามเอาหางแช่ใว้ และผ่านมาตรงกำแพงของตึกมนุษย์อีกด้าน
ก็กลายเป็นหมู่บ้านคน ผีทั้งนั้นไม่ยอมไปเกิดหรือไปเกิดไม่ได้ก็ไม่รู้เยอะไปหมด บ้่าง
นอนบ้างนั่งเหมือนเขานั่งชุมนุมน่ะล่ะ ผมก็จะเดินตัดออกไป ก็มียายคนนึงเอาข้าวมาเท
ตรงพื้น แล้วคนๆเขี่ยๆให้เข้ากัน แล้วกินขวางทางผมใ้ว้

แต่ข้างๆกันก็มีหญิงวัยกลางคนหลบให้ผมแล้วบอกว่าหลานชายเดินมาทางนี้ก็ได้ ผมเลย
เดินหลบไปทางนั้น แล้วในมือผมก็ปรากฏกระบุงใส่ข้าว ในนั้นมีข้าวสารธรรมดา ข้าวทอง
ข้าวที่เป็นสีทับทิม ผมเลยให้แกบอกยายหยิบไปสิผมให้ยาย ยายคนนั้นก็หยิบไป3-4เม็ด
ทั้งทองทับทิมและข้าวธรรมดา ผลเลยยิ้มบอกยายได้กำไรเยอะนะแค่หลีกทางแค่นี้ แกก็
หัวเราะชอบใจ

ผมก็เดินมากะว่าจะออกแล้ววันนี้ดูแค่นี้ ก็มองหาทางออกจากโลกทิพย์ตรงนั้น ก็ปรากฏ
เด็กชายไม่ใส่เสื้อ มายืนหลบข้างๆกำแพงแกก็ยกมือซ้ายชี้ไปทางขวาผม และบอกผมว่า
ทางออกตรงนั้นครับ ในมือผมก็ปรากฏกระบุงใส่ข้าวใบนั้นขึ้นมาอีก ผมเลยหยิบเอาทอง
เป็นเส้นในกระบุงนั้นมาผูกใว้ที่แขนของเด็กเป็นการขอบคุณ แล้วผมก็แว๊ปออกมาจากมิติ
นั้นในพริบตานั้นเอง. จบเรื่องเที่ยวมิติที่ซ้อนในเมืองมนุษย์ครับ

ที่แท้ตรงนั้นเป็นเมืองผีที่พญานาคหนุ่มเอามาเป็นบริวารเลยไปเกิดไม่ได้นี่เอง เลยใช้
ทางแถวนั้นเป็นทางขึ้นทางลง คนเลยมาตายตรงนั้นเยอะเพื่อเป็นบริวารของพญานาค
ที่เป็นมิจฉาทิฐิ

 

ครับถ้าจะเลยไปกว่าตรงนั้นให้นึกถึงหุ้นกระบอก ที่เหมือนตุ๊กตาญี่ปุ่น ที่ยกมือ
ที่ถือพัดโบกไปๆมาๆ ในขณะที่มีอารมณ์เสพในสัมผัสอุปจาระ ภาพตุ๊กตาจะปรา
กฏในใจ หมวกของมัน พัดของมันจะเริ่มเด่นชัดในความมืดในใจเรา เมื่อเราเห็น
หุ่นกระบอกนี้ชัดเจนก็เลยอุปจารสมาธิมาแล้วครับ

แล้วไปเห็นหุ่นนี้มาจากไหนจนเป็นภาพติดที่ใจ ท่าทางจะชอบมากนะครับ

 

ค่ะ ไม่วันเสาร์ก็วันอาทิตย์นะคะ ทิพย์เมมเบอร์คุณทีโอไว้แล้ว ไประยองแล้วเดี๋ยวทิพย์โทรหานะคะ

 

ท่านจิโปขออนุญาตเรียนถามครับ

1 หากรับดาบไม่ได้โดนฟัน จะเกิดอะไรขึ้นไหมครับ
2 กระบุงนี่ปรากฏ ดาบและไม้ปรากฏ แสดงว่าจิตตอนนั้นอาจรู้สึกจะป้องกันตัวหรือขอบคุณเลยมีของมาปรากฏตามบุญและกำลังหรือครับ
3 ผู้มีมิจฉาทิฏฐิได้เสวยสุขเพราะทำกรรมดีมาก่อนหรือครับและบังเอิญตอนจะสิ้นก็ระลึกกรรมดีได้เลยไปเสวยอารมณ์สุขนั้นหรือครับ หรือเป็นไปได้ไหมว่าเกิดจากการที่ผู้นั้นไม่รู้จักพุทธศาสนาแล้วทำดีมาบ้างเลยไปเสวยสุขแบบนั้น

 

ขอบคุณอีกครั้งครับ อันนี้ก็ไม่อาจทราบได้ หุหุ ว่าทำไมต้องเป็นแมวกวัก
ของญี่ปุ่น แต่เวลาที่เห็นแล้วผมมีสึกชอบนะน่ารักดี

ส่วนข้าวนั้น เป็นบุญ ใช่หรือเปล่าครับ ที่พี่จิ-โป หยิบให้ยายและเด็กผู้ชาย

 

อยากได้บ้างจังเลยครับ แต่คงไปถึงกาฬสินธ์ไม่ได้ มางอแงให้ท่านจิโปได้ยิน (พอดีจิตผมยังเด็กมากเมื่อเทียบกับท่าน เลยเป็นเด็กมาอ้อนอยากได้ของดีบ้าง)