เรื่องราวหลวงพ่อพิเชฐ วัดโคกหม้อ

วันนี้มาต่อกันที่พระลีลา เนื้อชินเงินน้ำทอง ไม่ได้เห็นทำกันง่ายๆครับ ไม่ค่อยมีใครสร้าง แต่สวยจับใจครับ วิธีดูคือที่รอยจารครับ และโค๊ดอุ รวมถึงเนื้อพระที่ปลอมกันไม่ได้ง่ายๆครับ แต่พวกนี้มันเก่งครับ ปลอมได้อยู่แล้ว แต่ถ้าเข้ามาอ่านแล้วคิดว่าพระใหม่ๆจะปลอมหรือ คุณต้องลองเดินดูที่ลพบุรีดูครับ ของปลอมของหลวงพ่อพิเชฐก็มีให้เห็น วันที่ไปเดินตลาดพระพญาไม้ แมงมุมหลวงปู่สุภายังปลอมบรรจุกล่องอย่างดีครับ แล้วอีกนับไม่ถ้วน ขนาดเพิ่งออกยังมีปลอมเลยครับ วิวัฒนาการการปลอมก้าวหน้าครับ

 

น้ำมันสาริกาเด็ดขาดมากครับ เจิมไปคุยกับใครได้เรื่องทุกทีครับ ส่วนปลายังไม่เคยลองครับ

 

จะหมดคลังแล้วครับ แล้วนี่ก็เป็นพระหูยานน้ำทอง สร้างพร้อมกัน พระน้ำทองทั้งสององค์ได้รับความเมตตาจากพี่เทน และพี่เทนก็ประสบภัยอยู่ที่สุราษฏร์ธานี ต้องพักโรงแรม น้ำไม่มีใช้ เข้าที่พักไม่ได้ แต่น้องก็ได้แค่โทรไปให้กำลังใจน่ะครับพี่เทน สู้ต่อไปครับ ขอบารมีหลวงพ่อปกปักคุ้มครองครับ ส่วนเรื่องวิธีการดูนั้นสังเกตุตามพระลีลาได้เลยครับ

 

แล้วต่อไปก็จะเล่าถึงสาเหตุที่คนในพื้นที่นับถือหลวงพ่อครับ แรกๆนั้น ยังไม่มีใครเชื่อ หรือนับถือท่านอย่างทุกวันนี้ ทุกอย่างเกิดขึ้นจากอะไร แล้วมาพิสูจน์กันครับ เรื่องเล่าจากคุณแจ๊ค ศิษย์ก้นกุฏิ เมตตาโทรมาเล่าให้ฟังเมื่อเช้า คุยกันได้พักใหญ่ๆครับ ได้เรื่องมาเล่าต่อครับ ตอนนี้เล่าไม่ได้ผู้บัญชาการสั่งมาว่าหยุดได้แล้วจะใช้คอมครับ

 

มารอฟังครับ น้องนัน เรื่องราวดี ๆ ของหลวงพ่อ น่าติดตามครับ

 

ขอบคุณที่ติดตามครับพี่โจ๊ะ

แต่ว่าตอนนี้ไม่สามารถพิมพ์ได้ง่ายๆ ครับ โพสไม่ยอมผ่านง่ายๆเลยครับ แล้วก็ยังเรียบเรียงไม่สวยงามครับ ขอติดไว้ก่อนซักหน่อยครับ

ขออภัยทุกท่านครับ

 

เหรียญรุ่น1 เนื้อเงิน มีจาร กรอบได้รับเมตตาจากพี่อุตตโม สร้อยด้วยเช่นกัน ขอบคุณครับพี่ชาย เลยนำภาพมาอวดกันครับ ราคาที่เล่นกันปัจจุบันวิ่งไปที่สองพันห้า เพิ่งออกเมื่อปลายปีที่แล้วครับ อันนี้เฉพาะพื้นที่นะครับ

 

..........งามแท้ ๆ เลย"น้องชาย".......

..........ขอส่งกำลังใจช่วย"พี่เทน"ด้วยคนหนึ่งครับ.....แต่ก็

คิดอยู่ว่า"บารมีของหลวงพ่อพิเชฐ"...........ต้องคุ้มครองให้

"พี่เทน"ปลอดภัยครับ.

 

..........."น้องชาย"..น้ำมันของหลวงพ่อ"กลิ่นหอมรัญจวนใจ

มาก"....ถึงแม้ปิดขวดจนแน่น..ก็ยังได้กลิ่นแบบไปไกล

มาก....."แปลกดีครับ"

...........เคยนำมาใช้ทาที่"ปลัดขิก"ของหลวงพ่อ...แล้วใช้ติด

ตัว....กลายเป็น"พ่อเนื้อหอม"ไปเลย...ครับ"น้องชาย"

 

อย่างนี้ต้องลองบ้างแล้วครับพี่ชาย ไม่เคยนำมารวมกันเลย

มีแต่หลวงพ่อท่านทำให้ดูครับ เวลาเช่าพระบูชาไม้แกะ ท่านจะทาน้ำมันให้ หอมเป็นเดือนเลยครับ

แต่เดี๋ยวนี้ไปทำงานไม่ได้พกขิกเลยครับ เพราะว่าพวงใหญ่มาก อีกอย่างหนึ่ง เป็นพนักงานใหม่ด้วย อายเขาครับพี่ชาย ฮ่าๆๆ เดี๋ยวเขาจะว่าผมเป็นคนเล่นของ มีแต่พกปลัดกันภัยใส่กุญแจรถครับ จะเอามาทาน้ำมันบ้างครับ

เรื่องกลิ่นนี้ก็เป็นเรื่องแปลกน่ะครับ ผมแทบไม่ได้ใช้น้ำมันเลย บางทีขับมอไซด์ก็ได้กลิ่น นั่งทำงานก็ได้กลิ่น ถ้านึกถึงหลวงพ่อแล้วจิตสบายๆ ก็จะได้กลิ่นนี้ บางทีก็นึกเอาเองว่าหลวงพ่อท่านมาดูเรา ประมาณนี้ครับ

 

นำภาพหลวงปู่เทียม วัดกษัตราธิราช มาให้ชมกันครับ เนื่องจากไปบ้านพี่สะใภ้มา แล้วเขาก็ค้นเจอ เก็บไว้แบบไม่เห็นคุณค่า ลองค้นประวัติท่านดูครับ เป็นพระอริยะเจ้าผู้เป็นที่พึ่งของชาวอยุธยาอย่างแท้จริงครับ ส่วนเรื่องเสกของก็ไม่ต้องพูดกันมาก ดูที่ภาพเอาครับ เป็นการจารมือทั้งหมด หลังภาพจารมือ ด้านหน้าลงลายเซ็นต์ด้วยหมึกเมจิ สภาพกระดาษไม่ค่อยดีครับเนื่องจากการเก็บรักษาที่ไม่ได้สนใจวางรวมไว้มั่ว ก็เลยถ่ายรูปมาให้ชมกันเล่นๆครับ

 

เยี่ยมเลยน้องนัน หลวงปู่เทียม มาโปรด บูชาท่านดี ๆ ล่ะ ท่านเป็นพระศักดิ์สิทธิ์มาก ๆ ครับ

 

ความขลังต้องเริ่มจาก.....ครองใจชาวบ้านในพื้นที่...ถึงจะไปสู่ระดับทั่วประเทศ

เมื่อประมาณปี 2533-2535 มีเหตุการที่ทำให้หลวงพ่อพิเชฐกลายเป็นที่พึ่งของคนในพื้นที่ และสลายการดูถูก และความไม่เชื่อในตัวหลวงพ่อครับ จนมาถึงตอนนี้ก็ประมาณเกือบยี่สิบปีด้วยกัน

เริ่มมาจากหลวงพ่อท่านเป็นพระธุดงค์ ผ่านมาและมาอยู่ที่วัดโคกหม้อแห่งนี้ และด้วยวัยที่ยังไม่ค่อยชราภาพซักเท่าไหร่ ส่วนเรื่องการธุดงค์ของท่านก็ไปโหลดอ่านกันที่หน้าแรกน่ะครับ พอท่านมาอยู่แรกๆนั้น ท่านยังไม่ได้เป็นเจ้าอาวาส แต่ท่านก็มีการสร้างเครื่องรางของขลังไว้ให้ลูกศิษย์(เด็กที่ไปอยู่วัดบ่อยๆ)

แต่แรกๆนั้นท่านให้ก็ไม่ค่อยมีใครใช้ของท่านกัน แล้วแรกนั้นท่านก็สร้างพระขุนแผน ขุนช้าง พระหูยาน ฝังไว้ที่หน้ากุฏิ (อย่าคิดว่ายังมีน่ะครับท่านขุดขึ้นมานานแล้วเนื่องจากน้ำท่วมวัด(ในยุคนั้น) จะสังเกตุเห็นพระขุนแผนเนื้อผง จะมีคราบของความชื้นเกือบเป็นคราบกรุแต่ยังไม่ได้อายุครับ ส่วนพระหูยานรุ่นแรกนั้น ใช้เนื้อชินเก่ามาหลอมสร้างใหม่ งดงามไปอีกแบบ

มีสองเหตุการณ์ด้วยกันที่ครองใจชาวบ้านในพื้นที่

เหตุการณ์นี้ผมไม่ได้เจอกับตัวเองน่ะครับ แต่คุณแจ๊คศิษย์ก้นกุฏิ เล่าให้ผมฟัง แล้วผมก็นำมาเรียบเรียงให้อ่านสนุกครับ หรืออาจจะลงพื้นที่ไปถามชาวบ้านดูเองก็ได้น่ะครับ(ถ้าไม่เชื่อกัน)

ตอนท่านได้รับตำแหน่งเจ้าอาวาสใหม่ๆ หรือยังไงก็ไม่แน่ใจความจำผมเริ่มเลือนราง เอาเป็นว่าช่างเถอะไม่ใช่ประเด็นครับ ประเด็นอยู่ที่ หลวงพ่อท่านบอกว่า หน้าวัด(ที่เป็นเขื่อนกั้น ติดแม่น้ำ อีกด้านนึงครับที่บางท่านเข้าวัดโคกหม้อโดยรถยนต์ แต่ยังไม่เคยเดินให้ทั่ว เลยกุฏิหลวงพ่อไป จะเป็นแม่น้ำลพบุรีครับ) จะไม่ให้ใครมาตกปลาแล้ว เพราะว่าแต่ก่อนเป็นที่ตกปลาหลักๆครับ เพราะปกติปลาจะเยอะตรงวัดไม่ทราบว่าทำไมเหมือนกันครับ ผมนี่เสียนิสัยเวลาจะพิมพ์อะไรชอบนอกเรื่องไปเรื่อยเปื่อย อิอิ

หลังจากหลวงพ่อสั่งห้ามแล้ว ว่าไม่ให้ตกปลาแล้วน่ะ เป็นธรรมดาของโลกใบนี้ครับ มีคนที่ชอบแหกกฏอยู่ตลอดครับ ผมก็เป็นคนนึงที่ชอบแหกกฏ แต่ต้องไม่ทำให้ใครเดือดร้อน เข้าเรื่องต่อครับ อย่างว่าครับพระหนุ่มๆ ใครจะไปเชื่อกันล่ะครับ จะทำอะไรเราได้ เราอยู่มาก่อนพระหนุ่มเสียอีก จะตกปลาตรงนี้แหละ ใครจะทำไม (อันนี้คงเป็นความคิดของเขาในเวลานั้น) แล้วชายคนหนึ่งก็มาตกปลาตรงเขื่อนกั้นตามปกติชีวิต(แต่ว่ามีกฏจากผู้ปกครองวัดมาแล้ว)
ในการตกครั้งนั้นเขาใช้ท่าไหนตกปลาก็ไม่ทราบ ท่าบีบอย หรือเบรคแดนซ์ กันแน่ แต่ภาษาชาวบ้านเรียกว่า ตกอีท่าไหนก็ไม่รู้ สุดท้ายก็ลงเอยด้วยการจมน้ำตาย

แล้วก็เรียกมูลนิธิมาช่วยกันดำน้ำงมหาศพของชายผู้นี้ ชาวบ้านก็ช่วยกันอีกแรง งมกันไปงมกันมาเวลาล่วงเลยไปครึ่งวัน สุดท้ายแล้วเมื่อวิทยาศาสตร์ และเหตุผลต่างๆ ช่วยไม่ได้ แล้วมนุษย์จะพึ่งอะไรครับ โดยเฉพาะคนไทยแล้ว พุทธัง สรณัง คัจฉามิ ธัมมัง สรณัง คัจฉามิ สังฆัง สรณัง คัจฉามิ สะระณะอื่นของข้าพเจ้าไม่มี ขอยึดพระสงฆ์เป็นสะระณะ เมื่อชาวบ้านได้นึกถึงพระรัตนตรัย แต่ที่เห็นและสัมผัสได้ คงจะมีเพียง พระสงฆ์เท่านั้น

แล้วเรื่องที่หาศพไม่เจอ ก็มีคนไปบอกหลวงพ่อ และขอให้หลวงพ่อช่วยหน่อย แล้วหลวงพ่อก็เมตตาช่วย ด้วยการจุดธูปบอกกล่าวอะไรซักอย่าง(อันนี้ไม่มีภูมิรู้ครับ) แล้วก็ปักธูปลงดิน แล้วก็มีเสียงตะโกนสวนมาทันที ว่า เจอแล้ว เจอแล้ว ประหนึ่งว่าปักธูปพร้อมกับเสียงตะโกนของชาวบ้านที่กำลังงมหาศพกันร่วมครึ่งวัน แล้วก็เจอตรงที่หาไปแล้วนั่นแหละ เรื่องนี้ก็พูดกันยาก บางท่านก็ว่ามันบังเอิญหรือป่าว บางท่านก็ว่าหลวงพ่อท่านช่วย แต่หลวงพ่อก็ห้ามไม่ให้ตกแล้วนี่นา ไม่น่าฝืนไปตกในวัดในวากันหรอกครับ ผลตอบแทนจากกรรม ไม่คุ้มกันเลย แต่ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องของนามธรรม ไม่มีรูปร่างและตัวตน

และต่อมาก็เป็นเรื่อง ของจริง ลองได้ ในการสร้างวัตถุมงคลของหลวงพ่อแต่ก่อน จะมีปลัดขิก ตะกรุดไผ่ดำ ปลัดขิกรุ่นแรกที่เป็นทองเหลืองที่โพสเอาไว้นั่นคือปลัดขิกที่ท่านแขวนไว้ที่คอสุนัขวัดโคกหม้อ แล้วฉีดวัคซีนไม่ได้เข็มหัก นั่นแหละครับ เจอกันก็อย่าลืมไปเช่าเก็บๆกันไว้บ้างน่ะครับ พุทธคุณล้นเหลือ แต่ที่สร้างความศรัทธาคือในยุคก่อนหน้านี้ วัตถุมงคลของท่าน มักนำไปลองยิงกัน เป็นเรื่องสนุกสนาน ส่วนใหญ่จะแคล้วคลาดครับ จ่อๆ ระยะไกล้ๆ ยังไม่โดนเลย ไม่เกินหนึ่งฟุต ที่พูดถึงคือ ตะกรุดไผ่ดำครับ ในยุคแรกๆ ตะกรุดไผ่ดำได้รับการยอมรับจากคนในพื้นที่และบรรดาทหารเอามากๆครับ และยังมีตะกรุดที่ท่านยังไม่สร้างออกมาอีกคือ ตะกรุดนาคราช น่าจะไว้ใช้กันงู
แต่ว่าปลัดขิกกันภัยก็กันได้ครับ เรียกได้ว่าโดนกันมาเยอะครับ ปลัดสยบงูเห่า ในยุคก่อนบางคนไปเช่า ก็ยังไม่เช่านะขอเอาออกมาลองก่อน แต่เดี๋ยวนี้ ติดลมบนไปแล้วครับ ก็เลยไม่ต้องลองให้เสียเวลา เพราะเขาเชื่อกันหมดแล้ว คลายความสงสัยกันไปหมด มีคนไปถามหลวงพ่อว่า ตะกรุดไผ่ดำ ดีอย่างไร หลวงพ่อก็บอกว่า สร้างไว้เพื่ออนุรักษ์ ตะกรุดไผ่ดำนี่หายาก เคยเห็นต้นไผ่เป็นสีดำหรือป่าวล่ะ ปีนึงสร้างได้ไม่กี่ดอก เพราะต้องรอมันโตหน่อย ที่หลวงพ่อกล่าวอย่างนี้เพราะว่า ไม่เป็นการอวดอุตริ และไม่ให้คนเรางมงายเกินไป จนมองข้ามศีลธรรม ไปไหว้ท่าน ปรึกษาท่าน บางทีก็ได้ธรรมะกลับมาปรับใช้กับตัวเราได้ด้วยน่ะครับ ผมเป็นหนึ่งคนที่นำเอาคำสอนของหลวงพ่อมาใช้เป็นประจำ จนวางลงได้เยอะครับ สบายใจมาก จริงๆแล้ว เราเก็บเอาเรื่องราวมาใส่ใจเราเอง เมื่อเราไม่เอามาใส่ใจ เราก็เบา นอนหลับง่าย แต่ต้องทำให้บ่อยๆ ใจก็จะชิน แล้วก็ชวนทุกท่านออกบวชกับผมครับ(อิอิอิ)ทิ้งท้ายด้วยธรรมะของหลวงพ่อที่สอนผมมาครับไอ้ด้านหลังมุขผมอย่าไปใส่ใจน่ะครับ

ขอจบแค่นี้ก่อนน่ะครับแล้วจะพยายามเสาะหาเรื่องราวมาเล่าสู่กันฟังครับ

 

................."น้องชาย"ตะกรุดไผ่ดำของ"พี่ชาย" ลองเขย่าดูแล้ว

เหมือนมีอะไรบรรจุอยู่ข้างในตะกรุดไผ่ดำ

.................บังเอิญวันหนึ่ง..ครั่งที่อุดไว้ด้านหนึ่งของตะกรุดไผ่ดำหลุด

ออกมา...พี่ชายเลยเคาะสิ่งที่อยู่ภายในตะกรุดออกดูพบว่า.."เป็นตะกรุด

เนื้อตะกั่วอีกดอกหนึ่งครับ"

................."ไม่รู้ว่าตะกรุดไผ่ดำจะยังใช้ได้อยู่หรือเปล่า"ครับ.

 

ตะกรุดไผ่ดำเป็นหลักสูตร ดีนอก และดีในครับพี่ชาย

พี่คลี่ตะกรุดออกมาหรือป่าวครับ ถ้าไม่คลี่ออกก็ใช้ได้อยู่ครับ ผมเคยวางในรถแล้วชันโรงที่อุดละลาย ก็เลยทราบจากประสบการณ์ว่า พวกคลั่ง ชันโรง ไม่ถูกกับความร้อน

ท่านบอกเหมือนหลวงพ่อเดิมครับ งูเห่า ผ่านอะไรมา ลอดอะไรมา ก็ฉกตายใช้ได้เหมือนเดิม แต่หาอะไรมาอุดคืนแล้วนำกลับไปให้หลวงพ่อดีกว่าครับเพื่อความสบายใจ(ถ้าเป็นผมนะครับพี่ชาย)

ตะกรุดไผ่ดำ ข้างนอกส่วนมากเป็นยันต์หลวงปู่มัง วัดเทพกุญชร ส่วนด้านในเป็นยันต์หลวงพ่อเดิม บางทีก็จารยันต์หลวงปู่จันทร์ วัดนางหนูครับ

 

ส่วนสิ่งนี้คือ ตะกรุดจิ้งจกเก้าหาง ดีเด่นด้านเมตตามหานิยม

อันนี้ได้ใช้อยู่ในปัจจุบัน ใส่แล้วรู้สึกทันทีว่า เนื้อหอมกรุ่นเชียว แต่ไม่มีวางให้บูชาที่วัดนะครับ จะได้เฉพาะคนหน้าด้านอย่างผม อิอิอิ เพราะไปขอให้หลวงพ่อท่านทำให้ครับ ตอนสุดท้ายก็ได้พรมาด้วยครับ หลวงพ่อบอกว่า ไม่ต้องเอามาให้ทำแล้วน่ะ เหนื่อย ทำยาก ฮ่าๆๆ ผมเลยรู้สึกว่า ตัวผมเองไปสร้างความลำบากให้หลวงพ่อครับ ต่อไปผมก็รอตะกรุดสาริกาหวังว่าหลวงพ่อจะสร้างครับ เก็บไว้เป็นคลอเร็กชั่น เอาด้านเมตตาครับ เรื่องมหาอุตม์ ไม่ค่อยสนแล้วครับ เพราะไม่ได้มีเรื่องกับใครเขาครับ

 

สุดยอดมากน้องนัน วันที่ 12 เมย.นี้ ได้ข่าวว่าหลวงพ่อจะมาที่พุทธอุทยานธรรมโกศล อ.ลาดหลุมแก้ว จ.ปทุมธานี วัดของหลวงพ่อสมภพ (หลวงพ่อสาลีโข) ครับ รบกวนช่วยเช็คข่าวที่แน่นอนให้ทีนะครับ

 

เขามาเป็นกำลังใจและอ่านเรื่องราวดีๆของหลวงพ่อท่านต่อครับ ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาเข้า (มั่วแต่วิ่งหาเงินครับช่วงนี้ ภาระมากมาย) (deejai)

 

......"น้องชาย".."ตะกรุดดอกนี้"พี่ชายใส่ห้อยคาดเอวรวม

กับ...."สายคาดเอว","ปลัดขลิก","เบี้ยแก้"......ของหลวง

พ่อทั้งนั้นครับ.

 

ต้องโทรไปที่วัดดูครับพี่โจ๊ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช็คข่าวอีกทีครับ