พุทธศาสนาดั้งเดิมแท้ไม่เสื่อมเลย ที่เห็นหักกลางไปนั้นเป็นของทางโลก

ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกังวล ไม่ต้องหาวิธี
เพราะพุทธศาสนาดั้งเดิมแท้ไม่มีเสื่อม
ดำรงอยู่ที่สวรรค์ชั้นยามา (ชั้นที่สาม)
และชั้นดาวดึงส์ (ชั้นที่สอง) ที่ซึ่งพระ
พุทธเจ้าทรงถอดกายทิพย์ไปเทศนาโปรด
พุทธมารดา เทวดาที่บรรลุมรรคผลยังไม่
หมดอายุขัย เพราะเทวดาอายุยืนกว่ามนุษย์
มาก ดังนั้น พวกเทวดาจึงดำรงคงไว้ซึ่ง
พระพุทธศาสนานี้ดังเดิมไม่เสื่อมเลย

 

กึ่งกลางพุทธกาล พุทธศาสนาที่หยั่งรากบนโลกจะหักกลาง


พุทธศาสนาส่วนของเทวดา (ภพสวรรค์) ยังมีอายุยืนยาวจึงไม่เสื่อม
ทว่า ส่วนที่พระพุทธองค์ทรงวางไว้บนโลกนี้ จะหักกลางกึ่งพุทธกาล
คือ จะสิ้นสายพระพุทธศาสนาดั้งเดิมแท้ พระอรหันต์องค์สุดท้ายจะละ
สังขาร โดยไม่อาจถ่ายทอดทายาทธรรมสืบต่อไปได้ ดังนั้น โลกนั้น
จึงหาพุทธศาสนาดั้งเดิมแท้ไม่ได้ เรียกว่า "หักกลาง"

 

พระพุทธเจ้าสมณโคดมไม่มีขันธ์ห้าแล้ว แต่ยังทรงดูแลพุทธศาสนาดุจเดิม


จวบจนกว่าจะครบอายุพุทธกาลคือ 5,000 ปี ย่อมไม่มีพระโพธิสัตว์, มหาสัตว์, พระยูไล
องค์อื่นใดเข้าดูแลแทนในฐานะพระศาสดาได้ด้วยเพราะพระพุทธองค์ยังทรงดูแลอยู่นั่นเอง
เมื่อเราตั้งจิตตรงต่อความหลุดพ้น อาศัยบุญเพียงน้อย ก็จุติสวรรค์ชั้นที่สองและสามได้ ขอ
เพียงมีศรัทธาตรงแน่วแน่ต่อพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน ซึ่งทรงวางรากฐานรอไว้บนสวรรค์ที่
ไม่สูงเกินไป (พระโพธิสัตว์องค์อื่น ทรงมีวิมานสูงกว่านี้มาก เช่น ที่สุขาวดี ก็มี) เมื่อเราไป
จุติยังที่สวรรค์ชั้นที่สองหรือสามแล้ว ก็รับธรรมโดยตรงจากพระพุทธเจ้า สำเร็จเป็นอริยะได้
ไม่ยากเลย เนื่องจากเป็นธรรมตรง ไม่ผ่านตัวกลาง นั่นเอง


ดังนี้ แม้ไม่บรรลุธรรมใดบนโลก ก็ไม่มีปัญหาหากมีศรัทธาแน่วแน่ตรงดังกล่าว

 

พระยูไลจากสุขาวดี ส่งพระโพธิสัตว์ลงมารองรับมวลสัตว์


เมื่อพระพุทธศาสนาหักกลาง พระธรรมถูกบิดเบือน หาสัจธรรมความจริงไม่พบ
พระยูไลจากสุขาวดีหลายพระองค์ จึงส่งพระโพธิสัตว์บริวารลงมาช่วยรองรับ
เหล่าปวงสัตว์ที่จะขาดที่พึ่ง ให้ได้รับธรรมจากสุขาวดี ดังนั้น ลัทธิและนิกายต่างๆ
จึงปรากฏมาก เพื่อเป็นเรือรองรับปวงสัตว์ที่ขาดที่พึ่งนั่นเอง ทว่า ลัทธิและนิกาย
เหล่านี้ นำพามวลสัตว์ไปสู่สุขาวดี มิใช่สวรรค์ชั้นที่สองหรือสาม บุคคลย่อมพบ
กับพระยูไลองค์อื่น มิใช่ พระพุทธเจ้าสมณโคดมแต่อย่างใด การบำเพ็ญย่อมเป็น
วิถีแห่งมหายาน มิใช่ทางลัดสั้น หลุดพ้นในพุทธกาลปัจจุบัน ก็หาไม่


ทั้งนี้ ผู้ปฏิบัติพึงพิจารณาเลือกเองตามอัธยาศัย

 

พระพุทธเจ้าองค์ก่อนๆ ที่นิพพานแล้ว ล้วนเป็นที่พึ่งแก่เราได้


มวลสัตว์สามารถปฏิบัติจนถึงนิพพานได้โดยไม่จำเป็นต้องอาศัยอยู่ใน
พุทธอาณาจักรแห่งพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบันก็ได้ สามารถลัดตัดสั้นตรง
สู่พระพุทธเจ้าองค์ก่อนๆ มาที่นิพพพานแล้ว หรือพระพุทธเจ้าองค์ปฐม
ก็สามารถทำได้ สายธรรมเหล่านี้ แม้ไม่ปรากฏมีบนโลกมนุษย์แล้ว แต่
มิได้ขาดหาย ย่อมเปิดพร้อมรอรับปวงสัตว์ที่มีศรัทธาตรง เชื่อมต่อถึง
ซึ่งนิพพานได้เสมอเหมือนมิต่างกันเลย ด้วยเพราะพระพุทธเจ้าทุกๆ พระ
องค์ก็ทรงดำรงธรรมเฉกเช่นกันเสมอ


การต่อสายธรรมนั้นขึ้นอยู่กับจิตเราเองศรัทธาตรงต่อสายธรรมใด

 

การดำรงอยู่บนโลกล้วนสมมุติ แม้ผิดทาง แต่ก็เป็นไปด้วยอำนาจแห่งกรรม


แม้พระสาวกจะศรัทธาตรงต่อพระพุทธเจ้า และทราบแจ้งชัดแล้วว่าพุทธศาสนาดั้งเดิม
แท้ ถูกต้องตรงทาง เป็นอย่างไร และสิ่งที่ตนปฏิบัติอยู่จะผิดทางไปเท่าใดก็ตาม แต่นั่น
มิใช่ปัญหาเลย เพราะสาวกผู้นั้นได้มีปัญญาสว่างไสวแล้ว วิบากกรรมเหล่านั้นจึงมิใช่ปัญหา
เป็นเพียงลมพัดผ่าน, เมฆคล้อยลอยบดบังดวงจันทร์ชั่วครั้งคราวเท่านั้น เมื่อสิ้นอำนาจ
แห่งกรรมแล้ว ย่อมสิ้นไป หมดไปเองฉะนั้น ดังนี้ แม้ทราบดีว่าอยู่ในนิกายที่ผิดพลาด
ก็มิได้ออกนอกทางแต่อย่างใด ด้วยอำนาจแห่ง "สัมมาทิฐิ" นั่นเอง ย่อมส่องสว่างให้
พระสาวกเดินตรงทางตลอดรอดฝั่งได้เสมอ พระสาวกนั้นย่อมปล่อยให้ตนรับวิบากกรรม
ไปตามธรรมชาติ มิได้ต่อต้าน มิได้ขัดขืน เพียงให้กรรมนั้นจบสิ้นไปเองฉะนั้น มิได้ก่อ
กรรมใหม่ขึ้นมาเลย


ดังนี้ จึงไม่ต้องเร่หาว่าที่ใดปฏิบัติถูกต้อง ไม่มีหรอก และที่ใดที่ผิดไปจากกฏแห่งกรรม
ย่อมไม่มีเช่นกัน สมมุติบนโลกเหล่านั้นย่อมเป็นไปด้วยอำนาจแห่งวิบากกกรรมอันไม่เที่ยงเท่านั้น

 

การรับธรรมโดยตรงจากพระพุทธเจ้าอนันตจักรวาล


เราสามารถปฏิบัติธรรมเพื่อรับธรรมโดยตรงจากพระพุทธเจ้าได้ทุกๆ พระองค์
ด้วยตนเอง โดยไม่ต้องผ่านตัวกลาง ที่อาจไม่ได้รู้จริง เราอาศัยมนุษย์ด้วยกัน
เพียงเพื่อช่วยทำลายสักกายทิฐิของเรา ทำให้เราลดความถือดี ทนงตนด้วยอัตตา
ลงเท่านั้น เมื่อคนบนโลกช่วยทำลายอัตตา, สักกายทิฐิแก่เราทั้งหลายแล้ว เรา
จะต้องพึ่งตนเอง เพียรด้วยตนเอง ตรงต่อพระพุทธเจ้าทั้งหลายทั้งปวงในอนันตจักรวาลนั้น


ซึ่งธรรมทั้งหลายทั้งปวงของพระพุทธเจ้าจากอนันตจักรวาล ก็ล้วนเป็นหนึ่งเดียวกันทั้งสิ้น

 

พระพุทธเจ้าสมณโคดมยังคงเหลือพระจิต เพื่อโปรดเราแบบจิตสู่จิต


พระพุทธเจ้าสมณโคดมทรงดับขันธปรินิพพาน นิพพานขันธ์ทั้งห้าโดยรอบ แต่ทรง
เหลือ "มโนธาตุ" หรือ "พระจิต" ส่วนกลางไว้ อันเป็นธรรมที่หยาบกว่านิพพาน เพื่อ
ให้เท่ากับธาตุขันธ์บางส่วนของมนุษย์ คือ "จิต" ของมนุษย์ทั้งหลายทั้งปวง ย่อมจะ
รับธรรมในระดับความละเอียดที่เท่ากันได้ เมื่อสิ้นอายุพุทธกาล 5,000 ปีแล้ว จึงจะ
ทรงกระทำ "พระธาตุนิพพาน" พระจิตหรือมโนธาตุก็จะนิพพาน ไม่อาจใช้วิธีจิตสู่จิต
ได้อีก เพราะจิตนิพพานแล้ว เป็นอันจบอายุพุทธกาล 5,000 ปี ที่น้อยกว่าพระพุทธเจ้า
องค์อื่นๆ (ที่มักมีอายุพุทธกาล 8 พัน ถึง 8 หมื่นปีขึ้นไป) ด้วยวิธี "จิตสู่จิต" นี้ เราจึง
ตรงสู่พระพุทธเจ้าสมณโคดมได้เสมอ จิตมนุย์ย่อมรับธรรมตรงได้เสมอ


เหลือแต่สังขารที่ยังมีสักกายทิฐิ ที่ต้องอาศัยมนุษย์ที่มีสังขารด้วยกันช่วยทำลายอัตตา
และสักกายทิฐิให้เท่านั้น ก็จะสามารถเข้าสู่ธรรมเสมอกันได้ทั้งกายสังขารและจิตวิญญาณ

 

อยากจะถามท่านผู้ทรงปัญญา
ถ้าหากข้าพเจ้ามีความรัก ความศรัทธาในพระพุทธองค์ละลึกถึงพระองค์ตลอดจาก
จิตอันบริสุทธิ์แท้จริงเท่านี้ จะเพียงพอมั้ยครับ

 

พระพุทธเจ้าที่ยังไม่นิพพาน ในโลกธาตุอื่นก็ยังมีอีกมาก


พระพุทธเจ้าที่ยังไม่นิพพาน (ยูไล) อยู่ในโลกธาตุอื่นๆ เช่น สุขาวดีโลกธาตุ,
อภิรตีโลกธาตุ, พหุสุคันโธโลกธาตุ ฯลฯ ยังมีอีกมากมาย จนไม่อาจประมาณ
เราสามารถรับธรรมตรงจากท่านได้ สำเร็จธรรมได้เช่นกัน แต่จะเข้าสู่วิถีแห่ง
มหายาน ยังไม่นิพพานในพุทธกาลนี้ เนื่องจาก เมื่อรับธรรมจากองค์ใดแล้ว
ย่อมเป็นสาวกของพระพุทธเจ้าพระองค์นั้นไป ย่อมถึงซึ่งนิพพานได้พร้อมกับ
พระองค์นั้นๆ หรือไม่ก็เพียรบำเพ็ญลงมาตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าบนโลกเองก็ได้
หากต้องการนิพพานเร็วที่สุด จึงควรตรงต่อพระพุทธเจ้าสมณโคดมองค์เดียว
ก็มีโอกาสที่จะได้นิพพานภายในพุทธกาลนี้คือไม่เกินปี พ.ศ. 5,000 โลกมนุษย์


ทั้งนี้ ก็ขึ้นอยู่กับท่านทั้งหลายจะพึงพิจารณาเลือกเอง

 

เมื่อศรัทธาตรงแล้ว
อินทรีย์ตัวอื่นๆ เช่น
สติ, สมาธิ, ปัญญา
และวิริยะ จะค่อยๆ
ตามมาเอง แต่จะยัง
ไม่เสมอกัน (สมังคี)
ในทันที


เมื่อใช้ชีวิตตามปกติ
การงานจะทำให้พละ
ห้าดีขึ้นตามธรรมชาติ
ทำงานคือปฏิบัติธรรม
ไม่ต้องทำอะไรผิดปกติ
ก็สามารถพัฒนาพละห้า
ได้ดังนี้


เมื่อพละห้าสมังคีดีแล้ว
โอกาสจะได้รับการโปรด
โดยตรงจะมีได้ เกิดได้

 

ใอ้ 2500 กับ 5000 ปี นี่เถียงกันมานานมากแล้วนะ
เอาเป็นว่า ใครฟังเทศเวสสันดรชาดกอยู่ละก็ จะได้พบพระศรี
คิดดูสิต่อจากนี้ อีก 100 ปีใครจะฟังเทศเวสสันดรอีก
มาช่วยกันรณรงค์ฟังเทศเวสสันดรชาดก 13 กันให้เยอะๆหน่อยโดยเฉพาะ
พวกใหใหญ่เต็มแล้วไม่ยอมให้ใหเล็กได้รับน้ำบ้างเนี่ย
เมิงจะรวยไปถึงใหนฟะ เมึงดูชาวไร่ชาวนาตาดำๆบ้างไม้เมื่อใหร่โรงสีมันจะเจ้งซะที
เงินประกันราคาข้าวคนรักควายรออยู่

 

จิตวิญญาณและสังขารอาจมีกำลังธรรมไม่เท่ากัน


จิตวิญญาณบางท่านสามารถมีกำลังได้ถึง "อรหันต์" ก็ได้
ในขณะที่ร่างกายยังไม่ได้แม้แต่โสดาบัน สิ่งนี้เกิดขึ้นมาแล้ว
ในสมัยพุทธกาล เป็นเรื่องปกติ เพราะพระพุทธเจ้าทรงใช้วิธี
"จิตสู่จิต" ใช้จิตโปรดสอนตรงสู่จิต ยังเหล่าสัตว์ทั้งหลายก่อน
ที่สัตว์เหล่านั้นจะได้พบสังขารของพระองค์เสียอีก ดังนั้น จึง
มีปรากฏว่าทำไมพระสาวกบางรูปยังไม่ทันฟังธรรม กลับได้ถึง
"อรหันต์" ทันทีที่ปลงผม หรือทันทีที่ได้ครองผ้ากาวสาวพัตร


ช่วงแรกนั้น จิตวิญญาณถึงอรหันต์ก่อนแล้วด้วยวิธีจิตสู่จิต
ต่อมาเมื่อละสักกายทิฐิ สังขารยอมจำนนทำตามพุทธบัญญัติ
สังขารก็สิ้นสักกายทิฐิขวางกั้น มีธรรมเสมอกัน กายและจิตก็
เข้าสู่อรหันต์ได้ แต่หากไม่อาจต่อสายธรรม ไม่พบสายธรรม
จิตวิญญาณแม้ได้อรหันต์บริสุทธิ์มากแล้วก็ตาม แต่ร่างกายไม่
ได้ด้วย สุดท้าย กายกับจิตจะอยู่ร่วมกันไม่ได้ จะจรจากแยกกัน
จิตไปทาง กายไปทาง หากจิตวิญญาณจรจากร่างแล้ว กลับมา
หาร่างเดิมได้ หรือร่างใหม่ได้ ทางธรรมนับว่าสำเร็จเพียงเซียน
เท่านั้น ซึ่งในปัจจุบันจะมีมากขึ้น เพราะสายธรรมขาดแล้วนั่นเอง

 

*** พุทธศาสนา ****

ศาสนา ไม่ได้เสื่อม
แต่สังคม เสื่อม

การกระทำ เป็นสิ่งยิ่งใหญ่
สัจจะ จึงเป็นแก่นสาร
ใจ ปาก การปฏิบัติ จะต้องตรงกัน
จึงจะเกิดการกระทำเที่ยง ขึ้นมา
เกิดเป็น ตัวกระทำที่ส่งผลตอบแทนเที่ยง ตามมา

ใจอย่างเดียว กินก๋วยเตี๋ยวไม่ได้ !!!

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ก๋วยเตี๋ยวที่ท่านหนุมานกิน เป็นแบบใหนครับ

 

ไม่มีใครทำลายสักกายทิฐิได้ด้วยตัวเอง แต่ตรัสรู้เองนั้นมีได้


ดังนั้น เราจึงต้องอาศัยมนุษย์ด้วยกันที่ยังมีสังขารอยู่ ช่วยทำลาย
สักกายทิฐิและอัตตา ความถือตัว ทนงตนของเรา เพื่อเปิดทางให้
สังขารเข้าสู่อริยบุคคลเป็นเบื้องต้นก่อน ต่อจากนั้น บุคคลจะเพียร
บำเพ็ญด้วยตนเองจนบรรลุธรรมเอง (ตรัสรู้) เรียกว่า "พุทธสาวก"
ก็สามารถทำได้ แต่ไม่มีสังขารใดที่บรรลุอริยบุคคลได้ด้วยตนเอง
เพราะกำลังจิต กำลังบารมีไม่เท่าพระพุทธเจ้านั่นเอง หรือบ้างแม้
มีกำลังจิต กำลังบารมีมาก ก็ยังชดใช้วิบากกรรมไม่หมด กรรมนั้น
ย่อมบดบังให้ไม่อาจทำลายสักกายทิฐิได้ ดังนี้ จึงต้องอาศัยทั้งคน
บนโลกด้วยกันช่วยทำลายความทนงตนถือตัวให้กัน และจิตที่ตรง
ต่อพระพุทธเจ้า สองอย่างนี้ จึงพอเข้าถึงธรรมได้ทั้งกายและจิต

 

ภาพปริศนาธรรม พระพุทธเจ้าชูดอกบัวบานแล้ว
นี่คือ ปางโปรดพระมหากัสสปะ ซึ่งไม่ทรงเทศนา
อะไรเลย เนื่องจาก ทรงใช้วิธี "จิตสู่จิต" โปรด
จนสำเร็จอรหันต์มาก่อนแล้ว นั่นเอง

 

*** ใจอย่างเดียว กินก๋วยเตี๋ยวไม่ได้ ****




- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

เอ๊อ!!!คือว่า การเล่าเรียนทั้งหลาย มันต้องเป็นไปตามขั้นตามตอน ข้ามไม่ได้นะครับต้องผ่านอารมณ์พระโสดาบันมรรค โสดาบันผล สกิทาคามีมรรค สกิทาคามีผล อนาคามีมรรค อนาคามีผล อรหันต์มรรคก่อน จึงจะถึงอรหันต์ผล เพียงแต่ว่าด้วยกำลังบารมีที่ได้บำเพ็ญมาต่างกัน ความไวจึงเกิดขึ้นต่างกันครับ แต่ยังไงก็ต้องตามลำดับอารมณ์ มันเป็นไปไม่ได้เลย ที่คุณกินก๊วยเตี๋ยวหมดก่อน แล้วค่อยมาปรุงที่หลัง เพราะกินมันหมดไปแล้วจะเอาอะไรมาปรุงครับ หรือถ้าเทียบกับการศึกษานอกระบบ ถ้าคุณสอบเทียบ ป.4 ได้ นั่นแปลว่า คุณจะต้องมีความรู้ของ ป.1 - ป.3 ด้วยครับ และคุณก็คงไม่ต้องกับมาสอบ ป.1 อีกแล้ว นอกเสียจากว่าคุณจะสอบตกครับ

 

ผู้มีปัญญาย่อมเล็งเห็นแล้วว่าสังขารใดพร้อมรับธรรม


ทว่า โลกนั้นมีสังขารเป็นเครื่องขวางอยู่ ไฉน?เล่า


คืออย่างนี้

1. พระพุทธเจ้าทรงมีอายุขัยน้อยที่สุดในบรรดาพระพุทธเจ้า
องค์ก่อนๆ ดังนี้หากจะทรงดำเนินไปเองด้วยกำลังแห่งสังขาร
นั้น ย่อมเสียเวลามาก การถอดกายทิพย์เหาะไปด้วยกายทิพย์
ที่เรียกว่า "นิรมาณกาย" ย่อมย่อ ย่นเวลา ลดปัญหานี้ได้ ซึ่ง
เป็นวิธีเดียวกันกับท่านตั๊กม้อที่ถอดกายทิพย์ นิรมาณกายเป็น
กระต่ายไปหลอกล่อท่านหุยเคอมาหา


2. เมื่อโปรดด้วยวิธีจิตสู่จิตแล้ว ท่านโปรดสัตว์ได้มาก ในระยะเวลาสั้นๆ
จากนั้น สังขารนั้นก็จะค่อยๆ มาหาท่านเอง ตามกระแสข่าวการตรัสรู้ของ
พระองค์ เมื่อมาถึงแล้ว เพียงไม่นานก็ช่วยให้สังขารนั้นละสักกายทิฐิจึงได้
บรรลุมรรคผล (นับว่ากายสังขารนั้นบรรลุธรรมได้) ก็จะไม่มีปัญหาเรื่องจิต
กับกายที่เข้ากันไม่ได้อีกต่อไป หาไม่เช่นนั้นแล้ว จิตอรหันต์จะละสังขารนั้น
ไปภายใน 7 วัน


จิตสู่จิต ใช้อย่างนี้ มีปัญหาบางประการอย่างนี้