ผม...พระ...และ...สาระยุคก่อน

สวัสดีครับ..คุณอา และสมาชิกทุกท่าน

 

ผมอ่านไป หัวเราะไปครับพี่ ขอโทษด้วยจริงๆ...

เห็นพี่ฟื้นความหลังวัยหนุ่มก็อดไม่ได้ ผมก็พวกคอหนังกลางแปลงเหมือนกัน สมัยผมยังเด็กๆ หนังพวกโกลัยแอ๊ต เฮอคิวลิสดังมาก แต่มักจะหลับหน้าจอจนสว่างเสมอ แขวนพระดีๆ เหรียญดีๆก็โดนลักตัดไปทุกครั้ง

 

สาระต้องมาคู่กับความบันเทิงค่ะ คุณ ลุง ถึงจะน่าติดตามชม หุๆ
ดาราเก่าๆสมัยก่อนก็จะหล่อแบบไทยๆค่ะ สมัยที่แม่ลินยังอยู่ท่านจะพูดเสมอค่ะว่า ดาราสมัยนี้ไม่มีใครหล่อสู้ มิตร ชัยบัญชา สักคนค่ะ

[SIZE=-3] [/SIZE]

 

...................................................
...ขอบคุณ..หลานลิน..เอารูปมาประกอบให้..ผมช่วยเติมให้..เพราะไม่บรรยาย..ประกอบไว้..
จากซ้าย..ไป..ขวา
..ไชยา สุริยัน..(พร้อม..ตุ๊กตาทองพระราชทาน..ดารานำชาย..๓ ตัว..)
..ลือชัย นฤนาท...
..และ..มิตร ชัยบัญชา..ที่เป็นพระเอกรุ่นน้องสุด
(ต้องบอกหน่อย..เพราะคนอายุไม่ถึง..๓๐..จะไม่รู้จัก..เลือกเอาเอง..แล้วกันใครหล่อสุด...)

ให้สังเกต..หน้าและมาด..ของ ลือชัย..นี่แหละครับ..ต้นแบบ..ของ..มิตร และ สมบัติ เมทะนี (คล้ายกัน..โดยเฉพาะ..สมบัติ ตอนหนุ่มๆ..คล้ายกว่า มิตร อีก)

 

สวัสดีครับ ผมตามอ่านมานานแล้ว ยังอ่านไม่ถึงไหน

แต่ที่ดีใจ คือ คุณลุง ได้มาเขียนกระทู้ต่อ ตามอ่านเรื่องดีๆ ต่อไป

ขอบคุณครับ

 

..............................................
.....ขอบคุณ..และ..ยินดีต้อนรับครับ...
..กลับมานี่..ก็ไม่รู้ว่าจะไปได้สักกี่น้ำ..แต่ก็จะพยายาม..ให้เกิดประโยชน์..เท่าที่ทำได้ครับ..............
(แถมเกร็ด..หน่อย.."ไปได้สักกี่น้ำ"..นี่มาจาก..ภาษาในวงการมวยไทยครับ..เวลา..นักมวย..ต่อยหมดยก..กลับเข้ามุม..มวยไทย..ไม่เหมือนมวยอื่นในโลก..จะใช้..น้ำ..ราดหัวมาเลย..เรียกความกระชุ่มกระชวย..ยกนึง..ก็..น้ำนึง(บางที..ก็เป็นกระป๋อง..หรือ.ขวด)..ถ้าอยู่จน..ครบยก..ก็..๔ น้ำ..ถ้าโดนน็อคยก ๓..ก็ไปได้แค่ ๒ น้ำ....)
....เอ๊ะ..ผมนี่คุมตัวเองไม่ค่อยอยู่..เป๋..เฉ.....ไปเรื่อยเลย

 

สวัสดี ยามเย็นครับ ทุกๆท่าน

 

แบบอ่านมานานขอขอบคุณที่ให้ความที่หลากหลายมากๆๆ ขอให้คุณลุงได้กรุณาถ่ายทอดความรู้และประสบการณ์ให้คนรุ่นหลังได้ศึกษาตลอดไปนะครับ

 

...........................................
...ขอบคุณ..และ..ยินดีต้อนรับครับ...

 

15 ค่ำ*, บังรอน

สวัสดียามดึกๆครับคุณลุง

คุณบังเข้ามาด้วยเหรอเนี่ย ^ ^

วันที่16-18 เดือนนี้ ผมต้องไปอบรมที่สงขลา...

ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ ^ ^

 

ความรู้ยังด้อยต้องเร่งศึกษาครับ อิอิ
ขอบคุณคุณลุงด้วยครับ

 

ขอบคุณมากครับคุณอา ความรู้เก่าแต่ใหม่สำหรับผมเลย
ได้ยินมานานแต่ไม่เคยรู้ที่มา เพิ่งเข้าใจวันนี้เอง

 

...................................................
.....ด้วยความยินดีครับ................

 

<!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> ขอขอบคุณทุกทๆท่านที่ post ครับ.....................

....................................การพิจารณา พระเครื่อง..ของคนรุ่นเก่า...................
........ไอ้ที่ผมบอกว่า..ต้องเชื่อ..สำหรับต่างจังหวัดเพราะ..หาของอ้างอิงไม่ได้..เพราะสมัยนั้น
...นิตยสารพระเครื่องรายเดือน..ไม่มี..หนังสือพระเครื่อง..ซึ่งมีอยู่ไม่กี่เล่ม..ขนาดในกรุงเทพ
..ก็ต้องไปซื้อกันแถว..วังบูรพา..ถ้าเป็นหนังสือเก่า..ก็แหล่งขายหลังพระแม่ธรณีบีบมวยผม
ข้างสนามหลวง..อย่างที่เคยเล่าไปแล้ว..และก็ไม่ใช่หาง่ายด้วย..เพราะมันน้อย....
.....ฉะนั้น..รายขายหนังสือใหญ่ที่สุด..ตามต่างจังหวัด..เขาก็ไม่สั่งมาให้เมื่อย...ดั้งนั้น..ผู้ที่จะ
ครอบครองได้..ก็พวกอาจารย์..หรือ..อาชามนี่แหละ..ด้วยวิธีการ
.......๑.สั่งซื้อ..ก็ไม่ค่อยมีใครทำกัน
........๒.ลงไปกรุงเทพ..อาจเพื่อการณ์นี้..โดยเฉพาะ..หรือลงไปทำธุระ..ก็เลยได้มีโอกาศ..
..การลงไปกรุงเทพ..ข้อดีคือ..ได้แถมไป..ศูนย์กลางพระเครื่องของประเทศ..ใต้ร่มโพธิ์..สนาม
หลัก..วัดมหาธาตุ..ลงไปดูความเคลื่อนไหว..หาความรู้เพิ่มเติม..ไปคาราวะขอ..ความความรู้จาก
รุ่นปรมาจารย์..ของประเทศ..ที่เสาร์-อาทิตย์จะรวมกันอยู่นี่หมด..จากใต้..จากเหนือ..และจังหวัด
ภาคกลาง ตะวันออกนี่แหละครับ..ที่เรียกว่า..ห้องสมุดพระเครื่องที่มีชีวิต..ในยุคนั้น..พวกรุ่นเล็ก
ก็จะมา..คาราวะผู้ใหญ่..พร้อมของติดไม้ติดมือ..ตามธรรมเนียมไทย..พูดคุยกัน..ใครอยากอยู่ใน
แวดวง..หรือ..ขยับสถานะ..ต้องมาถี่ๆ...ขี้หมูขี้หมา..ก็ได้ความรู้กลับไป........................
.........แต่ไม่เหมือน..ยุคนี้คือ..เซียนใหญ่..ที่เป็น..เด็ก..แบบยุคนี้....ไม่มี...เพราะคนยุคนั้นถือ
ประสพการณ์..ความคร่ำหวอด..ในวงการเป็นหลัก..ซึ่งก็จริง..เพราะ..ยุคนั้น..ไม่มีตัวช่วยแบบ
ในยุคนี้..ความรู้..ได้จากปากต่อปาก..ดูของจริง..เทคนิคชั้นสูง..เป็นความลับ..และยุคนั้นเป็นยุค
แห่งสัมมาคาราวะ..ในหมู่เซียนระดับใหญ่(ส่วนใหญ่ก็ ๕๐ ขึ้น)..พวกหนุ่มๆจะเข้าไปสอดแทรก
หรือร่วมวง..ไม่ได้..เป็นการเสียมารยาท..ต้องระดับกลางขึ้นไป..ถึงจะพอร่วมวงได้..ฉะนั้น..คน
หนุ่ม(ตั้งแต่ ๓๐ ลงมา)..ก็ยากที่ได้รับรู้..เทคนิค..ความรู้ขั้นลึกซึ้ง..ยกเว้น..พวกที่เป็นลูกหลาน
ซึ่งมีน้อย...ซึ่งก็ไม่ได้ร่วมวงแต่ได้รับการถ่ายทอดกัน..เป็นส่วนตัว....
............ด้วยเหตุนี้เซียนหนุ่มจึงไม่มี..ถึงคนจะค้นคว้ามา..และดูได้เก่งจริง..เทียบเท่าระดับใหญ่
แต่คุณ..ก็จะได้รับความเชื่อถือ..น้อยๆ..เท่านั้น ถึงเวลาฟันธง..คุณว่าเก๊..รุ่นอวุโสระดับกลาง
หรือใหญ่..บอกว่า แท้(ทั้งๆที่..จริงๆแล้ว...เก๊)..เขาก็ถือ..เอาคำฟันธง..ของระดับใหญ่กว่าเป็นที่
ตั้ง...ใครผยอง..ไม่เคารพผู้ใหญ่..ก็ยากที่จะใครจะเชื่อถืออีก..และก็ถึงถูกแบนได้..........
๓...ฝากไอ้คนที่ลงไปกรุงเทพ..ซื้อมาเผื่อ...
๔..ฝากญาติ..หรือ..เพื่อนฝูงที่กรุงเทพซื้อมา..ฝาก
๕...อม..ของเพื่อน..คือยืมมาแล้ว..ทำไม่รู้ไม่ชี้..ไม่ทวงกูไม่คืน
๖...ยืม..ของ..คนอื่นมา..แล้วมา..คัดลอก(เขียน)..ทั้งตัวหนังสือ..และ..วาดรูปตาม..
...ไอ้ข้อ ๖..นี่ส่วนใหญ่ท่านผู้อ่าน..คงเง็ง..ไปเลย..นึกในใจ..จะบ้าเหรอ..................
...........................................................................................................................
.......................ไม่บ้า..หรอกครับ....ก็สมัยนั้น..ไม่มีเครื่องถ่ายสำเนา..แสกนน้ง..แสกนเน้อ...
...................................อะไรทั้งนั้น...........................................................................
...กล้องถ่ายรูปทั่วไป..ก็ไม่มี..เลนซูม..หรือ..มาโคร...ยกเว้นพวกมืออาชีพที่จะซื้อได้เพราะแพง
มาก..และหายาก.........................ค่าล้าง อัดก็แพง......................................................
..........ผมเสริมให้...หลายคนสงสัย.อ้าวไม่มีเครื่องถ่ายเอกสาร..แล้วเวลาต้องการ..สำเนา..หนัง
สือต่างๆ..ทำยังไง.....การทำสำเนา..เอกสารทางราชการ..หรือไม่ราชการแต่ใช้เป็น..หลักฐาน
........ต้องทำโดย..หน่วยงานนั้นๆที่ออกเอกสารตัวจริงให้..ยื่นเรื่อง..แล้วเจ้าหน้าที่จะทำการ
คัดลอกจากต้นฉบับ...ด้วยมือ..คุณไม่มีสิทธิ์..ในการ..เซ็น..สำเนาถูกต้องด้วยตนเอง..ต้องเป็น
หัวหน้าของหน่วยงานนั้น..เป็นคนเซ็นรับรอง...และจะประทับตัวแดงคำว่า..”สำเนา”..ให้..
...ไม่ว่า..จะเป็น..ทะเบียนบ้าน..โฉนด.............................................
.....หลังจากยุคนั้น..ซักพัก..บริษัทXEROX..จึงนำเครื่องถ่ายสำเนา..เข้ามา..ในกรุงเทพมีไม่กี่
เครื่อง..แต่ที่จำได้ก็ที่ใกล้กับเสาชิงช้า..เลยเป็นที่มาของคำว่า..”หร็อก”..เอาหนังสือไป..”หร็อก”
........ในตอนหลังต่อมานั่นแหละครับ.....................
............................................ต่อตอนหน้า............................................................
...............................................สวัสดี........................................................................

 

คุณอาmodpongครับ ขออนุญาตถามพระกรุทุ่งยั้ง อุตรดิตถ์ เป็นยังไงบ้างครับเด่นทางด้านไหนครับ เพราะเป็นพระทางบ้านแฟนผมและกำลังจะได้มาครับ

 

................................................
..แน่นอน..เชื่อขนมกินได้..เหนียว..คงกระพัน..ส่วนใหญ่เป็นชินเงิน..ยิ่งหูยานกรุนาตายิ้ม..สวยมากไม่เหมือนใคร...
..........ผมสังเกตว่า..พระมีปนกัน..หลายยุค..และหลายกรุ..รอบๆทุ่งยั้ง(ลับแล)..เลยมีหลายศิลปรวมกัน..แต่มารวมเรียกเป็น..กรุทุ่งยั้งกันหมด

 

สวัสดีครับคุณลุง ผมเข้ามาอ่านกระทู้ลุงบ่อยแต่ไม่เคยเขียนสักที
เห็นคุณลุงเขียนถึงบรรยากาศสนามพระสมัยก่อน
ก็เลยมีเรื่องอยากถามคุณลุงครับ
เคยได้ยินว่า เซียนพระรุ่นก่อนๆให้การยกย่อง 4เซียนพระ
คือ อาจารย์หนูหล่อ อาจารย์ลิใหญ่ อาจารย์เซีย อาจารย์เภา
คุณลุงเคยได้ยินบ้างไหมครับ และแต่ละท่านเก่งด้านไหนครับ

ขอบพระคุณมากครับ

 

.................................................
...อาจารย์หนูหล่อ..นี่ผมจำไม่ได้เหมือนกัน
..อาจารย์ลิ ทองถนอม..อาจารย์เซีย ปุษยะบุตร..นี่ท่านก็เก่งหมดละครับ..พระกรุ..เนื้อดิน..โลหะ..พระเนื้อผง..ผมจำไม่ค่อยได้มันนานมาก..ยังมีอาจารย์เสถียร เสถียรสุต..อาจาร์ยบิ วงเวียนเล็ก ..อาจารย์จั๊ว ตลาดพลู(ท่านนี้ละเน้นพระสมเด็จฯ)..ด้วย..ผมเคยเขียนถึงท่านเหล่านี้ไปแล้วตอนต้นๆ..กลับมาไปอ่านดู................
..แต่บุคคล..ที่เป็นตำนาน..ยอดเยี่ยมไม่มีใครเทียบอีกแล้วตลอดกาลคือ..อาจารย์เภา ศกุนตะสุต..นี่คือ..ปรมาจารย์เหรียญ..ท่านเป็นหลานหลวงพ่อคง วัดบางกะพ้อม..เหรียญรุ่นเก่าท่านรู้จักหมด..และรู้ประวัติหลวงพ่อตั้งแต่ระดับ top จนถึง ระดับกลาง..ในประเทศทุกองค์..และดั้นด้นไปหามาหมด..นิตยสารพระเครื่องรุ่นแรก..ต้องอาศัยบทความ..ของท่านแทบทุกเล่มเกี่ยวกับเหรียญ...ใครเอาเหรียญเก่าๆที่ไม่มีใครรู้จัก..หาที่มาไม่ได้..ไปถามท่าน..ท่านบอกได้หมด..แถมเล่าประวัติความเก่งของหลวงพ่อองค์นี้ว่า..เก่งด้านไหนได้ด้วย..........................
...ใจดีมาก..พ่อผมเคยเอาเหรียญเก่า..เหรียญนึงที่ได้มาแล้วไม่เขียนบอกอะไรเลย..นอกจากยันต์ด้านหลัง..(ถามเพราะไม่รู้จะไปถามใครแล้ว..ไม่มีใครรู้จัก)...ท่านหยิบมาดูปุ๊บ..บอก..ปั๊บ..นี่เหรียญรุ่นแรกหลวงพ่อผิน วัดโพธิ์กรุ บ้านลาดเมืองเพชร..ท่านเก่งมาก..เรื่องปืน..มีด..ไม่มีได้กินเลือด(ตอนนั้น..สนามกลางไม่มีใคร..รู้จักเลย)..นี่คือเหตุการณ์จริงเมื่อ สี่สิบกว่าปีก่อนครับ.........

 

ขอบพระคุณ คุณลุงมากครับ
ผมจะกลับไปไล่อ่านดูครับ

 

ขอบคุณ คุณอาmodpongครับ มากครับบ