มีใครเรื่มก้าวเข้าสู่พระธรรม ตั้งแต่ช่วงวัยรุ่นบ้างครับ

พี่เริ่มเข้าสู่ธัมมะ ตอนอายุ 22 ปีค่ะ แต่ที่จำได้เริ่มสนใจทำสมาธิตั้งแต่อายุ 17ปี ตอนนั้นทำตามหนังสือ ไม่มีครูอาจารย์ แล้วก็เลิกทำไปสักพัก พออายุได้ 22 ปี ได้มีโอกาสไปศึกษาพระอภิธรรม จึงได้รู้ว่า ผู้ที่จะรักษาศีล 5 ได้บริสุทธิ์นั้น ต้องเป็นพระอริยบุคคล ตั้งแต่ ชั้นพระโสดาบันขึ้นไป เพราะอำนาจของโสดาปัตติผลจิต เรายังเป็นปุถุชนคนธรรมดา มีกิเลสหนาอยู่ ไม่มีทางที่จะรักษาศิล 5 บริสุทธิ์ไม่มีด่างพร้อย ได้เลยค่ะ จะต้องมีอะไรเป็นที่สุด อย่างเช่น มีชีวิตเป็นที่สุด มีสิ่งที่รักเป็นที่สุด เช่น ถ้ามีตัวแมลงอะไรก็ไม่รู้มาเข้าหูเรา และเราก็ไม่รู้ว่าแมลงนั้นมีพิษสามารถทำอันตรายต่อเราหรือไม่ เราจำเป็นจะต้องทำลายแมลงตัวนั้นใช่มั้ยคะ เพราะเรายังมีตัวตน ของตนอยู่ค่ะ เพียงแต่ขอให้เรามีสติ ระลึกถึงการกระทำนั้น ว่าดี หรือชั่ว ควรไม่ควร ก็เก่งแล้ว (เป็นคำพูดของ ท่าน ศาสตราจารย์นายแพทย์เชวง เดชะไกศยะ) และอำนาจของสติที่เกิดขึ้นบ่อยๆ จะทำให้เรายับยั้งชั่งใจได้มากขึ้นๆ และเรื่องสมาธิก็เช่นกันค่ะ เพราะการศึกษาจึงทำให้รู้ว่า สมาธินั้น มีทั้ง มิจฉาสมาธิ และ สัมมาสมาธิ ถ้าเราไม่ได้ศึกษาไม่มีโอกาสรู้ได้เลยว่า สิ่งที่เราทำไปนั้น เป็นมิจฉาสมาธิ หรือ สัมมาสมาธิค่ะ และให้ผลต่างกันด้วยค่ะ
ที่เขียนมานี้ เป็นเพียงการแสดงความคิดเ้ห็นตามที่ได้ศึกษามานะคะ
ไม่คิดล่วงเกินความคิดเห็นของใครค่ะ
ขอบคุณค่ะที่ให้โอกาศแสดงความคิดเห็น
หางาน รายได้เสริม
(f)

 

ผมเริ่มตอนเข้าเรียนปี 1 จากการแนะนำของเพื่อนในคณะคนหนึ่ง

ก็รู้สึกว่าโชคดีที่ได้มาปฏิบัติทางนี้ตั้งแต่วัยรุ่น

อน่างอื่นก็เหมือนพี่ๆๆคนอื่นอ่ะครับ คล้ายๆๆกัน

 

ตอนนี้ผมอายุ 15 ก็เพิ่งเริ่มเข้าทางธรรมไม่นานนี้เองเหตุเพราะความทุกข์นี่ล่ะครับ

 

ผม 29 ยังวัยรุ่นอยู่

 

ส่วนตัวผมเริ่มปฏิบัติธรรมตั้งแต่อายุยังน้อย เพราะตามครอบครัวเข้าวัด แต่มาเริ่มปฏิบัติธรรมอย่างจริงจังก็ตอนอายุ 15 ปีครับ แต่จะว่าจริงจังทุกช่วงก็ไม่ใช่ เพราะด้วยความเป็นวัยรุ่น จิตมีกิเลสอย่างปุถุชน บางช่วงบางเวลาก็ปล่อยอารมณ์ไปกับกระแสทางโลกบ้าง มีทุศีลบ้าง เล็กน้อยแต่ไม่มาก ตอนหลังอายุเพิ่มขึ้นก็ทำได้ดีขึ้นเพราะปกติส่วนตัวเป็นคนชอบทำทาน และเจริญภาวนาครับ

เข้าวัดปฏิบัติแต่อายุยังน้อยถือว่าโชคดีและน่าสรรเสริญมากครับ แต่การรักษาจิตใจตัวเองให้อยู่ในทางธรรมได้ทุกขณะจิต และเดินเส้นทางนี้ตลอดไปไม่ด่างพร้อยจนกระทั่งหมดอายุขัย เป็นเรื่องที่ยากกว่าและน่าสรรเสริญยิ่งกว่าครับ

กราบอนุโมทนาบุญกับทุกท่านด้วยนะครับ

 

ผมเริ่มตอน 15 ครับ...
(ตอนนี้ 16 ปี)
เหมือนเด็กกำลังหัดเดินอยู่เลย...
เดินไป ล้มไป ลุกใหม่ เดินใหม่ ~

 

ขออนุโมทนาบุญกับคุณดุสิตบุรีและกับทุกๆ ท่านด้วยครับ

 

มีแต่วัยเอ๊าะๆทั้งนั้นเลย คริๆ(deejai)

 

สาธุอนุโมทนาบุญบารมีความดีของทุกท่านครับ
มาทางนี้ครับ เป็นการต่อยอด การปฏิบัตธรรม ใช้ได้กับทุกสายครับ
ขอให้ทุกท่านโปรดลองศึกษาดูนะครับ
อาจารย์ท่านบอกว่าเป็นทางลัดตัดตรงเข้าสู่พระนิพพานครับ



สถาบันแสงทิพย์อริยธรรม
www.buddhapoem.com
www.buddha-dhamma.com
www.sangthipariya.com
www.sangthipariyadhamma.com

 

เริ่มตอนอายุประมาณ 16 ค่ะ แต่จริงจังตอนอายุ 17 เหตุที่หันเข้าหาธรรมะเนี้ยเพราะได้รับฟังเรื่องบ้างอย่างอีกอย่างหนึ่งบอกตามตรงว่ากลัวตายเลยหันเข้าหาธรรมะค่ะ
ตอนนี้ดีมากค่ะมีผู้ชี้แนะที่ดีค่ะ เห็นอะไรก็เริ่มปลงค่ะจิตจะนิ่งสบายใจมากเลย

 

นอนสมาธิิตั้งแต่วัยละอ่อน จริงจัง 19 บวช 20 ตอนนี้ จะ26 แล้ว และคงไม่สึกแล้ว ไม่เคยมีเมีย ภูมิใจสุดๆ
อยากจะบอกว่า "ที่รอดมาได้ เพราะเจริญสติอย่างต่อเนื่อง เบาๆ เรื่อยๆ สบายๆ"

 

ขอบคุณข้อแนะนำนะครับ

ถ้าถามผมว่าผมติดตรงไหน ตอนนี้ยังผ่านตัว วาง ไปไม่ได้

ดู รู้ ละวาง หาก วางได้แล้ว ผมคงอยู่ในสังคมนี้ง่ายขึ้น

ผมได้อ่านประสบการณ์ของทุกท่านหมดแล้วนะครับ

ยังยินดีรับฟังเพิ่ม ท่านไหนมีะไรแนะนำเชิญได้เลยครับ

ยังตามอ่านอยู่ครับ

 

เริ่มตอนอายุ 18 เริ่มจากเหตุว่าเป็นคนฟุ้งซ่าน คิดมาก ขาดสติ ก็เลยฝึกสมาธินะครับ ตอนนี้ก็ 19 ปีกว่าๆแล้วครับ หุหุ

 

ผมก็อายุ 19 เคยนั่งสมาธิจนทำให้คนอื่นเดือดร้อนมาแล้ว

 

ดีใจจริง ๆ ที่ทุกคนเริ่มใช้ชีวิตในทางที่ดี ตั้งแต่วัยเยาว์ สำหรับตนเอง เพิ่งเริ่มเข้ามาเป็นนักปฏิบัติเมื่อปี 2551 นี่เอง จำได้เมื่อตอนพ.ศ. 2533 ฝันเห็นฤๅษีกับฝูงลิงดำ ก็รู้ว่าท่านชวนให้มาเป็นนักปฏิบัติ แต่เพราะกิเลสยังหนา อยากสร้างเนื้อสร้างตัว ให้มีรากฐานชีวิตที่มั่นคงก่อน ยังอาศัยพ่อแม่ ยังไม่สามารถเป็นที่พึ่งของใคร จะยังทิ้งภาระนี้ไม่ได้
ตอนนี้ภาระทุกอย่าง ปัจจัยสี่พร้อมสรรพ เป็นที่พึ่งของพ่อแม่ได้ ชีวิตเป็นเสาหลักได้
หลวงพ่อท่านก็มาตามอีกตอนปี 2551 ช่วงนั้น ภาระที่มีเริ่มหมดสิ้นแล้ว หนี้สินที่เกิดจากการสร้างรากฐานชีวิตหมดลง ทุกอย่างเบาสบาย ใจสบาย
การปฏิบัติไปได้ดีมาก มโนมยิทธิก็มีหลวงพ่อฤๅษี เป็นกำลังใจให้เห็นทุกครั้งที่ส่งใจไปกราบท่าน พยายามที่จะรักษาเรื่องศักดิ์สิทธิที่เกิดกับตัวเองไว้ให้นาน และทำให้มากขึ้น เพราะนอกจากหลวงพ่อฯ แล้ว พระพุทธองค์ ก็ยังเป็นกำลังใจให้ เร่งปฏิบัติอย่างมากมาย จากนิมิตที่เห็นในสมาธิ

คนที่บ้านเห็นแล้วโมทนา แต่คนที่ทำงานหาว่าเราเพี้ยน ถึงกับพูดต่อหน้าพระพุทธรูปที่ทิพย์เอามาตั้งไว้ที่ทำงานว่า "เธออย่าเพี้ยนกับเรื่องพวกนี้ได้ไหม" (สวดมนต์ทุกเช้ากับท่าน แถมรอบโต๊ะทำงานมีแต่รูปพระพุทธรูป ) ต้องเงียบค่ะ ถึงแม้ใจจะต่อต้าน แต่อย่าทำกริยาไม่สุภาพให้หลุดออกไปเด็ดขาด จะเสื่อมเสียนอกจากเราแล้ว เขาจะหาว่าเราเป็นชาวพุทธแต่ปาก กับทะเบียนบ้าน เท่านั้น

ยินดีกับเยาวชนที่เป็นนักปฏิบัติในกระทู้นี้ทุกคน ยังมีเยาวชนที่สนใจใฝ่ธรรมะกันอยู่มากมาย สวรรค์นิพพานคงไม่เหงาแล้วละ

 

ผมแต่เดิมเป็นคนชอบวัด แต่ไม่ค่อยได้ไป สวดมนต์ & นั่งสมาธิเมื่อมีอารมณ์อยากจะทำเท่านั้น จนกระทั่งได้สนทนากับเพื่อนคนหนึ่งที่เรียนอยู่ห้องเดียวกัน (เมื่อก่อนที่จะสมัครเว็บพลังจิต ได้ไม่กี่เดือน) เขาเล่าเรื่องเกี่ยวกับธรรมะให้ฟัง ซึ่งผมก็สนใจฟังเขามาเรื่อยๆ และเริ่มปฏิบัติ (ปัจจุบันอายุ 22 ครับ)

แต่ก็มีบางอย่างที่ฟังแล้ว เกิดความไม่แน่ใจ ก็ฟังไว้ เป็นความรู้ แต่ยังไม่ปลงใจเชื่อ (กาลามสูตร 10) ก็มาหาความรู้จากเว็บเพิ่มเติม และปฏิบัติแล้วเห็นผลได้ถึงจะเชื่อ และสามารถนำไปเผยแพร่ให้คนอื่นๆ ได้อย่างมั่นใจ

แต่ก่อนที่จะเผยแพร่ให้คนอื่นๆ ได้นั้น บางอย่างที่รับรู้มา ไม่แน่ใจ ว่าจริงหรือไม่ เข้าใจถูกหรือผิด จะปรึกษากับใครก็ลำบาก เพราะเนื้อความบางอย่างเป็นเรื่องที่ละเอียด (หรือเพราะผมเป็นคนสื่อสารกับคนอื่นได้ยาก?)

ขอขอบคุณทุกๆ ท่านที่ให้คำแนะนำ ผ่านการตอบกระทู้ครับ
ขอโมทนาบุญกับทุกๆ ท่าน ที่ให้คำชี้แนะใน ธรรมมะ ครับ

อันนี้ MSN ของผมครับ ไว้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันได้ครับ
APIWAT_555 AT HOTMAIL DOT COM

 

ส่วนผมไม่รู้ว่าเริ่มตอนไหน รู้แต่เพียงว่า เริ่มแล้ว กำลังดำเนินอยู่ เดินทางอยู่ รักษากายวาจาใจอยู่ ไม่ให้กำเริบ ถ้ามันกำเริบก็ให้มันกำเริบแต่รู้ว่ามันกำเริบ และเพียรดูมันว่า ทำไมมันถึงกำเริบ หลวงปู่หลวงตาก็บอกว่า รักษาศีลให้มั่นไว้ ศีล5 อย่าให้ขาด เพียรรักษาไว้ จะปฏิบัติอะไรก็ตาม ศีลต้องพร้อม เพราะศีลเป็นเครื่องหมายของความตั้งมั่น ไปในทางที่จะสร้างความดี ผมยังไม่พร้อมเลยบอกอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้ ศีลผมยังลุ่มๆดอนๆอยู่ สมาธิที่ได้มันจึงไม่ใช่สมาธิจริงๆ เป็นเรื่องราวที่ลุ่มๆดินๆ ผลุบๆโผล่ๆ นั่นเพราะศีลยังไม่สมบูรณ์ ศีลไหนก็ได้ ศีล5ก็พอแล้วสำหรับปุถุชน ตกลงตอนนี้ก็ยังไม่รู้ว่าเริ่มตอนไหนเลยเพราะจำไม่ได้ และไม่เคยจำ ขอให้รักษา ศีล กันไว้ให้มาก อะไรละได้ก็ละลงเสีย กิเลส มานะ ตัณหา ต้องค่อยๆพิจารณา เมื่อมีศีลจิตก็จะสงบง่าย เพราะไม่ต้องกังวลกับสิ่งใดๆในโลกสมมุตินี้ ไม่อยากได้อยากมีเหมือนใครๆเขา เท่านี้แหละเป็นการเริ่มต้นของหนทางที่เรียกว่า การเข้าสู่หนทางแห่งธรรม

 

น่ายินดีด้วยครับ ทำทุกอย่างมันต้องมีอุปสรรคนะครับ ต้องรักษากำลังใจไว้ให้ดี และให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้ต่อวันหนึ่งวันครับ ถ้าเบื่อในการปฏิบัติ ก็ให้ลองศึกษาอิทธิบาท ๔ นะครับ
แต่ศีล ๕ นี่ต้องทำให้ได้แน่นอนไม่ด่างพลอย ครับ คิดไว้เสมอว่า เราจะไม่ทำลายศีลด้วยตนเอง ไม่ยุยงสงเสริมให้บุลคลอื่นทำลายศีล และก็ไม่ยินดีเมื่อบุลคลอื่นทำลายศีลแล้วนะครับ พี่ก็ยังทำได้ไม่ดีเท่าไหร่ครับ แต่ดีใจที่มีคนหันมาปฏิบัติ ความดีเพิ่มขึ้นนะครับ ขอให้เจริญในธรรมนะครับ

 

เริ่มตอน 12-13 มีประสบการทางสมาทิดีก้เลยเชื่อมั่นในสาศนาพุทธ
ศิลสมาทิทานจะเยอะช่วงเด้กไปวัดทุกอาทิดสวดมนถือศิลประจำ
เริ่มวิปัสนาประมาน18 เริ่มฝึกสติ เลิกเชื่ออย่างงมงาย เชื่อในธรรม
ปติบัติมากฐิทิมากตามตัวเริ่มเข้าใจธรรมดาของชีวิตปล่อยวางไม่ค่อยฟุ้งซ่านสงบระงับ
เจริญธรรมทุกท่าน

 

ขอชื่นชมและอนุโมทนาบุญค่ะ
ดิฉันเริ่มสนใจและปฏิบัติธรรมเมื่ออายุ ๑๙ ปี
รักษาศีลห้าบริสุทธิ์ ละอบายมุขทั้งหลาย
กินอาหารมังสวิรัติเพื่อลดการเบียดเบียนชีวิตผู้อื่น
มีหลักในการปฏิบัติคือ
๑.สังวรศีล คอยตรวจสอบ ระวังอย่าตบยุง
๒.สำรวมอินทรีย์ทั้งหก ควบคุมมิให้แส่ส่าย
๓. โภชเนมัตตัญญุตา เรื่องอาหารกินเป็นเวลา ไม่กินจุบกินจิบ
๔. ชาคริยานุโยคะ นอนแต่พอดีมีสติ
สิ่งที่ระวังคือเรื่องของสติ และให้มีจุดยืนในสิ่งที่ตนทำ
มีสมาธิในขณะลืมตาสำคัญกว่าหลับตานะคะ
"ธรรมย่อมคุ้มครองรักษาผู้ประพฤติธรรม"