ใช้เวลาพิสูจน์นาน5ปี เพียงพอไหมที่จะบอกว่า"ทำดีได้ดีมีที่ไหน ทำชั่วได้ดีมีถมไป"

ใช้เวลาทดลองนาน5ปี เพื่อจะพิสูจน์ให้ทั้งตัวเองและคนอื่นเชื่อมั่นว่าทำดีได้ดีทำเลวได้เลว
แต่ด้วยเวลา5ปีที่ผ่านมานี้สามารถยืนยันได้เต็มปากเต็มคำว่า
"ทำดีได้ดีมีที่ไหน ทำชั่วได้ดีมีถมไป"

ระยะเวลา 5 ปีเกือบ 6 ปี เพียงพอไหมที่จะใช้ยืนยัน




........สวรรค์มีตา??? แต่ถ้ามองไปที่อื่น ก็ไม่เห็นเรานะ!!!

 

5ปีไม่พอ สมัยเด็กอายุ 6-12 ขวบ เจองูกับเพื่อนชอบตีมันให้ตาย มาตอนนี้ใกล้ 30 ปวดหลังปวดกระดูกมากๆ สมัยเด็กประถมเป็นเด็กดี เชื่อฟังพ่อแม่ ชอบนั่งกรรมฐาน ม.ต้นทำให้เรียนเก่ง มีแต่คนนับถือ พอม.ปลายดูถูกคนอื่น ชอบเถียงพ่อแม่ ด่าด้วยบางครั้ง สอบเข้ามหาลัยได้แต่ลำบากกว่าคนอื่น ทำอะไรได้ดีกว่าคนอื่น แต่กลับไม่มีใครเห็น จบมา ตกงาน 2 ปีกว่า ทรมาน ไม่เชื่อเรื่องกฎแห่งกรรม ไม่เชื่อเรื่องบาปบุญคุณโทษ เชื่ออย่างเดียวว่าขยันเท่านั้นคนถึงจะประสบความสำเร็จ ผลคือ ถึงแม้จะเก่ง ถึงแม้จะทำอะไรได้เร็วได้ดี แต่กลับไม่มีใครเห็น กลับเข้าวัดแบบแหยงๆ และครางแครงใจว่า เรื่องบาปบุญมันจริงเหรอ ก็เกิดปัญญาขึ้นมานิดๆ เจออะไรที่มากกว่าที่มนุษย์คิด ต้องลองทำถึงรู้ รู้ได้ด้วยตัวเอง เริ่มเป็นคนอ่อนน้อม เริ่มเป็นคนยอมรับคนอื่น ไม่มองคนอื่นต่ำกว่า(ภายนอก) แต่ไม่ชอบและรังเกียจคนที่จิตใจต่ำช้าไม่ว่าข้างนอกมารยาท หรือฐานะ นามสกุลจะดีอย่างไร ได้งาน เจอคนดีบ้างไม่ดีบ้าง รู้จักให้มากขึ้น รู้จักติดดินมากขึ้น กล้าไปล้างเท้าพ่อแม่ รู้ว่าตัวผิด ยอมรับผิดกับตัว เงินมามากขึ้น ลาภยศชื่อเสียงมามากขึ้น เริ่มมีคนนับถือ มีคนยอมรับ (แต่ตัวเองกับไม่อยากมี เพราะมีมันก็ทำให้หลงแล้วก็เข้าอีหลอบเดิม คือเหลิงกับอำนาจ) พระพุทธศาสนาเค้าเรียกบุญกับบาป แต่แท้ที่จริงมันคือกระแสที่เราทำ ผลมันไม่ได้ออกที่ปัจจุบัน หรือปี 5ปี หรือ 10 ปี บางคน เกือบทั้งชีวิต กว่าจะเจอ กว่าความดีจะปรากฎ คนชั่วก็เหมือนกัน วันนี้มันไม่ออกแต่อนาคตข้างหน้ามันออก

 

***เมื่อมีเหตุมันจึงเกิดครับ

 

คงใช่

อย่างน้อยที่มั่นใจคือ ผมเป็นคนหนึ่งล่ะที่อาจารย์ไก่(คนเมืองบัว)ไม่ยอมสอนมโนเต็มกำลังให้ทั่งที่ก็นั่งอยู่ตรงหน้าอาจารย์เลยล่ะ จะเดินทางไปฝึกที่ๆเขาเปิดสอน(วัดท่าซุง บ้านสายลม อื่นๆ) ก็ไม่มีค่าใช้จ่ายในการเดินทาง เลยต้องตั้งหน้าตั้งตาฝึกครึ่งกำลังโดยอาศัยกสิณแสงสว่าง ถึงได้รู้ว่าคนอื่นเขาทำกรรมอย่างไรและช่วยเขาได้อย่างไร ผลที่ได้คือเนรคุณ

เมื่อใช้มโนเพื่อหากรรมเลวของตัวเองในอดีตดูบ้างเพราะดูให้คนอื่นมามากแล้ว ก็หาไม่เจอ มืดไปหมด รู้แค่ว่าทำชั่วเอาไว้มากเพราะอาจารย์ไก่บอกอย่างนั้น แต่อย่างน้อยก็รู้ได้ชัดๆแต่บอกไปใครจะเชื่อว่า พ่อกับพี่ชายเป็นเจ้ากรรมนายเวร แม่คือผู้ที่จะทำลายชีวิตเรา พี่สาวคือผู้ที่จะช่วยเราทั้งที่ตั้งแต่จำความได้จนปัดจุบันถูกพี่สาวโกงมาโดยตลอด -*-

ทำการขอขมาขออโหสิกรรมต่อพ่อกับแม่แล้ว ท่านทั้งสองเอ่ยปากอโหสิให้หมดแล้ว รู้สึกขนลุกซู่ ก็โอเค ก็แค่รู้สึก เพราะไม่ได้มีอะไรดีขึ้นเลย

ใช่ คุณพูดถูก ทำความดีแต่ไม่ได้รับความดีกลับมา แต่คุณพูดผิดไปอย่างซึ่งจะโทษคุณก็ไม่ได้ เพราะคุณไม่ได้ใช้จิตดู แค่พูดไปตามตำรา นั่นคือคุณบอกว่าผมเชื่อมาโดยตลอดว่าทำดีได้ดีมีที่ไหน ทำชั่วได้ดีมีถมไป

เพราะความจริงผม50:50 ถึงต้องมีการทดลองไง ทดลอง ทำกรรมฐาน และทำทุกอย่างที่ตามตำราบอกว่าเป็นความดี และก็ละเว้นทุกอย่างที่ตามตำราบอกว่าเป็นความเลว จนสามารถตรวจกรรมอ่านใจคนนั้นคนนี้แล้วก็ช่วยเขาไปเรื่อย ผลตอบแทนที่ได้ก็อย่างที่เล่าไปตอนแรก

เคยบวชมาห้าเดือน ฝันเห็นพระพุทธเจ้ามาคอยบอกคอยเตือนชนิดคืนเว้นคืน บางทีนอนเปลตอนกลางวันแต่เผลอหลับก็เจอพระองค์ท่าน ท่านสอนกรรมฐานให้และบอกด้วยว่าบวชครั้งนี้หวังอะไรมากไม่ได้นอกจากการบวชเพื่อชดใช้กรรม แต่ก็ แล้วไงล่ะ ก็แค่ฝัน


อุทิศส่วนกุศลวันละไม่รู้กี่รอบ ความรู้สึกก็เห็นนะว่าเค้าโมทนาด้วย แต่ก็ แล้วไงล่ะ ก็แค่ความรู้สึก พิสูจน์ทางกฎหมายได้เปล่า

ที่สำคัญที่สุด คนที่ทำดีแล้วต้องตกระกำลำบาก ไม่ใช่แต่ผมคนเดียวด้วยสิ แถมคนที่.........ก็เจริญขึ้นอยู่ทุกวัน คลั้นจะมีความผิดก็ก็สามารถพูดจนเอาตัวรอดได้อีก

ผมคงไม่บอกนะว่าความที่ดีผมคิดว่าผมทำไป คืออะไรบ้าง ความเลวที่ผมคิดว่าคนอื่นทำ มีอะไรบ้าง อยากรู้ก็ใช้จิตดูเอาเองสิ

 

หากว่าเราทำดีพร้อมกัน ทั้ง กาย วาจา ใจ
น่าจะได้ดีทันทีนะ

เพราะใจเราจะเบาขึ้นในขณะที่ทำดี พูดดี คิดดี เลยทีเดียว

หากทำดีแบบหวังโน่นนี่นั่น ด้วยโลภบุญ แบบการค้าขาย หมูไป ไก่มา นั้นอานิสงค์อาจจะน้อยลง
และต้องใช้เวลานานอีกหน่อยเช่น ชาติหน้าเป็นต้น

แต่การทำดี นั้น กาละเทศะเป็นสิ่งสำคัญ ซึ่งจำต้องมีปัญญากำกับ

อาทิเช่น
เรามีใจดีเมตตา เสือใหญ่หิวโซ ออกไป ด้วยใจดี เสือหลุดไปได้ กัดกินผู้คนนี่
อานิสงค์จากเจตนาดีนี้ คงไม่สู้ดีน่อ

คุณลองตั้งใจพิสูจน์ใหม่ดีไหม
สู้ สู้ นะ


อีกกรณีหนึ่งการทำดี แล้วผลแห่งกรรมดีที่ไม่ปรากฎให้เห็นทางกายในปัจจุบันนั้น
มีหลายปัจจัย

อุปมา
ดั่ง ให้บุญเปรียบเหมือนเรือ คนเคยทำดีมามาก ก็มีเรือลำใหญ่โตแข็งแรง
แล้วกรรมชั่วที่คนนี้ทำในชาตินี้
อุปมาให้เหมือนหอกดาบ บ้าง ไฟบ้าง หรือสรรพวุธต่างๆ
เข้ากลุ้มทำลายเรือใหญ่นั้น ย่อมทำลายเรือใหญ่ไม่ได้ในวันเดียว
เว้นแต่
เจ้าของเรือใหญ่ ไปทำกรรมหนัก อย่างฆ่าพ่อ จึงจะเหมือนเรือถูกระเบิดเห็นชัดแก่ตาได้เน้อ

แต่บางคน ชาติก่อนปางหลังทำบุญมานิดๆ แบบเพลงที่พี่เป็นขอนไม้อะไรทำนองนี้
พอไปเตะหมา ๓ ตัว แล้ว ฆ่าควายกินดิบตัวหนึ่ง
ขอนไม้ หรือพ่อบุญน้อยนี้ก็จมเลย เป็นอัมพฤกษ์เป็นต้น


ปล.ผิดถูกประการใด ขออภัยด้วยนา

 

ผมยกตัวอย่าง พ่อเพื่อนผม เค้าเป็นคนเจ้าชู้มาก บ้านมีเงิน และก็หาเงินได้เยอะ(โดยวิธีไม่ชอบด้วยศีลธรรมเท่าไหร่) มีอะไรกับคนอื่นเยอะมาก ไม่ว่าจะมีผัว มีลูก หากเล่นด้วยก็จัดการหมด สมัยนั้นผมอิจฉามาก เพราะเค้าได้ผู้หญิงสวยๆเยอะ แต่หน้าที่การงานดีขึ้นเรื่อยๆ เพราะรู้จัก เอาใจนาย ร่างกายเค้าทุกอย่างปกติ ตอนนี้อายุ 50 กว่า แล้วอยู่มาวันนึงก็ล้มลงง่ายๆ ปวดเป็นอัมพฤก ครึ่งซีก ไม่สามารถเดินได้เหมือนปกติ สภาพน่าสงสารมาก อยู่แต่กับรถเข็นที่ตัวเองเข็นไม่ได้ ผลจากสิ่งที่เค้าทำ มาเป็นเวลา 30 กว่าปี

อีกคน เคยเป็นรองผู้ว่าราชการ ในจังหวัดแห่งหนึ่งในภาคเหนือตอนบน เพราะต่ำแหน่งหน้าที่ ก็มีแต่คนมาประจบ เอาผู้หญิงมาให้ เอาเงินมาให้ โดยเฉพาะพวกนักธุรกิจทั้งหลาย(แลกกับผลประโยชน์) เค้าคนนี้ก็เอาหมด ผู้หญิงไม่ว่ามีลูก มีผัวอย่างไร เค้าเอาหมด เมื่อเบื่อก็เขี่ยทิ้ง ตุลาปีที่แล้วต้องเกษียณ ก็ต้องหาอำนาจใหม่เมื่อมันจะหมด เลยไปเป็นประธานกกต แต่ยังไม่ถึงเดือนก็รถคว่ำตาย เพราะเมื่อไม่ได้เป็นรองผู้ว่า ก็ต้องขับรถเองไม่มีคนขับรถให้ เค้าใช้เวลา ตั้ง 50 ปี กว่ากรรมจะตามทัน เมื่อตายไป ไม่มีใครเศร้าโศก สาวๆที่เคยผ่านแกมา มีแต่หวาดๆกลัวผีตายโหงผู้นี้จะมาหา แทน

อีกคน เป็นอดีตเจ้ากรมทหารช่างที่ผมรู้จักคนนึง ตั้งแต่จบ จปร. ก็บรรจุ ยะลาก่อนเลย แต่อยู่ที่นั่นไปจนอายุ 50 กว่า ชีวิตผ่านความยากลำบากมาเยอะ อยู่ตั้งแต่ยังมี ผกค. ไม่บ่น ไม่มาเอาใจนาย อยู่ทน และทนอยู่ ลูกเมียอยู่ภาคเหนือ ทำงานไป พอจะเกษียณถึงได้กลับมาอยู่กรุงเทพ เกษียณแล้วถึงได้อยู่กับลูกกลับเมีย ยศตำแหน่งก็ไม่เท่าเพื่อนที่อยู่ใกล้นาย ตัวเอง อยู่ชายแดนมาตลอด 30 ปี กินก็กินข้าวข้างทาง ถ้าไม่บอกไม่มีใครรู้หรอกว่าเป็นนายพล ไม่บ้าอำนาจ พอเกษียณแล้ว มีแต่คนนับถือ มีแต่คนเกรงใจ เมียไ่ม่เคยนอกใจ เค้าถึงบอกคนยิ่งอยู่สูงแต่ทำตัวติดดิน มันทำให้คนอื่นยิ่งต้องเกรงใจใหญ่ ตอนนี้จะทำอะไรก็มีแต่คน คอยช่วยเหลือ ทั้งๆที่เค้าไม่มีอำนาจอะไรแล้ว เป็นแค่ตาแก่ใจดีคนนึง เด็กๆรักมาก กว่าจะได้รับผลบุญก็ปาไป 60 กว่าแล้ว

5-6 ปี มันน้อยไป ทำไปเรื่อยๆ อย่าไปสนว่าใครจะทำช่วยได้ดี ทำดีไม่ได้อะไร

 

มีวันหนึ่งเป็นเทศน์ระหว่างพรรษาที่วัด มีการทำโรงทานที่คนทั้งหมู่บ้านร่วมใจกันทำ ปกติไม่เคยทำ แต่ปีนี้มาทำ ผมก็ทำกับเขาด้วย ตอนเย็น ผมก็สวดมนต์นั่งสมาธิและอุทิศส่วนกุศลเป็นปกติทุกวัน ตื่นมาตอนเช้า คอมพิวเตอร์เดี้ยง เห็นพ่อบอกว่าฝนตกปรอยๆแต่ฟ้าลงแรงมาก แรงถึงขนาดที่แม่ที่ยืนอยู่ยังชาไปทั้งขาอยู่เป็นวันๆ อีกสองวันต่อมา ชาวบ้านถูกหวยกันยกหมู่บ้าน เด็กๆก็ยังถูกจนข่าวลือแซดกันไปทั้งหมู่บ้านรวมถึงหมู่บ้านข้างเคียงด้วย ผมรู้นะว่าเป็นผลของการทำโรงทาน

แต่ผมต้องส่งคอมเข้าเคลมประกันนานเป็นเดือน ระหว่างนั้นต้องใช้กระดาษกับดินสอแล้วก็ยางลบทำงานแทน เจ้าประคุณเอ๊ย คงเพราะผมคงเดียวล่ะมั้งที่มีใจต่ำช้ากว่าชาวบ้านเค้า

คนมันเลว จะให้ทำไง รีบๆตายรีบๆลงนรกจะได้หมดเรื่องหมดราวมั้งสิ้นเรื่อง

 

เก่งนะครับที่ผ่านมาได้ แล้วมันก็ผ่านไป วันนี้สำคัญมากนะครับจะเป็นวันที่คุณเลือกว่าจะดีหรือเลว คุณเลือกได้

 

ถ้าหมดศรัทธาในคุณความดี แล้วจะเหลืออะไรให้ศรัทธาในตนเอง จะท้อทำไมกับการทำดี ใหนๆก็ทำมาตั้งนานก็ทำต่อไป มันก็ดีกว่าทำบาปเป็นใหนๆ สู้ๆ

 

จากที่อ่านๆดู คุณเน้นไปในทาง อิทธิฤทธิ์ เกินไป

ภาวะจิตของคุณยังไม่มีพลังแห่งธรรมที่จะใช้ยึดเหนี่ยวจิตใจ

คุณลองฝึกเพื่อให้จิตมีกำลังทนต่อแรงกรรมต่างๆให้ได้ก่อน จนนำไปสู่การวางเฉยได้

ตั้งแต่ผมปฏิบัติมา ผมระลึกได้เองว่า ผมจะต้องฝึกเพื่อที่จะขจัดความไม่ดีในจิตของตนเอง เช่น ความโกรธ ความอิจฉาริษยา ความหลง ความมักมาก แล้วละการเบียดเบียนผู้อื่น

จนจิตของผมเริ่มเกิดการวางเฉยในสิ่งที่จะมากระทบให้เกิดอารมณ์ต่างๆได้ แล้วก็เกิดปิติสุขอยู่ตลอดเวลา

ทุกวันนี้ผมแทบจะไม่มีเงินติดตัว หรือเรียกได้ว่า ไม่มีเลยจะดีกว่า เวลาหิวก็กินตามที่ทางบ้านมีให้กิน ใครจะไปเที่ยวที่ไหน ผมก็ไม่คิดที่จะไป เพราะผมไม่มีเงินจะไป นอกจากที่บ้านจะใช้ให้ไปที่ธุระ ถึงจะได้ไป

แล้วเวลามีใครมาขอช่วยให้ทำอะไรให้ ผมก็ทำให้ โดยไม่ได้คิดในเรื่องค่าจ้าง แล้วแต่จะให้ จนหลายๆครั้ง ที่บ้านมักจะว่า ไปทำให้ทำไม เงินก็ไม่ได้

พี่น้อง เพื่อนฝูง ก็มีแต่คนที่ประสบความสำเร็จในชีวิต มีที่ มีบ้าน มีรถขับ มีงานที่มั่นคงทำ แต่ผมไม่มีอะไรซักอย่าง ที่มีค่าที่สุดในห้องของผมตอนนี้ก็แค่โน๊ตบุ๊คเครื่องที่ใช้อยู่นี้เครื่องเดียวที่ญาติให้มา

แต่ผมไม่คิดอิจฉา ไม่น้อยใจในชะตาชีวิตตนเองแล้ว เพราะอะไร

เพราะทุกอย่างนี้ ผมระลึกได้ ว่าทุกอย่างนี้ มันผ่านมา แล้วมันก็จะผ่านไป ไม่ได้อยู่กับเราไปตลอด แล้วเรื่องของกรรมทุกอย่าง คุณเองก็พิจารณาเห็นแล้ว ก็น่าจะระลึกได้ว่า กรรมเมื่อถึงวาระของมันที่จะมา มันก็มา เมื่อหมดวาระของมัน มันก็จะไป

ผมปฏิบัติ ผมไม่เคยหวังในบุญกุศล ผมหวังที่จะหลุดพ้นจากทุกข์ทั้งปวง เป็นเป้าหมายสูงสุด

โปรดพิจารณาดูอีกครั้ง

ขอให้สร้างกำลังใจที่จะปฏิบัติต่อไป


ขอให้เจริญในธรรมนะครับ

 

ชีวิตของเรามีแต่เรื่องทุกข์ ทุกข์มากหรือน้อยก็อยู่ที่ตัวเราว่ารู้เท่าทันไหม ถ้าเราเข้าใจและยอมรับตรงนี้ได้ ใจเบาขึ้น ไม่เครียด ความทุกข์จะ้น้อยลงไป มองที่ใจของเราก่อน


วิธีขจัดอารมณ์ที่ไม่ปรารถนา (โดยพระธิเบต สมเด็จพักชก ริมโปเช)

พระพุทธเจ้าได้จัดอารมณ์ที่ไม่ปรารถนาไว้ห้าประการคือ ความโลภ ความโกรธ อวิชชา ความหยิ่งยะโส และความอิจฉาริษยา การเฝ้ามองอารมณ์เหล่านี้ที่เกิดขึ้นในใจเรา กำจัดได้ไหม

เฝ้ามองอารมณ์ที่ไม่น่าปรารถนาให้เป็น เป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับผู้ปฏิบัติธรรมทุกระดับ เมื่อสามารถลดทอนอารมณ์เหล่านี้ลงได้ ก็แสดงว่าการปฏิบัิติธรรมนั้นมีความก้าวหน้า

 

เรื่องหลุดพ้น เมื่อก่อนคิด ตอนนี้ไม่คิดแล้ว เพราะนั่น คือวันข้างหน้า ตอนนี้ขอเอาตรงหน้าก่อน

เรื่องปล่อยวาง ถ้าไม่ปล่อยวาง จะตรวจกรรมให้คนอื่นได้เรอะ อีกอย่างอาจเป็นไปได้ว่าผมไม่ปล่อยวาง ปัญหาคือ คนอื่นที่ไม่ใช่ผมก็ไม่ดูให้ผม ถามไปก็ตอบกลับมาแค่ว่า"ได้ทำแล้วจะรู้เอง" เพราะเขาก็ไม่ปล่อยวาง อย่างนั้นหรือเปล่า

 

ถ้าคุณใช้จิตดูได้ก็ลองตรวจเช็คดูก็ได้นิครับ ว่าเคยทำอะไรมาแล้วได้ผลอย่างไร แตกต่าง
หรือตรงตามตำราหรือเปล่า แต่ตอนนี้คุณมีปัญหาคือคุณไม่เชื่อความสามารถตัวเองด้วยใช่ไหมครับ

 

ไม่ได้ผ่านไปหรอก คอมพังตอนนั้นยังส่งผลยาวมาจนถึงตอนนี้

จะดีหรือจะเลว ไม่รู้ รู้แต่ว่าตอนนี้ถ้าให้เลือกระหว่างบุญกับรวย ขอเลือกรวย ชัดเจนมั้ย ถ้าเลวแล้วรวยแต่ดีแล้วรวยกว่า ก็จะเลือกดี หรือถ้าดีแล้วไม่รวยแต่เลวแล้วรวยก็จะเลือกเลว

ถ้าจะถามว่ารวยแล้วป่วยมั้ย แล้วตายมั้ย
ก็จะถามกลับว่า แล้วป่วยแบบรวย ตายแบบรวยจนเบื่อ กับป่วยแบบจนหมดปัญญารักษา ดายแบบจนมาทั้งชีวิต
แบบไหนเวิร์คกว่า

 

ทำมาแล้ว
เคยทูลถามว่าเคยอยู่สุขสบายร่ำรวยขนาด....มั้ย ตอบตอบที่ได้คือ เคย เพราะทำ....เอาไว้ แล้วผลกรรมส่งผลแต่ไม่ใช่ชาตินี้ ก็เลยแป้ก ไปคำถามต่อไป
ว่า ทำอย่างไรชีวิตนี้ถึงจะดีสักที คำตอบที่ได้คือ ยังไม่ถึงเวลา
เวลานั้นคือเมื่อไหร่ ก็คงคำตอบเดิม ยังไม่ถึงเวลา

จึงถามต่อไปว่า เพราะกรรมอะไรถึงต้องเป็นอยู่อย่างนี้ แต่ไม่มีคำตอบ

 

เรื่องที่คุณตรวจกรรมได้ นั่นเป็นเรื่องของกำลังสมาธิ เรื่องของฤทธิ์

การจะปฏิบัติเพื่อให้เกิดการปล่อยวางได้ ต้องใช้การวิปัสนา ใช้การอบรมธรรมอย่างถูกต้องให้ครอบจิตในเบื้องต้น จากหยาบ ไปหาละเอียด ตามลำดับ คุณก็จะเกิดปัญญาเข้าใจในสิ่งต่างๆเอง จากโลกียะ จนนำไปสู่โลกุตตระในที่สุด

ฝึกเจริญสติให้มาก หมั่นพิจารณาธรรมอยู่เนืองๆ เหมือนเด็กท่องสูตรคูณนั่นแหละ

ผมก็ปฏิบัติมาอย่างนี้

ขอให้คุณพิจารณาโดยละเอียด


เจริญในธรรมครับ

 

ฝากเอาไว้สั้นแล้วกันนะครับ

คนเราอย่าไปคิดว่าทำดีแล้วต้องได้ดี ทำชั่วแล้วต้องได้ชั่ว ทำดีแล้วต้องได้ชั่ว ทำชั่วแล้วต้องได้ดี มันไม่มีวันจบ แต่จากนี้ขอให้เปลี่ยนความคิดใหม่ว่า ทำดีคือดี ทำชั่วคือชั่ว แค่นี้คือจบ

 

ชีวิตๆหนึ่งนั้นไม่นานหรอกครับ ลองดูรอบๆคุณก็ได้ครับ วันๆหนึ่งไม่รู้กี่ศพแล้ว ไม่ว่าจะในอาหารการกิน ตามข่าวต่างๆ รอบๆบ้าน ในบ้านมีทุกที่ล่ะครับ

หากคุณกำลังน้อยใจเพียงว่าชาตินี้คุณไม่มีอะไรดี ทำดีแล้วก้อไม่ได้ดี คุณเคยคิดในมุมกลับบ้างรึป่าวครับว่ากรรมที่คุณเคยทำมันมากขนาดไหน เรื่องทุกๆอย่างมันมีเหตุมันจึงเกิดครับ ไม่ใช่ว่าอยู่ๆคุณจะบอกว่าคุณดวงซวยถึงทำดีไปก้อไม่มีทางจะได้ดี

แล้วอีกเรื่องคุณควรที่จะมองดูรอบๆคุณ ความตายน่ะมีอยู่ตลอดล่ะ มีอยู่เรื่อยๆ ไม่ใช่ว่าชีวิตนี้ของคุณทำบุญเท่าไหร่ก้อไม่ได้บุญสักที แล้วก็ไม่ทำเลยน่ะ ชาติหน้าคุณก็คงจะยังติดแบบนี้ต่อไปอีก

อีกเรื่องที่สำคัญไม่แพ้กันคุณทำบุญแล้วหวังผลรึเปล่าครับ เท่าที่ผมดูคุณกำลังคิดว่าทำบุญแล้วเราจะต้องได้อะไรตอบแทนทั้งนั้นล่ะ ถ้าคุณยังมีใจยึดมั่นว่าทำอะไรแล้วต้องได้อะไรตอบแทนเป็นสิ่งที่ถูกแล้วล่ะก็ คุณก็คงจะยังติดอยู่ในสภาพแบบนี้อีกนานครับ

ปล่อยวางซะ แล้วพิจารณาให้เห็นว่าทุกอย่างมันมีเหตุมันจึงเกิด

 

ถ้าคุณมีความทุกข์ความล้มเหลวในชีวิตมากกว่าคนอื่น คุณก็ใช้ข้อนี้มาพิจารณาธรรม
คลายความยึดมั่นถือมั่นเถอะครับ ถ้าคุณจะหวังการทำบุญให้เกิดผลดีมันต้องใช้เวลา
และไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ อย่างที่คุณถามพระพุทธองค์ท่านบอกรอเป็นชาติ และถ้าสิ่ง
ที่พระพุทธองค์พูดเป็นความจริงแล้วคุณยังหวังที่ระรวยอีกมันก็ต้องผิดหวังแน่นอน
อย่าไปหวังเลยครับถ้าเกิดได้ขึ้นมาก็โชคดี ถ้าไปหวังกับมันอยู่ตลอดเวลาไม่ได้อะไร
ที่หวังแต่ละทีก็ผิดหวังเท่านั้นที ยิ่งหวังไว้มากก็ยิ่งผิดหวังมากเท่านั้น เมื่อผิดหวังมาก
คุณก็จะมานั่งตัดพ้อว่าทำดีไม่ได้ดี ทำชั่วได้ดีมีถมไป ก็คิดซะว่าใช้กรรมไปก็แล้วกัน
พลาด 1 ทีก็คิดว่าใช้กรรมไป 1 ส่วน เอาชนักติดหลังออกไป 1ส่วน พลาด 2 ที ก็คิด
ว่าใช้กรรมไป 2 ส่วน เอาชนักติดหลังออกไป 2 ส่วน พลาด 100 ที ก็ถือว่าใช้กรรม
ไป 100 ส่วน เอาชนักติดหลังออกไป 100 ส่วน

 

กรรมชั่วบางอย่างส่งผลเป็น ปีเป็นสิบปีก็มี

เป็นร้อยเป็นพันชาติก็มี

กรรมดีบางอย่างส่งผลเป็น ปีเป็นสิบปีก็มี

เป็นร้อยเป็นพันชาติก็มี

เชื่อเถอะครับ ความไม่ยุติธรรมในผลของกรรมนั้นไม่มี